ਪੰਨਾ:ਕੋਇਲ ਕੂ.pdf/40

ma: ‘ਹਜੁ (Hajju) ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਹੈ । ਕਿਸੇ ਦੀ ਝੂਠੀ ਉਸਤਤੀ ਕਰਨਾ ਜਦ ਅਸਲ ਮਤਲਬ ਉਸਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਨ ਦਾ ਹੋਵੇ । ਜਾਂ ਇਸਨੂੰ ਗਲੇਫੀ ਹੋਈ ਨਿੰਦਾ ਆਖੋ । ਜੀਕਨ: ਖਾਨ ਸੂਰਮੇ ਚੜੇ ਸ਼ਿਕਾਰ । ਮੁੱਖੀ ਘੇਰੀ ਵਿਚ ਬਜਾਰ । ਮਾਰੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਲੰਗੜੀ ਕੀਨੀ । ਇਹ ਫਤੇਹ ਉਨ ਧਰ ਤੋਂ ਲੀਨੀ । ਕਿਸੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਨੂੰ, ਰੁਸਤਮ ਤੇ ਸ਼ੇਰ ਆਖਣ ਕਸੋਹਣੀ ਨੂੰ “ਹੂਰ ਪਰੀ ਕੈਹ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਕਰਨਾ । ਇਸ ਦਾ ਅਸਰ ਢੇਰ ਉਸ ਮਨੁਖ ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਏ । ਜਿਸਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕੀਤੀ ਜਾਏ, ਜਾਂ ਜੇਹੜੇ ਉਸਦੇ ਘਾਟਿਆਂ ਤੋਂ ਵਾਕਫ ਹੋਣ । ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦਾ ਸੁਆਦ ਘਟ ਆਉਂਦਾ ਹੈ । | ਅੰਤ ਵਿਚ ਏਹ ਦਸਣਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਏ ਕਿ ਸਾਰੇ ਉਪ੍ਰੋਕਤ ਗੋਹਨੇ ਹੈਨ ਤੇ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਲਈ । ਅੱਗ ਕਵੀ ਦੀ ਕਾਰੀਗਰੀ ਏਹਨਾਂ ਗੋਹਣਿਆਂ ਨੂੰ ਸੋਹਣੀ ਤਰਾਂ ਵਰਤਨ ਵਿਚ ਹੈ। ਗੋਹਣੇ ਅਪਣੇ ਥਾਂਓ ਥਾਂਈ ਸੋਹਨੇ ਲਗਦੇ ਹਨ | ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਨਾਜ਼ਕ ਖਿਆਲੀ ਅਥਵਾ ਸੋਚ ਦੀ ਉਚਤਾ ਤੇ ਪਦਾਂ ਦਾ ਸੁਹੱਪਨ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਏਹੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਜਾਨ ਹੈ । ਜਦ ਰੂਪ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਗੈਹਣੇ ਭਾਵੇਂ ਹੋਨ ਨਾ ਹੋਨ, ਅਸਲ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਰੂਪ ਦੀ ਈ ਲੋੜ ਹੈ । ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਸਬੰਧ ਹੋਰਨਾਂ ਕੋਮਲ ਹੁਨਰਾਂ ਨਾਲ (FINE ARTS) | ਇਸ ਤੋਂ ਪੈਹਲਾਂ ਅਸੀਂ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਇਕ ਆਰਟ •੩੮