ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਲੱਖ ਵੇਰੀ ਹੋੜਿਆ ਇਸ ਨੱਟਣੀ ਜਿਹੀ ਨੂੰ,
ਪਰ ਹਰ ਵੇਰ ਉਧਲਦੀ, ਜਦ ਕੋਈ ਸੋਹਣਾ ਆਣ
ਗਲ ਲੱਗ੍ਯਾ ।
… … …
… … …
ਦਰਯਾ ਵਿੱਚ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰੇ,
ਅੱਗਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਠ ਨੱਸੇ ਅੱਧੀ ਰਾਤੀਂ ਕਾਲੀਆਂ,
ਸਦਾ ਆਖੇ, ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ, ਓਹ ਹਾਂ,
ਸਦਾ ਟੁਰਦੀ, ਨਿਤ ਉੱਠ ਨੱਸਦੀ,
ਘੜੀ ਘੜੀ ਲੁਛਦੀ ਵਾਂਗ ਜਲ ਬਿਨਾਂ ਮਛਲੀਆਂ,
ਵੇਖ ਵੇਖ ਲਿਸ਼ਕਾਂ ਸੁਹਣੱਪ ਦੀਆਂ,
… … …
ਫੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਰੀਝੇ ਇਹ,
ਬਰਫਾਂ ਦੀ ਖੁਲ੍ਹ, ਤੇ ਠੰਡ ਤੇ ਮਰਦੀ,
ਧੁੱਪ ਲੋਚੇ ਅੱਗ ਲੋਚੇ, ਦਿਨ ਲੋਚੇ ਰਾਤ ਵੀ,
ਪਰਬਤਾਂ ਦੀ ਦੂਰੋਂ ਦਿੱਸਦੀ ਸਪੇਦੀ ਲੋਚੇ,
ਸੋਨਾ ਲੋਚੇ ਹੇਮਖੰਡ ਦਾ,
ਲਾਲੀ ਮੰਗੇ, ਕਾਲੀ, ਕਾਲੀ ਸ਼ਾਮ ਦੀ,
ਪਾਤਸ਼ਾਹਾਂ ਦੀ ਬੇਟੀਆਂ ਦੀ ਨੋਹਾਰਾਂ ਦੀ ਦੀਦ ਮੰਗੇ,
ਕਦੀ ਵਾਰੇ ਘਰ ਬਾਹਰ, ਘੁਮਿਆਰ ਦੀ ਗਰੀਬ ਗਰੀਬ,
ਫੁੱਲ ਅੰਗਣੀਆਂ ਦੀ ਸੁਹਣੱਪ ਤੇ;
ਹਵਾ ਦੀ ਚੁੰਮਦੀ ਛੋਹ ਨੂੰ ਬੋਚੇ, ਦੇ, ਦੇ, ਚੁੰਮੀਆਂ;
੧੯
