ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਰਹਿ ਰਹਿ ਨਿਕਲਣ ਦਿਲ 'ਚੋਂ ਹਾੜੇ,
ਕੀ ਨਹੀਂ ਪਾਏ, ਪ੍ਰੇਮ ਪੁਆੜੇ?
ਮੈਨੂੰ ਗੂੜ੍ਹ ਖੁਮਾਰ ਚ ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ,
ਦਿਲ ਨੂੰ ਲੈ ਗਿਆ ਉਂਗਲੀ ਲਾ ਕੇ,
ਦਿਲ ਕਮਲਾ, ਉਹ ਅੰਨ੍ਹਾ ਆਗੂ,
ਤੱਤੇ ਤਿਲਕ ਪੈਣ ਲਾ ਦੋਵੇਂ,
ਇਸ ਡਰ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਝੜੀਆਂ ਲਾਈਆਂ।
ਨੀ ਮੈਂ ਬੇਦਿਲ ਦਿਆਂ ਦੁਹਾਈਆਂ
੯੨
