ਚੀਸਾਂ
ਮੈਂ ਵੀ ਪਿਆਰ ਸੀ ਕੀਤਾ, ਸੁਖ, ਭੁੱਖ, ਅੱਖੀਆਂ ਦੀ ਨੀਂਦਰ ਦੇ ਕੇ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੇਹੜੀ ਗੱਲ ਪਿੱਛੇ, ਬੈਠ ਗਿਆ ਹਾਂ ਇੱਕ ਦਰਦ ਜਿਹਾ ਲੈਕੇ।
੨੭