(੭੪)
ਪੰਡਤ ਜੀ:-"ਰਭਿਸ਼ਟੀਯੇ"
ਇਕ ਬੁਢਾ:-"ਰਭਿਸ਼ਟੀਯੇ"
(ਪਰ ਦੂਜੇ ਬੁਢਿਆਂ ਪਾਸੋਂ ਰਭਿਸ਼ਟੀਯੇ ਦਾ ਉਚਾਰਨ ਠੀਕ ਨਾ ਹੋ ਸਕਿਆ। ਪੰਡਤ ਜੀ ਨੇ ਫੇਰ ਰਭਿਸ਼ਟਯੇ ਆਖਿਆ। ਜਿਸ ਬੁਢੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਦੰਦ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤੇ ਜਿਸਦੇ ਮੂੰਹ ਅਗੇ ਚਿਟੀਆਂ ਮੁਛਾਂ ਦਾ ਗੁਛਾ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹੌਲੇ ਹੌਲੇ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਰਭਿਸ਼ਟਯੇ ਆਖਿਆ।
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਪੰਡਤ ਜੀ ਨੇ ਇਕ ਸ਼ਿਲਾ ਤੇ ਬੈਠਕੇ ਉਨਾਂ ਬੁਢਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ । ਇਕ ਇਕ ਅੱਖਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੀਹ, ਚਾਲੀਹ, ਪੰਜਾਹ ਵਾਰ ਆਖਣਾ ਪਿਆ। ਬੁਢੇ ਫੇਰ ੨ ਭੁਲ ਜਾਣ, ਗਲਤੀਆਂ ਕਰਨ, ਪਰ ਈਸ਼੍ਵਰ ਸਿਰਜਨ ਹਾਰ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਆਹਰ ਵਿਚ ਲਗੇ ਰਹੇ ਤੇ ਦਿਨ ਢਲਦੇ ਨੂੰ ਸੰਧਿਆ ਇਕ ਨੂੰ ਯਾਦ ਹੋ ਗਈ। ਪੰਡਤ ਵਿਦਿਆ ਨੰਦ ਜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਕੇ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਸੰਧਿਆ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮੰਤਰ ਸੁਣੇ ਤੇ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁਹਾਰਨੀ ਦਵਾਈ।
ਹਨੇਰਾ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਚੰਨ ਭੀ ਪਾਣੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਆਇਆ। ਪੰਡਤ ਜੀ ਜਹਾਜ਼ ਵਲ ਮੁੜਨ ਲਈ ਉਠ ਖੜੇ ਹੋਏ। ਤਿੰਨ ਬੁਢਿਆਂ ਨੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਲੰਮੇ ਪੈਕੇ ਪੰਡਤ ਜੀ ਨੂੰ ਨਮਸ਼ਕਾਰ ਕੀਤੀ। ਪੰਡਤ ਜੀ ਨੇ ਹਰ ਇਕ ਨੂੰ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦਿਤੀ ਤੇ ਕਿਸ਼ਤੀ ਵਿਚ ਬੈਠਕੇ ਜਹਾਜ਼ ਨੂੰ ਮੁੜੇ।
ਜਦ ਪੰਡਤ ਵਿਦਿਆ ਨੰਦ ਮੁੜ ਚਲੇ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ
