________________
ਬਾਬਾ ਬੰਦਾ-ਭਾਗ੨ ੩੬੫) | ਸਮਸ਼ੇਰਖਲਸਾ ਲਾਹੌਰ ਆਪਣੇ ਨਾਲਮੰਡੀਚਲੈਗੋਆਬਾਰੇ ਬੰਦੇਪਾਸਪੋਥੀਲੂਣੀਏਸਿੱਧਦੀਬ ੩੩ ਖਹੋਈਸੀਜੇਸਚ ਰੌਹਬੱਮਾ ਸਿੱਧ ਸਨਾਓਵੇਚ ਓਹਮੰਡ ਜੰਤ , ਤੇ ਸਨ ਦੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਦੋਵ,ਪਰੀ ਮੁਫ਼ੀਕਲ, ਭੂਤ,ਖੇਤ ਸਬ ਹੋਜਾਦੇਸੇ, ਮਨਭਾਏ ਕੰਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਕਰਾਏਲੈਂਦਾਸੀ, ਸਭ ਤਰਾਂਦੇਜਾਦੁ ਰਸਾਇਣਤੈ ਪਾਰਸ ਕਰਕੇ ਦੇਖਦੌਰਾਸੀਰਾਜਾ ਸੁਧਸੈਣਨੇ ਭੇਤਮਾਕੇ ਓਹ ਪੋਥੀ ਤੇ ਇਕਗੁਟਕਾ . ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਬੰਦਾਉਂਡ ਸਕਦਾਸੀ ਦੋਵੈਰੀਜਾਮ ਕਰ ਲਈਆਂ ਓਸੇਖੋਂ ਥੀਵੇਂਬਲਨਾਲ ਰਾਜਾ ਬੁੱਧਸੈਣਨੇਆਪਣੀਕਾਯਾ ਈਸੌ ਬਰਤਕਰੱਖੀਤੇਕਰਾ ਮਾਤਾ ਤੀਬੇਸ਼ੁਮਾਰਲੋਗਾਂਨੂੰਦੇਖਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ਜੋਣਤਕ ਸਾਰੇ ਪਹਾੜਵਿਚ ਮਸ਼ਹੂ ਰਹਨਾਆਖਰ ਮਰਨਲੋੜਾਂਓਹਦੋਵੇਂਗੀਦਾਰਿਯਾ ਵਿਚ ਸਿੱਟ ਸਿਆਪਏਹ ਹਾਲ ਮਾਬੂ ਮੰਡੀਕੀਤਵਾਰੀਖ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਲੈਪਲਫਨਸਾਹਿਬਨੇਲਿਮਾਹੀ ਭਾਵੇਂ ਬਾਬਾ ਬੰਦਾ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦ ਤੇਸ਼ਕਤੀਸ਼ੇਸਦੇ ਬਲਨਾਲ ਓਹਹਮੇਸਫੜੇ ਨੇ ਪਾਉਂਦਾ ਤੇਲੋਗਾਂਨੂੰ ਦਬਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾਸੀ ਗਵਾਇਕੇਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਚਲਾਅ ਯਾਪਰ ਫੇਰਤੀਅੱਸੂ ਮਹੀਨੇ ੧੭੭੭ ਬਿ: ਨੂੰਬਾਬੇ ਬੰਦੇਨੇ ਆਪਣੀਹੰਮ | ਤੇ ਕਿਸਮਤ ਆਜ਼ਮਾਉਣਾਉ ਬਹੁਤ ਫੌਜ ਕੱਡੀਕਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾ ਤੋਂਹੋ ਛੁਡਾਵਣਵਾਲ਼ੇ ਚਲਾਈਕੀਤੀਏਸਨੂੰਮਾਲਸੀਕੇਮੇਰੋਨਾਲਖਨਾਲ | ਨਗੇ ਏਹੋ ਸੋਚਕੇ ਸ਼ਾਲਾਮਾਰਬਾਗਪਾਸਜਾਉਤਮਾਬਗਵਾਨਪੁਰੇਪਾਲ ਦੋਦੇਨਭਾਰੀਲੜਾਈਹੋਈ ਆਖਰਤੁਰਕਾਨੀਫੌਰਤਾਂ ਨੱਠ ਤੁਰੀਪਰ ਅਸਲ ਮਖਾ ਸੂਬਾ ਸਿੰਘਾਂਨੂੰ ਲੈਕੇਆਪਹੁੰਚਮਾਲਣਾਈਫੇਰਸ਼ੁਰੂਹੋਈ ਬੰਦੇਨੇ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਸਿਘਲਝਾਉਣੇ ਮੁਨਾਸਿਬ ਨਾ ਸਮਝਕੇ ਬਟਾਲੇਦੀਤਰਫਵਾਗਮੋੜਲ ਈ-ਫੇਰ ਜਦ ਅੱਖ਼ਰ ਕੀਪਮਾਲਾਪਰਪੰਥਖਾਲਸਾ ਇਕੱਡਾਰੋਯਾਤਾਂਬਾਬੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਅਰਦਾਸ ਵੋਕੇ ਆਪਣੇ ਵਕੀਲਤੰਤਖਾਲਸੇਪਾਸ ਭੇਜਕੇ ਆਪਾ ਮੁਸਲ ਮਾਨੇ ਸੇਰਬਦੀਬਰਬਾਦੀਸ਼ੁਤੁਹਾਡੇ ਸਾਡੇਟਿਰਫਰਕਦਿੱਤਾ ਹੈਏਹ ਸਾਨੂੰ ਪਾਕੇ ਮਾਰਮਾਰਾਹੁੰਦੇਹਨਾ ਤੁਸੀਂ ਏਨਾਂਫਰੇਬਚਨਾਫਸੋਜ ਲੱਡੂਨਾਖਾਓ,ਗੁਰੂਗ੍ਰੰਥਸਾਹਿਬਦੇਹਬਚਨ ਮੰਨੋਬਾ (ਮਿਲਬੇਕੀਮ ਹਿਮਾ ਬਰਨਨਸਾਕਉ ਨਾਨਕ ਪਰੈ ਪਰੀਲਾ)) ਤਾਂਤੇ ਆਪਸਚਾਇਤਕਰੋ | Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org
