________________
ਤਵਾਰੀਖ ਗੁਰੂਖਾਲਸਾ (੧੩। ਗੁਰੂ੧-ਭਾਗ ਕੇ ਦਾ ਓਥੋਂਦੇ ਰਹਣਵਾਲੇ ਬੁਪਾਰੀ: ੯੪੩ ਵਿਚ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਆਏ ਸੇਓਨੇ ਏਹ ਸੰਗ ਸੁਨਾਯਾਸੀ ਏਥੋਂ ਦਾਰਜਲੰਗ,ਚੰਗਾਨਾਮ,ਬਆਨੂੰ ਦੇਖਕੰਚਨਪੁਰ ਬਤਨੂੰ ਲੰਘ ਅਨੇਕ ਬੰਬੀਆਂ ਪਹਾੜਾਂ ਦਾ ਕਾਲੈ ਝੋਟਾਨਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਫ਼ੈਸਕ ਤੇ ਭਏ।ਫੇਰ ਸਹਿਰ ਅਮਲੰਗ ਤੇ ਲਗਾਉਂਜੋ ਗਾਰੂਕੁੰਭਾਦੋਸਸਦੀਦਾਹੈ ਓਸਦਾ ਸੈਲਰ ਓਸਦੀਜਧਾਨੀਸੀਸੂਡਨਦੇਪਾਸਜਾਉਤਰੇ। ਓਸ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਔਲੰਗ ਬੌਲਿੰਗ ਦੋ ਮਹਾਰਾਜੇ ਰਾਮਾਕੂਬ ਵਾਂਗੂ ਅਵਤਾਰਸ ਦਾਏ ਹਨ ਸਬਲੋਗਓਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੀ ਮੰਦਰ ਮੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਜਦੇ ਹਗੁਰੂਜੀਨੇ ਅਪ ਏਸਬਦਦੀ ਸਕਤੀਨਾਲ ਅਨੰਤ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਮੂਰਤੀਪੂਜਾ ਕਰਣੀ ਕੂਕ ਰਮ ਦੇਖਾਕਰਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਭਗਤੀ ਵਿਚ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ।ਜੱਦੀ ਭੇਟੀਲੋਗਾਂ ਦਾ ਮਤ ਭੀ ਬੌਧਹੈ ਪਰੰਤੁ ਓਹਲੋਗਪਰਮੇਨੂੰ ਮੂਰਤੀਵਾਨਪੰਜਵੇ ਅਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸਵਾਲਾ ਮੰਨਦੇਹਨਤੇ ਮਾਸ਼ਕਿਸੇਜਾਨਦਾਰਦਾ ਨਹੀ ਛੱਡਦੇਸੁੱਚ ਜੂਠਕੋਈਨਹੀ ਓਸ ਦੇਸਦੇ ਅਰਾਰਯਭੀਲਾਬੇਗੁਰੂਹਨ ਜੋ ਬਾਬੇ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਤੇ ਸਬਦ ਸੁਣਕੇ ਅਨੁਸਾਰੀਖਣਗਏ ਤੇ ਬਾਬੇਦੇ ਸਬਦ ਲਿਖਲਏਓ ਸੇਵਿਚ ਅਸਕਰਦੇਸਹਰ ਇਕ ਧਰਮਸਾਲਾਖੀ ਨਾਨਕਢੂੰਗੀਫਕੀਰ ਹੈਪਏਥੋਂ ਚਲ ਸਾਂਪੁਨਦੀਦੇ ਕਿਨਾਰੇਕ ਮੁਲਕਦਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਚੰਬ । ਤੇਦੋਮੁਖੀਏ ਪਰਬਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਦੀ ਨਿਮੁਲਕਉਰਜਾ ਫਿਰੇ। ਜਨਮਸਾਖੀਦੀਪੋਬੀਵਿਚਜੋ ਅਲਲਾਰੀਨਾ ਦਾ ਮੇਲ ਹੈ ਸੋ ਆਹਲ | ਹੁਣਓਹੋ ਜੇਹੀ ਸਕਲਪੂਜੀਦੀਹੈ ਦੇਤਨੇ ਫੜਲਈਸੀਏਸਕਰਕੇ ਰੇਤਲਓਥੇਹੀ ਰਹੇ $ਜੇੜੇ ਕੇਦਾਰਨਾਥਦੇਮੰਦਰ ਪੂਜੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਏਹੋਜੇਹੀਆਂ ਕਈ ਏਕ ਖਰਾਬ ਬਾਤਾਂ ਪੂਰਾ |ਣਾ ਵਿਚ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਪਕੇ ਅਫ਼ਸੋਸ ਆਂਵਦਾਹੈ। ੧ ਚੀਨਦੋਵੇਸਵਿਚ ਮਾਤਾ ਨੂੰ ਪਰਮੇਕਰਕੇਮੰਨਦੇ ਹਨ ਬਲਕੇ ਮੁਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਸੰਦੂਕਰ ਬੰਦਕਰਕੇਘਰ ਵਿੱਚ ਪੰਜਬਸਤਕ ਰੱਖਕੇ ਹਮੇਸੁ ਰਾਤ ਨੂੰਪੂਜਾ ਕਰਕੇ ਓਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਗਾਜੇ ਬਾਜੇ ਨਾਲ ਭਜਨਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਦੇ ਭੀ ਕਿਸੇਦੇ ਮਰੇਤੇ ਰੋਦੇਨਹੀ ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਖੋ ਵੇ ਨੇਤ ਖੋਦੀ ਦਾੜੀ ਉਪਗੁੱਤਾਂ ਸਬੂਜਾਨਦਾਰਾਂ ਦਾ ਮਾਸ ਖਾਲੈਣਾ ਕੰਮ ਸਬਤਰਾਂਦਾ ਸਬਨੇ ਕਰਲੈਣਾ ਬੋਧ ਮਜ਼ਬ ਏਹਰਿਵਾਜ ਹੈ। Digitized by Paniah Digital Libraryl www.paniabdigilib.org
