(੩੨)
ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਜੋਤ ਅੰਗਦ ਵਿਚ ਆਈ ਹੈ
ਅਰ ਉਹ ਖਡੂਰ ਵਿਖੇ ਲੁਕ ਬੈਠਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਉਹ ਤਿੰਨੇ
ਸਿੱਖ ਭਾਈ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਕਰਕੇਤੁਰਪਏ-ਖਡੂਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਕੇ
ਉਸ ਕੋਠੜੀ ਦੇ ਬੂਹੇ ਅੱਗੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਕੇ ਬੈਠ ਰਹੇ, ਘਰ ਦੀ
ਮਾਲਕ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਗੁਰੂ ਤੁਹਾਡਾ ਨਹੀਂ ਹੈ-ਭਾਈ
ਬੁਢੇ ਕਿਹਾ ਚੰਦ ਚੜ੍ਹੇ ਗੁਝੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ? ਪੁਤ੍ਰਜੰਮਿਆਂ ਲੁਕ
ਸਕਦਾਹੈ ? ਇਸੇਤਰਾਂ ਗੁਰੂ ਲੁਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ । ਤਾਂ ਨਿਹਾਲੀ
ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ਸਿੱਖ ਦੀਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ-ਤਾਂ ਬਚਨ ਹੋਯਾ -ਜੋ ਚਾਰੇ
ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਸੋ ਆਣ ਚਰਨੀਂਲਗੇ-ਗੁਰੂਜੀਨੇ ਭਾਈ ਬੁੱਢੇ
ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲਲਾਯਾ-ਸਿੱਖ ਨੇਡਿੱਠਾਜੋ ਉਹੋ ਜੋਤ ਉਹੋੋਂ ਜੁਗਤ
ਇੱਕਦੇਹਪਲਟੀ ਹੋਈ ਹੈ (ਜੋਤ ਉਹੋਜੁਗਤ ਸਾਇ ਸਹਿ ਕਾਯਾ
ਫੇਰ ਪਲਟੀਐ ) ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਕੇ ਨਿਹਾਲ ਹੋਏ ਬੁਢੇ ਜੀਦੇ
ਚਰਨੀਂ ਲੱਗੇ ਜੋ ਤੂੰ ਧੰਨ ਹੈਂ । ਵਡਿਆਈ ਸੁਣਕੇ ਭਾਈ
ਬੁੱਢੇ ਜੀਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਕੁਛ ਹੰਕਾਂਰ ਹੋਯਾ-ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੌਂਤਕ
ਦਿਖਾਯਾ-ਜੋਅੰਨਦੇਊਂਠ ਲੱਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਵਣਜਾਰਾ ਆਯਾ ਸੋ
ਉਸਨੇ ਸੁਣਾਯਾਕਿਮੈੈਂ ਮਹੀਨੇਦਾਘਰੋਂ ਤੁਰਿਆ ਹੋਯਾ ਪਹੁੰਚਾ
