________________
ਤਵਾਰੀਖਗੁਰੂ C੩੫੫) ਭਾਰ ਗੁਰੂ ਚਾਰਤਾਰੀਖ ਭਾਵੇਂ 4:੧੭੬੫ ਝੇਨੂੰ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਤੰਬੂ ਵਿਚ ਇਕੱਲੇ ਸੁਤੇ ਹੋਏ ਦੇਖਕੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇਖਰਤਾਂ ਅਤਾਉਲਾਖਾਂਖਲਾਹੋਰੀਆਤੇ ਗੁਲਖਾਂਨੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬਦੇ ਪੇਟ ਵਿਚ ਕਰੀਬਸਾਇਦਿੱਤੀ। ਗੁਰੂਸਾਹਿਬਨੇਛੋਤੀਨਾਲਉ ਡਕੇ ਓਸ ਨਿਮਕਹਰਾਮਨੂੰਤਾਂ ਤੇਗਨਾਲ ਓਬੇਹੀ ਰੱਖਤੇਦੂਸਰਾਜੋਦੌੜਨ ਲੱਗ ਸੀ ਓਸਨੂੰ ਸਿੰਘਾਨੇਪਾਰਬੁਲਾਯਾ। ਅਮਰਸੰਘ ਚੱਹਨੇ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬਦੇ ਜ਼ਖਮ ਸੰਉ ਕਰਕੇ ਐਸੀ ਮੱਲਮਲ ਗਾਈਕੇ ਦੁਸੈਹਰੇ ਨੂੰ ਇਸਨਾਨ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ।ਜੰਪਿ ਜ਼ਖਮਤਾਂ ਰਾਜ਼ੀਹੋਗਏ ਸੇ ਮਰ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬਨੇ ਆਪਣਾ ਅੰਤਮਸਮਾਜਿਕਟ ਆਯਾਸਮਕੇ ਆਪਣੇ ਮਹਿਲ ਸਾਹਿਬਦੇਵੀਗੇਨੂੰ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਆਦਿਕ ਪੰਜਾਸਿੰਘ,ਤੇ ਗੁਰੂਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬਜੀਦੇ ਓਹ ਜੇਹੜੇ ਧਰਮਾਘ,ਪਰਮਘਨੇ ਦੀਨੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਗੁਰੂਜੀਨੂੰ ਅਰਪਣਜੀਤੇਸੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀਓਹ ਤਸਵੀਰਜੇਹੜੀਏਟਲੀ ਦੇ ਕਾਰੀਗਰ ਪਾਸੋ ਬਹਾਦਰ ਸਾਹਨੇ ਉਤਰਾਈਸੀਕਮਰਕਬੇ ਸਮੇਤ ਓਹ ਤਸਵੀਂ ਦੇਕਰ ਦਿੱਲੀਨੂੰ ਤੋਰਦਿੱਤਾ।ਮਾਤਾਲਾਹਿਬ ਨੇਲੀ ਪਹੁੰਚਕੇ ਮਾਤਾਸੁੰਦਰੀ ਜੀਦੇ ਪਾਸਨਿਵਾਸਕੀਤਾ।ਤੇ ਭਾਈਮਨੀਸਿੰਘਜੀਰੋ ਕਥਾ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਰਹੇ | ਸਾਰੀਕਥਾ ਏਨੀਂਦੀ ਪੰਜਵੇਂ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਏਧਰਜਦ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬਦੇ ਜ਼ਖਮ ਹੋਣਦੀਖਬਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹਨੂੰਗੋਲਕੁੰਡੇ ਪ ਰੀਤਾਂ ਓਸਨੇਬਹੁਤ ਸਾਰੀਦੌਲਤ ਦੋਭੱਥੇ ਤੀਰਾਂਦੇ ਦੋ ਕਮਾਨ ਸੌ ਤੋਂ ਵਾਂਕਦੀ ਆਂਤੋਂ ਅਨੇਕਤੋਫੇ ਹੋਰਭੈਆਪਣੇ ਮਾਤਬਰਾਂ ਦੇ ਹੰਬਦੇਕੇ ਗੁਰੂਜੀ ਪਾਸ ਭੇਜੇ ਰੁਜੀਨੇ ਦੀਪਮਾਲਾ ਦਰਬਾਰਕੀਤਾ ਬਹੁਤੱਲਗਦਰਸ਼ਨਨੂੰਆਏ ਤੇ ਓਥੋਂ ਦੇ ਤੱਲਕੇਦਾਰ ਫੀਰੋਜ਼ਖਾਂਨੇ ਗੁਰੂਜੀਵੇ ਪਲੰਘ ਉਪਰਧਨੁਖਪਏਹੋਏਦੇਖਕੇ ਆਖਮਾ ਐਡੇ ਵੰਡੇ ਕੁਵੰਡ ਦਿਖਾਉਣਵਾਲ਼ੇ ਪਏ ਰਹਿੰਦੇਹਨਪਰਚਉਦਾ ਕੋਈਨਜ਼ਰਨ. ਹੀਆਪਏਸ ਤਾਨੇ ਨੂੰ ਸੁਣਕੇ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬਹਿਨਾ ਸੱਕੇ ਤੇਚਟਪਟ ਓਕਮਾ | ਨਾਨੂੰਰਨਾਕੇਤੀਰਲਾਕੇ ਦਿਖਾਉਤੇਜ਼ਖਮ ਅਜੇ ਅੱਲੇਹੀਲੇਏਸਵਾ ( ਜੋਰ ਲਗਣੇਕਰ ਖੇਲੁਗਏਜੰਮਪਿਸਰਾਹਨੇ ਮਲਮ ਪੱਟੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਪ ਗੁਰੁ ਸਾਹਿਬਨੇ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ ਛੱਡਕੇ ਲੋਕ ਜਾਣਦੀ ਤੱਯਾਰੀਕਰਲਈ।
|
