(30)
ਲਾਲ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨਕੇ ਬੈਨ ਰਹੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਬਾਗ਼ਦਰ ਗੁਲਅਨਾਰ ਹੋਏ। ਇੱਕ ਪਾਇਲਹਿੰਗੇਲਹਿਰਾਂ ਮਾਹਰ ਹੀ ਜਿਵੇਂ ਠਹਿਰਦੀ ਲਹਿਰ ਫ਼ਰਾਰ ਹੋਏ। ਇੱਕ ਲੜਦੀਆਂਖੋਲ ਕੇ ਬਾਲ ਸਿਰਦੈ ਜਿਵੇਂ ਗਿਰਦਰ ਦਾਰ ਗੁਟਾਰ ਹੋਏ। ਚੀਚ ਵਹੁਟੀਆਂ ਵਾਂਗ ਰਲ ਕਰਨ ਮੇਲਾ ਜਿਵੇਂ ਸੁਰਖਾਂ ਦੀ ਡਾਰ ਅਸਵਾਰ ਹੋਏ। ਇੱਕ ਟੁਰਦੀਆਂ ਲਟਕ ਦੇ ਨਾਲ ਲਟਕ ਜਿਵੇਂ ਮੋਰ ਚਕੋਰ ਦੀ ਚਾਰ ਹੋਏ। ਇੱਕ ਕੱਢਕੇ ਘੁੰਡ ਤੇਪੌਨ ਨੀਵੀਂ ਜਿਵੇਂ ਘੋੜੀਦੀ ਖ਼ੂਬ ਰਫ਼ਤਾਰ ਹੋਏ।ਗਾਵਨਰਾਤੇ ਰੰਗ ਨਾ ਸੰਗ ਕੋਈ ਜਿਵੇਂ ਜੰਗ ਨ ਫ਼ੌਜ ਤਿਆਰ ਹੋਏ ਨੱਥਾਂ ਮੰਡਲੀਆਂ ਨੱਕਦੇਵਿੱਚ ਚਮਕਨ ਜਿਵੇਂ ਬਿੱਜਲੀਦਾਚਮਕਾਰ ਹੋਏ॥ ਚੂੜੇ ਗੋਖਰੂਆਰਸੀ ਸ਼ੀਸਿਆਂ ਦਾ ਤਲਵਾਰਦੇ ਵਾਂਗ ਲਿਸਕਾਰ ਹੋਏ,ਕਿਤੇਨੈਨਾਂਨੂੰਨੈਨਨਿਹਾਰਰਹੇਜਿਨ੍ਹਾਂ ਆਸਕਾਂ ਕੋਲ ਕਰਾਰ ਹੋਏ॥ ਕੋਈ ਦੇਖਦੀ ਚਮ ਚੁਰਾਇਕੇ ਤੇ ਕੁੜੀ ਤੇ ਬਰਛੀਆਂ ਦੀ ਬੁਰੀ ਮਾਰ ਹੋਏ।ਇੱਕਖਮੀਦੇਨਾਲ ਨਿਹਾਲ ਹੋਕੇ ਸਾਰੇ ਫ਼ਿਕਰੜੇ ਕੰਮਤੋਂ ਪਾਰ ਹੋਏ।ਇੱਕਦੇਖਕੇਸੋਹਣੀਆਂ ਸੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਇਸਕ ਦੀ ਨਾਲ ਜਲ ਛਾਰ ਹੋਏ। ਇੱਕ ਮਿਲਕੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰੀਆਂ ਵਾਂਗਬਰਫਠੰਢ ਠੰਢੇਠਾਰ ਹੋਏ। ਕਿਤੇ ਬੋਲੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਗਵੱਜਨਕਿਤੇਯਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋਏ॥ ਦੇਖੋ ਆਨਲੁਹਾਰੀਆਂਜਮਾਂਹੋਈਆਂ ਹੁਸਨ ਜਿਨਾਂ ਦੇ ਭਖ ਅੰਗਾਰ ਹੋਏ। ਦੂਰੋਂ ਮਾਰਚਿੰਗਾਰੀਆਂ ਸਾਂਝ ਦੇਵਨ ਲਾਲ ਖੰਨੀਆਂ ਵਾਂਗਲਹਾਰ ਹੋਏ ਲੱਗੇ ਜਿਨਾਂਨੂੰਮ
