(੧੫)
ਉਸਦੀ ਘੰਡੀ ਮੁੜ ਠੀਕ ਹੋਨ ਕਾਰਣ ਉਹ ਸੰਭਲ ਗਯਾ ਓਵੇਂ ਹੀ ਅਵਾਜ ਆਈ "ਕਿ ਓਹ ਮਾਰਾ" ਕਿਕਰ ਸਿੰਘ ਛਾਲ ਮਾਰਕੇ ਦੌੜਦਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਗੁਲਾਮ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਨਠ੍ਯਾ ਅਰ ਕੁਸਤੀ ਦੇ ਮੁਨਸਫਾ ਨੇ ਵੀ ਏਹ ਹੀ ਕਹਯਾ ਕੇ ਅਸਲ ਵਿਚ ਗੁਲਾਮ ਢਠਾ ਨਹੀ ਅਤੇ ਘੋਲ ਸਾਫ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਅਫਸਰਾਂ ਬਥੇਰਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਕਿ ਫੇਰ ਦੰਗਲ ਹੋਵੇ ਅਰ ਕਿਕਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਵੀ ਕਹ੍ਯਾ ਪਰ ਓਸ ਸ਼ੇਰ ਇਕ ਵੀ ਨਾ ਮੰਨੀ ਅਰ ਬਘੀ ਵਿਚ ਬੈਠਕੇ ਆਪਨੇ ਡੇਰੇ ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਂ ਦੇ ਚੌਂਕ ਵਿਚ ਆ ਗਯਾ ਬੈਠਕ ਤੇ ਚੜਦਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਫਕੀਰ ਨੇ ਮਖੌਲ ਨਾਲ ਆਖਯਾ "ਪਹਿਲਵਾਨ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਬਲ ਤਾਂ ਬੜਾ ਪਰ ਤੇਰਾ ਦਿਲ" ਧੇਲੇ ਦੇ ਕਦੂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਛੋਟਾ ਪਰ ਉਸ ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਗੁਸਾ ਨਾ ਕੀਤਾ ਸਗੋਂ ਹਸਕੇ ਬੈਠਕ ਤੇ ਚੜ ਗਯਾ ਇਥੋਂ ਵੀ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕੇ ਓਹ ਫਕੀਰਾਂ ਦਾ ਵੀ ਬੜਾ ਮੇਲੀ ਸੀ।
ਵਾਕ ਸਤ
ਇਕ ਵੇਰ ਦੀ ਗਲ ਹੈ ਕਿ ਕਿਕਰ ਸਿੰਘ ਰ੍ਯਾਸਤ ਇੰਦੌਰ ਵਿਚ ਮਾਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਇਸਦੀ ਕਛ ਵਿਚ ਇਕ ਫੌੜਾ ਸੀ ਜੇਤਾ ਕਿ ਹਰ ਵੇਲੇ ਵਗਦਾ ਰੈਂਹਦਾ ਸੀ। ਮਹਾਰਾਜਾ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਇਹਦਾ ਘੋਲ ਮਿਥ ਦਿਤਾ ਪਰ ਇਹਦੇ ਚਾਚੇ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਆਕੇ ਰੋਕਯਾ ਅਰ ਆਖਯਾ ਕੇ ਤੂੰ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਕਹੁ ਕਿ ਮੈ ਤਿਨਾਂ ਵਰਹਿਆਂ ਦਾ ਮਾਂਦਾ ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜਰਾ
