ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਤੇ ਰੋਜ਼ੇਦਾਰਾਂ ਦੀ,
ਆ ਈਦ ਬਣਾਂਦਾ ਏ।
ਤਿਉਂ ਮੇਰੇ ਵੇਖਦਿਆਂ,
ਗਾਚੀ ਦੀ ਬੁਕਲੀ ਚੋਂ
ਝਟ ਉਘੜ ਪੈਂਦਾ ਏ
ਝਟ ਰੋਸ਼ਨ ਹੋ ਜਾਂਦੈ,
ਓ ਸਜਣਾ! ਨਾਂ ਤੇਰਾ।
੫.
ਥਰਾਂੱਦੀ ਤਖ਼ਤੀ ਇਹ,
ਕੰਬਦੀ ਹੋਈ ਪੱਟੀ ਇਹ,
ਜਦ ਤਕ ਵੀ ਕਾਇਮ ਹੈ,
ਇਹਦੇ ਤੋਂ ਮਿਟਣਾ ਨਹੀਂ!
ਇਹਦਾ ਆਸ ਮੁਨਾਰਾ ਹੈ,
ਇਦ੍ਹਾ ਜੀਵਨ ਚਾਨਣ ਹੈ,
ਓ ਸਜਣਾ! ਨਾ ਤੇਰਾ।
੧੦੭
