ਪੰਨਾ:ਕੋਇਲ ਕੂ.pdf/61

ਪੰਜਾਬੀ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਹੈ । ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ ਤੇ ਪੇਹਲੀ ਕਿਸਮ ਵਿਚ ਅਰ ਨਵੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਦੂਜੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਦੇਖਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਫਾਰਸੀ ਕਵਿਤਾ। ਅਸਲ ਆਨ ਤਕ ਇਸ ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ : ਹਾਂ ਪਨ ਅਰ ਜੋਸ਼ ਤੇ ਹੈ ਪਰ ਸਚ ਹਿੰਦੀ ਕਵਿਤ| ਆਈ ਨੂੰ ਹੱਥੋਂ ਨਹੀਂ ਛਡਿਆ ਜਾਂਦਾ । ਕੁਦਰਤ - ਅਰ ਰਚਨਾ ਤੋਂ ਸਬਕ ਸਿਖਿਆ ਹੈ ਅਰ ਓਸੇ * ਕਵ3 ਵਿਚ ਦਸਿਆ ਹੈ । ਰਚਨਾ ਦੀ ਨਕਲ ਹੈ । ਏਸ ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੀ ਜੋੜ ਤੋੜ, ਮਬਾਲਗੇ ਅਰ ਫਾਰਸੀ ਕਵਿਤਪ ਅਸਤ ਤੋਂ ਢੇਰ ਕੰਮ ਲਿਤਾ ਹੈ । ਕਵਿਤਾ ਦਾ - ਅਸਲ ਰੂਪ ਛਡ ਦਿਤਾ ਹੈ, ਸਿਰਫ ਬਾਹਰੀ c, ਸ਼ਰੀਰ ਵਲ ਧਿਆਨ ਦਿਤਾ ਹੈ । ਗਲ ਕ ਅਸਲ ਛਡ ਕਪੜਿਆਂ ਨੂੰ ਈ. ਫੜਿਆ ਹੈ । ਖਿਆਲ ਇਕ 'ਚ ਨਹੀਂ ਪਰੋਏ, ਹਾਂ ਐਪਰ ਇਕ ਖਿਆਲ ਨੂੰ ਬੜਾ ਤਾਂ ਖਿਚ ਕੇ ਲੈ ਗਏ ਹਨ, ਇਸ ਗੜ ਬੜ ਦਾ ਨਮੂਨਾ ਗਜ਼ਲਾਂ ', 'ਜਨ ਵਿਚ ਇਕ ਖਿਆਲ (Idea ਦੀ ਲੜ ਦਾ ਮਿਲਨਾ ਨੂੰ ਬੜਾ ਲੜੀ ਵਿਚ ਨਹੀਂ , ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ । | ਮੈਂ ਏਹਨ ? ਦੇ ਪ੍ਰਸਿਧ ਕੇ ਮਃ ਏਹਨਾਂ ਦੋਹਵਾਂ ਘਰਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਉਰਦੂ Fਧ ਕਵੀਆਂ ਦੀ ਰਾਵਾਂ ਤੇ ਈ ਛਡਦਾ ਹਾਂ। ਨਾਲ ਨਾ “ਆਜ਼ਾਦ’’ ਅਪਨੀ ਸਿਧ ਪੁਸਤਕ ਆਬੇਹਿਆਤ ਵਿਚ ਲਿਖਦੇ ਹਨ: ਅਜ਼ਾਦ’, ਦਾ ਖਿਆਲ । ਰਖਦਾ । ਜੋ ਜੋ ਲਫ਼ ਕੇ ਸੁਨਤਾ ਹੈ; ਯਾ ਜਿਨ " ਭਾਈ ਕਾ ਫਸੀਹ ਇਸਤਆਰਾ ਕੀ ! ਤਰਫ਼ ਭੁਲ ਕਰ ਭੀ ਕਦਮ ਨਹੀਂ ਸ ਲਫ਼ ਆਖੋਂ ਸੇ ਦੇ ਖਤਾ ਔਰ ਜਿਨ ਖੁਸ਼ ਅਵਾਜ਼ਾਂ । ਯਾ ਜਿਨ ਖੁਸ਼ਬੂ ਓ ਕੇ ਸੰਘਤਾ ਹੈ, ਉਨਹੀਂ ਕੇ -੫੯