ਫੁੱਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੇਜ ਤੇ ਪਏ ਵਿਛਦੇ, ਖਰਵਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਦਾ ਹੀ ਬੋਲਿਆ ਏ।
ਮੇਰਾ ਬਣਕੇ ਆਏਗਾ ਜਦੋਂ ਸਾਵਣ, ਹਾਸੇ ਕੇਰਦੀ ਫਿਰਾਂਗੀ ਬੁਲ੍ਹੀਆਂ 'ਚੋਂ। "ਅਮਰ" ਪਾਵਾਂਗੀ ਧਰਤ ਤੇ ਨੱਚ ਟੋਏ, ਭੁੱਖ ਕਢ ਕੇ ਸੁਟਾਂਗੀ ਕੁੱਲੀਆਂ 'ਚੋਂ।
-੧੦੩-
