________________
ਕੁਵਾਰੀਖਗੁਰੁਖਾਲਸਾ (੧੭੩) ਭਾਗ-ਗੁਰੂ ਸਣੇ ਪੁਰਾਕ ਕੁੱਦ ਪਏ(3) ਇਕ ਦਿਨਧਾਨਾਚੋਂ ਨਦੀਣਘਾਸਕਢਵਾਕੇਰਿਕਦਾ ਹੋਯਾ ਚੁਕਾਉਣਾਰਾਮਾ, ਹੋਰਨਾ ਆਖਮਾਧੋਕੇ ਚੁੱਕਦੇਹਾਂ ਲਹਿਣਾਜੀਤੁਰਤ ਦੀ ਕਕੇ ਲੈ ਆਏਮਾਤਾ ਸੁਲੱਖਣੀਨੇਬਾਬੇ ਨੂੰ ਆਖਮਾਤੁਸੀਏਸਵੇਕਪੜੇਬਿਗਾੜੇ ਬਾਬੇਨੇਫੁਰਮਾਯਾ ਕੇਸਰਨਾਲਭਰੇਹਨਾ$) ਦਰੀਯਾਦੇ ਕਿਨਾਰੋਮੁਰਦਾ ਪਯਾਹੋਯਾਦੇ ਖਬਾਬੇਹੁਕਮਾਦਿੱਤਾ ਏਸਖਾਓਹੋਰ ਸਬਨਾਗਿਲਾਨੀਕੀਤੀਅੰਰਦਜੀਨੇਅਰਜਕੀ ਪੈਰਾਂ ਵੱਲੋਂਖਾਵਾਂਕਿ ਸੇਰ ਛੋਲੋ,ਬਾਬੇਆਮਾਪੇਰਾਂਤੋਖਾਹ,ਜਦਓਹਖਾਣ ਲੱਗ ਬਾਬਾਜੀਸਸੇਵਕ ਦੇਖਕੇ ਖੁਸੀਹੋ ਗਏ੫) ਬਾਬਾਜੀਜੰਗਲਵਿਚੋਂਕਨਕ |ਗ ਸਾਹਿਸੀਗੰਧੀਦਾਰਆਏ, ਕੁੱਤੇ ਕੁੱਤੀਆਂਜੀਉਦੇ ਰਿੱਦਰੋਹਾਂਮਰੇ ਹੋਏ ਛੁ ਛੱਜਲੈਕੇ ਲਾਲਨੇੜ ਕੋਧਕਰ ਚੀਮਾਮਾਰਨ ਤੇ ਗਾਲੀਆਂ ਦੇਣਗੇ ਸਿੱਖ ਪੱਤਸਬ ਮਾਰਖਾਕੇ ਡਰਦੇ ਨੱਠ ਗਏ ਇਕ ਅੰਗਦਜੀਕਾਯਰਹੇ ਇਕ ਵੈਨਗੋਬਰਦੀ ਭਰੀਹੋਈਜੁੱਤੀਹਰਕੇ ਸੁਫੈਦਫਰਸ਼ਉੱਤੇ ਫਿਰਨਗੇਹੋਰ ਸਬ ਨਾਰਾਜਹੋਏ ਅੰਗਦ ਜੀਨੇਖੁਸੀਰੋਕੇ ਕੇਸਰਦੇ ਥਾਪੇ ਲਾਂਉਦੇ ਬਤਾਏ, ਫੇਜੋੜਾ ਸਿੱਟਕੇਆਮੂੰਹ ਨਾਲਹੁ ਕੋ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਾਉਅੰਗਦਜੀਉਕਮਾਏC9) ਇਕਾਦੇਨਬਾਬਾਜੀਬੋਲੇਮੇਰਾਸੀ ਖਓਹਹੈਜੇਹੜਾਆਪਣੀਆਈ ਨੂੰ ਭੋਗੇੜ ਤਾਂਏਸ਼ੂ ਸਬਨਾਂਭੀਖਮਾ ਵਿਚ ਏਹੋਜ਼ਾਹਰ ਆਖਦੇਰਹੇਜੋਤੁਸੀਸਰੇ ਬਹੰਝੇ ਹੋਕੇਡਰਕ ਗਏ,ਬੁੱਧੀਫਿਕਾਣੇ ਨਹੀਂਰਹੀਮ ਸਿਖਤੀਕ ਈਕੁਸਮਝਦਾ ਸੀਡੇਕੋਈਕੂਫ਼ ਪਰਮਾਈਦਾਭੋਗਣਾ ਸੁਣਕੇ ਸਬਦੰਦਜੁਗਏ ਅੰਗਦਜੀਸੀਘਰ ਖੰਡੂਰਪਹੁੰਚੇ ਤੇ ਆਪਣੀਆਈਦਾ ਮੰਮਾਚੁੰਘਕੇਬਾਬੇ ਨੂੰ ਆਏ ਮੇਂ ਥਾਟੇਕਮਾਤੇ ਅਰਕੀਤੀ ਸੱਚੇਪਾਤਸਾਹ ਏਕਤਾਂ ਮਾਈਦਾ ਮੰਮਾ ਪੁੱਤਨੇਉਘਲੈਣਾਏਹੋ ਮਾਈ ਭੋਗਣਾ ਸਮਝਕੇ ਮੈਂ ਭੋਗਆਯਾਦੂਸਰਾ ਮਾਈਨਾਮਮਾਯਾਵਾਰੈਂਸੋਸ ਸਪਰਸ ਰੂਪਰਸਰੀਏਹਮਾਯਾ ਦੇਰਸਅਨਿੱਤਭੋਗਦੇਹਾਂਮਏਹ ਬਚਨ ਸੁਣ ਕੇਤੇ ਨਿਸ਼ੇਭਰੋਸੇਵਾਲੀ ਸੁੱਧ ਬੁੱਧੀ ਦੇਖਕੇ ਸਬਸਿੱਖਲਹਿਣੇਜੀਨੂੰ ਧੰਨ ਧੰ ਆਖ |ਣਗੇ ਤੇਬਾਬੇਜੀਨੇ ਭੀਏਸੇਨੂੰ ਸਰਬਤਰਾਂ ਲਾਯਕ ਪਰਖਕੇ,ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਪਣੀਆਂਭੁਜਾਵੇਚ ਭਰਲੀਤਾ ਤੇ ਅੰਗਨਾਲਲਾਕੇ ਅੰਗਦਨਾਮ ਰੱਖਓਸੇਵਕੂਮੰਘ ਸੁਦੀ੧੩:੧੫੬੪੪:ਊਗੁਰਿਆਈਗੱਦੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਕਰਜਪੈਸੇਏਕਨਾਲੀ ਯੋਰ ਅੱਗੇ ਰੱਖਕੇ ਕੇਸਰ ਤੋਲਕ ਭਾਈਬੁੱਢੇਤੋਂਕਰਵਾਇ ਬਾਬੇਜੀਨੇ ਅੰਗਹੀਦੇ Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org.
