ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ
________________
( ੧੯੫ ) ਕੁਲੀ ਡਰੂ ਸਿੰਘ' [fਸਰਵਾਕੇ] ਸੁਣ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਮੰਦੇਰਾ, ਗੁਰ ਜੀ ਹੋਇਆ ਦੁੱਖ ਵਡੇਰਾ ਮੈਂ ਹਾਂ ਕੁੱਛ, ਨੀਚ ਤੇ ਨਾ,
- ਸਆਰ ਸਕੇ ਕੀ ਇਕ ਕਮੀਨਾਂ ? ਫਿਰ ਵੀ ਜੋਸ਼ ਉਮਡਿਆ ਆਵੇ,
ਨੇਤਰ ਨੀਰ ਨਾਂ ਠਲਿਆ ਜਾਵੇ । ਮੈਂ ਸੀ ਸਿਰ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਾਇਆ, ਨਾਲ ਰੰਬੀਆਂ ਸੀਸ ਛਲਇਆ ਚਰਖੀ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਖੱਲ ਲੁਹਾਈ ਚਰਬੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਸੀ ਆਈ। ਜੇ ਹੁਣ ਲੋੜ ਪਈ ਹੈ ਆਨ, ਹੁਕਮ ਦਿਓ, ਹੋਵਾਂ ਕੁਰਬਾਨ । ਵਾਚ, ਵਾਰ, ਸਿਰ ਕਦੀ ਨਾ ਥੱਕਾਂ, ਪੀੜ ਪੰਥ ਦੀ ਦੇਖ ਨ ਸੱਕਾਂ ( ਬ ਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ {ਹਥ ਜੋੜ ਕੇ ਗਰਜਵੀਂ ਅਵਾਜ਼ ਨਾਲ } ਬੀਰ ਪੰਥ ਦੀ ਦਸ਼ਾ ਦਾ ਸੁਣ ਭੈੜਾ ਅਹਿਵਾਲ ! ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਸਤਗੁਰੁ ਜੀ ! ਹੋਇਆ ਦੁਖ ਵਿਸ਼ਾਲ । ਮੱਰ ਦਿਲ ਹੈ ਕੰਬਿਆਂ, ਪੰਥ ਖਾਲਸਾ ਬੀਰ, ਸਿਦਕ, ਸਿੱਖਓ ਖਿਸਕ ਕੇ ਹੋਇਆ ਸ਼ੋਕ ! ਅਧੀਰ 1 ਹੋਇਆ ਸ਼ੋਕ (ਅਧਰ, ਦਾਸ ਨੇ ਸਿੱਖੀ ਝੰਡ, ਸੀਸ ਕਟਾ, ਫਝ ਹੱਥ, ਦੂਸਰੇ ਹੱਥ ਚ ਖੰਡ { ਲੀਗ ਝੂਲਇਆ ਜੱਗ ਗੁਰੁ ! ਏਹ ਬਲ ਸੀ ਤੋਰ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਿ ਹਉ ਨਹੀ ਕਿਛੁ ਆਹਿ ਨ ਮੋਰਾ
