________________
ਭਾਗ ੧-ਗੁਰੂ ੧੧੩ ) ਤਵਾਰੀਖਰੁਖਾਲਸਾ ਨਾਗੇ ਦਾ ਮਨਭੀ ਓਸੇ ਪਰਬਤ ਪਰਹੈ ਜਿਸਨੂੰਮਾਨ ਦਾ ਉਪਦੇਸੁ ਕੀਤਾੜੀ ਓਥੋਂਚਲ੍ਹੇ ਮੰਡੀਵਾਲੇਜਾਨੂੰ ਪਖਾਨਪੂਜਾ ਤੋਂਹ ਸੱਚੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀਭਗਤੀ ਚਲਾ ਰਵਾਲਸਰ ਪਹੁੰਚੇ, ਏਥੇ ਪੜਪਾਟਾ ਹੋਯਾਹੈ ਤੇ ਇਕਵੰਡਾਲ ਏਸ ਚੜਿੱਕੇ ਵੱਡੇ ਸੰਤਟੋਲੇਬਰ ਝਾਝਵੇਂ ਤੁਰਦੇ ਫਿਰਦੇਨਾ ਏਹਕੁਦਰਤਕਰ ਤਾਰਦੀਦੈਖਦੈਹੋਏ ਰਵਾਲਸਰੋਤੁਰ,ਚੋਖੇ ਦਾ ਸੈਲਕਰਬ-ਸਾਉਡਰ ਨਦੌਣ ਦੀਤਰਫਮੁਨਆਏਤੇ ਦੂਣ,ਕਹਿਲੂਰ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕੀਰਤਪੁਰ ਦੈਪਾਲ ਖਹ ਵਿੱਚ ਆਏ,ਫਕੀਰ ਬੁੱਢਣਸ਼ਾਹ ਨਾਮ ਸੰਤਜੋ ਗੁਰੂਜੀਦੀ ਮਹਿਮਾਸੁਣਕੇ ਦ ਦਾ ਆਭਿਲਾਖੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਓਸਨੂੰ ਦਰਸਨਦੇ ਕੇ ਨਿਹਾਲਕੀਤਾ ਆਪ ਸਰਗਨ ਚਰਚਾ ਕਰ ਅੜੀਆਨੰਦ ਭਏ॥ਓਹ ਮੂਸੇਪੈਗੰਬਰਵਾਂਗੂੰਬ ਖਾਣੀਆਂ ਦੀ ਪਛਾਣਦੀਏਂਵਾਲੇਉ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕੋ ਏਹਆਤ ਪੌਣ(ਹੱਡਰੂਜਰਗੈਸ) ਗੰਧਕ ਆਦਿਕ ਧਾਤੁਦੀਖਾਣੂਵਿਚ ਪੈਦਾ ਹੋਕਰ ਪਹਾੜਦੇ ਅੰਦਰੇ ਅੰਦਰਏਥੇ ਆਕਰਜਮੀਨ ਦੇਸੁਰਾ ੫੬ਚੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਰਹੀਹੈ।ਜੇਸੇ ਬੋਤਲ ਵਿਚ ਥੋੜਾ ਜੇਹਾ ਲੋਹਨਤੇ ਗੰਧਕਦਾਤੇਜਾਬ ਉਪਰੋਪਾਉਨੇ ਕਰ ਹੀਡਰੂਜਰਗੈਸ ਬਣਕੇ ਏਹੋ ਜੇਹੀ ਆਤਸੀ ਪੌਣਕਲਪੈਂਦੀਹੈ ਜੈਸੇ ਮੰਦਰ ਲਾਟ ਬੰਦ ਹੋ ਈਬੱਤੀਦਿਖਾਉਣੇਤੋ ਫੇਰਬਲ ਉਠਦੀਹੈ ਤੇਸੇ ਬੋਤਲਦੇ ਮੂੰਹ ਪਾਸ਼ ਬਲਦੀਹੋਈ ਬੱਤੀ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਬੋਤਲ ਵਿਚ ਭੀ ਅੱਗਭੜਕ ਉਠਦੀਹੈ।ਜ਼ਾਲਾਮੁਖੀਮੰਦਰਦੇਪੁਜਾਰੀ ਤੇ ਦੇਨਾਈਹੈ ਜੋ ਆਪ ਨੂੰ ਭੋਜਕੀ ਮਣ ਮਸਹੁਰਕਰਰਹੇ?ਘਰ ਤਾਂ ਓਲਾਂਦੇ ੪ ੩ ਹੈ ਪਰ ਆਦਮੀਦੋ ਸੌ ਦੇ ਲਗਭਗਹੈਮ ਅਤੇ ਜਦਕੋਈਧਨੀ ਯਾ ਭੁਗਤ ਚੈਹਲ ਜਨੇਊ ਦਿੰਦਾਹੈ ਤਾਂ ੭੫ ਜਨੇਊ ਤੇ ੨੬ ਦੇਹਲ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਓਹ ਤੇ ਮਾਸ ਮਦਰਾ ਤਾਂ ਪਰਤੱਖਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹੀਹਨ ਪਰ ਹੋਰਐਬ ਕੀ ਓਲਾਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਬਾਕੀ ਨਹੀਂ । ਹੋਰਨੋਲੋਗ ਆਖਦੇਹੜਕੇ ਅਕਬਰਸ਼ਾਹ ਨੇਹੇਰਮਾਝਰਮੰਦਿਰਲਾਪਰਟੀਸੀਏਹਕੂ ਹੇਏਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਨਹੀ ਖੂਖਾਰੇਸਨਅਤੇ ਚੇਤਔਰ ਅੰਸੂਦੈ ਨਵਰਾਤਮਾਂਵਿਚ ਮੈ ਲੇਬਹੁੜ ਭਰਦੇਹਨ ਲੋਗਾਂਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਦੁਖਸੀਏਸਕਰਕੇ ਓਥੋਂਨਕੋਸਪਰਪੱਛਮਦੀ ਤਰਫ਼ ਏਕਪਤਾਨ ਉੱਤੇ ਪਾਲੇ ਨੇਕਲਦਾਹੈ ਓਸਪਾਣੀਨੂੰ ਬੰਨਕੇ ਪੱਕੀਆਡਦੇਰਲ੍ਹੇ ਅੰਦਰਦੇ ਪਾਸ ਇਕ ਹੌਜਬ ਣਵਾ ਕੇ ਓਥੇ ਪਾਯਾ ਹੁਣਜਾਰਾ ਪੈਰਜਾਤੁ ਓਸੇ ਨਹਿਰਦਾ ਜੇਲ ਬਰਤਦੇ ਹਨਏਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਗੁਲਾਈਫਕੀਰਾਨੇਮੰਦਰਪੂਰਬ ਦੀ ਤਰਫ ਜੋਖਰਤੋਂਪਾਰਬਤ ਓਸਟੈਂਰੋਹੋਰ ਹੇਰ ਓ ਸੇਤਰਾਂਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਲੈ ਆਂਦੀ+ਏਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦਾਜਲ ਹਰਟ ਦੇ ਸਮਾਨ ਆਂਵਦਾਹੈ। | ਰਵਾਲਸਰ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਤਾਂ ਓਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਗਣੇਸ਼ਕਦੇਵਤਾ ਆਖਦੇ ਹਨ ਮਾਹੁੰਦਾਹੈ ਕੇ ਪਹਿਲੇ ਕੈਸੀਨੇਕਾਠ ਦੇ ਤਖਤੇ ਉੱਤੇ ਔਟੀਪੱਥਰ ਰੱਖਕੇ ਓਸਪਰਦਰਖਤ ਜੋ ਹੁਣਤੀ ਬਾਸੀਆਕਲ ਲਾ ਦਿਤੇ ਓਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨੇ ਘਾਨੂੰਪਕਰੱਮਾਰੈ ਏਕਰਕੇ ਡੁੱਬਦੇਹੀ ਤੇ ਪੌਣਦੇ ਹੋਏ | ਐਧਰ ਓਧਰ ਫੇਰਦੇ ਹਨ। " ? Digitized by Paniab Tigital Library / www.paniabdigilib.org
