ਪੰਨਾ:ਕਾਫ਼ੀਆਂ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ - ਚਰਨ ਪਪਰਾਲਵੀ.pdf/118

ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਇਸ਼ਕੇ ਜੰਡ ਨਾ ਜ਼ਾਲਮ ਕੋਈ
ਇਹ ਜ਼ਹਿਮਤ ਬੇ ਪੀਰ।


ਇੱਕ ਪਲ ਸਾਇਤ ਆਰਾਮ ਨਾ ਆਵੇ
ਬੁਰੀ ਬ੍ਰਿਹੋਂ ਦੀ ਪੀੜ


ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਸ਼ਹੁ ਜੇ ਕਰੇ ਇਨਾਇਤ
ਦੁਖ ਹੋਵਣ ਤਗਯੀਰ


ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਮੈਥੋਂ ਗਈ ਗੁਆਚੀ ਮੈਂ


ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਮੈਥੋਂ ਗਈ ਗੁਆਚੀ ਮੈਂ
ਕਿਉਂ ਕਮਲੀ ਆਖੇ ਲੋਕਾ
ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ?


ਮੈਂ ਵਿੱਚ ਵੇਖਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ
ਮੈਂ ਵਿੱਚ ਵਸਨਾ ਏਂ ਤੈਂ।
ਸਿਰ ਤੇ ਪੈਰੀਂ ਤੀਕ ਭੀ ਤੂੰ ਹੀ
ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੈਂ।


ਇੱਕ ਪਾਰ ਇੱਕ ਉਰਾਰ ਸੁਣੀਂਦਾ
ਇੱਕ ਬੇੜੀ ਇੱਕ ਨੈਂ।
ਮਨਸੂਰ ਪਿਆਰੇ ਕਹਿਆ ਅਨ-ਉਲ-ਹੱਕ
ਕਹੁ ਕਰਾਇਆ ਕੈਂ?


ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਸ਼ਾਹ ਉਥੇ ਦਾ ਆਸ਼ਕ
ਆਪਣਾ ਆਪ ਵੰਜਾਇਆ ਜੈਂ।

116