________________
ਭਾਗ-ਗੁਰੂ (੩੫੪) ਤਵਾਰੀਖਗੁਰੂਖਾਲਸਾ ਇੱਕਡਦੀਜਮੀਨਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਪਰਵੇਸੇਨ ਨੂੰ ਏਸ ਦੋਸਦੇ ਮਾਲਕਏਹੋਜਾਣਗੇ ਤੇਤੁਸੀ ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂਏਂਡੋਲੇਏਨ੍ਹਾਂਨੂੰਦੇਓਗੇ ਪਰਏਹਲੈਣਗੇਨਹੀਂ। ਫੇਰ ਚੌਧਰੀਲੇ ਸ਼ਰਮਰੰਦ ਆਦਿਕ ਨੂੰ ਆਖਮਾ ਤੁਸੀਂ ਏਸੇਵਕ ਦੇਦੀ ਤਰਫਰੋ ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਛੁਪੇਓਥੇ ਮੋੜੀਗੋੜਕੇ ਬੈਠਜਾਓ ਓਥੋਂਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਈਪੰਡਸਜਾਣਗੇ ਤਦ ਓਨੇ ਗੁਰੂਜੀਬਰਨਮੰਨਕੇ ਕੂਚਕਰਤਾ ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਸੂਰਜਪਆਓਥੇਹੀ ਆਪਣੈਡੋ ਮਰਾਵੇ ਨਾਅਦੀਮੋੜੀਗੋੜਕੇਪਿੰਡ ਬੰਨਬੈਠੇਏਥੋਂ ਉਠਾਉਣਬਦਲੇ ਮੈਂ
- ੧੭੧੧੪:ਨੂੰ ਕੌਡੇਸਟਾਂ ਦੀਤੇਮਰਾਵੇਂ ਸਿੱਧੂਸੰਟਾਂ ਦੀਆਪਵਿਚ ਬੜੀ ਭਾਰੀ ਤਾਈ ਹੋਈ ਕਿਰੂ ਦੋਹਾਂਤਰਫਾਉਬਹੁਤ ਆਦਮੀ ਮਾਰੇਗਏ, ਆਖਰਕਾਰਚੌਧਰੀ ਕਾਲ਼ੇ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਜਦ ਮੈਤਰਾ ਮਾਰਿਆ।ਫੇਰਮਰਾਦੇ ਲੋਕਾਂਨੇਮਰਾਨਾਮ ਪਿੰਡਬਲਾਕੇ ਖੂਹ ਤੰਯਾਰ ਕਰਲੀਤਾ ਜੋ ਹੁਣਤਕ ਗੁਰੂਦਾਖੂਹਮਸਹੂਰਹੈਮਏਸਏਸਏ ਚ ਗਰੁਜੀਤਮਹੀਨੇਹਿਰੇਹੈ।ਏਨਾਂਇਰਇਕਨਚੌਧਰੀਕਾਲਾ ਆਪ { ਭਤੀਜੇ ਫੂਲ ਤੇ ਸੰਦਲੀ ਨੂੰ ਜੇਦਾ ਬਾਪਕਰਮਬੰਦ ਓਸਜੰਗਫਿਰ ਮਾਰਿਆ
ਸੀ। ਲੈਕੇਗੁਰੂਪਾਆਯਾ॥ਫੂਲਨੇਜੋ ਓਦੋਂਪੰਜਬਰਸਦਾਸੀ ਆਪਣੇ ਚਾਚੇਕਾਲਾ ਚੰਵੇਖਾਏ ਹੋਏ ਗੁਰੂੜੀ ਸਾਹਮਣੇਖੜੇਹੋਕੇ ਨੰਕਾਵਾਂਰੂਹੰਬਨਾਲ ਆਪਣਾਪੇ ਟੜਾਯਾ।ਗੁਰੂਜੀਨੇ ਪੁੱਤਾਂ ਕਾਲੇਨੋਅਰਜ਼ ਕੀਤੀਮਹਾਰਾਜਏਹਭੁੱਖਾਹੇਗੁਰੂ ਉਘਰੋਂ ਬਖਸਚਾਹੁੰਦਾਹੈ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬ ਨੋਜੋਵੀਨੀਦੁਨੀਯਾਵੀਦੌਲਤਦੇਸ਼ਮੁੱਢਲੇ ਬਰਨਕੀਤਾ ਏਸਦੀਸੰਤਾਨਘੋੜੇਜਮਨਾ ਦਾਸਲਪੀਨਗੇਅਰਥਾਤ ਜਮਨਾ,ਸਤ ਲੁਜ ਵੈਅੰਦਰਰਾਜਕਰਨਗੇ ਤੇ ਲੱਖਾਂਜੀਵਏਸਵੇਲੰਗਰੋ ਰੋਟੀਖਾਣਗੇਓੜਕ ਓਹੋ ਬਚਨਸੱਚ ਹੋਯਾਕੇਮਰਾਝ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਕੇਟੁਲ ਲਹਿਰਾਆਦੇ ਪੈਂਤੀ ਸ਼ਪਿੰਡਹੋਰਬਸਗਏਮੋਬਾਈਆਮਸਹੂਰਹੇ ਤੇਟੁਲਦੀ ਸੰਤਾਨ ਮਹਾਰਾਜਾ ਪਾਟੇ ਮਾਲ ਨਾਭਾ ਜੀ ਹੁਣ ਪਤੰਖਜਮਨਾ ਸਤਲੁਜਦੇ ਅੰਦਰਰਾਜਕਰ ਰਹੀਹੈ। ਜੈਪਣੇ ਵੀਬਹਾਦਰੀਓਸਦੇਰ ਹੁਣ3ਕਮਸ਼ਹੂਰਹੇ ਏਹਜੈਤਾਂਪਰਾਣਾ ਸਾਮਣਲੋਹੇ ਦੀ ਮਾਂਗ ਹੰਬਵਿਚ ਰੱਖਦਾ ਹੁੰਦਾਸੀਤੇ ਕਈਗ੍ਰੇਰਏਸੇਬਾਂਗ ਨਾਲ ਮਾਰੇਸਬਬਲੀਝੋਨੂੰ ਸਿੰਗਾਂ ਤੇ ਕਢਕੇ ਪਛਾਣੁਪਏ ਪੈਸੇਦੇ ਹਰਫਮਲ ਸਿੱਧਵਾਅਏਤੀ ਮਜ਼ਦਗਰਭਵਤੀਸੀ ਤਾਂ ਸੂਤੀਉਠਕੇਲੇ ਸੂਰਜ- ਨਕਦਮਨ ਕੀਤਾ। ਇਤਫਾਕਨਾਲਸੂਰਜ ਨਿਕਲਨਰੋਲਮੇਸ਼ੇਪਾਣੀਪੀਣ ਉਆਸੀ ਓਹੋ ਝਲਜੈਤਰਾਨੇਰ ਆਏ। Digitized by Paniab Digital Library www.panjabdigilib.org
