ਵਧਦੇ ਵਧਦੇ ਆ ਰਹੇ- ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਤੋਰ ਵਾਂਗ ਨ੍ਹੇਰੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ੋਰ ਵਾਂਗ ਬਿਜਲੀਆਂ ਦੀ ਕੜਕ ਵਾਂਗ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਦੇ ਕੁਲ ਪਸਾਰੇ ਢਾਹ ਰਹੇ! ਤ੍ਰੇਹ ਤੋਂ ਹੋ ਕੇ ਅਧੀਰ ਨਾ ਮੁੜੇ ਕੋਈ ਨਿਰਾਸ! ਰੱਖਿਆ ਕਰ ਰੋਜ਼ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਲਾਸ ਆਪਣੀ ਖਿੜਕੀ 'ਚ ਤੂੰ!
-੧੦੬-