ਪੰਨਾ:ਕਿੱਸਾ ਸ਼ੀਰੀਂ ਫ਼ਰਿਹਾਦ.pdf/148

ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

(128)

੧੨੮) ਜ਼ਹਿਰ ੋਏ ਪਿਆਪਿਆਰ ਜਾਂ ਪਿਆਰੀਆਂ ਯਾਰੀਆਂ ਦਾ। ਓਹਨੂੰਸ਼ੌਕ ਜਹਾਨ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਹੋਵਨ ਜੈਨੂੰ ਸ਼ੋਕਹੈ ਲੈਨਾਂਦੀਆਂ ਧਾਰੀਆਂਦਾ॥ ਜ਼ਖਮ ਬਿਹੋਂ ਦੇ ਮਿਲਨੇ ਬਹੁਤ ਔਖੇ ਮਿਲ ਵਦਾ ਜ਼ਖ਼ਮ ਤਲਵਾਰੀਆਂ ਦਾ ਹਨਾਂ ਰੰਨਾਂਨੂੰ ਨਿੰਦਨਾ ਭਲਾ ਨਾਹੀਂ ਫਲਫੁਲਸਾਰਾਂ ਫੁਲਰੀਆਂਦਾਵਲੀ ਪੀਰ ਔਤਾਂਰ ਨਾਂ ਰਹੇਖ਼ਾਲੀ ਮਹਿਲਾਂ ਨਾਂਲਹੋਵੇ ਰੰਗਬਾਂਰੀਆਂ ਦਾ ॥ ਮੈਂਤਾਂਨਾਗਨੀਸਾਂ ਬੜੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹਦੀ ਮਿਲਿਆ ਨਾਗ ਆ ਕੋਈ ਮਦਾਰੀਆਂ ਦਾ ਬਿਨਾਂ ਵਿਸ਼ਕ ਦੇ ਆਦਮੀ ਜ਼ਹਿਰ ਭਰਿਆ ਜਿਵੇਂ ਕੱਲਰੀ ਸੱਪ ਕਿਆਰੀਆਂਦਾ।ਬਿਨਾਂਇਸ਼ਕ ਨਰਨਾਰ ਬੇਕਾਰਸਾਰੇਲੱਗਾਂਹਥ ਨਾ ਮਰਦ ਖਿਲਾਰੀਆਂਦਾ ਇਸ਼ਕ ਹਕ ਮਿਜ਼ਾਜ ਨਾ ਹੋਵੇ,ਜੈਨੂੰ ਓਹਮਰ ਹੈ ਮਸਖਰਾ ਡਾਰੀਆਂਦਾ॥ ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਫ਼ਕੀਰ ਦੀ ਰਮਜ਼ ਹੋਈ ਜਿਵੇਂ ਜਾਨੀਏ ਨਾਗ ਪਿਟਾਰੀਆਂ ਦਾ॥੯੮॥ ਜਵਾਬ ਮਿਸਰੋ ਖ਼ਿਸਰੋ ਆਖਦਾ ਰੰਨ ਬੁਰਿਆਰ ਤਾਈਂ ਮਾਰ ਕੋਰੜੇ ਖੁੱਲ ਉਤਾਰਨੀ ਹੈ।ਜੇਹੜੀ ਖਸਮਦਾ ਹੁਕਮਨਮੂਲਮੰਨੇ ਓਹਨਾਰ ਵਿਨਾਰ ਗਵ ਰਨੀ ਹੈ।ਭੈੜੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਰਖਨੀ ਭਲੀ ਨਾਹੀ ਇਕ ਤਵ ਚੇਨੀ ਇਕਮਾਰਨੀ ਹੈ। ਦੇਖਕੰਤ ਨੂੰ ਮਕਰ ਤੇ ਮੰਤ ' ਦੱਸੋ ਓੜਕ ਓਸਨੇ ਗੱਲ ਬਿਗਾਰਨੀ ਹੈ। ਛੁਰੀ ਪਕੜ ਕੇ ਮਰਨ ਤੇ ਲਕਬੱਧਾ ਨਹੀਂ ਅਸਲ ਏਹਰੰਨ ਬਦਕਾਰਨੀ ਹੈ ॥ਚੇ ਆਪ ਤੇ ਖ਼ਸਮਨੂੰ ਨਾਲ ਮਾਰੇ ਚੰਚਲ ਹਾਰਨੀਚੰਦਰ Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org