ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

CICH ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਖਤ ਲਿਖਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਹੀਰ ਨੂੰ ਖਤ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਮੋੜੋ, ਹੁਨ ਤੁਹਾਡਾ ਵਿਆਹ ਤੇ ਖੇੜਿਆਂ ਦੇ ਹੋਨ ਏ ਸਾਡੇ ਦੇਉਰ ਨੂੰ ਤੇ ਮੋੜ ਘੱਲੋ । ਖਤ ਕੀ ਸੀ: ਜੇ ਤੂੰ ਸੋਹਣੀ ਹੋਇਕੇ ਪਵ* ਸੌਂਕਣ, ਅਸੀ ਇਕ ਤੋਂ ਇਕ ਚਤ੍ਰ ਦੀਆਂ ਹਾਂ । ਰੱਬ ਜਾਣਦਾ ਸਾੜ ਉਮਰ ਸਾਰੀ, ਅਸੀਂ ਏਸ ਮਹਬੂਬ ਦੀਆਂ ਬੰਦੀਆਂ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਏਸ ਦੇ ਮਗ ਚ ਦੀਵਾਨੀਆਂ ਹਾਂ, ਭਾਵੇਂ ਚੰਗੀਆਂ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਮੰਦੀਆਂ ਹਾਂ । ਏਹ ਅਸਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋ ਚੰਦ ਬਣਦਾ, ਅਸੀਂ ਖਿੱਤੀਆਂ ਨਾਲ ਬਣਦੀਆਂ ਹਾਂ । ਜਿਜ ਵੇਲੜੇ ਦਾ ਸਾਥੋਂ ਰੱਸ ਆਇਆ, ਅਸੀਂ ਹੰਝੜੁ ਰੱਤ ਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਾਂ । ਰਾਂਝੇ ਲਾਲ ਬਾਥੋਂ ਅਸੀਂ ਖੁਆਰ ਹੋਈਆਂ, ਜਾਂ ਡਾਰ ਥੀਂ ਜਿਵੇ ਵਿਛੀਨੀਅi ਹਾਂ ॥ ਹੀਰ ਨੇ ਤੁਰਤ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ ਨੀ ਮੈਂ ਘੋਲ ਘੱਤੀ ਇਸ ਦੇ ਮੁੱਖੜੇ ਤੋਂ, ਪਾਓ ਦੁੱਧ ਚਾਵਲ ਇਸਦਾ ਕੂਤ ਏ ਨੀ । ਨਹੀਂ ਭਾਬੀਆਂ ਤੇ ਕਰਤੁਤ ਕਾਈ, ਸੱਭਾ ਲੜਨ ਨੂੰ ਬਨੀਆਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ ਨੀ । ਜਦ ਤੁਸਾਂ ਤੇ ਸੀ ਮੇਹਣੇ ਮਾਰਦੀਆਂ ਸੌ, ਏਹ ਤਾਂ ਉਤਨੀ ਦਾ ਕੋਈ ਉਤ ਹੈ ਨੀ | ਮਾਰਿਆ ਤੁਸਾਡਿਆਂ ਮੇਹਣਿਆਂ ਗਾਲੀਆਂ ਦਾ, ਉਹ ਤੇ ਸਕਕੇ ਹੋਇਆ ਬਤ ਹੈ ਨੀ ਸੌਪ ਪੀਰਾਂ ਨੂੰ ਝੀਲ ਵਿਚ ਛੇੜਨੀ ਹਾਂ, ਇਹਦੀ ਮੱਦਤ ਖਿਜ਼ਰ ਤੇ ਲਤ ਹੈ ਨੀ । ਵਾਰਸ ਸ਼ਾਹ ਫਿਰਾਂ ਉਸਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗੀ, ਅਜ ਤੀਕ ਏਹ ਰਹਿਆ ਅਛਤ ਹੈ ਨੀ । -੧੬੬