ਚੀਸਾਂ
ਭੁੱਲ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਦੀ, ਪਛਤਾਵੇ ਦੀ ਅੱਗ ਬਣਕੇ, ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਸਾੜਦੀ ਰਹਿੰਦੀ, ਐਪਰ ਉਸ ਨੂੰ,—— ਜੇਹੜਾ ਭੁੱਲ ਆਪਣੀ ਨੂੰ, ਭੁੱਲ ਕਰ ਜਾਣੇ।
੩੦