(44)
ਲਾਇ ਕੇ ਮੁੱਖ ਛਪਾਇ ਗਈ। ਮੁੜ ਮੁੜ ਫੇਰ ਝਰੋਖੇ ਦੀ ਵੱਲ ਦੇਖੇ ਓਹ ਅਗਲੀ ਘੜੀ ਵਿਹਾਇ ਗਈ॥ਗਈਹੋਸ ਜਾਂਇਸਕ ਚ ਜੋਸ਼ ਆਯਾ ਵਾਂਗ ਲੋਹੇਚੇਤਨ ਤਪਾਇਗਈ ॥ ਮਨ ਮਾਰ ਬੈਠਾ ਅਹਿਰਨਵਾਂਗਓੜਕ ਕਹੀਰੋਦਫ਼ਿਰਾਕ ਦੀਲਾਇਗਈ।ਗਈਆਂ ਮੂਰਤਾਂ ਸੂਰਤਾਂਭੁਲਸੱਭੇਸੀਰੀਂ ਜਦੋਂ ਦੀ ਸਕਲ ਦਿਖਾਇਗਈ॥ਗਈਚੌਕੜੀਚੁਕਿਓ ਹਰਨਵਾਲੀ ਮ੍ਰਿਗ ਮੋਹਨੀਤੀਰਵਲਾਇਗਈ॥ ਆਈ ਗ਼ੁੱਸ ਸਚਾਬੀਆਂ ਵਾਂਗ ਢੱਠਾ ਸੁਧਬਧ ਸਰੀਰ ਸਿਧਾਇ ਗਈ।ਹਾ ਬਾਪ ਨੇ ਹੋਸਕਰ ਬੱਚਿਆ ਓਇ ਕਹੀ ਨੀਂਦ ਸਵੇਲੜੇ ਆਇ ਗਈ।ਕਿਹਾ ਰਾਤਥੋੜੀ ਰਿਹਾ ਜਾਗਦਾ ਮੈਂ ਪੀਨਕ ਪੋਸਤੀ ਵਾਂਗ ਵੰਝਾਇ ਗਈ॥ਡਰ ੇਬਾਪ ਤੋਂ ਕਲਮਵਾਭਪਕੜੀ ਜਿਵੇਂ ਸੁੰਤਮੇ ਨੂੰ ਸੁਰਤ ਆਇਗਈ ਲਿਖੇਮੂਰਤਾਂ ਤਾਕੀ ਦੀ ਤਰਫ਼ ਤੁਕੇ ਕੋਈ ਭਕਨੇ ਦਾ ਚੇਟਕ ਲਾਇ ਗਈ। ਦਿਲ ਬਾਝ ਨਾ ਹੋਂਵਦਾ ਕੰਮਕੋਈ ਸੋਈ ਦਿਲਦਿਲਦਾਰ ਚੁਰਾਇ ਗਈ॥ ਕਦੇ ਲਿਖੇ ਤੇ ਕਦੇਵਾ ਪਕੜੇ ਕਹੇ ਕਲਮ ਅੱਗੇ ਫ਼ਆਇਗਈ। ਨੀਂਵੀਂ ਧੋਨ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਮਹੱਲਵੱਲੇ ਕ ਮਕਰ ਫ਼ਰੇਬ ਸਿਆਇਗਈ।ਪੁਤਲੀਛਲਦੀਛਲਦੀ ਗਈ ਵੈਲੇ ਸੁਧੇ ਜਹੇ ਨੂੰ ਛਲ ਪੜਾਇ ਗਈ। ਲਗਾਚੁਗਣਚੀਣਾ ਰਾਂਝੇਵਾਂਲਝਾਓਹਇਕੇਵਾਰਜੋ ਭਿਖਿਆ ਪਾਇਗਈ। ਕਲੀ ਨਾਗਨੀਨਿਕਲਕੇਖੁਡਵਿਚੋਂਡੰਗਮਾਰਕੇ ਰੁਡ ਵਲਾਇ ਗਈ ॥ ਸਾਮ ਘਟਾਉੱਠੀਕਿਸੇ ਦੇਸਵਲੋਂਬਿਜਰਲੀ ਕੜਕਕੇ ਰੁਖ
