ਪੰਨਾ:ਜੀਉਣਾ ਮੌੜ - ਭਗਵਾਨ ਸਿੰਘ.pdf/9

༤ ਜਗਾਂ ਪੁੱਟ ਦੇਂਦਾ ਬੰਦਾ ਕੁੰਡਾ ਭੋਡਵੇਰਨਿਕਲਦਾਸੀਰੱਜਕੇ॥ ਐਸਾ ਕੋਈ ਜਾਦੂਸੀ ਮਲੂਮਜੀਣੇ ਮੌੜਤਾਈਂ ਮਾਲਭਾਲ ਲੈਂਦਾ ਭਾਵੇਂ ਰੱਖੇ ਕੋਈ ਕੱਜਕੇ ॥ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਮੁਕਾਬਲਾ ਜੇ ਆਨ ਭਗਵਾਨਸਿੰਘਾ ਮੁਝੇ ਨਾ ਪਿਛਾਹਾਂ ਸਗੋਂ ਆਉਂਦਾਸੀ ਵੱਜ ਕੇ ॥੨੧॥ ਕਬਿੱਤ ॥ ਭੰਜਨ ਗੰਥਾਲੇ ਜੀਉਣਾ ਮੌੜ ਪਾਸ ੱਖਦਾ ਸੀ ਚਾਕੂ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਜੋ ਬੰਦੂਕ ਭਾਰੀ ਮਾਰ ਦੀ । ਊਠ ਘੋੜਾ ਰਖਦਾ ਸੀ ਭੇਜ਼ ਬਾਜ਼: ਪੌਣ ਜੇਹਾ ਪੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਚੱਲੇ ਜਿੱਥੇ ਪਿਆਦੇ ਅਸਵਾਰ ਦੀ॥ ਊਠ ਜੀਉਣੇ ਮੌੜ ਦਾ ਸੀ ਦੌੜਦਾ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕੋਸ ਖ਼ਬਰ ਲਿਆਵੇ ਛਿਨ ਕਾਬਲ ਕੰਧਾਰ ਦੀ ਘੋੜੇ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ ਅਤਭਾਰੀ ਭਗ ਵਾਨਸਿੰਘਾ ਤਾਕਤ ਭੁਲਾਵੇ,ਪੌਨ ਗੌਨ ਦੇ ਸ਼ੁਮਾਰਈ ॥੨੨॥ ਕਬਿੱਤ ॥ ਸਾਰੇ ਘਾਤ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੀਉਣਾਔੜ ਚੋਰੀਆਂਦੇ ਭੱਜਦਾ ਮਦਾਨ ਵਿੱਚ ਪੌਣਦੇ ਸਮਾਨਸੀ ਕੱਦ-ਦਰਮਿਆਨਾ ਤੇ ਦਲੇਰ ਭਾਰੀ ਜ਼ੇਰ ਜੇਹਾ ਯਾਵਰਾ ਸਾ ਰੰਗ ਚੰਗਾ ਗੱਭਰੂ ਜੁਵਾਨਸੀ॥ਦਿਲਦਾਧਰੋਹਾ ਨਿਰਮੋਹਾਸੀਜਹਾਨਵਿਚੋਂ ਮਨ ਮਗ਼ਰੂਰ ਭਰਪੂਰਜੋਗੁਖ਼ਾਨ ਸੀ।ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਬੈਠਦਾ ਚੁਪਾਤਾ ਭਗਵਾਨਸਿੰਘਾ ਚੋਰੀਆਂ ਦੇ ਕਾਜ ਵਿਖੇਧੀਰਜਿਉਂਕਮਾਨਸੀ ॥੨੩॥ ਕਬਿਤ ॥ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਅਤੇ ਮੁਕਾਏ ਜੀਉਣੇ ਧਾਲਵੀ ਨੇ ਹੋਈ ਮਜ਼ਾਹੂਰੀਵਿੱਚਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ-ਦੇਖ਼ਹੌਲਪਾਯਾ ਧੀਆਂ ਮੁਸਾਫ਼ਰਾਂ ਨੇ ਜੱਗ ਵਿੱਚ ਨਿੱਤ ਉੱਠ ਪਿੱਟਦੇ ਸੀ ਬਾਜ਼ੀਜ਼ੇ ਬਜ਼ਾਰ ਦੇ।ਢਾਲਾਂ ਬੰਦ ਕੀਤੀਆਂਸੀਰੱਥਤਾਂ ਨੇਖ਼ੌਫ਼ ਨਾਲ ਗਹੀ ਕੀਤੇ ਬੰਦਜੋ ਪਿਆਰੇਸ਼ੀ ਬਪਾਰ ਦੇ ਲੁੱਤਲੀਤਾ Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org