(੧੨੫੩)
ਹਮਾਖਿਰ ਬਸੇ ਜਖਮ ਤੀਰੋ ਤੁਫੰਗ। ਦੁਸੂਏ ਬਸੇ ਕੁਸਤਹ ਸੁਦ ਬੇਦਰੰਗ, ॥ ੩੬॥ ਬਸੇਬਾਨ ਬਾਰੀਦ ਤੀਰੋ ਤੁਫੰਗ। ਜਿਮੀ ਗਸਤ ਹਮਚੁ ਗੁਲੇ ਲਾਲਹ ਰੰਗ॥ ੩੭॥ ਸਰੋਪਾਇ ਅੰਬੋਹ ਚੰਦਾ ਸੁਦਹ। ਕਿ ਮੈਦਾਂ ਪੁਰ ਅਜ ਗੋਇ ਚੌਗਾ ਸੁਦਹ॥ ੩੮॥ ਤਰੰਕਾਰ ਤੀਰੋ ਤਰੰਕੇ ਕਮਾਂ। ਬਰਾਮਦ ਯਕੇ ਹਾ ਇ ਹੁ ਅਜ ਜਹਾਂ॥ ੩੯॥ ਦਿਗਰ ਸੋਰਸੇ ਕੈਬਰੇ ਕੀਨਾ ਕੋਸ। ਜਿ ਮਰਦਾਂਨਹ ਮਰਦਾਂ ਬਰੂੰ ਰਫਤ ਹੋਸ॥ ੪੦॥ ਹਮਾਂ ਖਰਚਿ ਮਰਦੀ ਕੁਨਦੇ ਕਾਰਜਾਰ। ਕਿ ਬਰ ਚਿਹਲ ਤਨ ਆਯਦਸ ਬੇਸੁਮਾਰ॥੪੧ a॥ ਚਰਾਗੇ ਜਹਾਨੇ ਸਰਹ ਬੁਰਕਹ ਪੋਸ। ਸਬੇਸਹਿ ਬਰਾਂਮਦ ਬਹਮ ਜਿਲਵਹਜੋਸ॥ ੪੨॥ ਹਰਾਂ ਕਸ ਕਿ ਕਉਲੇ ਕੁਰਾਂ ਆਯਦਸ। ਕਿ ਯਜਦਾਂ ਬਰੋ ਰਹਿਨੁਮਾ ਆਯਦਸ॥ ੪੩॥ ਨ ਪੇਚੀਦ ਮੂਏ ਨਿ ਰੰਜੀਦ ਤਨ। ਕਿ ਬੇਰੂੰ ਖੁਦਾਬੁਰਦ ਦੁਸਮਨ ਸਿਕੰਨ॥੪੪॥ ਨ ਦਾਨਮ ਕਿ ਈਂ ਮਰਦ ਪੈਮਾਂ ਸਿਕੰਨ। ਕਿ ਦੌਲਤ ਪਰਸਤ ਅਸਤ ਈਮਾਂ ਫਿਕੰਨ॥ ੪੫॥ ਏ ਨ ਈਮਾਂ ਪਰਸਤੀ ਨ ਅਉਜਾਇ ਦੀ ਸਾਹਬ ਸਨਾਸੀ ਨ ਮਹੰਮਦ ਯਕੀ ॥ ੪੬॥ ਹਰਾਂ ਕਸ ਕਿ ਈਮਾਂ ਪਰਸਤੀ ਕੁਨਦ। ਨ ਪੈਮਾਂ ਖੁਦਸ ਪੇਸੁ ਪਸਤੀ ਕੁਨਦ॥੪੭॥ ਕਿ ਈਂ ਮਰਦ ਰਾ ਜਰਾ ਐਤਬਾਰ ਨੇਸਤ। ਚਿ ਕਸਮੇ ਕੁਰਾਂ ਨਸਤ ਯਜਦਾਂ ਯਕੇਸਤ॥੪੮॥ਚਿ ਕਸਮੇ ਕੁਰਾਂ ਸਦ ਕੁਨਦ ਇਖਤਿਆਰ। ਮਰਾ ਤਰਹਨ ਆਯਦ ਅਜੋ ਐਤਬਾਰ॥੪੯॥ ਅਗਰਚੇ ਤਰਾ ਐਤਬਾਰ ਆਮਦੇ। ਕਮਰ ਬਸਹੇ ਪੇਸਵਾ ਆਮਦੇ॥੫0॥ ਕਿ ਫਰਜਸਤਬਰਸਰ ਤੁਰਾ ਈ ਸੁਖਨ।ਕਿ ਕਉਲੇ ਕੁਰਾਂ ਅਸਤ ਕ ਸਮਸਤ ਮਨ॥੫੧॥ ਅਗਰ 5 ਨੂੰ ਹਜਰਤੇ ਖੁਦ ਸਤਾਦਹ ਸਵਦ) ਬਜਾਨੋ ਦਿਲੇਕਾਰ ਵਾਜਹ ਕੁਨਦ॥੫੨॥ ਸੁਮਾਰਾ ਚੁਫਰਜਸਤਰੇ ਕੁਨੀ। ਬਮੂਜ ਬਨਵਿਸਤਹ ਸੁਮਾਰਾ ਕੁਨੀ ਨੂੰ ॥੫੩॥ ਨਵਿਸਤਹ ਰਸੀਦੋ ਬਗੁਫਤਹ ਜੁਬਾਂ। ਬੁਬਾਯਦ ਕਿ ਕਾਰਈਬ ਨੂੰ ਵੀ ਰਾਹਤਰਸਾਂ॥ ੫੪॥ ਹਮੂੰ ਮਰਦ ਬਾਯਦਸ ਵਦ ਸੁਖਨਵਰ। ਨਸਿਕ ਨੂੰ ਈ ਮੇਦਿਰਦਰਦਹਾਂਨੇਗਰ॥੫੫॥ ਕਿ ਕਾਜੀ ਮਰਾ ਗੁਫਤ ਹਬਉਨ ਨੂੰ ਯਮ। ਅਗਰ ਰਾਸਤੀ ਖੁਦਬਿਯਾਰੀ ਕਦਮ॥੫੬॥ ਤੁਰਾ ਗਰਬਬਾਯ ਦਬ ਕਉਲੇ ਕੁਰਾਂ। ਬਨਿਜਦੇ ਸੁਮਾਰਾ ਰਸਾਂਨਦ ਹੁਮਾਂ॥੫੭॥ ਕਿਤਸਰੀਫ ਦਰ ਕਸ ਬਹ ਕਾਰ ਕੁਨਦ। ਵਪਸ ਮੁਲਾਕਾਤ ਬਾਹਮ ਸਵਦ॥ ੫੮॥ ਨਜਰ ਹੁਦਰੀ ਰਾਹ ਖਤਰਹ ਰਾਸਤ। ਹਮ ਜੋਂ ਮਬੈਰਾਹਕ ਨੂੰ ਮਰਾਸਤ ॥੫੯॥ ਬਿਯਾ ਤਾਰ ਮਨ ਖੁਦ ਜੁਬਾਨੀ ਕੁਨੇਮ। ਬਰੋ ਏਸੁ ਕਿ ਮਾਂ ਮਿਹਰਬਾਨੀਨੇਮ ॥੬੦॥ ਯਕੇ ਅਸਪ ਸਾਇਸਤਏ ਯਕ ਹਜਾਰ
