ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
(੨੯)
ਦਾ ਫਾਹੀ ਤਜ ਝਲ ਕਾਹੀ॥
ਦੁਖ ਨਸੀਬ ਲਖ ਸ਼ਾਹ ਸੱਸੀ ਦੇ ਰੋਹਨ ਨਾ ਨੈਂ ਵਿਚ ਤਾਂਹੀ ਲਿਖਿਆ ਤਾਂਹੀ॥੭੯॥
ਗੌਸਾਂ ਕੁਤਬਾਂ ਉਪਰ ਵਰਤੀ ਮਿਟੇ ਨਾ ਹੋਵਨ ਹਾਰੀ ਹੁਕਮ ਸਤਾਰੀ॥
ਕੱਢ ਬਹਿਸ਼ਤੋਂ ਸੱਟਿਆ ਬਾਹਰ ਆਦਮ ਹੱਵਾ ਨ੍ਯਾਰੀ ਰੋਂਦੀ ਜ਼ਾਰੀ॥
ਇਬਰਾਹੀਮ ਚਿਖਾ ਨੂੰ ਢੋਇਆ ਆਤਸ਼ ਵਿਚ ਗੁਲਜਾਰੀ ਓਂਸ ਨਿਹਾਰੀ॥
ਡਿਠਾ ਨੂਹ ਤੂਫ਼ਾਨ ਰਹਿਆ ਬਚ ਹੋਇਆ ਸ਼ੁਕਰ ਗੁਜਾਰੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਤਾਰੀ॥੮੦॥
ਯੂਸਫ਼ ਨੂੰ ਚਾ ਕੀਤਾ ਬਰਦਾ ਸੀਸ ਜਿਕਰੀਏ ਆਰੀ ਸਹੇ ਕਰਾਰੀ॥
ਸੁਲੇਮਾਨ ਥੀਂ ਭਠ ਝੁਲਕਾਯੋ ਬਖਸ਼ੇ ਫੇਰ ਇਕ ਵਾਰੀ ਤਖਤ ਅਸਵਾਰੀ॥
ਨਿਗਲ ਗਈ ਯੂਨਸ ਨੂੰ ਮਛਲੀ ਸਾਬਰਦੀ ਦੇਹ ਸਾਰੀ ਕਰਮਾਂਝਾਰੀ॥
ਸੂਲੀ ਪਰ ਮਨਸੂਰ ਚੜਾਇਓ ਸਖਤੀ ਓਸ ਸਹਾਰੀ ਜਹਾਨ ਪਿਆਰੀ॥੮੧॥
ਮੂਸੇ ਦਾ ਹੱਥ ਸ਼ਮਾ ਬਨਾਯੋ ਲੰਘਿਆ ਰੰਜ ਅੰਧਾਰੀ ਦੁਖ ਸਹਿ ਭਾਰੀ॥
ਮੇਹਤਰ
