(23)
ਸੀ। ਅੰਦਰ ਸ਼ੀਸਮਹੱਲ ਜ਼ਨਾਨੀਆਂਦੈ ਨਿੱਤਨਕ ਸੁਨਿਆਰ ਬਨਾਂਵਦਾਸੀ।ਕਿਸੇ ਗੱਲਦੀ ਭੁੱਖਨਾ ਦੁੱਖਕੋਈਕੱਖਨਾਰਦੀ ਨਹੀਂ ਭਰਾਂਵਦਾਸੀ॥ ਦਿਨਰਾਤ ਉਲਾਦਨੂੰਪਿਆ ਬੂਰੇਨਿੱਤ ਪੀਰ ਫ਼ਕੀਰ ਮਨਵਦਾ ਸੀ। ਅੰਨਭਖਿਅਨੂੰਗਿਆਂਦੇਜਾਮੇ ਅਤੇ ਪਿਆਸਿਆਂ ਖੂਹ ਲਵਾਂਵਦਾਸੀ॥ ਦੇਵੇਖੈਰ ਖਰਾਇਤਾਂ ਆਜਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖੈਰ ਆ ਨੀ ਰੱਬ ਤੋਂ ਚਾਹੁੰਦਾਸੀ॥ ਘਰ ਮੇਰੇ ਜੇ ਇੱਕਫ਼ਰਜੰਦ ਹੋਵੈਂਤਲਬਗਾਰਮੋਇਆ|ਪਿੱਛੇਨਾਉਂਦਾਸੀ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਦੀ ਅਰਜ਼ ਕਬੂਲ ਹੋਈ ਂ ਕੰਮ ਜੋ ਓਸਨੂੰ ਭਾਂਵਦਾ ਸੀ। ਪਿਆ ਬੀਜ ਬਦਾ ਤਰੋਤਾਜ਼ ਹੋਇਆ ਮਾਲੀ ਬਾਗ਼ ਦਾ ਫਲ ਵਦਾ ਸੀ। ਸਾਂਤ ਬੂੰਦ ਜਾਸੌਂਪਦੇ ਵਿੱਚ ਠਹਿਰੀ ਮੋਤੀ ਦੁਰਯਗਾਣ ਲਿਆਂਵਦਾਸੀ ਨਵੀਂ ਮਾਹਹੋਯਾ ਮਾਹ ਆਨਰੌਸ਼ਨ ਚੰਦ ਬੱਦਲੋਂ ਮੁੱਖਦਿਖਾਂਵਦਾਸੀ ਦੇ ਖਬਾਲ ਹੋ ਗਏ ਨਿਹਾਲ ਸਾਰੇ ਲਾਲਰਾਤ ਅੰਦਰ ਦਮਕ ਲਾਂਵਦਾਸੀ । ਸੂਰਜ ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਯਾ ਹਰ ਇੱਕਤਾਈਂ ਪਿਆ ਭਾਂਵਦਾਸੀ (ਪਿਤਾ ਪੁੱਤ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਿਨ ਉਤੋਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸਦੱਕੜੇਜਾਂਵਦਾ ਸੀ।ਦੇਵੇਖੈਰਖ਼ਰਾਇਤਾਂ ਮੰਗਤਿਆਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਦੌਲਤਾਂ ਪਿਆਲਦਾਂ ਦਾਸੀ। ਅਰਬੀਦਖਨੀਵਾਜਿਆਂ ਜ਼ੋਰ ਪਾਯਾ ਅਤੇ ਨਾਚ ਭੀ ਬਹੁਤ ਨਚਾਂਵਦਾਸੀ॥ ਧੂਮਧਾਮ ਸੁਨਕੇ ਬਾਲ ਜੰਮਨੰਦੀ ਸਾਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੁਮਾਇਕੇ ਆਂਵਦਾਸੀ " ਲਾਗ ਲਾਗੀਆਂ ਨੌਕਰਾਂ ਚਾਕਰਾਂ ਨੂੰ ਦਾਨਦਾਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਦਵਾਂਵਦਾ ਸੀ। ਹੋਰ ਸਾਕਕਬੀਲੜੇ ਆਪਨੇ ਨੂੰ ਘਰ ਸੱਦਕੇ
