(43)
ਉੱਤੋਂ ਦੇਖੋ ਜੱਟਦਾ ਖੇਤ ਜਲਾਇਗਈ। ਗਈ ਭੁੱਲ ਜਹਾਨ ਦੀ ਹੋਸ਼ਸਾਰੀ ਨਸ਼ਾਮਦਾ ਕੋਈ ਪਿਲਾਇਗਈ।ਸਾਯਾਪਰੀ ਦਾ ਪਿਆਭੇਸੁਰਤਭੁੱਲੀ ਫ਼ਰਿਹਾਦ ਨੂੰ ਮਾਰ ਮੁਕਾਇਗਈ॥ ਡਿੱਠੀ ਜਦੋਂ ਫ਼ਰਿਹਾਦ ਨੇ ਸਕਲ ਸੀਰੀਂ ਅਕਲ ਆਪਨੀ ਕਲ ਵਿਕਾਇ ਗਈ! ਭਲਾ ਇਸਕ ਦੇ ਨਾਲ ਕੀ ਅਕਲ ਕਰਸੀ ਪੱਥਰ ਸੀਸੀਦੇ ਨਾਲ ਛੁਹਾਇ ਗਈ।ਚਮਕੀਸੈਫ਼ ਮਿਆਨਥੀਂ ਹੋਈਨੰਗੀ ਤੁਰਤ ਛੋਂਹਦੀ ਕਾਲਜਾ ਖਾਇਗਈ। ਭੁੱਲੇਨਕਸਨਿਗਾਰਤੇਕਾਰਸਾਰੀਮਾਰਨੈਨਾਂਦੀ ਧਾਰ ਚੁਕਾਇ ਗਈ॥ ਚੰਦਰ ਬਦਨਦੀ ਕੋਈ ਤਸਵੀਰਆਹੀ ਮਾਹਯਾਰ ਵੀ ਕਾਰਭੁਲਾਇਗਈ। ਮੇਹੀਂਵਾਲ ਉਂਸੋਹਨੀਦਾਹੁਸਨਡਿੱਠਾ ਤਿਵੇਂਦੇਖਦੀਜਾਨਵਿਹਾਇਗਈ। ਰਾਂਝਾਹੀਰਨੂੰ ਵੇਖ ਫ਼ਕੀਰ ਹੋਯਾ ਸੀਨਾਚੀਰਕੇ ਚਿੱਤ ਚੁਰਾਇ ਗਈ॥ ਦੀਵਾਦੇਖਪਭੰਗ ਨਸੰਗ ਲੜਿਆ ਡੰਗ ਨਾਗ ਵਾਲਾ ਜ਼ਰਾ ਲਾਇਗਈ।ਜਾਦੂ ਪਾਇਕੇ ਕੋਈ ਪ੍ਰੇਮਵਾਲੇਵੇਖੋ ਫ਼ਰਨੈਨਫ਼ਰ ਬਨਾਇਗਈ॥ ਦੂਰੋਂ ਮਾਰਕੇ ਤੀਰਨਿਗਾਹਵਾਲਾ ਪੰਛੀ ਉਡਦਾਤਲੇਗਿੜਾਇ ਗਈ॥ ਕੋਈ ਪਈ ਅਫ਼ਾਤ ਆ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਧੱਪਾ ਮਾਰਕੇ ਬੁਧ ਗਵਾਇ ਗਈ॥ ਸਭੇ ਅਗਲੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਭੁਲ ਗਈਆਂ ਐਵੇਂ ਜ਼ਰਾਕ ਮੁਖ ਦਿਆਇਗਈ।ਆਫ਼ਤਾਬ ਦੀ ਚਮਕ ਦੋਪਹਿਰ ਵਾਲੀ ਸੂਰਜਮੁਖੀ ਦਾ ਮੁਖ ਭਵਾਇ ਗਈ ॥ ਸਭੇ ਚੁਸੜੀਆਂ ਚਾਵੜਾਂ ਦੂਰ ਹੋਈਆਂ ਮੈਨਤ ਮਾਰਕੇਕੰਡ ਵਲਾਇ ਗਈ।ਰੈਹਾ ਤਕਦਾ ਫੇਰ ਨਾ ਭਕਿਓ ਸੁ ਅੱਗ
