________________
(੪੬੧) ਤਵਾਰੀਖਗੁਰੂਖਾਲਸਾ ਭਾਗਤ-ਅਹਮਦਮੀਤ ਉਦਲਾ ! ਲਾ ਹੋ 'ਤੇ ਜੋਧਪੁਰੀਏ ਤੇ ਨੱਵਾਬ ਕਮਰੁੱਦੀਨਵਜੀਰਦੇਕੇ ਸਰਹੰਦ ਭੇਜਦਿੱਤਾ-ਅਹਿ {ਮਸਾਹਨੇ ਲਾਹੋਰਪਹੁੰਚਕੇ ਜਵਾਕੇਂਲਾਦੇਨਾਤੇ ਓਥੇ ਇਕਕੋਰਾ ਕੁਹਥਾਣਦਾ ਦੇਖਕੇ ਓਸਦੀਕਆਤ ਸੁਨੀਤਾਗੱਡੇਲਦਵਾਕੇ ਨਾਲਐਲਏ । ॥ ਜਦ ਸਰੰਦਪਹੁੰਰਕੇਜੰਗਕਰਣਲਗਾ ਤਾਂ ਪਠਾਣਾਂ ਨੇਜੋ ਬਾਣਇੰਮਾਨਿ ਨਨਹੀਂ ਸੇ ਸੁਣੀ ਸੁਣਾਈਤਰਕੀਬ ਉੱਤੇ ਓਨਾਂ ਬਾਣਾਨੂੰ ਮੈਦਾਨਵਿੱਚ ਰੱਖਕੇਸ ਮਣਾ ਮਾਰਣਲਈ ਔਗਲਾਦੇਂਤੀਪਰ ਓਵੇ ਮੁੰਹ ਠਾਣਾ ਵੰਨੀਰਹਗਏ ਅਣਜਾਣ ਖਾਣਾ ਖੋ ) ਓਹ ਤਾਂ ਉਲਟੇ ਝੋਨੂੰ ਹੀ ਹੋਕੇ ਐੱਮ ਬਣਾਦੀਸਹਿ ਆਵਾਜਨੂੰਸੁਣਕੇ ਦੁਰਾਨੀ ਸਮਝਣਕੇਏਹਪੁੱਛਦੇਹਨ ਕਿੱਥੇਹੈ,ਨਾਲੇਪਾਣਬਾਣਾਂ ਅਗੇਨੋਠੇਜਾਣ ਨਾਲੇ ਜੇਰਬਾਦਸ਼ਾਹ ਸੀਓਧਰ ਨੂੰਹੱਬ ਕਰਕਰ ਪੁਕਾਰਦੇ ਜਾਣਸਾਰਔਧਰਹੈ ਨ ਓਨਕ ਓਬਾਣਾ ਨੇ ਦੁਨੀਆਂਫੌਜਨੂੰਅਬੋਅੱਧ ਨਿਬੇੜਛ ਦੁਰਾਨੀਸਤਲੁਜੋ ਪਾਰਹੋਗ ਇtਅਹਿਮਦਸਾਹਪੰਜਾਬਨੂੰ ਲੁੱਟਦਾ ਮਾਰਦਾ ਕਾਬੁਲਜਾਦਖਲਹੋ। ੧ ਅਹਿਮਦਸ਼ਾਹ ਅਬਦਾਲੀ ਪਠਾਣਸੀਏਸਦਾ ਵੱਡਾ ਇੱਕ ਅਬਦਾਲ ਨਾ ਹੋਹੈ॥ਜਿਸਨੂੰ ਅਣੁ ਮਾਹਿਰੇਤਾ,ਮਾ,ਪ੍ਰਾਪਤੋਂਕਾਮ, ਬਸੀਕਰਣ ਈਸੰਤਾ ਏਹ ਸੱਤਾਧੀਆਂ ਪਤਹੋਣਓਬਵਾਨਾਅਬਦਾਲ) ਪੂਰਣਸਿੱਧਹੁੰਦਾਹੈਓਸਦੀ ਸੰਤਾਨ ਅਬਦਲੀਪਠਾਣਾ ਨੂੰ ਦੂਜ਼ਰੀ ਜਾਤਿ ਦੇਖਣਰਾਰੂਪੀਰਾਂਵਾਂਗੂ ਮੰਨਦੇਹਨਾ ਅਹਿਮਦਖਾਂਦਾ ਬਾਪਜਦ ਮਤਦਬਹੁ ਤੁਸਖੀਵਿਚ ਸੀਤੋਂ ਅਹਮਦਸਾਹ ਸੰਤਬਦਾ ਹਾਆਸੀਏਸਦੀਮਾਂਨਾਦਰਸ਼ਾਹਦੇ ਲਸ਼ਕਰ ਘੋਮਾਂਦਦਾਣਾਂ ਦੌਲਕੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦੀ ਤੇ ਏਹਇਕ ਬਾਬਹਫਕੀਰਟਹਲ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਫਕੀਰ ਖੁ ਰਕਵੇਂ ਏਥਨੂੰ ਆਖਦਾ ਆਓ ਮੇਰੇ ਅਹਿਮਦਸ਼ਾਹਾਉਕਵਿ ! ਨਜੰਗਲਾਚ ਕਿਸੇ ਟੋਭੇਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਥੜਾਂ ਬਣਾਕੋਂ ਘਾਸ ਵਿਛਾ ਓਸਉਤੇ ਅਖਾਣ ਕਰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇਘਾਸ ਦੋ ਬਲੇਕੇ ਤੇ ਛਫ਼ਰੇਦੇ ਤੇ ਲੈਕੇ ਆਪਏਸਵੇਰਉੱਤੇ ਦੌਰਫ਼ ੩ਵਾਂਗੂਕਰਰਿਹਾਈਏਂਸਕਤਨਾਦਰਸ਼ਾਹਕਾਰਖੇਲਦਾ ਓਥੇ ਆਪਉਮਾ, ਫਕੀਰਨੂੰ , ਛਮਾਤਾਂਸਾਈਲੋਨੇ ਉਤਰ ਦਿੱਤਾ ਅਸੀਏਸ਼ਨੂੰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਣਾਯਾਹੇ ਆਪਣੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਛਤ ਲਾਵਦੇਹਾਂਦਰਨੇ ਜ਼ਰਚ ਹੋਕੇ ਅਰਜਕੀਤੀਆਪਕੁਛਮੈਨੂੰ ਹਲਕਾਂ, ਮਾਫਕੀਰ ਬੋ ਹੇਮਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਸਰਦਾਰੀ੨ਦੇਨਾਰਨੋ ਫਕੀਰਦੇਕਹੇ: ਅਸਵਾਰ ਸਰਦਾਰ ਅਹਮਖਾਨੇ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾਮਰ ਐਏਕੰਮ ਅਹਿਮਦਖਾਨੇ ਕੀਤੇ । ਜਿਨਾਰਵੀਵੋਰਕਰਨੈਲਬਣਾਗੇਆ ਨਾਦਰਭੀਏਸਨਾਲਤਰਖਣਲੱਗਦੇ ਦਰਸ਼ਾਹ ਦਰ ਲੋਕਰਕੇ ਮੁੜ ਹੇਰਾਤ ਪਹੁੰਚ ਤਾਂ ਨਾਰਦੇ ਸਲੇ ਸਮਰਖ ਜਰਨੈਲ ਨੇ . ਅਬਦਾਲੀਪਛਾਣਯੋਰਡੰਧਰ ਵੇਖਕੇ ਬੇਗੁਨਾਹ ਓਦੇ ਨਾਵੇਂ ਕੋਣਾੜੇ ਹਮਦੇ ! Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
