( ੪੬ )
ਬਿਸ਼ਨੀ:-ਤੂੰ ਸੜਕ ਉਪਰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆ ਗਿਆ?
ਜਵਾਬ ਵਿਚ-ਮੈਂ ਦਸ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
"ਕੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਲੁਟ ਲਿਆ ਹੈ?"
ਜਵਾਬ ਵਿਚ:-ਮੈਨੂੰ ਨਿਰੰਕਾਰ ਨੇ ਸਜ਼ਾ ਦਿਤੀ।
"ਤੂੰ ਉਥੇ ਨੰਗਾ ਪਿਆ ਸੀ?"
"ਹਾਂ ਨੰਗਾ ਸਾਂ। ਤੇ ਬਰਫ ਵਿਚ ਠਰਦਾ ਪਿਆ ਸਾਂ। ਸੰਤੂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖਿਆ, ਇਸਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਦਇਆ ਆਈ। ਇਸਨੇ ਚਾਦਰ ਲਾਹਕੇ ਮੇਰੇ ਉਪਰ ਪਾਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਆਇਆ। ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਤੇ ਮੇਰੇ ਉਪਰ ਦਇਆ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਰਬ ਤੇਰਾ ਭਲਾ ਕਰੇਗਾ।"
ਬਿਸ਼ਨੀ ਉਠੀ ਤੇ ਇਕ ਆਲੇ ਵਿਚੋਂ ਸੰਤੂ ਦਾ ਪੁਰਾਣਾ ਕੁੜਤਾ ਲਿਆਕੇ ਓਪਰੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਦਿਤਾ ਤੇ ਇਕ ਪੁਰਾਣੀ ਚਾਦਰ ਉਸਨੂੰ ਦੇਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ:-"ਲੈ ਹੁਣ ਸੌਂ ਜਾ। ਸਵੇਰੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਾਂਗੇ।"
ਰਾਤ ਨੂੰ ਬਿਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਇਸੇ ਓਪਰੇ ਆਦਮੀ ਦੇ ਖਿਆਲ ਨੇ ਬਥੇਰਾ ਚਿਰ ਜਗਾਈ ਰਖਿਆ ਤੇ ਸੰਤੂ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲਗੀ "ਅਜ ਸਾਰਾ ਆਟਾ ਮੁਕ ਗਿਆ ਹੈ। ਕੱਲ ਗਵਾਂਢੀਆਂ ਪਾਸੋਂ ਆਟਾ ਮੰਗਾਂਗੇ।"
ਸੰਤੂ:-"ਜੇ ਰਬ ਨੇ ਜੀਂਦਿਆਂ ਰਖਿਆ ਤਾਂ ਰੋਈ ਭੀ ਮਿਲ ਜਾਏਗੀ।"
ਬਿਸ਼ਨੀ:-"ਓਪਰਾ ਆਦਮੀ ਆਪਣਾ ਦੇਸ ਤੇ ਵਿਥਿਆ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦਸਦਾ?"
ਸੰਤੂ:-"ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਕਾਰਨ ਹੋਣਾ ਹੈ।"
