ਪੰਨਾ:ਕੋਇਲ ਕੂ.pdf/170

ਐਵੇਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਗਲ ਨਹੀਂ ਪਈ। ਸੈਹਜ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਕਈ ਸੈਹਤੀ ਨੂੰ ਝਿੜਕਿਆ, ਕਦੀ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਵੰਗਾਰਿਆ, ਸੈਹਤੀ ਦੇ ਮੇਹਨੇ ਸੁਨੇ ਤੇ ਸਹਾਰੇ ਪਰ ਜਦੋਂ ਸਿਰੋਂ ਚਤੂ ਵਗੀ, ਤਾਂ ਮੁਰਾਦ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਝਾ ਕੇ ਚੁਪ ਕਰਾਇਆ ਅਰ ਅਪਨਾ ਕੰਮ ਬਨਾਇਆ। ਕਦੀ ਮੰਨਤ ਕੀਤੀ, ਕਦੀ ਵਡਿਆਈ । ਆਖਰ ਸੈਹਤੀ ਨੂੰ ਅਜੇਹਾ ਅੜੈ ਬਿਆ ਕਿ ਹੀਰ ਆਖੇ ਸੋ ਸੈਹਤੀ ਮੰਨੇ । ਸੈਹਤੀ ਜਦ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਢੇਰ ਤੰਗ ਕੀਤਾ ਅਰ ਉਸਦਾ ਝੂਠਾ ਭੰਨ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਹੀਰ ਨਸੀਹਤ ਕਰਦੀ ਹੈ: ਏਹ ਮਸਤ ਮਲੰਗ ਨਾ ਛੇੜੀਏ ਨੀ, ਕੋਈ ਵਡਾ ਫਸਾਦ ਗਲ ਪਾਸੀਆ ਨੀ । ਮਰ ਜਾਨ ਖੇੜੇ ਉੱਜੜ ਜਾਨ ਮਾਪੇ, ਤੁਧ ਗੰਡੀ ਦਾ ਕੁਝ ਨਾ ਜਾਸੀਆਂ ਨੀ । | ਉੱਧਰ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਝਿੜਕਦੀ ਹੈ ਪਰ ਨਾਲ ਹੀ ਗੱਲ ਸੁਝਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ! ਵਾਹ ਹੀਰੇ: ਰੋਂਦਾ ਕਾਸ ਨੂੰ ਬੀਰ ਬੈਤਾਲੀਆ ਵੇ, ਪੰਜਾਂ ਪੀਰਾਂ ਦਾ ਡੁੱਧ ਮਿਲਾਪ ਮੀਆਂ । ਲਾਏ ਜ਼ੋਰ ਤੂੰ ਪੀਰ ਲਲਕਾਰ ਲੱਭੇ ਤੇਰਾ ਦੂਰ ਹੋਵੇ ਦੁਖ ਤਾਪ ਮੀਆਂ ॥ | ਜਦ ਸੈਹੜੀ ਤੇਜ਼ੀ ਵਿਚ ਆ ਸਿਰੇ ਚੜਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਹੀਰ ਵੀ ਅਗੋ' ਸੁਣਾ ਛਡਦੀ ਹੈ: ਭਲਾ ਕਵਾਰੀਏ ਸਾਂਗ ਕਿਉਂ ਲਾਵਨੀ ਹੈ, ਚਿੱਬੇ ਹੋਠ ਕਿਉਂ ਪਈ ਬਣਾਵਨੀ ਹੈਂ । ਲੱਗੇ ਵੱਸ ਗਹਿਣੇ ਖੋਹ ਖਾਵਨੀ ਹੈ, ਸੜੀ ਬਲੀ ਨੂੰ ਲਤੀਆਂ ਲਾਵਨੀ ਹੈ । ਐਡੀ ਨਾਗਨੀ ਨਾਲ ਨਾ ਗਲ ਕਰੀਏ, ਸੈਦੇ ਨਾਲ -੧੭0