(43)
ਚੂੰ ਖ਼ਾਤਰਮ ਅਸ਼ ਅਸ਼ਕੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਦ ਰਸ਼ਕੇ ਗੁਲਿਸਤਾਂ॥
ਬੇਹੂਦਾ ਚਰਾ ਦਾਨਬੇ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਤਵਾਂ ਰਫ਼ਤ॥
ਚੂੰ-ਜਦ। ਖ਼ਾਤਰਮ- ਖ਼ਾਤਰ ਮੇਰੀ। ਅਜ਼-ਤੋਂ, ਸੇ, ਕਰਕੇ, ਵਲੋਂ॥ ਅਸ਼ਕੇ-ਅਥਰੂ, ਹੰਝੂ, ਆਂਸੂ। ਰਸ਼ਕੇ-ਈਰਖ਼ਾ ਕਰਨ ਯੋਗ। ਗੁਲਿਸਤਾਂ-ਗੁਲਿਸਤਾਨ ਫੁਲਵਾੜੀ, ਬਗੀਚੀ। ਤੋਂ-ਰਾ। ਬੇਹੁਦਾ - ਬੇ ਅਰਥ, ਬੇ ਫ਼ਾਇਦਾ। ਚਰਾ - ਕਿਉਂ। ਜਾਨਬੇ - ਵੱਲ, ਤਰਫ਼। ਗੁਲਜ਼ਾਰ - ਬਗੀਚੇ, ਰੌਣਕ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ। ਤਵਾਂ ਰਫ਼ਤ-ਜਾ ਸਕਦਾ।
ਅਰਥ-ਜਦ ਮੇਰੀ ਖਾਤਰ ਕਰਕੇ, ਤੇਰਾ ਅਥਰੂ ਫੁਲਵਾੜੀ ਨੂੰ ਰਿਸ਼ਕ (ਦੇਣ ਵਾਲਾ) ਹੋਇਆ। (ਤਦ ਫਿਰ) ਬੇ ਫ਼ਾਇਦਾ ਬਾਗ਼ ਵੱਲ ਕਿਉਂ ਜਾਣਾ ਹੋਇਆ।
ਐ ਦਿਲ! ਚੁ ਸ਼ੁਦੀ ਵਾਕਿਫ਼ਿ ਇਸਰਾਰ ਇਲਾਹੀ॥
ਦਰ ਸੀਨਹ ਅਮ ਆਂ ਮਖ਼ਜ਼ਨੇ ਇਸਰਾਰ ਤਵਾਂ ਰਫ਼ਤ॥
ਚੁ-ਜਦ। ਸ਼ੁਦੀ - ਹੋ ਗਿਓਂ। ਵਾਕਿਫ-ਜਾਣੁ, ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ। ਇਸਰਾਰ-ਭੇਟਾ। ਇਲਾਹੀ-ਰੱਬੀ। ਦਰ-ਵਿਚੋਂ। ਸੀਨਹ - ਛਾਤੀ, ਕਲੇਜਾ, ਭਾਵ ਦਿਲ। ਅਮ-ਮੈਂ, ਮੇਰੇ। ਆਂ—ਉਹ। ਮਖ਼ਜ਼ਨੇ-ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ।
ਅਰਥ-ਹੇ ਮਨ! ਜਦ ਤੂੰ ਰੱਬੀ ਭੇਦਾਂ ਦਾ ਜਾਣੂ ਹੋ ਗਿਓ। (ਤਾਂ ਫਿਰ) ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਵਿਚੋਂ, ਉਹ ਭੇਦਾਂ ਦਾ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ [ਵਾਹਿਗੁਰੂ] (ਕਿਤੇ) ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ?
ਸਦ ਰੋਜ਼ਾ ਏ ਰੁਜ਼ਵਾਂਸ੍ਤ ਚੂੰ ਦਰ ਖ਼ਾਨਾ ਸ਼ਗੁਫਤਹ॥
ਗੋਯਾ ਬਚਿਹ ਸੂਏ ਦਰੋ ਦੀਵਾਰ ਤਵਾਂ ਰਫ਼ਤ॥
ਸਦ-ਸੌ, ਸੈਂਕੜੇ। ਰੋਜ਼ਾ ਏ - ਬਾਗ਼। ਰੁਜ਼ਵਾ-ਬਹਿਸ਼ਤਾਂ ਦੇ। ਚੂੰ-ਜਦ। ਦਰ-ਵਿਚ। ਖਾਨਾ-ਘਰ। ਸ਼ਗੁਫ਼ਤਹ - ਖਿੜੇ ਹੋਏ, ਪ੍ਰਫੁਲਿਤ।
