ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
੧੦-ਪਿਆਰੀ "ਸਿੱਖ-ਮੈਂ" ਹੋਈ
ਕਰਤਾਰ ਦੀ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਰਤਾਰ ਘੜਨਹਾਰ ਦੇ, ਹਥੌੜੇ ਦੀ ਨਿੱਕੀ
ਨਿੱਕੀ ਸੱਟ ਦੀ ਸੱਦ ਨੀ,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਰੱਬ ਚੁਣੇ ਇਕ ਸ਼ੋਖ ਦੇ ਰੰਗ ਦੀ ਸ਼ੋਖੀ ਸ਼ੋਖੀ
ਭਖ ਨੀ,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਾਈਂ ਦੇ ਬ੍ਰਸ਼ ਦੀ ਖਿੱਚੀ ਲਕੀਰ ਨੀ, ਫਕੀਰ ਨੀ,
ਮੈਂ ਉਸੀ ਲਕੀਰ ਦੀ ਝਰੀਟ ਦੀ ਕੋਮਲ, ਕੋਮਲ,
ਛਿਪੀ, ਛਿਪੀ, ਨਿੱਕੀ, ਨਿੱਕੀ ਪੀੜ ਨੀ,
ਮੈਂ ਉਹਦੀਆਂ ਮੋੜਾਂ, ਤੋੜਾਂ ਵਿਚ ਮੁੜ, ਮੁੜ ਜੁੜੀ
ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਨੀ,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਚੱਕਰਾਂ ਥੀਂ ਨਿਕਲੀ, ਸਿਰ ਚੱਕੀ, ਤਾਰ-ਖਿੱਚੀ
ਫੁੱਲ ਦੀ ਸੁਹਜ ਦਾ ਮਾਣ ਨੀ,
… … …
… … …
ਮੈਂ ਤਾਂ ਗੀਤ ਹਾਂ ਹਵਾ ਵਿਚ ਕੰਬਦਾ, ਖੜਾ ਥੱਰ੍ਰਾਂਦਾ
ਮਧਯ ਅਸਮਾਨ ਨੀ,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਲਟਕਦੀ ਛਬੀ ਇਕ ਦੀ ਦੀਵਾਰ ਨੀ, ਮੈਂ
ਤੱਕਦੀ, ਹੱਸਦੀ, ਪਿਆਰ ਦੀ, ਮੁੜ ਮੁੜ ਪਾਂਦੀ
ਓਹੋ ਪਿਆਰ ਨੀ !
… … …
… … …
੬੨
