ਦੀਵਾਨ (ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਮੁਲਤਾਨੀ)

by ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਮੁਲਤਾਨੀ



ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਮੁਲਤਾਨੀ
ਅਲਿਫ਼

1. ਅਲਿਫ਼-ਆਖ ਵੇਖਾਂ ਨਿੱਤ ਕਹੇ ਕਾਗਾ

ਅਲਿਫ਼-ਆਖ ਵੇਖਾਂ ਨਿੱਤ ਕਹੇ ਕਾਗਾ
ਯਾਰ ਜੋ ਆਉਂਦਾ ਉਡ ਵੇਖਾਂ ।
ਭੁਲਾਵੇ ਕਾਗਾ ਚਲ ਸਹੀ ਇਹ ਭੀ
ਜੇ ਉਡ ਮੇਰੇ ਕਾਗ ਵੇਖਾਂ ।
ਜਿਵੇਂ ਸਿਰ ਗੁਜ਼ਰੀ ਜੇ ਆਖ ਨ ਸਕੇਂ
ਖੂਹ ਸੁਟੀਂ ਸਰਮੱਰਹ ਤਾਂ ।
ਜੋ ਲੁੱਟ ਪਈ ਹੈਦਰ ਹੋਸੀ,
ਛੁੱਪਿਆ ਹਾਲ ਭੀ ਸਭ ਇਆਂ ।੫੬।
2. ਅਲਿਫ਼-ਆਓ ਸਹੇਲੀਓ ਮੇਰੀਓ ਨੀ

ਅਲਿਫ਼-ਆਓ ਸਹੇਲੀਓ ਮੇਰੀਓ ਨੀ,
ਦਰਦ ਯਾਰ ਦੇ ਨੂੰ ਝੋਲੀ ਪਾ ਬੈਠੀ ।
ਇਕ ਯਾਰ ਆਹਾ ਸੋਈਓ ਰਾਜ਼ੀ ਨਾਹੀਂ
ਸੂਰਤ ਯਾਰ ਦੀ ਨੂੰ ਮੈਂ ਰੁਸਾ ਬੈਠੀ ।
ਦੁੱਖ ਲੱਗੇ ਸਨ ਨੱਢੜੀ ਬਾਲੜੀ ਨੂੰ
ਰੱਤੀ ਕਰਮਾਂ ਹੱਥੋਂ ਵੰਜਾ ਬੈਠੀ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਮੀਆਂ ਵੇਖੀਂ ਨਬਜ਼ ਮੇਰੀ,
ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਮਹੁਰਾ ਮੈਂ ਖਾ ਬੈਠੀ ।੪।
3. ਅਲਿਫ਼-ਆ ਓਏ ਸਾਈਂ ਲੱਗੀ ਤਾਂਘ ਤੇਰੀ

ਅਲਿਫ਼-ਆ ਓਏ ਸਾਈਂ ਲੱਗੀ ਤਾਂਘ ਤੇਰੀ,
ਦਿਲ ਸਿੱਕਦਾ ਕਾਰਨ ਦੀਦਾਰ ਮੇਰਾ ।
ਕਰ ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਜਲ ਜਾਵਾਂ,
ਕਦ ਮਿਲੇਗਾ ਹੱਸ ਕੇ ਯਾਰ ਮੇਰਾ ।
ਪੌਣ ਦਿਲ ਵਹੀਰ ਤੇ ਬੋਰ ਘਨੀ
ਕਦ ਲਵੇਗਾ ਸਾਰ ਆ ਯਾਰ ਮੇਰਾ ।
ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਨੂੰ ਵਾਰ ਹਜ਼ਾਰ ਆਖਾਂ,
ਕਦ ਹੋ ਸਕੇਗਾ ਗ਼ਮਖਾਰ ਮੇਰਾ ।੪੮।
4. ਅਲਿਫ਼-ਆਪ ਭੀ ਕਾਲਾ ਤੇ ਲੋਈ ਭੀ ਕਾਲੀ

ਅਲਿਫ਼-ਆਪ ਭੀ ਕਾਲਾ ਤੇ ਲੋਈ ਭੀ ਕਾਲੀ,
ਤੇ ਮੱਝੀ ਵੀ ਕੀਲੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਚਾਕ ਸਦੀਵੇਂ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਨ ਥੀਵੇਂ,
ਸੱਭੇ ਸਿਆਲੀਆਂ ਸਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਰਮਜ਼ ਨਿਹਾਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨ ਜਾਣਨ,
ਇਹ ਉਨਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਲਾਲ ਛੁਪਾਇਆਂ ਨ ਛੁਪਦੇ ਓ ਹੈਦਰ,
ਕੇਹੀਆਂ ਮਸਾਲਾਂ ਬਾਲੀਆਂ ਨੇ ।੮।
5. ਅਲਿਫ਼-ਆਪੇ ਹੱਸ ਹੱਸ ਮਿੱਠੜਾ ਭੀ

ਅਲਿਫ਼-ਆਪੇ ਹੱਸ ਹੱਸ ਮਿੱਠੜਾ ਭੀ,
ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਵਾਂਗਰ ਮੱਥੇ ਤੇ ਵਲ ਪਾ ਨਹੀਂ ।
ਉਹ ਖੇਵੰਦੀ ਬਿਜਲੀ ਜ਼ੁਲਫ ਕੁਨੋਂ ਕਰ,
ਝੜ ਦਾ ਘੁੰਡ ਛੁਪਾ ਨਹੀਂ ।
ਉਹ ਤੇਗ ਇਰਾਕੀ ਧਰੂ ਮਿਆਨੋਂ,
ਲਾ ਮੈਨੂੰ ਤਰਸਾ ਨਹੀਂ ।
ਕਰ ਕਲਾਵੇ ਬਿਜਲੀ ਵਾਲੜੇ,
ਝੁੰਮਰ ਵਾਂਗ ਵਲਾ ਨਹੀਂ ।
ਪਾ ਸਭਾ ਗਲਵੰਗੜੀ ਮੈਨੂੰ,
ਕਰਕੇ ਬਾਂਹ ਨਗਾ ਨਹੀਂ ।
ਉਹ ਸੋਨੇ ਦੀ ਮਾਲਾ ਹਮੇਲ ਹਮਾਇਲ,
ਪਾ ਕੇ ਦੂਰੋਂ ਘਵਾ ਨਹੀਂ ।
ਮੈਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਕੋਰੜਾ ਬਿਜਲੀ ਦਾ,
ਕੰਨਲ ਤ੍ਰੋੜਕੇ ਨੱਥ ਘੜਾ ਨਹੀਂ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੈਂਡੜੇ ਸਾਹ ਗਿਣਾਂਦੜੀ,
ਮੋਤੀ ਆਤਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਮਾ ਨਹੀਂ ।
ਕਹੰਦਾ ਹੱਥੇ ਲਗਾਓ ਕਹੇ ਬਿਜਲੀ ਵੀ ਐਵੇਂ,
ਵਲ ਵਲ ਹੋਵੇ ਵਿਖਾ ਨਹੀਂ ।
ਅੰਬਾਂ ਅੰਬਾਂ ਚਮਕਣ ਮੋਤੀ ਵਾਂਗਰ,
ਨੱਥ ਜੇ ਬਿਜਲੀ ਸਭਾ ਨਹੀਂ ।
ਹੈਦਰ ਆਖ ਹਿਲਾਕੇ ਆਪੇ,
ਹੁਣ ਮੌਤ ਤਾਕ ਵੰਜਾ ਨਹੀਂ ।੩੮।
6. ਅਲਿਫ਼-ਆਪ ਕਰੇਂਦੜਾ ਕੰਮ ਸੱਭਾ

ਅਲਿਫ਼-ਆਪ ਕਰੇਂਦੜਾ ਕੰਮ ਸੱਭਾ
ਤਕਦੀਰ ਕਜ਼ਾ ਬਹਾਨੜਾ ਈ ।
ਇਹ ਜ਼ਮੀਨ ਅਸਮਾਨ ਤੇ ਅਰਸ਼ ਕੁਰਸੀ
ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਤੈਂਡੀ ਦਾ ਆਂਡੜਾ ਈ ।
ਆਪੇ ਮਾਰੇ ਤੇ ਆਪ ਜਿਵਾਏ
ਅਤੇ ਅਜ਼ਰਾਈਲ ਬਹਾਨੜਾ ਈ ।
ਮੈਂ ਕੀ ਜਾਣਾਂ ਰਮਜ਼ਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ ਹੈਦਰ,
ਤੇ ਫਿਰਦਾ ਲੋਕ ਦੀਵਾਨੜਾ ਈ ।੩।
7. ਅਲਿਫ਼-ਅਹਮਦਪੁਰ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵੇ ਲੋਕਾ

ਅਲਿਫ਼-ਅਹਮਦਪੁਰ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵੇ ਲੋਕਾ,
ਸਾਨੂੰ ਸੱਭੇ ਗਲੀਆਂ ਭੁਲੀਆਂ ਨੇ । ਸੂਹੇ ਸਾਵੇ ਤੇ ਹਾਰ ਹਮੇਲਾਂ,
ਸੁਰਮੇਂ ਸਾਂਗਾਂ ਸੱਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਹੁਣ ਡਿਠਿਆਂ ਬਾਹਜ ਨ ਰਹੰਦੇ ਆਸ਼ਿਕ
ਅਤੇ ਬਹੰਦੇ ਮਾਰ ਪਥੱਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਓਥੇ ਕੋਝੇ ਤਰ ਤਰ ਬਹਣ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਅਤੇ ਸੋਹਣਿਆਂ ਦੇ ਗਲ ਟੱਲੀਆਂ ਨੇ ।੧।
8. ਅਲਿਫ਼-ਅਹਮਦ ਵਿਚ ਮੀਮ ਦਾ ਘੁੰਘਟ

ਅਲਿਫ਼-ਅਹਮਦ ਵਿਚ ਮੀਮ ਦਾ ਘੁੰਘਟ
ਛੱਪਣ ਛੋਤ ਦਰਾਜ਼ ਥੀਆ ।
ਹਿਕੋ ਨੁਕਤਾ ਵਹਦਤ ਵਾਲਾ
ਜੁੰਬਸ਼ ਖਾ ਦਰਾਜ਼ ਥੀਆ ।
ਅਸਾਂ ਰਾਗ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਸੁਣਿਆਂ
ਸੋਜ਼ਿੰਦਾ ਹੁਣ ਸਾਜ਼ ਥੀਆ ।
ਵਹਦਤ ਦੇ ਦਰਿਆ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਮੀਮ ਜਹਾਜ਼ ਥੀਆ ।੬।
9. ਅਲਿਫ਼-ਐਵੇਂ ਦੇਹ ਨ ਗਾਲੀਆਂ ਨੀਂਗਰਾ ਓਏ

ਅਲਿਫ਼-ਐਵੇਂ ਦੇਹ ਨ ਗਾਲੀਆਂ ਨੀਂਗਰਾ ਓਏ,
ਹਾਂ ਉਹ ਲਬ ਅੰਬਰਸ ਅੰਬ ਦਾ ਏ ।
ਇਹ ਤੁਰਸ਼ ਅਚਾਰ ਭੀ ਨਾਲ ਅਚਾਰ ਦੇ,
ਮਿੱਠਾ ਮੁਰੱਬਾ ਅੰਬ ਦਾ ਏ ।
ਤੋੜੇ ਮਾਇਲ ਕਿੱਥੇ ਤੇ ਕਾਲਾ ਅੰਬ,
ਖੰਡ ਬੀ, ਮੋਰ ਦੀ ਖੰਬ ਦਾ ਏ ।
ਓਸ ਠੁਮ ਠੁਮ ਚਾਲ ਦੀ ਗਾਹਲਾ ਕੀਤੀ ਦਾ,
ਕਾਲਾ ਮਿਸਲ ਅੰਬ ਖੰਬ ਦਾ ਏ ।
ਹੈ ਹੈ ਗੱਲ ਦੀ ਗਾਹਲੀ ਸਾੜੀਆਂ
ਕੇਹੀ ਕਾਹਲ ਅਲੰਬਾ ਅਲੰਬ ਦਾ ਏ ।
ਐਵੇਂ ਸਿਕਦਿਆਂ ਹੈਦਰ ਉਮਰ ਗਈ,
ਅਜੇ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਯਾਰ ਨ ਸੰਬ ਦਾ ਏ ।੪੯।
10. ਅਲਿਫ਼-ਐਵੇਂ ਹੁਸਨ ਜਮਾਲ ਇਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਦਾ

ਅਲਿਫ਼-ਐਵੇਂ ਹੁਸਨ ਜਮਾਲ ਇਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਦਾ,
ਗੁਲ ਰੰਗ ਨੁਮਾ ਦਾ ਰੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਐਵੇਂ ਪਇਆ ਦੀਦੇ ਰੰਗਦਾ ਬੇਰੰਗ,
ਓਥੇ ਫਨਾਹ ਦਾ ਰੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਅੱਖੀਆਂ ਅੱਗੇ ਅੰਨ੍ਹੇਰ ਗ਼ੁਬਾਰ ਏ,
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦਾਊ ਦਾ ਰੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਇਹ ਗੁਲ ਗੁਲ ਰੰਗੀਂ ਘੋਲਿਆ ਸੂ,
ਬਾਦੇ ਸਬਾ ਦਾ ਰੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਸਭ ਮੋਹਣਾ ਉਹ ਬੇ-ਰੰਗ ਹੈਦਰ,
ਓਥੇ ਦਗ਼ਾ ਦਾ ਰੰਗ ਨਹੀਂ ।੩੦।
11. ਅਲਿਫ਼-ਅੱਜ ਤੈਂਡਾ ਦਿਲ ਅਵੱਲੜਾ

ਅਲਿਫ਼-ਅੱਜ ਤੈਂਡਾ ਦਿਲ ਅਵੱਲੜਾ,
ਅੱਜ ਵੱਤ ਵੇਖਾਂ ਕਿਆ ਕਟਕੀ ਏ ।
ਉਹ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਫੌਜਾਂ ਖਤ ਗੁਬਾਰੀ,
ਧਾਰੀ ਕਟਕ ਵੱਤ ਗਤਕੀ ਏ ।
ਭੈਂਣਾਂ ਮਰਸਾਂ ਨਾਲ ਫਾਹੀ ਏਹਾ,
ਜ਼ੁਲਫ ਜੋ ਗਲ੍ਹ ਤੋਂ ਅਟਕੀ ਏ ।
ਉਹ ਬੇਹੱਦ ਸੋਹਣਾ ਮੈਂ ਬੇਹੱਦ ਕੋਝੀ,
ਜੇ ਉਹ ਵਾਧੂ ਇਹ ਕਟਕੀ ਏ ।
ਕੇਹੀ ਸਾੜੀਆਂ ਸੋਜ਼ ਫਿਰਾਕ ਰਾਂਝਣ ਦੇ,
ਹੈਦਰ ਹੀਰੇ ਭਟਕੀ ਏ ।੨੯।
12. ਅਲਿਫ਼-ਅੱਜ ਕੂਕੇਂਦਾ ਕੂ ਕੂ

ਅਲਿਫ਼-ਅੱਜ ਕੂਕੇਂਦਾ ਕੂ ਕੂ,
ਕੂ ਕੂ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਹੈ ।
ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਨੇਰ ਨਰਗਸ ਲੂੰ ਲੂੰ,
ਲੂੰ ਲੂੰ ਤੂ ਤੂ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਹੈ ।
ਹੈਫਲ ਝਰਮਲ ਮਾਰੂ ਢੋਲਾ ਤੂੰ,
ਕੀਨੂੰ ਕਹੂੰ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਹੈ ।
ਅਸੀਂ ਚਾਕ ਕੋਲੋਂ ਮਾਹੀ ਤਾਕ ਨਾਹੀਂ,
ਇਹੇ ਤਾਕ ਦਾ ਮਾਕੂ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਹੈ ।
ਏਸੇ ਚਾਕ ਕੀਤਾ ਦਿਲ ਚਾਕ ਹੀਰੇ,
ਇਸੇ ਚਾਕ ਦਾ ਚਾਕੂ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਹੈ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਹਾ ਹਾ ਹੂ ਹੂ ਹੀ ਹੀ,
ਹਾ ਹਾ ਹੂ ਹੂ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਹੈ ।੯।
13. ਅਲਿਫ਼-ਅਖੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਬੱਦਲ ਹੋਈਆਂ

ਅਲਿਫ਼-ਅਖੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਬੱਦਲ ਹੋਈਆਂ
ਤੇ ਹੰਝੂ ਦਾ ਮੀਂਹ ਬਰਸਦੀਆਂ ।
ਕੇਹੀ ਰੋਣੇ ਦੀ ਚਾਟ ਪਈਓ,
ਕਦੀ ਨ ਭੈੜੀਆਂ ਹਸਦੀਆਂ ।
ਵਤ ਕਾਹੇ ਤੋਂ ਰੋਂਦੀਆਂ ਲਾਲ ਹੋਈਆਂ,
ਹੁਣ ਜੀ ਦਾ ਭੇਤ ਨ ਦਸਦੀਆਂ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਪੁੱਛ ਤੂੰ ਅੱਖੀਆਂ ਨੂੰ,
ਹੁਣ ਲਾ ਪ੍ਰੀਤ ਕਿਉਂ ਨਸਦੀਆਂ ।੭।
14. ਅਲਿਫ਼-ਅਲਫ ਬੇ ਕਹਿਆਂ

ਅਲਿਫ਼-ਅਲਫ ਬੇ ਕਹਿਆਂ
ਅਸਾਂ ਦਿਲ ਨ ਪੜ੍ਹੈਂਦਾ ।
ਇਹ ਹਿਕ ਦੂਈ ਧਰੂਈ
ਅਸਾਂ ਮਗਜ਼ ਨ ਛਿਕੈਂਦਾ ।
ਅਲਿਫ ਅਨ ਬਨ ਇਨ ਬਿਨ
ਇਹ ਜੋੜ ਨਾਹੀਂ ਪੜ੍ਹੈਂਦਾ ।
ਜੇ ਯਾਰ ਦੇਵੇ ਗਾਹਲੀਂ
ਹਿਕੋ ਮੰਦਾ ਮਨ ਮਨੈਂਦਾ ।
ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਕਰ ਨਬਾਤਾਂ ਠੇਰੀ
ਹਾ ਨੂੰ ਤਨ ਮਨੈਂਦਾ ।
ਪਰ 'ਨਾ ਅਬਿਤ ਬੀ ਕੂ ਅੱਬ'
ਆ ਮੈਨੂੰ ਚਾਵੇ ਮਨੈਂਦਾ ।
ਆਖ ਏਸ ਸਜਣ ਨੂੰ ਹੈਦਰ,
ਮੈਨੂੰ ਸ਼ੌਕ ਵੇ ਘਨੈਂਦਾ ।੪੩।
15. ਅਲਿਫ਼-ਅੱਨ ਬੱਨ ਇੱਨ ਬਿੱਨ ਉੱਨ ਬੁੱਨ

ਅਲਿਫ਼-ਅੱਨ ਬੱਨ ਇੱਨ ਬਿੱਨ ਉੱਨ ਬੁੱਨ
ਭੱਤਾਂ ਸੱਭੇ ਵਿਸਰੀਆਂ ।
ਜ਼ੇਰਾਂ ਜ਼ਬਰਾਂ ਜ਼ੌਹਰ ਦਿੱਸਣ,
ਬੇ ਤੇ ਤੇਗਾਂ ਸਿਰ ਦੀਆਂ ।
ਮੱਦਾਂ ਸ਼ੱਦਾਂ ਨੁਕਤੇ ਤੁੰਮੇਂ,
ਵਧੀਆਂ ਵੱਲੀਂ ਨਿਸਰੀਆਂ ।
ਹੈਦਰ ਜ਼ਹਰ ਪਿਆਰੇ ਵਾਲੀ,
ਮੈਨੂੰ ਖੰਡ ਨਵਾਤਾਂ ਮਿਸਰੀਆਂ ।੨।
16. ਅਲਿਫ਼-ਅੱਨ ਬੱਨ ਇਹਨਾਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਦੀ

ਅਲਿਫ਼-ਅੱਨ ਬੱਨ ਇਹਨਾਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਦੀ,
ਪਈ ਭਾਰੇ ਅਸਾਡੜੇ ਵਾਇਦਾ ਏ ।
ਉੱਥੈ ਤੁੱਬੇ ਸਬਕ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ,
ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਨੂੰ ਹਾਏ ਹਾਏ ਦਾ ਏ ।
ਜ਼ੇਰ ਜ਼ਬਰ ਕਰ ਸ਼ਹਰ ਲੁਟੇਂਦੇ,
ਦਰਦਮੰਦਾਂ ਨਾਲ ਵਾਇਦਾ ਏ ।
ਹੈਦਰ ਆਖੇ ਮੇਹਰ ਕਿਚੀਵੇ,
ਵਾਸਤਾ ਨਾਮ ਖੁਦਾਇਦਾ ਏ ।੩।
17. ਅਲਿਫ਼-ਅਪਣਾ ਘੁੰਗਟ ਖੋਲ੍ਹ ਵਿਖਾ ਵੇ

ਅਲਿਫ਼-ਅਪਣਾ ਘੁੰਗਟ ਖੋਲ੍ਹ ਵਿਖਾ ਵੇ
ਗੁੱਡੀਆਂ ਨਾਲ ਵਲਾ ਨਹੀਂ ।
ਆਪ ਝੁਰਮਟ ਪੋਪਟ ਪਾਲੇ,
ਅਸਾਂ ਗੁੱਡੀਆਂ ਨਾਲ ਖਿਡਾ ਨਹੀਂ ।
ਬੰਨ੍ਹ ਨ ਗੁੱਡਾ ਭਾ ਅਸਾਡੜੇ,
ਗੁੱਡੀਆਂ ਵਾਂਗ ਉਡਾ ਨਹੀਂ ।
ਛਿੱਕ ਹੈਦਰ ਦੀ ਡੋਰ ਅਪਣੇ ਪਾਸੇ,
ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਭੰਵਾ ਨਹੀਂ ।੧੭।
18. ਅਲਿਫ਼-ਅਸਾਂ ਦਾਉ ਨਹੀਂ ਤੈਂਡੀ ਖੇਡ ਦਾ ਵੇ

ਅਲਿਫ਼-ਅਸਾਂ ਦਾਉ ਨਹੀਂ ਤੈਂਡੀ ਖੇਡ ਦਾ ਵੇ,
ਐਡੇ ਦਾਉ ਨ ਮਾਰ ਅਸਾਂ ਹਾਰ ਆਈ ।
ਮੈਂਡਾ ਸਾਹ ਗਇਆ ਗੋਤੇ ਖਾਵੰਦਿਆਂ ਵੇ,
ਦਰਿਆ ਨ ਮਾਰ ਅਸਾਂ ਹਾਰ ਆਈ ।
ਹਾਇ ਹਾਇ ਗਰਮੀ ਹੋਈ ਮੈਂਡਾ ਜੀਉ ਗਇਆ,
ਖੁਲ ਦਾਉ ਨ ਮਾਰ ਅਸਾਂ ਹਾਰ ਆਈ ।
ਸਬਰ ਕੇਹਾ ਹੁਣ ਆਖਸੂ ਹੈਦਰ,
ਆਹ ਨ ਮਾਰ ਅਸਾਂ ਹਾਰ ਆਈ ।੨੦।
19. ਅਲਿਫ਼-ਅਸਾਂ ਪਾਣੀ ਉਤੇ ਇਮਾਰਤ ਬੱਧੀ

ਅਲਿਫ਼-ਅਸਾਂ ਪਾਣੀ ਉਤੇ ਇਮਾਰਤ ਬੱਧੀ,
ਦਮ ਦਮ ਦਹਾ ਕਰਮ ਅਸਾਂ ।
ਬਾਝ ਹਵਾ ਦੇ ਪੂਣੀਆਂ ਵਾਂਗਰ,
ਕਫ ਤੇ ਨ ਹਿਕ ਦਿਰਮ ਅਸਾਂ ।
ਪਰ ਕਿਆ ਗ਼ਮ ਚੰਗਾ ਜੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ,
ਨਾਲ ਕਰੀਮ ਦੇ ਕਰਮ ਅਸਾਂ ।
ਓਸੇ ਮੌਜ ਕਰਮ ਨੂੰ ਜੋਬਨਿਆਂ ਵਾਂਗਰ,
ਦੇਵਣਾ ਆਖਿਰ ਦਮ ਅਸਾਂ ।
ਜੇ ਗਲ ਲਾਈ ਖੋਲ੍ਹ ਤਨੀ,
ਕਿਆ ਚੋਲਾ ਉਤਾਰਨਾ ਚੰਮ ਅਸਾਂ ।
ਜੇ ਮੌਜ ਕਰਮ ਦੀ ਮੱਥੇ ਮਾਰੇ,
ਮੱਥੇ ਬਖਤ ਕਿਆ ਗ਼ਮ ਅਸਾਂ ।
ਜੇ ਕਾਤਿਬ ਆਪ ਕਰੀਮ ਦੇ ਹੈਦਰ,
ਲਿਖਿਆ ਮੱਥੇ ਕਰਮ ਅਸਾਂ ।੪੭।
20. ਅਲਿਫ਼-ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਨ ਸੀ ਕਨ ਕੰਨ ਪਇਆ ਏ

ਅਲਿਫ਼-ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਨ ਸੀ ਕਨ ਕੰਨ ਪਇਆ ਏ,
ਤਾਂ ਕੁਝ ਕੀਤੋ ਫ'ਯਕੂਨ ਥੀਆ ।
ਹੋਵੇ ਜ਼ੇਰ ਜ਼ਬਹ ਕਣ ਕਣ ਮੈਂਡੇ,
ਕੁਨ ਕੁਨ ਗੂਨਾਗੂੰ ਥੀਆ ।
ਵੱਜਿਆ ਮਾਰੂ ਇਸ਼ਕ ਅਵੱਲੇ ਦਾ,
ਸੁੱਧ ਬੁੱਧ ਹੋਸ਼ ਜਨੂਨ ਥੀਆ ।
ਹਿੱਕ ਆਸ਼ਿਕ ਹਿੱਕ ਮਾਸ਼ੂਕ ਥੀਏ,
ਏਵੇਂ ਜੂਨਾ ਜੂਨ ਥੀਆਂ ।
ਆਰਸੀਆਂ ਥਿਈ ਚੁਨੀਆਂ ਵਾਲੜੇ,
ਜਲਵਾ ਨੁਮਾ ਬੇਚੂਨ ਥੀਆ ।
ਲੈ ਲੈ ਲੇਲੀ ਨੂੰ ਦਿਲ ਮੈਂਡੜੇ,
ਕੈਸ ਖੜਾ ਮਜਨੂੰ ਥੀਆ ।
ਤੇਸ਼ਾ ਥੀਆ ਏਹੋ ਸੁਖਨ ਸ਼ੀਰੀਂ,
ਫਰਹਾਦ ਨਿਮਾਨੜਾ ਖੂਨ ਥੀਆ ।
ਇਸ ਕੁਨ ਦੇ ਕਾਫ ਦੀ ਖੂੰਡੀ ਦਾ ਨਬੀ,
ਇਸ ਖੂੰਡੀ ਦਾ ਸਿਰ ਨੂਨ ਥੀਆ ।
ਹੱਕੀਆਂ ਬੇਲੇ ਤੋਂ ਮਹੀਂ ਰਾਂਝਣ ਨੇ,
ਹੀਰੇ ਦਾ ਹਾਲ ਜ਼ੂਬੂਨ ਥੀਆ ।
ਲੈ ਵਗਿਆ ਮਿਰਜ਼ਾ ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੂੰ
ਸਾਰੀ ਜੰਜ ਦਾ ਸ਼ਾਨ ਜ਼ੂਬੂਨ ਥੀਆ ।
ਚੜ੍ਹਦਿਆਂ ਖਾਰੇ ਢੁਕਦਿਆਂ ਜੰਜ,
ਇਹ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਫਨ ਫਨੂਨ ਥੀਆ ।
ਉਹ ਕਲੀਏ ਪਲਾਉ ਸ਼ੀਰੀਨੀਆਂ ਭੀ,
ਸਭ ਫੱਟਾਂ ਉਤੇ ਲੂਨ ਥੀਆਂ ।
ਉਹ ਖੰਜ਼ਰੀਆਂ ਸੁਹਾਵੀਆਂ ਹੀਰੇ,
ਦ੍ਹਾ ਦ੍ਹਾ ਦਮਾਮਾ ਘੂੰ ਥੀਆ ।
ਹੈ ਹੈ ਮਿਲੀਆਂ ਵਾਹਰਾਂ ਤੇ,
ਮਰ ਜਾਂਦੜੇ ਦਾ ਸਿਰ ਖੂਨ ਥੀਆ ।
ਸਾਹਿਬਾਂ ਵੀ ਤਰੁਟ ਮਾਰੀ ਤੈਂ ਮੋਈ,
ਹੈਦਰ ਕਨ ਫ'ਯਕੂਨ ਥੀਆ ।੧।
21. ਅਲਿਫ਼-ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸਭ ਤੇਰੀਆਂ ਠਾਠੀਂ

ਅਲਿਫ਼-ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸਭ ਤੇਰੀਆਂ ਠਾਠੀਂ,
ਵੇਖਣ ਤੋਂ ਤਰਸਾਨੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਮੈਂ ਘੁੰਮਰ-ਘੇਰ ਦਾ ਕਾਸਾ ਬਣਾਂ ਖੁਦ
ਪਾਨੀਆਂ ਤੇ ਬਿਨ ਪਾਣੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸਭ ਤੂੰ ਹੈਂ ਤੂੰ ਹੈਂ,
ਐਵੇਂ ਪਾਣੀ ਤੇ ਨਕਸ਼ ਬਣਾਨੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਮੈਂ ਘੁੰਮਰ-ਘੇਰ ਤੇ ਤੈਂਡੀਆਂ ਘੇਰੀ,
ਲੋਟ ਖਾਵਾਂ ਗਿਰਦਾਨੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਿਆ ਘੋਲ ਵੰਜਾਂ,
ਏਹੋ ਸਦਕੜੇ ਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਤੋਂ ਘੋਲ ਘਤੀਵੇ,
ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫਾਨੀਆਂ ਮੈਂ ।੨੧।
22. ਅਲਿਫ਼-ਏ ਬਾਉਲੀ ਵਾਲਿਆਂ ਬੇਦਿਲਾਂ ਤੇ

ਅਲਿਫ਼-ਏ ਬਾਉਲੀ ਵਾਲਿਆਂ ਬੇਦਿਲਾਂ ਤੇ,
ਹੈ ਹੈ ਕੜਪ ਨਹੀਂ ਝੜਿਆਂ ਦਿਲ ਵੇ ।
ਤੂੰ ਵਸ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਵਸ ਦਿਲਾਂ ਤੇ,
ਹੱਸ ਹੱਸ ਮਿੱਠਾ ਪਲ ਪਲ ਵੇ ।
ਏ ਦਹ ਦਿਲ ਵਾਲਿਆਂ ਹਿੱਕ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਨੂੰ,
ਸੁੱਟ ਨਹੀਂ ਵਿਚ ਦਲਦਲ ਵੇ ।
ਮੀਆਂ ਛੋੜ ਨ ਪਾਸੇ ਦਿਲ ਦਿਲ ਤੇ
ਹਿਕ ਦੁਲ ਦਲ ਤੈਂਡਾ ਲੱਖ ਦਲ ਵੇ ।
ਤੁਧੇ ਖਾਕ ਤੇ ਸੁੱਟੀਆਂ ਸੇਜ ਦੀਆਂ ਵਹੁਟੀਆਂ,
ਸੋਹਣਿਆਂ ਪਿੰਡੇ ਮਖਮਲ ਵੇ ।
ਤੁਝ ਬਿਨ ਲਗਣ ਤਬਰ ਦੀ ਫੁੱਲ ਫਲ,
ਬਾਗ ਬਹਿਸ਼ਤੀ ਫਲ ਫਲ ਵੇ ।
ਇਹ ਰੱਤੀਆਂ ਚੋਲੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਹੈਦਰ,
ਵੱਤ ਹੋਣ ਦਿਲੀਂ ਗਲ ਗਲ ਵੇ ।੧੨।
23. ਅਲਿਫ਼-ਏਸ ਦਰਦ ਫਿਰਾਕ ਦੀ ਪਾਂਧੀ

ਅਲਿਫ਼-ਏਸ ਦਰਦ ਫਿਰਾਕ ਦੀ ਪਾਂਧੀ
ਓਥੇ ਸਭ ਹਕੀਕਤ ਸਾਰਨੀ ਏ ।
ਏਸ ਭੇਤ ਦੀ ਬਾਤ ਉਸ ਮਸਤ ਨੂੰ
ਕਰ ਕਰ ਗੀਤ ਭੀ ਗੋਸ਼ ਗੁਜ਼ਾਰਨੀ ਏ ।
ਹੋਵੇ ਸਜ਼ਾਵਲ ਵਾਂਗ ਕਰਾਵਲ
ਦਿਲ ਵਲ ਬਾਤ ਚਿਤਾਰਨੀ ਏ ।
ਏਸ ਆਹੂ ਚਸ਼ਮ ਨੂੰ ਆਹੋ ਆਖੀਂ
ਜੇ ਮੰਨੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਹਾਰਨੀ ਏ ।
ਜੇ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਦੀ ਬਾਤ ਪੁੱਛੇ,
ਰੱਤ ਰੋਵੇ ਹੰਝੂ ਜਿੰਦ ਹਾਰਨੀ ਏ ।
ਪਰ ਕੇਹੀ ਕੰਮ ਆਸੀ ਜਿੰਦੜੀ
ਵੱਤ ਅਸਾਂ ਕੋਈ ਸਾੜਨੀ ਏ ।
ਜੇ ਵਸ ਨਾ ਲੱਗੇ ਦੱਸੇ
ਨਹੀਂ ਭੀ ਹੈਦਰ ਅਸਾਂ ਗੁਜ਼ਾਰਨੀ ਏ ।੫੭।
24. ਅਲਿਫ਼-ਹਮਜ਼ੇ ਦੇ ਸਿਰ ਲਾਮ ਨਫੀ ਦਾ ਲਿਖਿਆ

ਅਲਿਫ਼-ਹਮਜ਼ੇ ਦੇ ਸਿਰ ਲਾਮ ਨਫੀ ਦਾ ਲਿਖਿਆ,
ਡਿੰਗੜੇ ਲਾਮ ਦਾ ਈ ।
ਹੁਣ ਨਿਉਂ ਨਿਉਂ ਕਰੇ ਸਲਾਮ ਤਵਾਜ਼ਾ'
ਸਾਇਲ ਤੈਂਡੜੇ ਨਾਮ ਦਾ ਈ ।
ਵਿੱਚੋਂ ਆਂਵਣਾ ਈ ਏ ਸਿੱਧਾ ਅਲਿਫ਼,
ਤੈਨੂੰ ਵਾਸਤਾ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਦਾ ਈ ।
ਐ ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਸ਼ੇਰ ਖੁਦਾ,
ਖਸਮਾਨੜਾ ਏਸ ਗੁਲਾਮ ਦਾ ਈ ।੫੨।
25. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਬੇ-ਰੰਗ ਦੇ ਰੰਗ ਰੰਗ ਕੁਨੋਂ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਬੇ-ਰੰਗ ਦੇ ਰੰਗ ਰੰਗ ਕੁਨੋਂ,
ਇਹ ਰੰਗ ਪਇਆ ਸ਼ਰਮਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਰੱਤਾ ਸਾਂਵੜਾ ਪੀਲੜਾ ਹੋ ਹੋ ਵੈਂਦਾ,
ਪਲ ਪਲ ਰੰਗ ਵਟਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਬਹ ਪਖਾਰਾ ਗੁਲ ਨੂੰ,
ਤਰੇਲ ਦਾ ਨਾਮ ਸਦਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਉੱਡ ਉਡੈਂਦਾ ਗੁਲ ਦੇ ਰੁਖ ਤੋਂ,
ਓਹਲੇ ਬਾਜ਼ ਉਡਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਭੀ ਨੇੜੇ ਮੈਨੂੰ,
ਅਤੇ ਦਿਲ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਤਰਸਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਦੇਂਹ ਚੋਲੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗਾਇਬ ਹੈਦਰ,
ਰੰਗ ਓਥੇ ਧੁੱਪ ਛਾਵੰਦਾ ਈ ।੨੮।
26. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਚਾਕ ਸਦੇਂਦੀਆਂ ਚਾਕ ਕੀ ਜਾਣਨ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਚਾਕ ਸਦੇਂਦੀਆਂ ਚਾਕ ਕੀ ਜਾਣਨ
ਸਾਰ ਵੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਜੇ ਲੋਕਾਂ ਮੇਹਣਾਂ ਮੈਂ ਵਡਿਆਈ
ਯਾਰ ਵੇ ਅਸਾਂ ਵਿਸਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਮੋਤੀ ਬਖਸ਼ਣਹਾਰ ਮੈਂਡਾ ਵਣਜਾਰਾ
ਸੀਖੇ ਵੰਜਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਕਾਰ ਖੁਦਾਇਦੇ ਆਖ ਸੀਖੇ ਮੈਨੂੰ
ਨਾਲ ਫਿਰਾਕ ਦੇ ਮਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਚਾਕ ਲਗਾਸੇਂ ਚਾਕ ਲਗੇ ਮੈਨੂੰ
ਲਾਕੇ ਸਾਰ ਵਿਸਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਮੈਂਡਿਆਂ ਤਪ ਖੁਸ਼ਕ ਥੀਆ
ਲਾਲਾਂ ਮੋਤੀਆਂ ਦੇ ਗਲ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਲਾਲਾਂ ਮੋਤੀਆਂ ਦੇ ਗਲ ਹਾਰ ਪਏ
ਮੈਂਡੇ ਬਾਂਹ ਨੂੰ ਸੋਹੇ ਸਿੰਗਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਨ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮਾਰ ਆਏ ਸ਼ਹ ਬਿਨ
ਕੱਪੜ ਤੇ ਕੜਕਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਹੈਦਰ ਵਿਖਾ ਮੁਲਕ ਸਜਣ ਦਾ
ਕਿਉਂ ਉਰਾਰ ਤੇ ਪਾਰ ਨਹੀਂ ।੬੪।
27. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਦਾਇਰਾ ਵਾਰਿਆ ਰੂਪ ਤੈਂਡੇ ਦਾ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਦਾਇਰਾ ਵਾਰਿਆ ਰੂਪ ਤੈਂਡੇ ਦਾ
ਹੋਰ ਪਇਆ ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।
ਤੈਂਡੀਆਂ ਠਾਠੀਂ ਗਾਵਣ ਤੈਂਡੇ
ਮਹਜ਼ ਸਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।
ਜੇ ਮੌਜ ਹਵਾ ਆਵਾਜ਼ ਥੀਵੇ
ਕਿਉਂ ਮੌਜ ਸਖਾ ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।
ਕਿਆ ਠਾਠਾਂ ਉਨਾਂ ਠਾਠੀਂ ਦੀ
ਕੋਈ ਕੰਨ ਪਇਆ ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।
'ਯੁਸਬਹ ਅਲਾਹ' ਹਰ ਸ਼ੈ ਹੈਦਰ
ਬਾ'ਜ਼ੀ ਜਾ ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।੬੨।
28. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਦੋਸਤੀ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਮਾਰਨ ਨੂੰ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਦੋਸਤੀ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਮਾਰਨ ਨੂੰ
ਉਹ ਮਰੇਲੀ ਮਰੇਲੀ ਧੜਕ ਪਈ ।
ਅਤੇ ਝੜੀ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਭਲਕੇ ਆਹਾ
ਅੱਜ ਉਤਾਵਲੇ ਧੱਕ ਪਈ ।
ਉਹ ਅੱਖੀਂ ਤੱਕ ਕੇ ਤੀਰ ਮਰੇਂਦੇ
ਲੱਗੀ ਦਿਲ ਵਿਚ ਅੱਗ ਪਈ ।
ਉਹੋ ਗ਼ਮਜ਼ਾ ਜਿਥੇ ਸ਼ਰਾਰਤ ਵਾਲਾ
ਕਿਉਂਕਰ ਵੱਸਣ ਸੁੱਕ ਪਈ ।
ਓਸ ਕਮੰਦਰੀ ਕੱਜਲ ਦੇ ਲੱਗ,
ਆਖੇ ਹੈਦਰ ਚੁੱਕ ਲਈ ।੫੪।
29. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਕੇਹਾ ਕਾਸਿਦ ਯਾਰ ਦਾ ਏ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਕੇਹਾ ਕਾਸਿਦ ਯਾਰ ਦਾ ਏ,
ਹੱਥ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਸੇਲ੍ਹੜਾ ਈ ।
ਆਹੋ ਆਪੇ ਲਿਖਿਆ ਰਾਂਝਣ ਮੈਂ ਵਲ,
ਆਓ ਯਾਨੀ ਆਓ ਹਕੇਲੜਾ ਈ ।
ਅੱਜ ਖਲਵਤ ਇਹ ਵੇਲੜਾ ਈ,
ਯਾ ਬੇਲੀ ਵਾਲਾ ਬੇਲੜਾ ਈ ।
ਤੈਂਡੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਦੇਸਣ ਫਿਰਾਂ,
ਸਮਝੇ ਵੇਲੜਾ ਜੇ ਵੇਲੜਾ ਈ ।
ਅੱਜ ਵੱਗ ਛੇੜ ਲੈਂਦਾ ਬੇਲੀ,
ਕਲ੍ਹ ਵਟ ਡਾਂਗਾਂ ਮਰੇਲੜਾ ਈ ।
ਜੇ ਕੁਝ ਨ ਅਰਜ਼ ਤਾਂ ਕਰ ਲੈ,
ਅੱਜ ਵੱਤ ਹੀਲੇ ਦਾ ਵੇਲੜਾ ਈ ।
ਜੇ ਵੱਤ ਕੱਲ ਕਚਹਰੀ ਲੱਗੀ,
ਤਾਂ ਸ਼ਾਹਾਂ ਭੀ ਰੰਗ ਮੇਲੜਾ ਈ ।
ਯਾ ਰੱਬ 'ਅਤ ਮੁਹੰਮਦ ਨ ਅਲਵਸੀਲਤ',
ਹੈਦਰ ਵੱਡਾ ਵਸੀਲੜਾ ਈ ।੫੧।
30. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਖੂਬੀਆਂ ਸੱਭੇ ਸ਼ਹੁ ਦੀਆਂ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਖੂਬੀਆਂ ਸੱਭੇ ਸ਼ਹੁ ਦੀਆਂ,
ਇਹ ਖੂਬੀਆਂ ਐਵੇਂ ਵਿਖਾਲੜਾ ਈ ।
ਇਹ ਘਿੰਨਣ ਸਭ ਉਹਾ ਦੇ ਆਹੇ,
ਚੱਕੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨਵਾਲੜਾ ਈ ।
ਇਹ ਅੱਖੀਂ ਸਾਦ ਮੁਰਾਦੀਆਂ ਨੇ,
ਇਹ ਘੁਲਦਾ ਕੱਜਲ ਕਾਲੜਾ ਈ ।
ਲੁੱਟ ਪੁੱਟੀਆਂ ਵੱਸਣ ਅਖੀਆਂ
ਅਤੇ ਸੂਰਮੇ ਦੇ ਸਿਰ ਦੁੰਬਾਲੜਾ ਈ ।
ਐਵੇਂ ਅੱਖੀਆਂ ਮਿਣ ਮਿਣ ਦੇਵਣ ਗੱਲਾ
ਹਾਲੀ ਦੇ ਸਿਰ ਹਾਲੜਾ ਈ ।
ਮੱਥੇ ਦਾ ਵਲ ਸੁਖ ਨਾ ਆਹਾ,
ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ ਲੜ ਦੰਮਾਲੜਾ ਈ ।
ਤੇਗ ਦੀ ਬੇਰੰਗ ਆਬ ਤ੍ਰਿਖੜੀ,
ਨਾਹੀਂ ਤਾਂ ਪਾਣੀ ਹਥਾਲੜਾ ਈ ।
ਜੋ ਕੁਝ ਏਹੀ ਓਹੋ ਏਹੀ,
ਬੀਬਾ ਸਭ ਕੁਸ਼ਾਲੜਾ ਈ ।
ਅੱਖੀਂ ਦੀ ਸਿੱਕ ਏਵੇਂ ਰਹਿੰਦੀ,
ਨਾਹੀਂ ਤਾਂ ਮਰਨ ਸੁਖਾਲੜਾ ਈ ।
ਥਾ ਨਾ ਤਾਕ ਨ ਚਮਕੇ ਹੈਦਰ,
ਚਾਨਣ ਸੂਰਜ ਵਾਲੜਾ ਈ ।੮।
31. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਐਵੇਂ ਬਹਾਨੜਾ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਐਵੇਂ ਬਹਾਨੜਾ,
ਤੈਂਡੀਆਂ ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੇ ।
ਇਹ ਆਪ ਗ਼ਰੀਬ ਨਿਮਾਣੀਆਂ ਆਜਿਜ਼,
ਤੈਂਡੜੇ ਦਰਦ ਰੰਜਾਣੀਆਂ ਨੇ ।
ਕੋਈ ਛਾਹ ਦੇ ਕਾਰਣ ਘਮਘਮ ਚਾਟੀ,
ਅਤੇ ਮੱਖਣ ਕਾਰਣ ਮਧਾਣੀਆਂ ਨੇ ।
ਬੇਚੂੰ ਨੂੰ ਚੂਨੀਆਂ ਵਾਲੜਾ ਆਖਣ,
ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਦੀਆਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਨੇ ।
ਮੈਂ ਬੇਚੂੰ ਕੁੱਠੀਆਂ ਕੱਪਰ,
ਤੇ ਹੱਥ ਲਹਰ ਦੀਆਂ ਬੂਟੀਆਂ ਲਾਣੀਆਂ ਨੇ ।
ਇਹ ਖਵਾਬ ਖਿਆਲ ਨੇ ਸੋਹਣੇ
ਬਾਕੀ ਖੂਬੀਆਂ ਸੱਭੇ ਰੱਬਾਣੀਆਂ ਨੇ ।
ਮੈਂ ਸੋਹਣੇ ਨੂੰ ਲਾਈਂ ਸੂੰਹ ਨਾਹੀ,
ਤਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ ਕਿਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਨੇ ।
ਹੈਦਰ ਉਹ ਜਿੰਦ ਦਿੱਸੇ ਨਾਹੀਂ,
ਇਹ ਮੋਰੇ ਦੇ ਵਾਂਗ ਭਾਨੀਆਂ ਨੇ ।੩੫।
32. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਖੁਬਸੂਰਤਾਂ ਢੋਲਣ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਖੁਬਸੂਰਤਾਂ ਢੋਲਣ,
ਅਪਣੇ ਵੇਖਣ ਕਾਰਣ ਸੰਵਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਓਸ ਬੇ-ਰੰਗ ਨੂਰ ਦੇ ਵੇਖਣ ਕਾਰਣ,
ਇਹ ਵੱਤ ਰੰਗੀਨ ਬਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਉਸ ਲਾਲ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਪੀਵੰਦਿਆਂ,
ਇਹ ਜਾਨਾਂ ਭੀ ਜ਼ਰਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਇਹ ਐਨਕਾਂ ਨੇ ਦੂਰਬੀਨੀ ਦੀਆਂ,
ਦੂਰਬੀਨਾਂ ਹੱਥੋਂ ਮੁਹਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਉਸ ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਦੀਆਂ ਆਰਸੀਆਂ ਨੇ,
ਹੈਦਰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀਆਂ ਨੇ ।੨੫।
33. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਖੁਬਸੂਰਤਾਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਸਭ ਠਾਠੀਂ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਖੁਬਸੂਰਤਾਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਸਭ ਠਾਠੀਂ,
ਬੇਰੰਗ ਪਾਕ ਦੀਆਂ ।
ਪਰ ਬੇਰੰਗ ਠਾਠੀਂ ਬੇਰੰਗ ਵਾਲੀਆਂ,
ਇੱਕੇ ਠਾਠੀਂ ਰਗ ਰਤਾਕ ਦੀਆਂ ।
ਓਸੇ ਸੂਰਜ ਦਾ ਚਮਕਾਰਾ,
ਨਹੀਂ ਇਹ ਖੂਬੀਆਂ ਖਾਕ ਦੀਆਂ ।
ਇਹ ਗਲ ਰੰਗੀਨ ਤੇ ਮਿੱਠੜੇ ਮੇਵੇ ਭੀ
ਖੂਬੀਆਂ ਚੇਤਰ ਵਿਸਾਖ ਦੀਆਂ ।
ਓਹੋ ਬੇਰੰਗ ਰੰਗ ਉਡਾਏ,
ਹੋਲੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਫਾਗ ਦੀਆਂ ।
ਹੈਦਰ ਸਾਖ ਫਿਰੇ ਲਬ ਕੀਮਤ,
ਚੰਦ ਵਨੀ ਹੱਥੇ ਸਾਖ ਦੀਆਂ ।੧੩।
34. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਲਾਲ ਰੰਗੀਆਂ ਲਾਲੜੀਆਂ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਲਾਲ ਰੰਗੀਆਂ ਲਾਲੜੀਆਂ,
ਇਸ ਬੇਰੰਗ ਦੀਆਂ ਖੂਬੀਆਂ ਨੇ ।
ਇਹ ਲਾਲ ਬਰਖਸ਼ਾਂ ਬਹ ਬਹ ਭਖਦੀ,
ਆਤਿਸ਼ ਸੰਗ ਦੀਆਂ ਖੂਬੀਆਂ ਨੇ ।
ਰੁਖ ਗਰਦਾਂ ਖੰਜਰ ਪਿਪਨੀਆਂ ਦੇ,
ਸਾਰੀਆਂ ਜੰਗ ਦੀਆਂ ਖੂਬੀਆਂ ਨੇ ।
ਖਿਜ਼ਰ ਆਬ ਹਿਆਤ ਬਣਾਏ ਅੰਧੇਰਿਓਂ,
ਜ਼ੁਲਫ ਦੇ ਡੰਗ ਦੀਆਂ ਖੂਬੀਆਂ ਨੇ ।
ਹੈਦਰ ਭੀ ਨ ਤੇਗ ਉਲਾਰੀ,
ਇਹੋ ਸੋਨੇ ਦੀ ਵੰਗ ਦੀਆਂ ਖੂਬੀਆਂ ਨੇ ।੧੮।
35. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਲੰਮੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਵੇ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਲੰਮੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਵੇ,
ਜੜ੍ਹ ਪੁੱਟ ਨ ਦਰਦ ਰੰਜਾਣੀਆਂ ਦੀ ।
ਤੈਨੂੰ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਲੰਮੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਦੀ ਸਹੁੰ
ਕੱਪ ਨ ਜੜ੍ਹ ਨਿਮਾਣੀਆਂ ਦੀ ।
ਤੈਂਡੀ ਆਸ ਤੇ ਸਾਵੀਆਂ ਤਾਜ਼ੀਆਂ ਵੇ,
ਤੈਂਡੇ ਰੋਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਕੁਮਲਾਣੀਆਂ ਦੀ ।
ਨ ਕਰ ਨਾਜ਼ ਖਵਾਬ ਗੁਮਾਨੀ,
ਜੇ ਵੱਤ ਰੁਚ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ।
ਹੈਦਰ ਦੇ ਹੱਥ ਆਵੇ ਮੱਖਣ,
ਸੁਣ ਵੱਤ ਕੂਕ ਮਧਾਣੀਆਂ ਦੀ ।੩੧।
36. ਅਲਿਫ਼-ਇਹਨਾਂ ਨੈਣਾਂ ਵਾਲੇ ਝਰੋਖਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹਨਾਂ ਨੈਣਾਂ ਵਾਲੇ ਝਰੋਖਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ
ਝਾਤ ਪਵੈਂਦੜਾ ਕੌਣ ਦੇਖਾਂ ।
ਉਹ ਭਰ ਭਰ ਦੇਂਦਾ ਪਿਆਲੇ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ,
ਸਾਕੀ ਆਖੇਂਦੜਾ ਕੌਣ ਦੇਖਾਂ ।
ਉਹ ਹੱਸ ਹੱਸ ਉਹਲੇ ਪਿਪਨੀਆਂ ਦੇ,
ਜੰਗ ਕਰੇਂਦੜਾ ਕੌਣ ਦੇਖਾਂ ।
ਉਹ ਸੁਰਮੇ ਸਿਆਹੀ ਆਪਣੀ ਉੱਤੇ,
ਤੇਗ ਲਬੇਂਦੜਾ ਕੌਣ ਦੇਖਾਂ ।
ਉਹ ਨੈਣ ਮਲ੍ਹੜੇ ਪਿਨੀਆਂ ਦੇ,
ਪੱਲੂ ਫਿਰੇਂਦੜਾ ਕੌਣ ਦੇਖਾਂ ।
ਵੇਖ ਮੱਥੇ ਦਾ ਵਲ ਸਿਖਰ ਤੇ ਨਾਹੀਂ,
ਕਾਨੀ ਮਰੇਂਦੜਾ ਕੌਣ ਦੇਖਾਂ ।
ਉਹ ਕੁੰਢੀਆਂ ਖਲਕਾਂ ਰੁੱਠੀਆਂ ਵਾਲਾ,
ਨ ਮੂਲ ਮੰਨੇਂਦੜਾ ਕੌਣ ਦੇਖਾਂ ।
ਉਹ ਪਲਕਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਕੰਕਰੀਆਂ ਤੋਂ,
ਤਾਰ ਮਰੇਂਦੜਾ ਕੌਣ ਦੇਖਾਂ ।
ਉਹ ਜ਼ੁਲਫ ਕਮੰਦ ਸਾਡੇ ਗਲ ਵਿੱਚ
ਪਾਏ ਛਿਕੇਂਦੜਾ ਕੌਣ ਦੇਖਾਂ ।
ਹੈਦਰ ਮਾਰਕੇ ਨੇਜ਼ੇ ਪਿਪਨੀਆਂ ਦੇ
ਬੈਠ ਬੁਲੇਂਦੜਾ ਕੌਣ ਦੇਖਾਂ ।੧੬।
37. ਅਲਿਫ਼- ਇਨ੍ਹਾਂ ਰੰਗੀਲਿਆਂ ਦੇ ਰੰਗ ਕੁਨੋਂ

ਅਲਿਫ਼- ਇਨ੍ਹਾਂ ਰੰਗੀਲਿਆਂ ਦੇ ਰੰਗ ਕੁਨੋਂ,
ਰੰਗ ਬੇ-ਰੰਗ ਦਾ ਨਜ਼ਰ ਆਵੰਦਾ ਈ ।
ਇਹ ਖੂਬੀਆਂ ਨੇ ਨਕਾਸ਼ ਦੀਆਂ,
ਜਿਹੜਾ ਪਾਣੀ ਤੇ ਨਕਸ਼ ਟਿਕਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਓਹੋ ਅਕਸ ਪਵੇ ਨਕਾਸ਼ ਦਾ ਭੀ,
ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਜੇ ਨਕਸ਼ ਬਣਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਦਿੱਸੇ ਬੇ-ਰੰਗ ਰੰਗਲਾ ਹੈਦਰ,
ਪਾਣੀ ਉੱਤੇ ਨਕਸ਼ ਦਿਖਾਵੰਦਾ ਈ ।੨੨।
38. ਅਲਿਫ਼-ਇਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਵਿਚ ਬੇਰੰਗ ਰੰਗਲਾ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਵਿਚ ਬੇਰੰਗ ਰੰਗਲਾ,
ਰੰਗ ਥੋਂ ਆਵੇ ਨਿਆਰਾ ਨਜ਼ਰ ।
ਜਿਵੇਂ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਅਲਹਦਾ ਪਾਣੀ ਥੋਂ,
ਆਵੇ ਰੁਖ ਦਾ ਪੁਖਾਰਾ ਨਜ਼ਰ ।
ਅਕਸ ਭੀ ਨਾਹੀਂ ਦਿਲ ਵਿੱਚ,
ਵਿੱਚ ਆਪੇ ਆਪ ਤਿਆਰਾ ਨਜ਼ਰ ।
ਦਿਲ ਕਾਲਾ ਸਫਾ ਦਿਲ ਆਬ ਸਫਾ ਥੋਂ
ਆਵੇ ਕਰ ਕਿਨਾਰਾ ਨਜ਼ਰ ।
ਜੇ ਇਸ ਦਾ ਅਕਸ ਪਵੇ ਵਿਚ ਪਾਣੀ,
ਕਹੋ ਹੈਦਰ ਤੋਂ ਫਵਾਰਾ ਨਜ਼ਰ ।੧੦।
39. ਅਲਿਫ਼-ਇਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਵਿਚ ਜਲਵਾ ਕਰੇਂਦਾ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਵਿਚ ਜਲਵਾ ਕਰੇਂਦਾ,
ਮੈਂਡਾ ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਸਜਣ ।
ਇਹ ਰੌਸ਼ਨ ਦੀਵੇ ਬਾਲ ਦਿਖਾਂਦੇ,
ਅਪਣਾ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਸਜਣ ।
ਕਰੇ ਕੁੰਦ ਨਿਗਾਹਾਂ ਤੇਜ਼ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ,
ਸੁਰਮਾ ਦੁੰਬਲਾਦਾਰ ਸਜਣ ।
ਹੈਦਰ ਕੀਤੀ ਸੋਨੇ ਦੇ ਗੰਜ ਦਾ,
ਜ਼ੁਲਫ ਸਿਆਹ ਤੂੰ ਮਾਰ ਸਜਣ ।੧੫।
40. ਅਲਿਫ਼-ਇਹਨਾਂ ਤੈਂਡਿਆਂ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹਨਾਂ ਤੈਂਡਿਆਂ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ,
ਮੈਂਡੜਾ ਸੀਨਾ ਲੀਰਾਂ ਲੀਰਾਂ ਕੀਤਾ ।
ਇਹਨਾਂ ਤਿਖਿਆਂ ਦੇ ਤਰਵਾਰੀਂ,
ਮੈਂਡੜਾ ਕਪ ਕਪ ਹਾਲ ਲਵੀਰਾਂ ਕੀਤਾ ।
ਬੇਚੂੰ ਖੂਬੀ ਦੀ ਕੈਦ ਮੈਨੂੰ,
ਇਹਨਾਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਕੀਤਾ ।
ਛਾਣਨੀਆਂ ਦਿਲ ਮੈਂਡੜਾ,
ਉਹਨਾਂ ਪਿਪਨੀਆਂ ਦੇ ਤੀਰਾਂ ਕੀਤਾ ।
ਮਹਰਮ ਤੈਂਡੀਆਂ ਖੂਬੀਆਂ ਦਾ,
ਉਹਨਾਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਕੀਤਾ ।
ਵਾਕਿਫ ਤੈਂਡਿਆਂ ਰਾਜ਼ਾਂ ਦਾ,
ਕੁਝ ਪੀੜਾਂ ਕੀਤਾ ਕੁਝ ਪੀਰਾਂ ਕੀਤਾ ।
ਹੈਦਰ ਭਾਗ ਸੁਹਾਗ ਅਸਾਡੜਾ,
ਲੁਤਫ ਜੇ ਹਜ਼ਰਤ ਮੀਰਾਂ ਕੀਤਾ ।੩੭।
41. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਸ਼ਾਇਰੀ ਮੈਂਡੀ ਦਿਲਬਰ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਸ਼ਾਇਰੀ ਮੈਂਡੀ ਦਿਲਬਰ,
ਭਾਵੇਂ ਭੌਂਕਣਾ ਤੇ ਝਕ ਮਾਰਨਾ ਏਂ ।
ਇਹ ਮਦਹ ਅਸਾਦੀ ਲ ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ,
ਤ੍ਰੌਂਕਣਾ ਤੇ ਝਕ ਮਾਰਨਾ ਏਂ ।
ਐਵੇਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਖਣਾ ਆਪ ਨ ਕਰਨਾ,
ਰੋਕਣਾ ਤੇ ਝਕ ਮਾਰਨਾ ਏਂ ।
ਐਵੇਂ ਕੂਕ ਸੁਣਾਵਣ ਲੋਕਾਂ ਤਾਈਂ,
ਸ਼ੂਕਣਾ ਤੇ ਝਕ ਮਾਰਨਾ ਏਂ ।
ਇਹ ਸ਼ਾਇਰੀ ਕੇਹੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਏ,
ਐਵੇਂ ਭੌਂਕਣਾ ਤੇ ਝਕ ਮਾਰਨਾ ਏਂ ।
ਐਵੇਂ ਕਮਲੇ ਕੁੱਤੇ ਹਰਨਾਂ ਪਿੱਛੇ,
ਭੌਂਕਣਾ ਤੇ ਝਕ ਮਾਰਨਾ ਏਂ ।
ਐਵੇਂ ਭੱਜਣ ਭੜਕਣ ਜੰਗਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ,
ਸ਼ੂਕਨਾਂ ਤੇ ਝਕ ਮਾਰਨਾ ਏਂ ।
ਵੱਤ ਆਖਿਰ ਸਾਈਂ ਹੱਥ ਫੜੀਏ,
ਕੂਕਣਾ ਤੇ ਝਕ ਮਾਰਨਾ ਏਂ ।
ਪਰ ਵਿਚ ਖਵਾਬ ਗੁਜ਼ਾਰਣਾ ਏਂ ਹੈਦਰ,
ਚੂੰਕਣਾ ਤੇ ਝਕ ਮਾਰਨਾ ਏਂ ।੫।
42. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਸੂਰਤਾਂ ਮਾਨੇ ਨੇ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਸੂਰਤਾਂ ਮਾਨੇ ਨੇ,
ਰੰਗ ਸੂਰਤਾਂ ਦਾ ਨਜ਼ਰ ਆਵੰਦਾ ਏ ।
ਇਹ ਸਰਵ ਸਹੀ ਕੱਦ ਮਾ'ਨੇ ਨੇ
ਤਾਹੀਏਂ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਵੰਦਾ ਏ ।
ਵਿੱਚ ਐਡੇ ਬਦਨ ਦੇ ਆਵੰਦੇ ਨਹੀਂ,
ਇਹ ਆਰਸੀ ਵਿੱਚ ਸਮਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਸੂਰਤ ਨਕਸ਼ ਨ ਆਬੇ ਵਾਲੀ,
ਇਹ ਮੱਥੇ ਤੇ ਵਲ ਪਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਇਹ ਮਾ'ਨੀ ਨੇ ਅਤੇ ਸੂਰਤ ਦਿੱਸਣ,
ਕੁਝ ਕੁਝ ਹੱਥ ਨ ਆਵੰਦਾ ਏ ।
ਖਾਲੀ ਨੇ ਸੂਰਤ ਕੋਲੋਂ ਉਲਟੇ,
ਉਲਟੇ ਨਕਸ਼ ਵਿਖਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਵਿੱਚ ਲਾਲ ਨਗੀਨੇ ਦੇ ਉਲਟਾ ਲਿਖਿਆ,
ਅੱਖਰ ਯਾਰ ਦੇ ਨਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਹੈਦਰ ਉਲਟੇ ਸਿੱਧੇ ਜੇ ਕਦੀ
ਮੇਹਰ ਦੀ ਮੁਹਰ ਲਗਾਵੰਦਾ ਏ ।੩੩।
43. ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਜ਼ੁਲਫ ਦਰਾਜ਼ ਵੰਜਣ

ਅਲਿਫ਼-ਇਹ ਜ਼ੁਲਫ ਦਰਾਜ਼ ਵੰਜਣ
ਕਨ ਕੈਦੀ ਵਲ ਵਲ ਪਾਵਣ ਕਿਆ ।
ਦਿਲ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਸ਼ਰਕ ਮਗ਼ਰਬ,
ਦਿਲ ਦਿਲ ਭੀ ਦਿਲ ਪਾਵਣ ਕਿਆ ।
ਦੇਹ ਮੈਂਡੇ ਹੱਥ ਜ਼ੁਲਫ ਦਾ ਛੱਲਾ,
ਛੱਲਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲ ਪਾਵਣ ਕਿਆ ।
ਆਖ ਹੈਦਰ ਥੋਂ ਜੇ ਦਿਲ ਨ
ਕੰਨੀ ਤੇਲ ਮਿੱਠਾ ਮਲ ਪਾਵਣ ਕਿਆ ।੧੧।
44. ਅਲਿਫ਼-ਇਕੱਲਾ ਆਇਆ ਤੂੰ ਵੈਸੇਂ

ਅਲਿਫ਼-ਇਕੱਲਾ ਆਇਆ ਤੂੰ ਵੈਸੇਂ
ਹਿਕ ਹਿਕਲਾਵਤ ਐਵੇਂ ।
ਜ਼ੇਰਾਂ ਜ਼ਬਰਾਂ ਪੇਸ਼ ਨ ਵੈਸਨ
ਦੇਸੀ ਦਿਖਾਈ ਭਤ ਐਵੇਂ ।
ਐਵੇਂ ਅਨ ਬਨ ਅੱਬੀ ਤੱਬੀ ਐਵੇਂ
ਅੱਬਤ ਭੀ ਐਵੇਂ ਅਤ ਐਵੇਂ ।
ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਦੀ ਬਾਤ ਨਬਾਤੜੀ
ਹੋਰ ਨਿਕੰਮੜੀ ਲਤ ਐਵੇਂ ।੬੫।
45. ਅਲਿਫ਼-ਇਕੱਲਾ ਹਮਜ਼ਾ ਆਹਾ

ਅਲਿਫ਼-ਇਕੱਲਾ ਹਮਜ਼ਾ ਆਹਾ
ਅਤੇ ਰੱਤ ਸਰੀਰ ਦੀ ਸੁੱਕ ਰਹਿਆ ।
ਯਾਰ ਦਾ ਨੁਕਤਾ ਦਿਲ ਮੈਂਡੇ ਤੇ
ਅਤੇ ਐਨ ਦੀ ਡਾਲੀ ਝੁਕ ਰਹਿਆ ।੨।
46. ਅਲਿਫ਼-ਇਕੱਲੜਾ ਹਮਜ਼ਾ ਆਹਾ

ਅਲਿਫ਼-ਇਕੱਲੜਾ ਹਮਜ਼ਾ ਆਹਾ
ਤੇ ਹਮਜ਼ਾ ਸ਼ੇਰ ਮਰੇਲੜਾ ਏ ।
ਅਲਿਫ਼ ਦਾ ਨੇਜ਼ਾ ਫੁੱਮਣ ਵਾਲਾ
ਤੇ ਇਹ ਅਸਵਾਰ ਰੁਹੇਲੜਾ ਏ ।
ਅਲਿਫ਼ ਤੇ ਹਮਜ਼ੇ ਦੀਆਂ ਗਲ ਵਿਚ ਪਖੀਂ
ਤੇ ਘੱਤੀ ਓ ਯਾਰ ਦੋਬੇਲੜਾ ਏ ।
ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਦਾ ਟਾਹਲੀ ਤੇ ਟਾਂਗੂ,
ਤੇ ਵਹਦਤ ਨਾਲ ਦਬੇਲੜਾ ਏ ।੫।
47. ਅਲਿਫ਼-ਇਸ ਕਮਲੀ ਰਮਲੀ ਗੋਲੜੀ ਨੂੰ ਭੀ

ਅਲਿਫ਼-ਇਸ ਕਮਲੀ ਰਮਲੀ ਗੋਲੜੀ ਨੂੰ ਭੀ
ਅਪਣੀ ਕਰ ਕੁਝ ਆਖਣਾ ਈ ।
ਘੱਤ ਕੇ ਪੇਟੀ ਛੋੜ ਨ ਬੁਲਬੁਲ,
ਕਹੋ ਕਹੋ ਪਰ ਕੁਝ ਆਖਣਾ ਈ ।
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਪਰ ਹਾਰ ਨਾ ਛੋੜੀਂ,
ਮਰੇ ਨ ਅਰ ਕੁਝ ਆਖਣਾ ਈ ।
ਵਾਹਦਾ ਚਕ ਥੀਂ ਵਤ ਕਿਨ ਵੰਜੇ,
ਬਾਝ ਤੈਂਡੇ ਵਰ ਕੁਝ ਆਖਣਾ ਈ ।
ਜਿੱਥੇ ਗਵਾਲੜਾ ਨਾਲ ਗੈਰ ਦੇ,
ਅਪਣਾ ਕਰ ਕੁਝ ਆਖਣਾ ਈ ।
ਰਹੇ ਜੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦਰ ਤੇ ਹੀ ਹੈ,
ਵੰਜੇ ਨ ਮੁੜ ਕੁਝ ਆਖਣਾ ਈ ।
ਤੈਂਡੜਾ ਪਕੜਿਆ ਦਰ ਹੈਦਰ ਕਰ ਵਿੱਚ,
ਨ ਤੂੰ ਨਜ਼ਰ ਕੁਝ ਆਖਣਾ ਈ ।੪੧।
48. ਅਲਿਫ਼-ਓਹ ਜੇਹੇ ਇਹ ਤਾਰੇ ਚੰਨ ਨ

ਅਲਿਫ਼-ਓਹ ਜੇਹੇ ਇਹ ਤਾਰੇ ਚੰਨ ਨ
ਸੂਰਜ ਨ ਇਹ ਨੂਰ ਭੀ ਨ ।
ਓਥੇ ਸੂਰਜ ਦਾ ਨੂਰ ਕੁਝ ਨ,
ਉਹਨਾਂ ਗਲੀਆਂ ਦੇ ਰਾਹ ਦੀ ਧੂੜ ਭੀ ਨ ।
ਅਤੇ ਮੈਂ ਜੇਹਾ ਕੋਈ ਕੁੱਤਾ ਭੀ ਨਾਹੀਂ,
ਰਾਫਜ਼ੀ ਸੂਰ ਭੀ ਨ ।
ਹੈਦਰ ਨੂੰ ਜੇ ਚਾ ਨਵਾਜ਼ੇ ਤਾਂ
ਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ ਫਜ਼ਲਾਂ ਥੀਂ ਦੂਰ ਭੀ ਨ ।੪੨।
49. ਅਲਿਫ਼-ਓਸ ਆਤਿਸ਼ ਰੰਗੀ ਥੋਂ ਹੈਰਤ ਏ ਭੈਣਾਂ

ਅਲਿਫ਼-ਓਸ ਆਤਿਸ਼ ਰੰਗੀ ਥੋਂ ਹੈਰਤ ਏ ਭੈਣਾਂ
ਚਾਂਦੀ ਰੋਵੇ ਬਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਜਿਥੋਂ ਤੂਰ ਥੀਵੇਗਾ 'ਲਹਨ ਉਲ ਮਨਫੂਸ਼'
ਪਿੱਛੇ ਮਾਹੀ ਦੇ ਜਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਧੂਆਂ ਨ ਹੋਵੇ ਕਦੀ ਅੰਬਰ ਤੇ ਕਦੀ
ਕਹਿੰਦਾ ਸ਼ਾਇਦ ਗਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਤੋੜੇ ਕਰੇ ਸ਼ਰਾਰਤ ਪਿਪਨੀ ਮੈਂਡੀ
ਜੇ ਨਾਜ਼ਕ ਤੋਂ ਵਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਹਿਕ ਚੰਦਨਹਾਰ ਦੀ ਚਾਂਦਨੀ ਫ਼ਾਨੂਸ ਨਾਹੀਂ
ਤਾਂ ਕਿਉਂਕਰ ਗਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਏਹੋ ਚੰਦਨਹਾਰ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਤਾਹੀਂ
ਚਾਂਦਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਰਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਚਾਂਦਨੀ ਤੇ ਮਹਤਾਬ ਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈਦਰ
ਹਰਗ਼ਿਜ਼ ਗਲ ਨ ਪਵੇ ।੬੦।
50. ਅਲਿਫ਼-ਓਸ ਤੰਗ ਦਹਨ ਕੀਤਾ ਤੰਗ ਮੈਂਡਾ ਦਿਲ

ਅਲਿਫ਼-ਓਸ ਤੰਗ ਦਹਨ ਕੀਤਾ ਤੰਗ ਮੈਂਡਾ ਦਿਲ
ਨਾਲ ਅਦਮ ਦੇ ਭੀ ਹਮਦਮ ਆਹੀਂ ।
ਓਸ ਤੰਗ ਦਹਨ ਕੀਤਾ ਬੇਸਿਰ ਮੈਨੂੰ
ਮਹਜ਼ ਅਦਮ ਕੁਨੋਂ ਭੀ ਕਮ ਆਹੀਂ ।
ਅਜੇ ਅਦਮ ਭੀ ਯਾਦਮ ਏਹੀ
ਮੈਂ ਵਤ ਬੇਸਿਰ ਬੇਦਮ ਆਹੀਂ ।
ਉਹ ਮੂੰਹ ਕਾ'ਬਾ ਬੀਨੀ ਹਤੀਮ ਏ
ਵਿਚ ਰਕੂ ਦੇ ਗਮ ਆਹੀਂ ।
ਵਿਚ ਤਵਾਫ ਦੇ ਖਾਵਾਂ ਵਹੀਰੇ
ਕੱਪਰ ਦੇ ਵਿਚ ਜ਼ਮ-ਜ਼ਮ ਆਹੀਂ ।
ਪਵੇ ਵਹਮ ਦਾ ਅਕਸ ਉਸ ਲਾਲ ਨਗੀਨਾ
ਹਾਲ ਵਜੂਦ ਥੀ ਖਾਤਮ ਆਹੀਂ ।
ਵਹ ਮਿਲਿਆ ਮੱਥੇ ਨੁਕਤਾ ਵਹਮ ਦਾ
ਕਰੇ ਨ ਮੁਜਰਮ ਮੁਜਰਮ ਆਹੀਂ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਹੋਵਾਂ ਮੈਂ ਸੋਨੇ ਦੀ ਬੈਂਸਰ
ਘੋਲ ਘਤੀਵਾਂ ਜਮ ਜਮ ਆਹੀਂ ।੫੯।
51. ਅਲਿਫ਼-ਓਸ ਜ਼ੁਲਫ ਸਿਆਹ ਉੱਤੇ ਲਬਾਂ ਦਾ ਅਕਸ

ਅਲਿਫ਼-ਓਸ ਜ਼ੁਲਫ ਸਿਆਹ ਉੱਤੇ ਲਬਾਂ ਦਾ ਅਕਸ
ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਵਹੀ ਇਨਾ ਆਅਤ ਆ' ਅਤਯਨਕ ਵਲ ਕੌਸਰ
ਨਾਲੇ ਕੌਸਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਉਹ ਲਬ ਨਾਲ ਤੇ ਮੱਸੀ ਵਾਲਿਆ
ਵੇਖ ਵੇ ਨੀਂਗਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਸਰਚਸ਼ਮਾ ਆਬਿਹਿਆਤੀ ਜ਼ੁਲਮਤ ਵਾਲੀ
ਵਾਕਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਕਲ ਪਈ ਅੱਖੀਂ ਕਲ ਪੋਸ ਅੱਖੀਂ ਵਿੱਚ
ਗੁੱਡੀਆਂ ਧਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਪਲਕ ਨ ਲਗਸ ਖਵਾਬ ਕੇਹਾ ਤੋੜੇ
ਗੋਡਿਆਂ ਨੇ ਧਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਜੇ ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਧਰ ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਕਰ
ਗੁਲਸ਼ਨ ਪਿੰਜਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਮੁੱਠਾਂ ਮੋਹਣੀਆਂ ਘਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ
ਸੋਹਣੇ ਲੈ ਕਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਖੁਬਸੂਰਤਾਂ ਆਰਸੀ ਬਾਝ ਨ ਰਹਿੰਦੀਆਂ,
ਵੇਖ ਵੇ ਹੈਦਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।੫੦।
52. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਆਉਂਦਾ ਮੈਂ ਮਨ ਭਾਉਂਦਾ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਆਉਂਦਾ ਮੈਂ ਮਨ ਭਾਉਂਦਾ,
ਭੰਨਾ ਕਾਸਿਦ ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਜੈਂ ਦੀ ਧੂੜ ਨੂਰ ਅਖੀਂ ਦਾ,
ਸੋ ਬੇਸ਼ਕ ਓਸੇ ਯਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਧੂੜ ਕੇਹੀ ਕੋਈ ਮੁਸ਼ਕ ਅਬੀਰੀ,
ਮਾਯਾ ਕਲ ਅਨਵਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਸੋ ਬਣ ਰਸੂਲ ਮੁਹੰਮਦ ਬਰ ਹੱਕ,
ਭੇਜਿਆ ਸਿਰਹਣਹਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਬੇਲੀ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਕਰ ਕਾਸਿਦ ਭੇਜਣਾ,
ਮਹਜ਼ ਕਰਮ ਦਿਲਦਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਭੈਣਾਂ ਪੁਛਿਆ ਮੈਂ ਉਸ ਕਾਸਿਦ ਕੋਲੋਂ,
ਜੋ ਮਹਰਮ ਸਭ ਅਸਰਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਵੇਖਾਂ ਕਿਹੜੀ ਚੀਜ਼ ਅਜਾਇਬ ਤੁਹਫਾ,
ਜੋ ਲਾਇਕ ਦਰਬਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਹੈਦਰ ਆਖਿਆ ਕਾਸਿਦ ਓਥੇ,
ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਪਿਆਰ ਦਾ ਏ ।੪।
53. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਬੇਰੰਗ ਰੰਗ ਕਰੇ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਬੇਰੰਗ ਰੰਗ ਕਰੇ
ਵਿੱਚ ਓਹਨਾਂ ਸੂਹੇ ਸਾਲੂ ਵਾਲੀਆਂ ਦੇ ।
ਵਿੱਚ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰਿਆਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਦੇ
ਰੌਸ਼ਨ ਸੁਬ੍ਹਾ ਮਿਸਾਲੀਆਂ ਦੇ ।
ਜਿਵੇਂ ਨਸ਼ਾ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਰੰਗ ਕਰੇ
ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਅੱਖੀ ਮਤਵਾਲੀਆਂ ਦੇ ।
ਜਿਵੇਂ ਮਾਂ 'ਨੀ ਤੈਂਡੇ ਨੇ ਹੱਥ ਰੰਗੇ
ਨਾਲ ਤੈਂ ਤਾਲੀਆਂ ਦੇ ।
ਜਿਵੇਂ ਹਰ ਜਿੰਦ ਦਰਕਦਾਈ ਖੰਜਰ
ਵਿੱਚ ਰੰਗਾ ਰੰਗ ਵਿਖਾਲੀਆਂ ਦੇ ।
ਵੇਖ ਤੰਬੂ ਕਨਾਤਾਂ ਬੇਰੰਗ ਹੈਦਰ
ਵਿੱਚ ਸਫੈਦੀਆਂ ਲਾਲੀਆਂ ਦੇ ।੬੧।
54. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਬੇਰੰਗ ਉਸ ਰੰਗ ਸੂਹੇ ਨੂੰ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਬੇਰੰਗ ਉਸ ਰੰਗ ਸੂਹੇ ਨੂੰ,
ਬੇਰੰਗ ਦੇ ਰੰਗ ਰੰਗਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਵੱਤ ਰੰਗ ਦਾ ਰੰਗ ਭੀ ਹੋਵੇ,
ਤਸਲਸੁਲ ਲਾਜ਼ਮ ਆਵੰਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਵੱਤ ਹੋਵੇ ਤਸਲਸੁਲ ਓਹੋ,
ਬੇ ਹੱਦ ਹੁਸਨ ਵਿਖਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਬੇ-ਰੰਗ ਹੈਦਰ ਜ਼ਾਹਰ ਏਹੀ,
ਪਰਦੇ ਥੋਂ ਰੰਗ ਛੁਪਾਵੰਦਾ ਈ ।੨੪।
55. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਭਰ ਭਰ ਭਾਹ ਜਿਉਂ ਬੇਰੰਗ ਭੜਕੇ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਭਰ ਭਰ ਭਾਹ ਜਿਉਂ ਬੇਰੰਗ ਭੜਕੇ,
ਸੰਗ ਭੀ ਸ਼ੋਰ ਥੋਂ ਸੰਗਦਾ ਏ ।
ਇਹ ਭਾਹ ਭੀ ਥਰ ਥਰ ਕੰਬਦਾ ਈ,
ਹੋਵੇ ਸ਼ੁ'ਲਾ ਜ਼ਬਾਨ ਖੈਰ ਮੰਗਦਾ ਏ ।
ਜਲਵਾ ਪਵੇ ਵਿੱਚ ਭਾਹ ਸਮੁੰਦਰ
ਭਾਹ ਜਨਾ ਜਲ ਗੰਗ ਦਾ ਏ ।
ਪਰ ਖਾਮ ਸਮੁੰਦਰ ਸੋਜ਼ ਥੋਂ ਸੰਗੇ,
ਮਰਦ ਨ ਮੌਤ ਤੋਂ ਸੰਗਦਾ ਏ ।
ਐਥੇ ਖਵਾਜਾ ਸਰ ਸਮੁੰਦਰ ਏਹੀ,
ਆਤਿਸ਼-ਖ਼ਾਨਾ ਪਤੰਗ ਦਾ ਏ ।
ਐਵੇਂ ਕੂੜ ਸਮੁੰਦਰ ਆਖੇ 'ਅਨਾ ਅਨਾਰ'
ਹੱਕ ਪਤੰਗ ਦੇ ਅੰਗ ਦਾ ਏ ।
ਵਤ ਖਾਲ ਤੇ ਖਤ ਕਟਕ ਕੇਹਾ,
ਜੇ ਯਾਰ ਸਾਮਾਨ ਨ ਜੰਗ ਦਾ ਏ ।
ਹਾਇ ਹਾਇ ਸਾੜਿਆ ਰੰਗ ਨੂੰ,
ਬੇਰੰਗ ਤਾਂ ਭੀ ਕਾਲੜਾ ਦਾਰੂ ਤੁਫੰਗ ਦਾ ਏ ।
ਵੇਖੋ ਹੱਥੀਂ ਕਰੀਮ ਦੇ ਪੌਂਦ ਕਿਦਾਂ,
ਉਹ ਸੋਨਾ ਜੋ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਵੰਗ ਦਾ ਏ ।
ਵੇਖੇ ਪਿੱਛੇ ਲਾਲਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਉਹ ਵੰਗ ਭੀ,
ਹੋਰ ਕੀ ਆਰਜ਼ ਮੰਗਦਾ ਏ ।
ਓਸ ਬੇਰੰਗ ਭਾਹ ਦਾ ਘੁੰਗਟ
ਜਲ ਸਿਆਹ ਥੀਵੇ ਤੋੜੇ ਸੰਗਦਾ ਏ ।
ਹੈਦਰ ਦੇਵੇ ਸਾਹ ਤਾਂ ਉਹੋ ਦੇਵੇ,
ਸਾਹ ਜੋ ਘੁੰਗਟ ਅੰਗਦਾ ਏ ।੩੯।
56. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਦਰਿਆ ਜੇ ਤਰੋੜੇ ਬਣੀਆਂ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਦਰਿਆ ਜੇ ਤਰੋੜੇ ਬਣੀਆਂ,
ਮਹੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਕਰ ਕਰ ਕੌਣ ਪੁੱਛੇ ।
ਓਥੇ ਕਰ ਕਰ ਕਰ ਕਰ ਹੱਕਾ ਪੱਥਰ,
ਮਾਰੇ ਕਿਉਂਕਰ ਕੌਣ ਪੁੱਛੇ ।
ਓਥੇ ਓਹੀ ਨੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਤੇ ਓਹੀ ਨੇ ਪੱਥਰ ਮਾਰਦਾ,
ਬਰਸਰ ਕੌਣ ਪੁੱਛੇ ।
ਓਥੇ ਕਰ ਕਰ ਕਰ ਕਰ ਸੁਣੀਏ ਨਾਹੀਂ ਕਰ ਕੁਨ,
ਕੱਪਰ ਕੌਣ ਪੁੱਛੇ ।
ਓਥੇ ਠਾਠੀਂ ਬਾਜ਼ੂ ਤੇ ਸਰੀਆਂ ਪਾਣੀ,
ਲਹਰ ਦੀ ਧਰ ਧਰ ਕੌਣ ਪੁੱਛੇ ।
ਓਥੇ ਦਰਿਆ ਦਾ ਪੈਰ ਤਿਲਕੇ ਲਹਰ ਕੰਬਦਾ,
ਥਰ ਥਰ ਕੌਣ ਪੁੱਛੇ ।
ਕਈ ਸੰਗ ਦਿਲੀਂ ਓਥੇ ਰੋ ਰੋ ਲਹਰਦੇ,
ਮੈਂਡੇ ਮੈਂਡ ਮੁੜ ਮੁੜ ਕੌਣ ਪੁੱਛੇ ।
ਇਹ ਬੈਤ ਮੁਕਰਰ ਨਾਹੀਂ ਮੁਕਰਰ
ਇਹੀ ਮੁਕਰਰ ਕੌਣ ਪੁੱਛੇ ।
ਹੈਦਰ ਸੁਣਿਆ ਕਿਨ ਕਹਿਆਂ ਓਥੇ,
ਪਾਣੀ ਫੜ ਫੜ ਕੌਣ ਪੁੱਛੇ ।੪੦।
57. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਜੋ ਭਾਣਾ ਯਾਰ ਨ ਕੀਤਾ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਜੋ ਭਾਣਾ ਯਾਰ ਨ ਕੀਤਾ,
ਅਸਾਂ ਕਿਆ ਕੀਤਾ ਅਸਾਂ ।
ਵੇਖ ਕੱਜਲ ਦੀ ਧਾਰ ਧਾਰ ਦੇ ਯਾਰ ਨ ਕੀਤਾ,
ਅਸਾਂ ਕਿਆ ਕੀਤਾ ਅਸਾਂ ।
ਅਸਾਂ ਕੀਤਾ ਡਰਦਿਆਂ ਮੂਲ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨ ਕੀਤਾ,
ਅਸਾਂ ਕਿਆ ਕੀਤਾ ਅਸਾਂ ।
ਡੰਗੇ ਜ਼ੁਲਫ ਸਿਆਹ ਮਾਰ ਦੇ ਧਾਰ ਨ ਕੀਤਾ,
ਅਸਾਂ ਕਿਆ ਕੀਤਾ ਅਸਾਂ ।
ਕੋਲੋ ਕੋਲ ਤਮਾਸ਼ਾ ਬਾਗ਼ ਬਹਾਰ ਨ ਕੀਤਾ,
ਅਸਾਂ ਕਿਆ ਕੀਤਾ ਅਸਾਂ ।
ਹੈਦਰ ਚੋਲਾ ਪਾੜ ਲੰਗਾਰ ਨ ਕੀਤਾ,
ਅਸਾਂ ਕਿਆ ਕੀਤਾ ਅਸਾਂ ।੩੪।
58. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਜਲਵਾ ਬੇਰੰਗ ਕਿਸੇ ਦਿਲੀਂ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਜਲਵਾ ਬੇਰੰਗ ਕਿਸੇ ਦਿਲੀਂ
ਇਹ ਰੰਗ ਤੇਰਾ ਮਾਸ਼ੂਕ ਨਹੀਂ ।
ਇਹ ਕਾਕੁਲ ਹਰਫ ਨਵੇਂ ਨੇ
ਸਬ ਕਲਾਮ ਖੁਦਾ ਮਖ਼ਲੂਕ ਨਹੀਂ ।
ਇਹ ਕਰਨ ਦਲਾਲਤ ਓਸੇ
ਉਹ ਹਕ ਕੁਨੋਂ ਮਫਰੂਕ ਨਹੀਂ ।
ਉਹ ਮੋਤੀ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਸਜਣ ਦਾ
ਅੰਦਰ ਓਸ ਸੰਦੂਕ ਨਹੀਂ ।
ਉਹ ਬਰਕ ਫਲਕ ਤੇ ਲਸ਼ਕਰ ਚਮਕੇ
ਆਤਿਸ਼ ਵਿਚ ਬੰਦੂਕ ਨਹੀਂ ।
ਪਰ ਇਹ ਭੀ ਬਰਕ-ਅੰਦਾਜ਼ ਅੱਖੀਂ ਦੇ
ਤੋੜੇ ਇਹ ਮਬਰੂਕ ਨਹੀਂ ।
ਇਹ ਭੀ ਹਾਫਿਜ਼ ਕਾਰੀ ਨੇ ਹੈਦਰ,
ਤੋੜੇ ਉਹ ਮਨਤੂਕ ਨਹੀਂ ।੫੮।
59. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਕੀਚਨ ਧਿਆਨ ਕੀਚਨੀਆਂ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਕੀਚਨ ਧਿਆਨ ਕੀਚਨੀਆਂ
ਅਰਬੇਲੀਆਂ ਫਨੀਆਂ ਕੰਨ ਚੁਨੀਆਂ ।
ਨਾਲ ਬੇਤਾਲ ਖਿਆਲਾਂ ਤੇ,
ਕਦੀ ਅਖੀਂ ਨ ਡਿੱਠੀਆਂ ਕੰਨ ਸੁਣੀਆਂ ।
ਓਨ੍ਹਾਂ ਲਾਲ ਲਬਾਂ ਦੀਆਂ ਗਾਲੀਆਂ
ਮੈਨੂੰ ਲਾਲੜੀਆਂ ਯਾ ਕੰਨ ਚੁਨੀਆਂ ।
ਨਾ ਥੀਆ ਨਾ ਨਥੀਆਂ ਘੁੰਗਰੂ ਪਾਵਨ
ਤੇ ਛਣ ਛਣ ਕੰਨ ਚੁਨੀਆਂ ।
ਇਨ੍ਹਾਂ ਛੁਣ ਛੁਣਿਆਂ ਕੀਤੀ ਛਾਣਨੀਆਂ,
ਦਿਲ ਛੱਡੀਆਂ ਨੇ ਕੁਝ ਅਨਛਣੀਆਂ ।
ਨਹੀਂ ਸਲਾਮਤ ਤੈਂਡੀ ਇੱਜ਼ਤ ਜੇਹੀਆਂ,
ਨਾਲ ਅਸਾਲਤ ਕੰਚਨੀਆਂ ।
ਮੈਨੂੰ ਖਾਰੇ ਦਾ ਨਿੱਤ ਅਵਾਜ਼ ਪਵੇ,
ਮੈਂ ਦੇਵਣ ਕਿਆ ਨਿਤ ਭੋਛਣੀਆਂ ।
ਪਰ ਨਾਲ ਕਰਮ ਜੇ ਫ਼ਜ਼ਲ ਕਰੇ ਹਕ,
ਖੋਲ ਸਵੇਂ ਗਲ ਹਨ ਤਣੀਆਂ ।
ਪਰ ਹੈਦਰ ਪੀਰ ਜਵਾਨ ਅਸਾਲਤ,
ਮੁਸ਼ਕਲ ਗੱਲੀਂ ਇਹ ਬਣੀਆਂ ।੩੨।
60. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਮੈਥੋਂ ਭੀ ਨੇੜੇ ਵੱਸੇ ਨੀ ਭੈਣਾਂ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਮੈਥੋਂ ਭੀ ਨੇੜੇ ਵੱਸੇ ਨੀ ਭੈਣਾਂ,
ਪਿੱਟੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਪਿੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਹਾਇ ਹਾਇ ਅੱਖੀਂ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਵੇਖਣ ਦੀ ਸਿੱਕ
ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ਅੱਖੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਓਥੇ ਯੂਸਫ ਆਹਾ ਸੁਫਨੇ ਵਿੱਚ,
ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ਅੱਖੀਂ ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਲਿਖੀ ਸੂਰਤ ਡਿੱਠੀ ਸੋਹਣੀ ਮੈਂ,
ਜੇ ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ਅੱਖੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਲੋਟ ਪੋਟ ਹੋਈਆਂ ਅੱਖੀਂ ਨਾਲ ਅੱਖੀਂ ਦੇ,
ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ਅੱਖੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਕੂਰ ਕੂਰ ਕਰੇਂ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾ ਕਰੇ,
ਜੇ ਵੱਤ ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ਅੱਖੀਂ ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਲੱਗਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਹੈਦਰ ਤੀਰ ਨਿਗਾਹ ਦਾ,
ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ਅੱਖੀਂ ਪੱਟੀਆਂ ਮੈਂ ।੨੭।
61. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਮਿੱਠੜਾ ਹਾਸੜਾ ਸਾਦਾ ਭੀ ਨ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਮਿੱਠੜਾ ਹਾਸੜਾ ਸਾਦਾ ਭੀ ਨ,
ਅਕਸ ਉਸ ਪਾਕ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਦਾ ਏ ।
ਮਿੱਠੀ ਗਾਹਲ ਉਸ ਲਾਲ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਦੀ ਭੀ,
ਅਕਸ ਉਸ ਬਾਤ ਨਬਾਤ ਦਾ ਏ ।
ਉਹ ਛਮ ਛਮ ਨੂਰ ਜੋ ਵਿੱਚ ਝਰੋਕੇ,
ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਹ ਦੀ ਝਾਤ ਦਾ ਏ ।
ਮੈਨੂੰ ਹੈਦਰ ਸ਼ਾਹ ਰੁਖ ਕੀਤਾ,
ਜ਼ਿਕਰ ਮਮਾਤ ਹਿਆਤ ਦਾ ਏ ।੪੫।
62. ਅਲਿਫ਼-ਉਹਨਾਂ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਨਿਗਾਹ ਕਚਹਰੀ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹਨਾਂ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਨਿਗਾਹ ਕਚਹਰੀ,
ਲਾਈ ਨ ਦਿਸੇ ਦਿਸਦਿਆਂ ।
ਕਰੇ ਅਦਾਲਤ ਸੱਥ ਚੁਕਾਈ,
ਲਾਈ ਨ ਦਿਸੇ ਦਿਸਦਿਆਂ ।
ਚੋਬਾਂ ਪਲਕਾਂ ਖੜੇ ਪਿਆਦੇ,
ਚਾਈ ਨ ਦਿਸੇ ਦਿਸਦਿਆਂ ।
ਜੱਗ ਵਿੱਚ ਹੈਦਰ ਜ਼ਾਤ ਖੁਦਾਈ,
ਆਈ ਨ ਦਿਸੇ ਦਿਸਦਿਆਂ ।੪੪
63. ਅਲਿਫ਼-ਉਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਦੇ ਗੁਲ ਰੰਗਾਂ ਕੋਲੋਂ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਦੇ ਗੁਲ ਰੰਗਾਂ ਕੋਲੋਂ,
ਸਾਨੂੰ ਬੇਰੰਗ ਦੀ ਬੂ ਆਵੰਦੀ ਏ ।
ਏਹਾ ਬੇ-ਰੰਗ ਦੀ ਬੂ ਘੁੰਗਟ ਕਰ,
ਗੁਲਬਰਗ ਧਰੂੰ ਹੂ ਆਵੰਦੀ ਏ ।
ਜੋ ਸ਼ਬਨਮ ਬੇ-ਰੰਗ ਲਹੰਦੀ ਰੰਗ,
ਜੋ ਗੁਲਸ਼ਨ ਦੇ ਰੂ ਆਵੰਦੀ ਏ ।
ਵੰਜੋ ਸਈਦਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੀਨੇ ਕਲਦੇ
ਜੇ ਮਹਿੰਦੀ ਨੂੰ ਬੂ ਆਵੰਦੀ ਏ ।
ਵੰਜਾਂ ਕੇਹੀ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਸੇਜ ਉਤੋਂ,
ਜਿਵੇਂ ਕੰਤ ਕੁਨੋਂ ਜੂ ਆਵੰਦੀ ਏ ।
ਹੈਦਰ ਸੋਹਣੀਆਂ ਪਾਸ ਰਨ ਦਿੱਤੇ,
ਧੂੜ ਧੂੜ ਮਹੀਂ ਸੂ ਆਵੰਦੀ ਏ ।੪੬
64. ਅਲਿਫ਼-ਉਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਅੰਦਰ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਅੰਦਰ,
ਜਲਵਾ ਭੀ ਮੈਂਡੇ ਯਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਇਹ ਗੁਲ ਗੁਲ ਰੰਗ ਰੰਗਾ ਚਮਨ ਦਾ ਭੀ,
ਹੁਸਨ ਬਸੰਤ ਬਹਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਉਹਨਾਂ ਮੂਰਤਾਂ ਸੰਗੀਂ ਦੇ ਵਿੱਚ,
ਲਾਲ ਦਾ ਰੰਗ ਸਵਾਰਦਾ ਏ ।
ਇਹ ਤਾਲ ਬੇਤਾਲ ਇਹਨਾਂ ਕੰਚਨੀਆਂ ਦਾ,
ਨਚਾਉ ਵਡੇ ਹੰਕਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਇਹ ਥਈਆ ਥਈਆ ਛਣ ਛਣ ਭੀ,
ਘੁੰਗਰੂ ਦੀ ਛਣਕਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਇਸ ਦਾਮ ਦਿਰਮ ਦੀ ਛਣਕ ਛਣਕ ਜੋ,
ਦਾਨ ਇਸ ਦੇਵਣ ਹਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਉਸ ਦਾਨੇ ਦਾਨਾ ਜੇਹੇ ਬਹਾਰ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਆਤਿਸ਼ ਦੀ ਭੜਕਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਜੇ ਮਨਸੂਰ ਅਨਲਹਕ ਆਖਿਆ,
ਜਾਨਸ਼ੀਨ ਸਰਦਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਜਿਸ ਕਪੀ ਏ ਸ਼ਹਰਗ ਅਪਣੀ,
ਸੋਈ ਵਾਕਫ਼ ਉਸ ਗੁਫਤਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਜਿਹੜਾ ਮਹਰਮ ਥੀਆ ਵਿੱਚ ਕੁਰਬ ਦਰੀਦ ਦੇ,
ਮਹਰਮ ਅਸਰਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਉਹ ਬੇਲੀ ਬੇਲੇ ਥੋਂ ਬਾਹਰ ਨ ਪਰ,
ਬੇਲਾ ਧੁੰਦੂਕਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਜਿਹੜਾ ਬੇਲੀ ਦੇ ਨਾਲ ਬੇਲੀ ਹੋਵੇ,
ਸੋ ਅਪਣੀ ਜ਼ਾਤ ਇਨਕਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਬੇਲਾ ਭੀ ਅਤੇ ਬੇਲੀ ਬੇਲੀ,
ਹੀਰ ਦੇ ਕਹਣੇ ਸਾਰਦਾ ਏ ।
ਹੈਦਰ ਮਹੀਂ ਦਾ ਕੱਢ ਸਿੰਗ ਅਨਾ,
ਮਾਹੀ ਖੁੰਡੀ ਸਾਰ ਦਾ ਏ ।੩੬।
65. ਅਲਿਫ਼-ਉਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਲਵਾਨੁਮਾ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਲਵਾਨੁਮਾ
ਭੀ ਬੇਰੰਗ ਖੂਬੀ ਯਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਬੇਰੰਗ ਹੋਇਆ ਜੇ ਚਾਂਦਨੀ ਅੰਦਰ
ਜ਼ਾਹਰ ਵਾਂਗ ਦੀਵਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਦਸੇ ਉਤੇ ਗਲ ਪਵੇ ਨਹੀਂ
'ਲਾਇਯਦਰਕਅਲਅਬਸਾਰ' ਦੀ ਏ ।
ਨਾਹੀਂ ਤਾਂ ਬਿਨ ਜੌਹਰ ਅਰਜ਼ ਨੂੰ
ਕਿਉਂਕਰ ਤਰਾ' ਕਰਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਚਮਕੇ ਹਵਾ ਮਹਤਾਬ ਕੁਨੋਂ ਗੁਲ ਪਵੇ
ਗੱਲ ਅਸਰਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਤਾਕਚਾ ਬਜ਼ਮ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਹੋਇਆ
ਦੀਵਾਰ ਉਸ ਦਿਲਦਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਹਰ ਖੁਬਸੂਰਤ ਨਾਰ ਨੂੰ ਖੂਬੀ
'ਲੋ ਲਮ ਤਮਸਾ' ਨਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਨੂਰਨ ਅਲਾ ਨੂਰ ਕਰੇ ਤਮਾਸ਼ਾ
ਮਜ਼ਹਰ ਸਿਰਜਨਹਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਉਹ ਆਪ ਸੂਰਜ ਹੈਦਰ ਬਹੁਤ ਬੁਲੰਦ
ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਦੋ ਚਮਕਾਰ ਦੀ ਏ ।੬੩।
66. ਅਲਿਫ਼-ਉਹੋ ਸੂਰਜ ਜਗਮਗ ਚਮਕੇ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹੋ ਸੂਰਜ ਜਗਮਗ ਚਮਕੇ
ਪਰ ਨ ਦਿੱਸੇ ਅੱਖੀਂ ਬੇਕਾਰੀਆਂ ਥੋਂ ।
ਬੰਦ ਰਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈਰਤ ਦੇ
ਖੁਬਸੂਰਤਾਂ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰੀਆਂ ਥੋਂ ।
ਇਹੀ ਜ਼ੱਰਾ ਥੀਆ ਕਤਰਾ ਅੱਖੀਂ ਵਿੱਚ
ਕਿਉਂਕਰ ਵੇਖਾਂ ਬਾਰੀਆਂ ਥੋਂ ।
ਓਸ ਮਿਸਰੀ ਦੰਦ ਦੀ ਪੌਂਦੀ ਗਲ
ਉਹਨਾਂ ਲਾਲ ਸ਼ਕਰ ਗੁਫਤਾਰੀਆਂ ਥੋਂ ।
ਜਿਵੇਂ ਨਾਜ਼ ਕਮਾਂਦੀ ਪਵੇ ਗਲ
ਉਹਨਾਂ ਠੁਮਕ ਠੁਮਕ ਰਫਤਾਰੀਆਂ ਥੋਂ ।
ਜਿਵੇਂ ਹੈਦਰ ਜ਼ਖਮਾਂ ਦੇਵਣ ਖਬਰਾਂ,
ਤੇਗਾਂ ਜ਼ੌਹਰਦਾਰੀਆਂ ਥੋਂ ।੫੫।
67. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਸ਼ਮਾਂ' ਘਰ ਫਰਕਾਏ ਜ਼ਬਾਨ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਸ਼ਮਾਂ' ਘਰ ਫਰਕਾਏ ਜ਼ਬਾਨ
ਤੈਂਡੀ ਖੂਬੀ ਕੁਨੋਂ ਮਕਾਲ ਕਰੇ ।
ਅੱਗੇ ਆਖ ਨ ਸਕੇ ਕਹੀਏ
ਬੇਰੰਗ ਦੀ ਕੋਈ ਗਾਲ ਕਰੇ ।
ਪਰਵਾਨੜਾ ਦੇਹਸ ਮੂੰਹ ਤੇ ਝੁੱਲ
ਮਤਾਂ ਕੀਲ-ਓ-ਕਾਲ ਕਰੇ ।
ਮਤਾਂ ਗਰਦਨ ਬਾਰੀ ਸਿਰ
ਜੇ ਮਿਸਲ ਦੀ ਕੋਈ ਮਿਸਾਲ ਕਰੇ ।
ਹੈ ਹੈ ਰੋਵੇ ਕਦੀ ਆਹੀਂ ਕੇਹੀਆਂ
ਉਹ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਤੈਂਡਾ ਖਿਆਲ ਕਰੇ ।
ਜੋ ਕੁਝ ਇਸ਼ਕ ਤੁਸਾਡੜੇ ਸ਼ੁ'ਲੜਾ
ਸ਼ਮਾਂ' ਨਿਮਾਨੜੀ ਨਾਲ ਕਰੇ ।
ਸੋਹਣੀ ਨਾਲ ਸੱਸੀ ਸਾਹਿਬਾਂ ਸਹਤੀ
ਤਾਂ ਨਾਲ ਹੀਰ ਸਿਆਲ ਕਰੇ ।
ਉਹ ਗ਼ਮਜ਼ੇ ਦੇ ਤੀਰ ਥੋਂ ਸ਼ਮਾਂ' ਜੋ
ਕੰਬੇ ਤੇ ਕੂਕੇ ਹਾਲ ਵੇ ਹਾਲ ਕਰੇ ।
ਕਦੇ ਕੋਈ ਫਾਨੂਸ ਦਾ ਵਾਟ ਕਰੇ
ਕਦੇ ਪਰ ਪਰਵਾਨੜੇ ਦੀ ਢਾਲ ਕਰੇ ।
ਓਸ ਦਰਾਜ਼ ਦੀ ਗੈਰਤ ਥੋਂ ਦੇਖੋ
ਸ਼ਮਾਂ ਕੀ ਆਖਿਰ ਹਾਲ ਕਰੇ ।
ਲੁੜਕ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਅੰਬਰ ਭੰਨੀ
ਜਾਨਵਰ ਨੂੰ ਧੂੰ ਦਾਲ ਕਰੇ ।
ਹੈ ਹੈ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਪੜ੍ਹੇ ਪਰ ਪਰਵਾਨੜਾ
ਤਨ ਮਨ ਬਾਲ ਮਸਾਲ ਕਰੇ ।
ਵੇਖਾਂ ਕਿਆ ਕੁਝ ਲਗਿਆ ਬਾਲ ਇਆਣੇ
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਦੀਵਾ ਬਾਲ ਕਰੇ ।
ਹੈਦਰ ਹੋ ਪਰਵਾਨੜਾ ਤਾਂ ਯਾਰ ਭੀ
ਤੈਂਡੜੀ ਏਵੇਂ ਸੰਭਾਲ ਕਰੇ ।੫੩।
68. ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਸਿਆਹ ਕਿਉਂ ਹੱਥੋਂ ਦੇਵਾਂ

ਅਲਿਫ਼-ਉਹ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਸਿਆਹ ਕਿਉਂ ਹੱਥੋਂ ਦੇਵਾਂ,
ਨਾ ਜਾਣਾਂ ਕਰਵੈਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਹਿਕ ਤਿਲ ਛਾਬੜੀ ਛਲੀਆਂ ਦੀ ਵਿੱਚ
ਕਹਿਆ ਸੌਦਾ ਕਰਵੈਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਐਵੇਂ ਠੱਗ ਲਇਆ ਹੁਣ ਦਿਲ ਦੇ ਜ਼ਾਲਿਮ,
ਕੋਈ ਸੌਦਾ ਕਰਵੈਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਕਿਉਂ ਦਿਲ ਦਿੱਤਿਆਂ ਓਹਾ ਅਦਾ ਕਰ,
ਜਿਸ ਅਦਾ ਕਰਵੈਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਪਾਸ ਗੁਲ ਦੇ ਸ਼ਮਾ' ਕਿਉਂ ਫੁਲੇਲਾ,
ਜ਼ੁਲਫ ਜੁਦਾ ਕਰਵੈਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਵੱਡੇ ਚਰਾਗ ਹੁੰਦੇ ਕੀਤੇ ਛਲੀਆਂ,
ਵੰਨੀ ਵਧਾ ਕਰਵੈਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਸੜਨ ਸੇ ਪਰਵਾਨੇ ਵੇ
ਅੰਧੇਰ ਵਡਾ ਕਰਵੈਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਬਹੁੰ ਵੱਣੀਆ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਹੈਦਰ ਅਸਾਂ,
ਜੁਦਾ ਜੁਦਾ ਕਰਵੈਨੀਆਂ ਨੂੰ ।੭।
69. ਅਲਿਫ਼-ਉਸ ਬੇ-ਰੰਗ ਪਾਕ ਦਾ ਰੰਗ

ਅਲਿਫ਼-ਉਸ ਬੇ-ਰੰਗ ਪਾਕ ਦਾ ਰੰਗ
ਇਹਨਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਚਮਕਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਉਸ ਸੂਰਜ ਦਾ ਨੂਰ ਤਾਈਂ ਇਹਨਾਂ,
ਮਹ-ਪਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਚਮਕਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਦੇਵੇ ਤੇਗ ਦੀ ਬੇਰੰਗ ਆਬ ਗੁਲਾਂ ਨੂੰ,
ਰੱਤ ਦੇ ਰੰਗ ਰੰਗਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਪਰ ਜਾਣੇ ਨ ਓਸ ਨੂੰ ਵਾਂਗ ਇਹਨਾਂ,
ਕੋਈ ਵਿੱਚ ਖਿਆਲ ਸਮਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਕੋਈ ਨਕਸ਼ ਨਹੀਂ ਨੱਕਾਸ਼ ਜੇਹਾ,
ਤੋੜੇ ਆਪਣਾ ਰੰਗ ਬਣਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਦੋ ਖਲਿਆਂ ਤਾਂ ਚੀਖ ਖਿਆਲ ਓਥੇ,
ਚਾਵਲ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਲਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਯਾ' ਨੀ ਹੈਦਰ ਓਥੋਂ ਆਕਿਲ ਬਣਿਆਂ
ਕੁੱਝ ਹੱਥ ਨ ਆਵੰਦਾ ਏ ।੨੬।
70. ਅਲਿਫ਼-ਉਸ ਚੌਪੜਬਾਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਅਸਾਂ

ਅਲਿਫ਼-ਉਸ ਚੌਪੜਬਾਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਅਸਾਂ,
ਬਾਝ ਹਾਰਨ ਦੇ ਕੋਈ ਦਾ ਨਹੀਂ ।
ਬਿਨ ਛੇ ਛੇ ਪੌਨੇ ਸਾਰੀਆਂ ਦੇ,
ਇਸ ਬਾਜ਼ੀ ਦਾ ਹੋਰ ਦਾ ਨਹੀਂ ।
ਇਹ ਲੜਾਈਆਂ ਡਿਠੀਆਂ ਨ ਕਦੀ,
ਮਾਰਿਆਂ ਕੁੱਠਿਆਂ ਘਾ ਨਹੀਂ ।
ਮਾਰੇਂ ਮਾਰ ਜਿਵਾਏਂ ਅਤੇ
ਇਹਨਾਂ ਪਲਕਾਂ ਨੂੰ ਠਹਰਾ ਨਹੀਂ ।
ਦਿਲ ਮਾਰ ਜਿਵਾਏਂ ਵਲ ਇਸ ਤਾਈਂ,
ਮਾਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ।
ਉਹ ਪੱਕੀਆਂ ਕੱਚੀਆਂ ਦੇਖੇ ਨਾਹੀਂ,
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਓਥੇ ਬਚਾ ਨਹੀਂ ।੨੩।
71. ਅਲਿਫ਼-ਉਸ ਲਾਲ ਸ਼ਰੀਫ ਨੇ ਮੈਂ ਕੀ ਜਾਣਾਂ

ਅਲਿਫ਼-ਉਸ ਲਾਲ ਸ਼ਰੀਫ ਨੇ ਮੈਂ ਕੀ ਜਾਣਾਂ,
ਖਤ ਕਟਕ ਕਰ ਧਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਖਾਤਮ ਲਾਲ ਸੁਲੇਮਾਨ ਵਾਲੀ ਤੇ,
ਉਲਟੇ ਨਕਸ਼ ਲਿਖਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਉਹ ਮੁਲਕ ਅਜ਼ੀਮ ਸੁਲੇਮਾਨ ਦਾ,
ਇਹਨਾਂ ਕੀੜਿਆਂ ਤੋਂ ਲਿਤੜਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਉਹ ਗਾਲ ਸਫਾ ਤੇ ਖਾਲ ਭੀ ਤੱਕੇ,
ਸੂ ਧੂ ਧੁਮਾਈ ਆਵੰਦਾ ਏ ।
ਖਤ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਭੁਲੀਆਂ,
ਸ਼ਾਇਦ ਅਬਰ ਇਸ ਜ਼ੁਲਫ ਦੀ ਛਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਉਹ ਮੁੱਖ ਨੂਰ ਲਬਾਂ ਤੇ ਨੂਰਾ
ਪੈਰੀਂ ਭੀ ਨੇਵਰਾਂ ਪਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਚਾਨਣ ਆਵੇ ਆਬ ਕੁਨੋਂ ਇਹ,
ਉਲਟਾ ਨੂਰਾ ਧਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਈਦ ਦਾ ਚੰਨ ਦਿਸੀਵੇ ਕਦੀ
ਨੂਰਾ ਪਾਂਵਤ ਨਿੱਤ ਦਿਖਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਹੈਦਰ ਨੂਰਾ ਨੂਰ ਸ਼ਰੀਫ ਏ
ਹੁਣ ਰੀ ਨੂਰ ਨਿਵਾਵੰਦਾ ਏ ।੧੪।
72. ਅਲਿਫ਼-ਉਸ ਵੱਟੀਆਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਹਲੂ ਹਲੂ

ਅਲਿਫ਼-ਉਸ ਵੱਟੀਆਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਹਲੂ ਹਲੂ,
ਅਸਾਂ ਚੰਦ ਡਿਠਾ ਈਦ ਸੁਨੇਵਿਆਂ ਦੇ ।
ਪਈ ਗਲ ਛੱਲੇ ਨੇ ਵਟੀਆਂ ਵੱਟੇ,
ਇਸੇ ਰਾਤ ਈਦ ਦੇ ਦੀਵਿਆਂ ਦੇ ।
ਤੀਰ ਮਾਰਕੇ ਜ਼ਾਲਿਮ ਛਿੱਕ ਨ ਲੈ,
ਦਿਲ ਜਿੰਦ ਨ ਲੈ ਦਿਲ ਜੀਵਿਆਂ ਦੇ ।
ਉਹ ਤਿਲ ਲਾਲ ਸ਼ਕਰਵਾਲਾ ਹੈਦਰ,
ਜਿੰਦ ਇਹ ਹੈ ਸਭ ਮੇਵਿਆਂ ਦੇ ।੧੯।
73. ਅਲਿਫ਼-ਉੱਠ ਸਵਾਣੀ ਤੇ ਘੱਤ ਮਧਾਣੀ

ਅਲਿਫ਼-ਉੱਠ ਸਵਾਣੀ ਤੇ ਘੱਤ ਮਧਾਣੀ,
ਵੇਲਾ ਪਿੱਛਲੀ ਰਾਤ ਦਾ ਈ ।
ਉੱਤੋਂ ਹੋਈ ਧੱਮੀ ਤੇ ਦਹੀਂ ਨ ਜੰਮੀ,
ਰਿੜਕਣਾ ਭੀ ਕਿਸ ਘਾਤ ਦਾ ਈ ।
ਜੁੱਟ ਨ ਟੁੱਟੇ ਤੇ ਦੁਧ ਨ ਵਿੱਟੇ,
ਵੇਲਾ ਵਕਤ ਬਰਾਤ ਦਾ ਈ ।
ਜਿਵੇਂ ਦੁਧ ਥੀਂ ਦਹੀ ਤੇ ਮੱਖਣ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਤਿਵੇਂ ਫਰਕ ਨ ਰੱਬ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਦਾ ਈ ।੯।
74. ਅਲਿਫ਼-ਉੱਠ ਸਵਾਣੀ ਤੇ ਘੱਤ ਮਧਾਣੀ

ਅਲਿਫ਼-ਉੱਠ ਸਵਾਣੀ ਤੇ ਘੱਤ ਮਧਾਣੀ
ਵੇਲਾ ਪਿਛਲੀ ਰਾਤ ਦਾ ਈ ।
ਉਤੋਂ ਹੋ ਗਈ ਧੰਮੀ ਤੇ ਦੁਧ ਨਹੀਂ ਜੰਮੀ
ਰਿੜਕਣਾ ਭੀ ਕਿਸੇ ਘਾਤ ਦਾ ਈ ।
ਜੁੱਟ ਨਾ ਟੁੱਟੇ ਤੇ ਦੁੱਧ ਨ ਵਿੱਟੇ
ਤੇ ਵੇਲਾ ਵਕਤ ਬਰਾਤ ਦਾ ਈ ।
ਜਿਵੇਂ ਦੁੱਧ ਥੀਂ ਦਹੀਂ ਵਤ ਮੱਖਣ ਵੇ ਹੈਦਰ
ਤਿਵੇਂ ਫਰਕ ਨ ਰੱਬੇ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਦਾ ਈ ।੬੬।

ਐਨ
1. ਐਨ-ਅਲਹਦਾ ਮਿੱਸੀ ਦਾ ਰੰਗ

ਐਨ-ਅਲਹਦਾ ਮਿੱਸੀ ਦਾ ਰੰਗ
ਤੇ ਪਾਨਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਅਲਹਦੜਾ ਏ ।
ਸ਼ਾਮ ਸ਼ਫਕ ਦਾ ਰੰਗ ਅਲਹਦਾ
ਤੇ ਤਲਿਆਂ ਦਾ ਰੰਗ ਅਲਹਦੜਾ ਏ ।
ਉਹ ਲਬ ਗਾਹਲੀਆਂ ਦੇਂਦੜੇ ਮੈਨੂੰ
ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਅਲਹਦੜਾ ਏ ।
ਹੈਦਰ ਲਾਲ ਲਬਾਂ ਦਾ ਸਾਇਲ,
ਤੇ ਖ਼ਾਲ ਪਲੰਗ ਅਲਹਦੜਾ ਏ ।੨।
2. ਐਨ-ਇਲਮ ਦਾ ਪੜ੍ਹਣਾ ਨੇਕ ਬਹੂੰ

ਐਨ-ਇਲਮ ਦਾ ਪੜ੍ਹਣਾ ਨੇਕ ਬਹੂੰ
ਪਰ ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਬਾਤ ਅਣੋਖੜੀ ਏ ।
ਚੰਨ ਤੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੋਸ਼ਣੀ ਬਹੂੰ
ਪਰ ਯਾਰ ਦੀ ਝਾਤ ਅਣੋਖੜੀ ਏ ।
ਸ਼ਬ ਕਦਰ ਦੀ ਰਾਤ ਭੀ ਬਹੂੰ ਚੰਗੀ
ਪਰ ਵਸਲ ਦੀ ਰਾਤ ਅਣੋਖੜੀ ਏ ।
ਮੁਸ਼ਕਲ ਘਾਤਾਂ ਸਭੇ ਓ ਹੈਦਰ
ਪਰ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਘਾਤ ਅਣੋਖੜੀ ਏ ।੧।
3. ਐਨ-ਇਲਮ ਮਆਨੀ ਤੇ ਮੰਨਤਕ ਪੜ੍ਹ ਕੇ

ਐਨ-ਇਲਮ ਮਆਨੀ ਤੇ ਮੰਨਤਕ ਪੜ੍ਹ ਕੇ
ਸਿੱਖੀਆਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਮਕਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਅਬਤਰ ਜ਼ੁਲਫ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਤੇ
ਸਭੇ ਭੁੱਲੀਆਂ ਗਹਮ ਖਿਆਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਜਦ ਪੀਤਾ ਜਾਮ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਭੈਣਾਂ
ਤੇਲ ਮੁਤਾਲਾ' ਦੀਆਂ ਪਿਆਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਅਲੀਹੈਦਰ ਮਤੱਵਲ ਤੂਲ ਕੁਨੋਂ ਖ਼ੁਸ਼,
ਮਿੱਠੀਆਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ ਗਾਲ੍ਹੀਆਂ ਨੇ ।੩।

ਬੇ
1. ਬੇ-ਬਾਗ ਬਹਿਸ਼ਤ ਭੀ ਤੁਝ ਬਿਨ ਯਾਰ ਵੇ

ਬੇ-ਬਾਗ ਬਹਿਸ਼ਤ ਭੀ ਤੁਝ ਬਿਨ ਯਾਰ ਵੇ
ਅਸਾਂ ਸੋਹਣਾ ਤੇ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਸਾਰਿਆਂ ਸੋਜ਼ ਫਿਰਾਕ ਸਤਾਵੇ
ਭਾਹ ਦਾ ਇਹ ਭੜਕਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਵਲ ਵਲ ਡੰਗੇ ਸਿਆਹੇ ਮਾਰ ਦੀ
ਸੁਹਣਾਵਤ ਤਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਹਰ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੋਜ਼ ਦਾ ਕੈਦੀ,
ਦਿਲਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਸ਼ੁਮਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਕਰਦੇ ਕੀਤੀ ਏ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਦੌਰਾਂ
ਬਾਝ ਸਿਤਮ ਦੀ ਕਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਜ਼ੁਲਫ਼ ਸ਼ਰੀਫ ਕਿਆ ਜ਼ਾਲਿਮ ਹੈਦਰ,
ਡਿੱਠਾ ਏਡਾ ਅੰਧਾਰ ਨਹੀਂ ।੯।
2. ਬੇ-ਬਾਹਝ ਤੇਰੇ ਹੋਰ ਕੌਣ ਖੁਦਾਇਆ ਮਾਰੇ

ਬੇ-ਬਾਹਝ ਤੇਰੇ ਹੋਰ ਕੌਣ ਖੁਦਾਇਆ ਮਾਰੇ
ਤੇ ਮਾਰ ਜਿਵਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਜਿੱਥੇ ਪਵਣ ਵਹੀਰ ਤੇ ਕੜਕਣ ਕੱਪੜ
ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਚਾ ਲੰਘਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਜਿੱਥੇ ਪਵੇ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵਾਉ ਮੁਖਾਲਿਫ
ਲੰਗਰ ਘੱਤ ਲਗਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਕਰੇਂ ਭਾਹ ਸਮੁੰਦਰ ਸਮੁੰਦਰ ਕਾਰਣ
ਮੱਛੀਆਂ ਵਾਂਗ ਤਰਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਜਿੱਥੇ ਰਗ ਤਬੀਬਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨ ਆਵੇ
ਤਾਂ ਰਗਲਾ ਪਛਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਜਿੱਥੇ ਆਜਿਜ਼ ਹੋਂਦੇ ਤਬੀਬ ਸਿਆਣੇ
ਤਾਂ ਦਾਰੂਆਂ ਬਾਹਝ ਛੁਡਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਜਿੱਥੇ ਆਜਿਜ਼ ਰੋਂਦੜੇ ਨੇ ਰੱਤ ਨਿਰਾਸੇ
ਹੱਸ ਹੱਸ ਯਾਰ ਮਿਲਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਜਿੱਥੇ ਧੁੰਦੀ ਗਾਹਰੀ ਖਲੀ ਉੜਾਵੇ
ਓਥੇ ਝਬਰ ਮੀਂਹ ਵਸਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਜਿੱਥੇ ਪਵੇ ਵਬਾ ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਜੀਵਣ
ਅਮਨ-ਅਮਾਨ ਰਖਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਇਹ ਆਜਿਜ਼ ਬੰਦਾ ਕਿਆ ਕੁੱਝ ਮੰਗੇ
ਸਭ ਕੁੱਝ ਦਏਂ ਦਿਵਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਇਹ ਹੈਦਰ ਆਜਿਜ਼ ਹੋ ਮੰਗਣ ਥੋਂ ਭੀ,
ਆਪੇ ਦੇਵੇਂ ਮੰਗਾਏਂ ਤੂੰ ਹੀ ।੧੭।
3. ਬੇ-ਬਹੁਤ ਸ਼ਿਕਾਰ ਦਿਲੀਂ ਦੇ ਜ਼ਾਲਿਮ

ਬੇ-ਬਹੁਤ ਸ਼ਿਕਾਰ ਦਿਲੀਂ ਦੇ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਚਾਈ ਵਾਂਗ ਨ ਜਾਵਣਾ ਈ ।
ਫੜਕਦਾ ਛੋੜ ਨ ਵੰਜ ਵੇ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਉੱਤਰ ਸਮੁੰਦਰੋਂ ਆਵਣਾ ਈ ।
ਕਰ ਤਕਬੀਰ ਉਸ ਲਕੜੀ ਤੇਰੀ ਨੂੰ
ਪਕੜ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਚਾਵਣਾ ਈ ।
ਇਸ ਹੈਦਰ ਗੰਢੜੀ ਅਪਣੀ ਨੂੰ,
ਵਿੱਚ ਕਜਕੇ ਦੇ ਲੜਕਾਵਣਾ ਈ ।੬।
4. ਬੇ-ਬੈਂਸਰ ਝੁਕ ਲਬਾਂ ਤੇ ਆਈ

ਬੇ-ਬੈਂਸਰ ਝੁਕ ਲਬਾਂ ਤੇ ਆਈ
ਆਬਿ-ਹਿਆਤ ਦੇ ਪੀਵਣੇ ਨੂੰ ।
ਯਾ ਵਤ ਚਾਹਿਜ਼ਨਖਦਾਂ ਅੰਦਰ
ਲਟਕ ਸੁਨਹਰੀ ਥੀਵਣੇ ਨੂੰ ।
ਯਾ ਵਤ ਪਏ ਜਲੇਬ ਹੁਸਨ ਦੇ
ਪਏ ਕੜਾਹ ਤਲੀਵਣੇ ਨੂੰ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਮੈਂ ਭੀ ਬੈਂਸਰ ਥੀਵਾਂ,
ਭੱਠ ਘੱਤਾਂ ਏਸ ਜੀਵਣੇ ਨੂੰ ।੨੧।
5. ਬੇ-ਭਾਏ ਨ ਹੁਸਨ ਨੂੰ ਗਿਰਹ ਦਿਲ ਨਿਕਲੇ

ਬੇ-ਭਾਏ ਨ ਹੁਸਨ ਨੂੰ ਗਿਰਹ ਦਿਲ ਨਿਕਲੇ
ਤੇ ਦਿਲ ਕਮ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਕਾਈ ਕਿਸ਼ਤੀ ਨਹੀਂ ਆਜਿਜ਼ਾਂ ਦੇ
ਇਸ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਖੁਮ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਮਾਰੇ ਬਿਜਲੀ ਹਿਕੇ ਦਮ ਕਹੰਦੀ ਮਜਾਲ
ਇਸ ਆਤਿਸ਼ ਨੂੰ ਦਮ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਵਾਅਦਾ ਵਿਸਾਲ ਕਿਆਮਤ ਬਰ ਹੱਕ,
ਹੈਦਰ ਮੈਂ ਗ਼ਮ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।੧੯।
6. ਬੇ-ਭਾਈ ਮੈਂਡੇ ਕੇਹੀਆਂ

ਬੇ-ਭਾਈ ਮੈਂਡੇ ਕੇਹੀਆਂ
ਇਹ ਸੱਪ ਦੀਆਂ ਲੀਕਾਂ ।
ਮੈਨੂੰ ਸ਼ੂਕਦਾ ਤੇ ਸ਼ੇਰ ਆਇਆ
ਊ ਬੂ ਚੀਕਾਂ ।
ਮੈਨੂੰ ਯਾਰ ਝੋਕ ਝੋਕੀ ਕਿਥੋਂ
ਲਿਖੀਆਂ ਇਹ ਲੀਕਾਂ ।
ਮੈਨੂੰ ਬਾਗ ਤੇ ਬਹਾਰਾਂ
ਓ ਬੂਟੜੇ ਛੀਕਾਂ ।
ਪੜ੍ਹਾਂ ਬੇ ਤੇ ਸੇ ਮੈਂ
ਕਿਹੜਿਆਂ ਰਫੀਕਾਂ ।
ਮੈਂਡੇ ਦਰਸ ਦੋਜ਼ੀ ਮਹੀਂ
ਉਹ ਰੰਗ ਤੇ ਕਹੀਕਾਂ ।
ਵੇਖਾਂ ਜ਼ੇਰਾਂ ਜ਼ਬਰਾਂ ਹੈਦਰ,
ਕਿ ਮੈਂ ਯਾਰ ਉਡੀਕਾਂ ।੧੫।
7. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਆਹੋ ਵੇਖਾਂ ਕਾਈ ਗੱਲ ਕਹੇ

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਆਹੋ ਵੇਖਾਂ ਕਾਈ ਗੱਲ ਕਹੇ
ਉਸ ਰੁੱਠੜੇ ਯਾਰ ਮਨਾਵਣ ਦੀ ।
ਉਸ ਲਬ ਨਾਲ ਹੰਸਾਵਣ ਦੀ
ਉਸ ਮੱਥੇ ਦੇ ਵਲ ਖੁਲ੍ਹਾਵਣ ਦੀ ।
ਉਸ ਭੜਕੀ ਭਾਹ ਬੁਝਾਵਣ ਦੀ
ਤੇ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਵਾਂਗ ਹਸਾਵਣ ਦੀ ।
ਤੇਗ ਧਰੂ ਮਿਆਨੋਂ ਠੱਗਣ(ਕੱਢਣ) ਦੀ
ਕਿਵੇਂ ਆਈ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਬਚਾਵਣ ਦੀ ।
ਸੁੱਤੀ ਸੇਜ ਤੇ ਮੈਂ ਮਤਵਾਲੀ ਭੀ
ਯਾਰ ਮੇਹਰ ਕੀਤੀ ਰਾਤੀਂ ਆਵਣ ਦੀ ।
ਯਾਰ ਵਲ ਵਲ ਸਦਿਆਂ ਨਾਮ ਕਰਮ
ਸੁਣ ਬਾਤ ਕਰੀਂ ਮਨ ਭਾਵਣ ਦੀ ।
ਤੇਰੇ ਭਾਗ ਸੁਹਾਗ ਜਗਾਵਣ ਦੀ
ਤੇ ਖੋਲ੍ਹ ਤਨੀ ਗਲ ਲਾਵਣ ਦੀ ।
ਮੈਂ ਉੱਬੜ੍ਹਵਾਹੇ ਨਚੋਕੀ ਉੱਠੀ
ਤਕਸੀਰ ਭੀ ਚਿਰ ਲਾਵਣ ਦੀ ।
ਹੈਦਰ ਆਖ ਉਸ ਯਾਰ ਦੇ ਬੇਲੀ ਨੂੰ,
ਕਾਈ ਗੱਲ ਕਰੇ ਬਖਸ਼ਾਵਣ ਦੀ ।੭।
8. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਆਖੋ ਨੀ ਤੁਸੀਂ ਚੂਚਕ ਤਾਈਂ

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਆਖੋ ਨੀ ਤੁਸੀਂ ਚੂਚਕ ਤਾਈਂ
ਵਾਸਤਾ ਮੌਲਾ ਪਾਕ ਦਾ ਈ ।
ਮੈਂ ਵਤ ਰੰਗੀਆਂ ਬਿਰਹੋਂ ਰਾਂਝਣ ਦੇ
ਖੇੜੇ ਦਾ ਨਾਮ ਕੁਆਕ ਦਾ ਈ ।
ਖੇੜੇ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾ ਬਣਦੀ ਏ ਮੇਰੀ
ਰਾਂਝਣ ਲਾਇਕ ਸਾਕ ਦਾ ਈ ।
ਪੈਵੰਦ ਕਾਰਣ ਸਾਕ ਕਚੀਵਣ
ਪੈਵੰਦ ਵਤ ਹੱਕ ਚਾਕ ਦਾ ਈ ।
ਖੇੜੇ ਦਾ ਸਾਕ ਨਾਪਾਕ ਨੀ ਭੈਣਾਂ
ਇਹ ਵਤ ਸਾਕ ਅਰਾਕ ਦਾ ਈ ।
ਤੂੰ ਭੀ ਨਾਉਂ ਖੁਦਾ ਦਾ ਆਖ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਲੈ ਵਤ ਬਾਹਰਾ ਸਾਕ ਦਾ ਈ ।੧੮।
9. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਹੀਰੇ ਹੀਰੇ ਕਰ ਆਹੋ ਨਹੀਂ

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਹੀਰੇ ਹੀਰੇ ਕਰ ਆਹੋ ਨਹੀਂ
ਔਰ ਔਰ ਨ ਰਾਂਝਣ ਭਾਵੰਦੀ ਏ ।
ਦੂਰ ਦੂਰ ਭੰਨੀਆਂ ਮੈਂਡੇ ਕੋਲ ਨ ਆਉ
ਯਾਰ ਨੂੰ ਗੈਰਤ ਆਵੰਦੀ ਏ ।
ਭੈਣਾਂ ਵੀਰਾ ਵੀਰਾ ਕਰ ਗਾਵੋ ਤੁਸੀਂ
ਹੀਰ ਬੇਲੀ ਦੇ ਗਾਵੰਦੀ ਏ ।
ਭੈਣਾਂ ਵਾਹਣਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾਹੋ ਤੁਸੀਂ
ਹੀਰ ਕਪੜ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਹਾਵੰਦੀ ਏ ।
ਭੈਣਾਂ ਕੰਢਿਆਂ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਝੁੱਮਰ ਪਾਓ
ਹੀਰ ਲਹਰੇ ਝਨਾਵੰਦੀ ਏ ।
ਛੰਨੇ ਚੂਰੀ ਦੇ ਕੁੱਟ ਖਾਓ ਤੁਸੀਂ
ਹੀਰੇ ਘੁੰਮਰ-ਘੇਰੀ ਖਾਵੰਦੀ ਏ ।
ਬੂਰ ਬੂਰ ਤੇ ਸੋਹਣੀ ਕਰ ਕਰ
ਮਾਹੀ ਨੂੰ ਮਹੀਂ ਮਿਲਾਵੰਦੀ ਏ ।
ਹੀਰ ਆਪਣਾ ਨਾਂ ਵਿਚ ਚਾਹੇ ਹੈਦਰ,
ਆਸ਼ਿਕ ਯਾਰ ਦੇ ਨਾਵੰਦੀ ਏ ।੩।
10. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਹਿੱਕਾ ਕੀਤੀ ਨਿਗਾਹ ਪਿਆਰੇ

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਹਿੱਕਾ ਕੀਤੀ ਨਿਗਾਹ ਪਿਆਰੇ
ਵਤ ਮੈਂਡਾ ਦਿਲ ਸਿਕਦਾ ਈ ।
ਓਹਾ ਹਿੱਕਾ ਤੇਗ ਜੋ ਵਾਹੀ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਜ਼ਖਮ ਮੈਂਡਾ ਨਿੱਤ ਚਿਕਦਾ ਈ ।
ਕੇਹੀ ਕਾਲੀ ਤੇ ਕੋਝੀ ਡਰਾਵਣੀਆਂ
ਤੇਗ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗਰ ਨਾ ਫਿਕਦਾ ਈ ।
ਮੈਂਡਾ ਟੱਪ ਸੀਨੜਾ ਭਾਹ ਥੀਆ
ਦਿਲ ਦਾਣਾ ਵਾਂਗਰ ਨ ਟਿਕਦਾ ਈ ।
ਹਿਕਸ ਹੈਦਰ ਮਾਰੀਆਂ ਤਾਰੀਆਂ,
ਮੁਲਕ ਭੀ ਓਸੇ ਹਿੱਕ ਦਾ ਈ ।੧੦।
11. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਕੁਝ ਨਾ ਚੋਖਾ ਯਾਰ ਬਿਨਾਂ

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਕੁਝ ਨਾ ਚੋਖਾ ਯਾਰ ਬਿਨਾਂ
ਕੁਝ ਥੀਵਣ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾ ਨਹੀਂ ।
ਉਸ ਜੁਗ ਜੁਗ ਜੀਵਨ ਜੋਗੇ ਬਿਨਾਂ
ਇਸ ਜੀਵਣ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾ ਨਹੀਂ ।
ਬਿਨ ਸੋਜ਼ਨ ਪਲਕਾਂ ਤ੍ਰਿਖੀਆਂ ਦੇ
ਫੱਟ ਸੀਵਣ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾ ਨਹੀਂ ।
ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਪਿਆਰੇ ਬਿਨਾਂ
ਮਧ ਪੀਵਣ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾ ਨਹੀਂ ।੮।
12. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਮੈਂ ਖੁਦੀ ਯਾਰ ਦੀ ਨੇ

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਮੈਂ ਖੁਦੀ ਯਾਰ ਦੀ ਨੇ
ਵੱਸੇ ਹਿਕ ਵੇਹੜੇ ਵਲ ਵੇਖੇ ਨਹੀਂ ।
ਮੈਂ ਆਰਸੀਆਂ ਹੱਥ ਯਾਰ ਦੇ
ਵੇਖੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੈਂ ਵਲ ਵੇਖੇ ਨਹੀਂ ।
ਵੇਖੇ ਅਪਣਾ ਬਾਗ ਬਹਾਰ
ਅਸਾਂ ਵਲ ਵੇਖਦਾ ਭੁੱਲ ਵਲ ਵੇਖੇ ਨਹੀਂ ।
ਜਿਵੇਂ ਮੁਕੀ ਅੱਖੀਂ ਦੇ ਮਾਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ
ਅੱਖੀਆਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਵਲ ਵੇਖੇ ਨਹੀਂ ।
ਮੈਂਡੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਓਹੋ ਓਹੋ
ਚਸ਼ਮ ਉਹੀ ਮੈਂ ਵਲ ਵੇਖੇ ਨਹੀਂ ।
ਕਿਥੋਂ ਸੁਣੀਵੇ ਕੂਕ ਆਰਸੀ ਦੀ,
ਜੇਹੜਾ ਤੇਰਾ ਨਿਗਾਹ ਝੱਲ ਵੇਖੇ ਨਹੀਂ ।
ਮੱਥੇ ਤੇ ਵਲ ਪਾਇਓ ਸੂ ਹੈਦਰ,
ਮੈਂ ਵਲ ਭੀ ਕਲ ਵੇਖੇ ਨਹੀਂ ।੧।
13. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਨਾਜ਼ ਸੱਜਣ ਦੇ ਮਾਰੀਆਂ ਮੈਂ

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਨਾਜ਼ ਸੱਜਣ ਦੇ ਮਾਰੀਆਂ ਮੈਂ
ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰੇਂ ਲਾਉਬਾਲੀਆਂ ਦੀ ।
ਭੈਣਾਂ ਨਾਜ਼ ਸਜਣ ਦੇ ਮਾਰੀਆਂ ਮੈਂ
ਕੀ ਗੱਲ ਕਰੇਂ ਭਾਹੀਂ ਬਾਲੀਆਂ ਦੀ ।
ਭੈਣਾਂ ਪੁੱਛੇ ਨਾ ਵਾਤ ਸਿਆਲੀਂ ਦੀ
ਇਹਨਾਂ ਸੂਹੇ ਸਾਲੂ ਵਾਲੀਆਂ ਦੀ ।
ਇਹਨਾਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਦੀ
ਇਹਨਾਂ ਮਸਤ ਅੱਖੀਂ ਮਤਵਾਲੀਆਂ ਦੀ ।
ਇਹੀ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਨੇ ਆਹ ਜੇ ਸੱਚ ਪੁਛੇਂ
ਗਲ ਪੌਂਦੀਆਂ ਨੇ ਸੌਦਿਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਦੀ ।
ਇਹ ਲਹਬਰ ਲੰਮੜੇ ਉੱਚੜੇ ਭੀ
ਸਭ ਖਾਕ ਕੰਤ ਸੰਭਾਲੀਆਂ ਦੀ ।
ਰੋਂਦਿਆਂ ਰੋਂਦਿਆਂ ਮਰ ਮਰ ਗਈਆਂ ਦੀ
ਸੰਦੀਆਂ ਤੇ ਸਿਆਲੀਆਂ ਦੀ ।
ਹੈਦਰ ਆਖਿਰ ਖਾਕ ਜੋ ਹੋਣਾ,
ਰੀਝ ਕੇਹੀ ਹੈ ਨਿਹਾਲੀਆਂ ਦੀ ।੧੩।
14. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਸੋਹਣੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੋਹਣਾ ਨਾਜ਼

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਸੋਹਣੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੋਹਣਾ ਨਾਜ਼
ਅਸਾਂ ਕੋਝੀਣੀਆਂ ਬਹੁਤ ਨਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।
ਮਤਾਂ ਗਾਲੀਂ ਦੇ ਨਾਲ ਦਿਲਾ ਯਾਦ ਲੇਵੇ
ਗਲ ਦੀ ਜ਼ੁਲਫ ਦਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।
ਅਸਾਂ 'ਕਾਲੂ ਬਲਾ' ਭੁੱਲ ਆਖਿਆ ਏ
ਅੱਖੀਂ ਮਸਤ ਅਲਸਤ ਨਿਆਜ਼ ਨਹੀਂ ।
ਉਹਨਾਂ ਲਾਲ ਲਬਾਂ ਨਾਲ ਮਿੱਸੀ ਮਿਸਵਾਕ
ਹਕੀਕਤ ਨਾਲ ਮਜਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।
ਉਹ ਕੋਝੜਾ ਹਾਸਾ ਕਿਆ ਰਾਜ਼ ਨਿਹਾਨੀ
ਗਮਜ਼ੇ ਕਿਆ ਗੁਮਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।
ਜੇ ਮੱਥੇ ਦਾ ਵਲ ਸ਼ੋਖ ਕਰੇ
ਉਹ ਨੈਣ ਗਰੀਬ-ਨਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।
ਕੂਕ ਵੇ ਹੈਦਰ ਤਾਨਾ ਰੀ ਰੀ ਤਨ,
ਤੰਬੂਰੇ ਦਾ ਸਾਜ਼ ਨਹੀਂ ।੧੧।
15. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਤੋਬਾ ਹੈ ਮੈਂ ਯਾਰ ਬਿਨਾ ਵਤ

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਤੋਬਾ ਹੈ ਮੈਂ ਯਾਰ ਬਿਨਾ ਵਤ
ਪੋਪਟ ਖੰਡ ਨਾ ਗਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰੀਆਂ ਭੈੜੀਆਂ ਦੇਵਣ
ਨੇਵਰ ਨੂੰ ਛਣਕਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਸ਼ਾਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਸੇਹਰੇ ਗਾਵਣ
ਨਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਤਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਹੈਦਰ ਵਾਲੇ ਵੇਹੜੇ ਆਖਣ
ਰਮਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਬੁਝਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਵੱਤ ਮੱਸੀ ਮਿਸਵਾਕ ਦੇ ਪਾਨ ਚਬਾਵਾਂ
ਅੱਖੀਆਂ ਸੁਰਮਾ ਪਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਧੜੀ ਗੁੰਦਾਵਣ ਮਾਂਗ ਭਰਾਵਣ
ਘਸ ਘਸ ਚੰਦਨ ਲਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਤੋਬਾ ਹੈ ਹੈਦਰ ਦੂਰ ਸਜਣ ਥੋਂ,
ਜੀਵਣਾ ਭੀ ਮਰ ਜਾਵਣਾ ਭੀ ।੪।
16. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਉਹ ਮੁਖ ਸੋਹਣਾ ਸੁਧ ਕਰਮ

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਉਹ ਮੁਖ ਸੋਹਣਾ ਸੁਧ ਕਰਮ
ਅਤੇ ਗੁੱਸਾ ਅਜਬ ਹਾ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਏ ।
ਉਹ ਹੱਸਣ ਫੁੱਲ ਤੇ ਬੇਖਾਰ ਗੁਲ
ਤੇ ਖਾਰ ਗਜ਼ਬ ਹਾ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਏ ।
ਐਵੇਂ ਹਾਸੇ ਹਾਸੇ ਮੱਥੇ ਵਲ
ਵੇਖ ਹਸਦੀ ਲਬ ਹਾ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਏ ।
ਜੇ ਵੱਤ ਗੁੱਸਾ ਅਸਾਂ ਥੋਂ ਆਇਆ
ਤੇ ਇਹ ਸਬਬ ਹਾ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਏ ।
ਹੈਦਰ ਅਪਣਾ ਕੀਤਾ ਲੈਂਦੇ ਹਰ ਕੋਈ,
ਵਸ ਨਾ ਰੱਬ ਹਾ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਏ ।੧੨।
17. ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਵੱਜਿਆ ਮਾਰੂ ਇਸ਼ਕ ਅਵੱਲੇ ਦਾ

ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਵੱਜਿਆ ਮਾਰੂ ਇਸ਼ਕ ਅਵੱਲੇ ਦਾ
ਦਮ ਤਰਵਾਰ ਦਾ ਵਾਰ ਥੀਆ ।
ਕਿਆ ਸਾਹਿਰੀ ਇਸ਼ਕ ਅਵੱਲੜਾ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਕਤਰਾ ਪਾਣੀ ਦਾ ਨਾਰ ਥੀਆ ।
ਸ਼ਪ ਸ਼ਪ ਤੇਗਾਂ ਦੀ ਠਾ ਠਾਠਾਂ ਦੀ ਥੀਂ
ਕਪਰ ਦਾ ਕਰੜਕਾਰ ਥੀਆ ।
ਸਾਂਗ ਦੀ ਤਾਂਗ ਨੂੰ ਹੈਦਰ ਠੱਲਿਆ
ਇੰਨਸ਼ਾ-ਅੱਲਾਹ ਪਾਰ ਥੀਆ ।੫।
18. ਬੇ-ਭਲਾ ਵੇ ਸਾਹਿਬ ਮੈਂ ਭੀ ਤੈਂਡੀਆਂ

ਬੇ-ਭਲਾ ਵੇ ਸਾਹਿਬ ਮੈਂ ਭੀ ਤੈਂਡੀਆਂ
ਹਿਕ ਤਲਵਾਰ ਦਾ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਕੇਹੀ ਝੜ ਤਰਵਾਰ ਏ ਬਿਜਲੀ ਦੀ
ਸਿਰ ਖੁੰਡੀ ਐਡਾ ਅੰਧਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਮੀਆਂ ਅੱਜ ਭੀ ਤੂੰ ਹੈਂ ਤੇ ਕਲ ਭੀ ਤੂੰ ਹੈਂ
ਕਿਆ ਭਾਣਾ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਕੂਚੇ ਜ਼ੁਲਫ ਦੇ ਰਾਤੀਂ ਚਾਨਣ ਕਿਆ
ਗਲ ਬੰਨਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਬਿਨ ਫਾਲ ਦੇ ਚੋਰ ਤੇ ਨਗ ਦੇ ਡਿੱਠਾ
ਸ਼ੋਰ ਅਤੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਉਹ ਪਲਕਾਂ ਕੱਢ ਵੁਠਾ ਸ਼ਾਹਦ ਹੈ
ਹੋ ਅਪੁੱਠਿਆਂ ਮਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਹੈਦਰ ਇਹ ਪੁੱਠੀਆਂ ਸਿਧੀਆਂ ਤੋਂ,
ਆਸ ਸਾਰ ਦੀ ਸਾਰ ਨਹੀਂ ।੨।
19. ਬੇ-ਭਰ ਭਰ ਰਹੀ ਸਪਾਰੇ ਇਹ

ਬੇ-ਭਰ ਭਰ ਰਹੀ ਸਪਾਰੇ ਇਹ
ਦਿਲ ਫੜੀਂ ਕੀਤੇ ਸੀਪਾਰੇ ।
ਹਰ ਹਰ ਪਾਰਾ ਪਾਰੇ ਵਾਂਗੂੰ
ਨਿਕਲ ਗਇਆ ਉਸ ਪਾਰੇ ।
ਪੜ੍ਹੀ ਕਿਤਾਬ ਹੁਸਨ ਤੇਰੇ ਦੀ
ਰਹੀ ਕੁਰਾਨ ਸੀ ਪਾਰੇ ।
ਨਜ਼ਰੋਂ ਅਲਿਫ਼ ਕੀਤੋ ਸੀ ਜ਼ਾਹਰ
ਬੇ ਤੇ ਸਭ ਵਿਸਾਰੇ ।
ਬੇ ਤੇ ਉਤੇ ਜ਼ੇਰਾਂ ਹੈਦਰ,
ਸੱਭੇ ਕੂੜ ਪਸਾਰੇ ।੧੬।
20. ਬੇ-ਭੀ ਜ਼ਹਰ ਨਹੀਂ ਜੋ ਖਾ ਮਰਨ

ਬੇ-ਭੀ ਜ਼ਹਰ ਨਹੀਂ ਜੋ ਖਾ ਮਰਨ
ਕੁਛ ਸ਼ਰਮ ਨ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਕਿਆ ਹਿਆ ਇਹਨਾਂ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ
ਕੁਝ ਲੱਜ ਨਹੀਂ ਤੂਰਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਭੈੜੇ ਭਰ ਭਰ ਕੇ ਦੇਵਣ ਖਜ਼ਾਨੇ
ਫ਼ਾਰਸੀਆਂ ਖੁਰਾਸਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਵਿਚ ਢੂਣੀਆਂ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨੱਕ ਡੋਬਣ
ਜੇ ਲਹਿਣ ਨਾ ਵੱਡਿਆਂ ਪਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਹਿੱਕੇ ਤਾਂ ਮਾਰ ਕਟਾਰੀ ਮਰੋ
ਜੇ ਸਕੋ ਨ ਮਾਰ ਈਰਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ ਚਾ ਮੁਨਾਈਆਂ ਅਖੀਵਨ
ਕਸ਼ਫ(ਹੈਫ) ਏ ਇਹਨਾਂ ਜ਼ਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਤੋਪਚੀਆਂ ਜ਼ੰਬੂਰਚੀਆਂ ਨੂੰ
ਬਰਕੰਦਾਜ਼ਾਂ ਬਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਇਹਨਾਂ ਬਾਂਕਿਆਂ ਟੇਢਿਆਂ ਡਿੰਗਿਆਂ ਨੂੰ
ਇਹਨਾਂ ਤੁਰਕੀਆਂ ਆਕੜਖਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਨੋਕ ਬੰਦਾਂ ਦੱਖਣੀ ਜਾਮੇ ਬਾਂਕੇ
ਤੇ ਪੋਸ਼ ਕਮਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਇਹਨਾਂ ਪਲੱਥੇਬਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ
ਇਹਨਾਂ ਫੀਲਕੱਦਾਂ ਅਫਗਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਇਹਨਾਂ ਤੱਬਤੀਆਂ ਕੁਸ਼ਤੀਗੀਰਾਂ ਨੂੰ
ਇਹਨਾਂ ਤੀਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਮਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਹੈਦਰ ਆਖ ਇਹਨਾਂ ਹੀਜੜਿਆਂ ਨੂੰ,
ਹੇਜ਼ਾ ਨਾ-ਮਰਦਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।੧੪।
21. ਬੇ-ਬੁਲਾਕ ਰੰਗੀਲ ਸੁਨਹਰੀ

ਬੇ-ਬੁਲਾਕ ਰੰਗੀਲ ਸੁਨਹਰੀ
ਲਟਕ ਰਹੀ ਮਿਰਜਾਨ ਉਤੇ ।
ਯਾ ਕਿਸੇ ਕਾਤਿਬ ਰਕੂਅ' ਪਾਇਆ
ਸੂਰਤ ਉਲ ਰਹਮਾਨ ਉਤੇ ।
ਯਾ ਸਿਆਦ ਲਗਾਈ ਫਾਹੀ
ਮੈਂ ਜੇਹੇ ਮਿਰਗ ਫੰਸਾਣ ਉਤੇ ।
ਪਰ ਹੈਦਰ ਰਕਮ ਕੱਤਲ ਦਾ ਸੀ ਲਿਖਿਆ,
ਆਸ਼ਿਕ ਬੇ-ਫਰਮਾਨ ਉਤੇ ।੨੦।

ਡਾਲ,ਦਾਲ
1. ਡਾਲ-ਡਿੱਠੀ ਗੋਲੜੀ ਇਕ ਇਹਨਾਂ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦੀ

ਡਾਲ-ਡਿੱਠੀ ਗੋਲੜੀ ਇਕ ਇਹਨਾਂ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦੀ
ਮਿੱਠੇ ਬੋਲ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਬੋਲ ਦਿਸੇ ।
ਨਾਲ ਹਿਕ ਤਿਲ ਲਾਲ ਲਬਾਂ ਦੇ ਕੋਈ
ਲਖ ਤਵੰਗਰ ਤੋਲ ਦਿਸੇ ।
ਵਿਚ ਪਤ ਸ਼ੱਕਰ ਨਿੱਤ ਘੋਲ ਦਿਸੇ
ਕਿ ਦਾਰ ਜਲੇਬੀ ਖੋਲ ਦਿਸੇ ।
ਸਾਇਆ ਭੀ ਓਸੇ ਸਰਵ ਰਵਾਂ ਦਾ
ਲਟਕ ਭੀ ਓਸੇ ਚੋਲ ਦਿਸੇ ।
ਇਹ ਫੌਜ ਭੀ ਓਸੇ ਲਸ਼ਕਰ ਦੀ
ਇਹ ਧਾੜ ਭੀ ਓਸੇ ਕੋਲ ਦਿਸੇ ।
ਧੁੰਮਦੀ ਸੀ ਸੋ ਸੁਬ੍ਹਾ ਕਿਆਮਤ
ਜੇ ਉਹ ਘੁੰਘਟ ਖੋਲ ਦਿਸੇ ।
ਖੁਲੀਂ ਵਾਲੀ ਜਾਲੀ ਦੀ ਚੋਲੀ
ਨਦੀਆਂ ਨੈਣ ਦਰ ਮੋਲ ਦਿਸੇ ।
ਪਈ ਕੱਪਰ ਉੱਤੇ ਕਮਲੀ ਸ਼ਾਇਦ
ਬੇਲੀ ਮਾਹੀ ਕੋਲ ਦਿਸੇ ।
ਸ਼ਾਇਦ ਪਾਸਨੇ ਵਤੇ ਢੋਲਣ
ਹੈਦਰ ਖਾਏ ਧਰੋ ਧੋਲ ਦਿਸੇ ।੪।
2. ਦਾਲ-ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਲ ਡਿੱਠਿਆਂ ਪਰ ਵਿੱਚ

ਦਾਲ-ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਲ ਡਿੱਠਿਆਂ ਪਰ ਵਿੱਚ
ਚਾ' ਜ਼ਰਫ ਨ ਸਮਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਚਾਰ ਤਰਫ ਤੋਂ ਪਾਕ ਪਿਆਰਾ
ਤਰਫਾਂ ਆਪ ਬਣਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਵਸੇ ਭੀ ਉਹਲੇ ਦਿਸੇ ਨ ਅੱਖੀਂ
ਵੇਖਦਿਆਂ ਕੱਜਲ ਪਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਯਾਰ ਆਰਸੀ ਅੰਦਰ ਨਾਹੀਂ
ਅਤੇ ਵਿੱਚ ਆਰਸੀ ਰੁੱਖ ਵਿਖਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਓਹੋ ਦੀਵਾਲ ਦਿਖਾਕੇ ਰੁਖ ਉੱਤੇ
ਸਮਾ' ਚਾ ਟਿਕਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਤਾਹੀਏਂ ਤਾਂ ਵਸਲ ਹਿਆਤੀ ਉੱਤੇ
ਤੈਹੋਂ ਪਤੰਗ ਨੂੰ ਯਾਰ ਜਲਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਇਹ ਸੋਹਣੇ ਆਪ ਨ ਸੋਹਣੇ
ਓਹੋ ਬੇਰੰਗ ਰੂਪ ਚਮਕਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਵਤ ਸੋਹਣਾ ਨਕਸ਼ ਇਹਨਾਂ ਦਾ
ਕਿਉਂ ਬੇਜਾਨ ਹੋਇਆ ਡਰਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਵਤ ਸੋਹਣੀ ਜਿੰਦ ਅਖੀਵੇ
ਕਿਉਂ ਕੋਹਜੜਾ ਮੂਲ ਨ ਭਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਵਤ ਦੋਹੀਂ ਅੱਖੀਉਂ ਤੱਕੇ
ਕਿਉਂ ਕਦੀ ਦੁਸ਼ਮਨ ਹਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਉਹੋ ਬੇਚੂੰ ਦਿਸੇ ਤੇ ਦਿਸੇ ਗ਼ੈਰ ਨਾ
ਅਪਣਾ ਨਕਸ਼ ਦਿਖਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਓਹੋ ਬੇਰੰਗ
ਝਾਤੀ ਲੁਕ ਲੁਕ ਪਾ ਵਿਖਾਵੰਦਾ ਈ ।੩।
3. ਦਾਲ-ਦੋਹੜੇ ਆਖੇ ਮੈਂ ਜੱਗ ਵਾਲੇ

ਦਾਲ-ਦੋਹੜੇ ਆਖੇ ਮੈਂ ਜੱਗ ਵਾਲੇ
ਰੋ ਰੋ ਜੱਗ ਹਸਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਮਤਾਂ ਯਾਰ ਸੁਣੇ ਤੇ ਹਾਸਾ ਕਰੇ
ਮੈਂਡਾ ਰੂਹ ਥੀਆ ਖੰਡ ਖਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਤੇਲੀ ਭੀ ਯਾਰ ਤੇ ਰੁੱਖਾ ਭੀ ਖਾਜੇ
ਜ਼ੁਲਫ ਦੇਵਨ ਹਥ ਲਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਹੁਣ ਵਾ' ਦਾ ਵਿਸਾਲ ਦੇ ਮਾਹ ਥੀਂ
ਪੂਰੇ ਲੱਗੀਆਂ ਪੀਰਾਂ ਜਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਮ ਉਮੀਦਵਾਰੀ ਦੇਹ
ਜਾਵਣ ਇਹ ਦਿਨ ਆਵਣ ਨੂੰ ।
ਕਰ ਮੱਸ ਲਬਾਂ ਤੇ ਮਿਸ ਕਰੇ
ਪਰ ਲਿਖਿਆ ਕੌਣ ਮਿਟਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਕੂਚ ਕਰੈਂਦਾ ਹੁਸਨ ਜਨਾਂ
ਦੇਖਾਂ ਹੁਦੀ ਕਨ ਲੰਘਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਰਹਜ਼ਨ ਖਾਲ ਬਹੁਤ ਮਲਾਹਜ਼ਾ
ਚਾਹੀਏ ਕਿਉਂ ਨਕਦ ਮੁਹਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਤੋੜੇ ਮੱਥੇ ਦਾ ਵਲ ਅਵਲਾ ਸਿਪਾਹੀ
ਸਾਥ ਥੀਆਂ ਪਹੁੰਚਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਜ਼ੋਰੀ ਲਾਲ ਤੇ ਪੌਂਦਾ ਤਿਲ ਤੋੜੇ
ਸਾਂਗਾ ਨੈਣ ਭਵਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਹੁਣ ਰਾਜ਼ੀ ਕਰੇ ਗੱਲ ਧਿੰਗਾਣੇ
ਜੌਰ-ਓ-ਸਿਤਮ ਬਖਸ਼ਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਹੁਣ ਜ਼ਾਲਿਮ ਖਾਲ ਭੀ ਹਾਜ਼ਰ
ਤਿਲ ਤਿਲ ਹੱਕ ਚੁਕਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਪਲ ਪਲ ਨੈਣ ਕਰੇਂਦੇ ਕੁਰਨਸ਼
ਪਲਕਾਂ ਨਾਲ ਵਿਛਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਹੁਣ ਜ਼ੁਲਫ ਸਿਆਹ ਭੀ ਲਟਕ ਪਈ
ਗਲ ਲੱਗੀ ਸੋਜ਼ ਵਗਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਹੁਣ ਲੜ ਗਇਆ ਨਾਗ ਸਿਆਹ ਮੱਥੇ
ਛਿੱਕਣ ਤੇ ਪਛਤਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਹੁਣ ਫੜਿਆ ਮੰਦਰ ਫਕੀਰ ਦਾ
ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੋ ਸੂ ਹੱਥ ਸਿਆਵਣ ਨੂੰ ।
ਹੈਦਰ ਹੁਣ ਜ਼ੁਲਫ ਦਾ ਛਿੱਕਾ ਖਤ
ਆਇਆ ਈ ਦਾਦ ਦਿਵਾਵਣ ਨੂੰ ।੨।
4. ਦਾਲ-ਦੂਰੋਂ ਨੇੜਿਉਂ ਦੂਰ ਪਿਆਰਾ

ਦਾਲ-ਦੂਰੋਂ ਨੇੜਿਉਂ ਦੂਰ ਪਿਆਰਾ
ਅਤੇ ਸ਼ਾਹ-ਰਗ ਥੀਂ ਭੀ ਨੇੜੇ ਵਲੇ ।
ਕੋਈ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਅੱਗ ਭੜਕ ਉਠੀ
ਮੀਂਹ ਵੱਸੇ ਦੇਖਾਂ ਦੇਸ ਕਿਹੜੇ ਵਲੇ ।
ਸੈ ਵੇਹੜੀਂ ਆਪ ਨੂੰ ਵੇਹੜੇ ਕਹਿਆ
ਤਾਂ ਬਿਜਲੀ ਨੂੰ ਝੜ ਵੇਹੜੇ ਵਲੇ ।
ਮੈਨੂੰ ਮਾਰ ਨ ਵੀਰ ਵੇਹੜਾ ਨ ਆਪ ਤੋਂ
ਘਤ ਵਿਹਾਰੀਂ ਪਰੇ ਵਲੇ ।
ਨਿਤ ਵੇਲੇ ਚੱਕੀ ਚਾਕ ਨੂੰ ਬਾਬਲ
ਮਹੀਂ ਨਿੱਜ ਸਹੇੜੇ ਵਲੇ ।
ਮੈਨੂੰ ਲੈ ਚਲ ਰਾਂਝਣ ਤਖਤ ਹਜ਼ਾਰੇ
ਇਹ ਖੇੜਿਆਂ ਦੀ ਜੜਹੇ ਵਲੇ ।
ਕਾਜ਼ੀ ਕਿਹੜੀ ਕਿਤਾਬ ਅੰਦਰ ਡਿੱਠੇ
ਹੀਰੇ ਦੇ ਭਾਈ ਖੇੜੇ ਵਲੇ ।
ਖੇੜੇ ਨੂੰ ਮਰ ਵਖੇੜੇ ਨ ਕਰ
ਛੋੜ ਵੇ ਕਾਜ਼ੀ ਬਖੇੜੇ ਵਲੇ ।
ਰਾਂਝਣ ਹੀਰ ਤੇ ਹੀਰ ਏ ਰਾਂਝਣ
ਹਿਕ ਨੂੰ ਕੌਣ ਨਿਖੇੜੇ ਵਲੇ ।
ਇਸ਼ਕ ਥੋਂ ਜੰਮਿਆਂ ਸ਼ਰਾ' ਵੇ ਕਾਜ਼ੀ
ਖਾਵੇ ਨਾਹੀਂ ਅਨ੍ਹੇੜੇ ਵਲੇ ।
ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਦੀ ਕੂਕ ਡਾਹਡੀ ਕੇਹੀ
ਕਪੜ ਮਾਰੇ ਸੂ ਬੇੜੇ ਵਲੇ ।
ਉਹ ਖੁਤੀ ਤਰੁੱਟੀ ਅੱਜ ਕਲ ਹੈਦਰ
ਸੰਦਲ ਨਾਲ ਗਹੇੜੇ ਵਲੇ ।੧।

ਫ਼ੇ
1. ਫ਼ੇ-ਫ਼ਨਾਹ ਹੋਈ ਸਾਰੀ ਜਾਨ ਮੇਰੀ

ਫ਼ੇ-ਫ਼ਨਾਹ ਹੋਈ ਸਾਰੀ ਜਾਨ ਮੇਰੀ
ਅਤੇ ਸੋਹਣੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਾਹੀਂ ।
ਰਾਤ ਦੇਹਾਂ ਜਾਨੀ ਸਖਤ ਬੋਲੇ
ਕਦੇ ਮੇਹਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਿਗਾਹ ਨਾਹੀਂ ।
ਰੁੱਠੇ ਯਾਰ ਨੂੰ ਆਪ ਮਨਾਉਣਾ ਏਂ
ਓਥੇ ਹੋਰ ਵਕੀਲਾਂ ਦੀ ਜਾ ਨਾਹੀਂ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਮੀਆਂ ਮੌਲਾ ਖੁਸ਼ ਰੱਖੇ
ਹੱਸ ਬੋਲੇ ਦਾ ਕੁਝ ਗੁਨਾਹ ਨਾਹੀਂ ।


ਗਾਫ
1. ਗਾਫ-ਘੋਲ ਘੱਤਾਂ ਇਨਹਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਤੋਂ

ਗਾਫ-ਘੋਲ ਘੱਤਾਂ ਇਨਹਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਤੋਂ
ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਜਿਨਹਾਂ ਦੀਆਂ ਝਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਕੁਰਲਾ ਹੋਈਆਂ ਨੇ ਰਲ ਅਗਾਹਾਂ ਨੂੰ
ਰਾਤੀਂ ਲੰਮੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਹੀਲੇ ਕੀਤੇ ਜਿਨਹਾਂ ਆਤਿਸ਼ ਤੇ
ਪਰ ਸੋਨੇ ਦੇ ਨਾਲ ਕੁਠਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਓਸ ਗਲ ਦੀ ਸੋਨੇ ਦੀ ਸ਼ਰਮ ਕੁਨੋਂ
ਗਲ ਪੌਂਦੀਆਂ ਸੋਬੰਦੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਮੈਂਡੀਆਂ ਕਿਉਂ ਤਕਸੀਰਾਂ ਸੰਮ੍ਹਾਲੀਆਂ ਨੇ
ਮੱਥੇ ਦੇ ਵਲ ਵਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਸਭ ਕੁਝ ਤੈਂਡੇ ਹੱਥ ਦਾ ਧੱਬਾ
ਜੇ ਵਤ ਗਾਹਲੀਂ ਸੰਮ੍ਹਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਹਿਕ ਵਾਲ ਭੀ ਡਿੰਗਾ ਨਾ ਥੀਵੇ ਅਸਾਥੋਂ
ਅਸਾਂ ਤੇ ਕੇਹੀਆਂ ਜ਼ੁਲ ਜਲਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਅਲੀਹੈਦਰ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਖੱਸ ਨਹੀਂ,
ਉਹੀ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਘੁੰਗਰਿਆਲੀਆਂ ਨੇ ।੨੧।

ਗ਼ੈਨ
1. ਗ਼ੈਨ-ਗ਼ੈਰ ਕੋਲੋਂ ਮੈਂਡਾ ਯਾਰ ਸੋਹਣਾ

ਗ਼ੈਨ-ਗ਼ੈਰ ਕੋਲੋਂ ਮੈਂਡਾ ਯਾਰ ਸੋਹਣਾ
ਵਿੱਚ ਘੁੰਡ ਦੇ ਮੁਖ ਛੁਪਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਹਿਕ ਆਪ ਨਾਜ਼ਰ ਤੇ ਮਨਜ਼ੂਰ ਨਜ਼ਰ
ਲਖ ਰੰਗ ਬਣਾ ਵਿਖਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਕਈ ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਦੇ ਜਿਗਰ ਫੱਟ ਸੁੱਟੇ
ਲਖ ਨਾਮ ਨਿਸ਼ਾਨ ਧਰਾਵੰਦਾ ਏ ।
ਅਲੀਹੈਦਰ ਯਾਰ ਪਿਆਰੇ ਬਾਹਜੋਂ,
ਹੁਣ ਮਲੜਾ ਵੇਸ ਸਦਾਵੰਦਾ ਏ ।੧।

ਹੇ
1. ਹੇ-ਹਾਲ ਨਹੀਂ ਅਤਣ ਬੈਠਣੇ ਦਾ

ਹੇ-ਹਾਲ ਨਹੀਂ ਅਤਣ ਬੈਠਣੇ ਦਾ
ਬੋੜ ਚਰਖੇ ਨੇ ਕੌਣ ਭਵਾਂਸੀਆ ।
ਅਸਾਂ ਵਿੱਚ ਭੰਗੂੜੇ ਦੇ ਖਵਾਬ ਡਿੱਠੀ
ਰਾਂਝਾ ਤਖਤ ਹਜ਼ਾਰਿਉਂ ਆਵਸੀਆ ।
ਕੌਣ ਪੂਣੀ ਵੱਟੇ ਕੌਣ ਤੰਦ ਘੱਤੇ
ਢਿੱਲੀ ਮਾਹਲ ਕੌਣ ਬਣਾਵਸੀਆ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਸਿਉਣਾ ਯਾਰ ਸੋਹਣਾਂ
ਲੋਕ ਐਵੇਂ ਹੀ ਧੁੱਮਾਂ ਪਾਵਸੀਆ ।੪।
2. ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਘੁੰਘਟ ਕੱਢ ਨ ਮਾਰ ਵੇ ਜ਼ਾਲਿਮ

ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਘੁੰਘਟ ਕੱਢ ਨ ਮਾਰ ਵੇ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਮੈਂ ਤਰਵਾਰ ਸੰਜਾਨੀਆਂ ।
ਮੀਆਂ ਹੁਣ ਮੁਨਾਸਿਬ ਆਖੇਂ
ਪਰ ਮੈਂ ਚੋਰੀ ਕਾਰ ਸੰਜਾਨੀਆਂ ।
ਜੇ ਤੂੰ ਮੂੰਹ ਪਲੋ ਤਾਈਂ ਮੂੰਹ ਪਲੋ
ਮੈਂ ਰੋਵਾਂ ਪੁਕਾਰ ਸੰਜਾਨੀਆਂ ।
ਹਾਲ ਦੇ ਅਕਰ ਫੜਿਆ ਇਹ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਧਾਰ ਸੰਜਾਨੀਆਂ ।
ਇਹਨਾਂ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀਆਂ ਭਤਾਂ ਕੁਨੋਂ
ਤੇਗ਼ ਜੌਹਰਦਾਰ ਸੰਜਾਨੀਆਂ ।
ਇਹ ਗਲ ਗਲ ਦਬਦੀ ਲਕ ਨਹੀਂ
ਮੈਂ ਡਿੰਗਰੀ ਫਾਰ ਸੰਜਾਨੀਆਂ ।
ਮੀਆਂ ਇਸ਼ਕ ਤੇ ਮੁਸ਼ਕ ਨ ਗੁੱਝਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਮੈਂ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਸੰਜਾਨੀਆਂ ।
ਲੁੱਟ ਵੇ ਜ਼ਾਲਿਮ ਜੋ ਮਨ ਭਾਵੇ
ਵਲ ਵਲ ਮਾਰ ਸੰਜਾਨੀਆਂ ।
ਹੈਦਰ ਆਖੇਂ ਵਤ ਕਿਰਦਾਰ ਤੋਂ ਵੇਖਾਂ,
ਮੈਂ ਭੀ ਵਾਰ ਸੰਜਾਨੀਆਂ ।੨।
3. ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਮਾਰਿਆ ਈ ਇਹ ਲਾ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ

ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਮਾਰਿਆ ਈ ਇਹ ਲਾ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ
ਮਾਰਿਆ ਈ ਮਾਰ ਸੱਟਿਆ ਈ ।
ਹੁਣ ਵਤ ਕਿਉਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਨੂੰ ਵੱਟਿਆ ਈ
ਮੱਥਾ ਅੱਗੇ ਕਿਆ ਮਾਰ ਵੱਟਿਆ ਈ ।
ਪੀਵਾਂ ਆਬਿ-ਹਿਆਤੀ ਮੈਂ ਇਸ ਲਬ ਥੋਂ
ਕਰ ਬੇਸਿਰ ਜੇ ਸਿਰ ਕੱਟਿਆ ਈ ।
ਕਦੀ ਨਾਲ ਵਿਸਾਲ ਦੇ ਮਰਹਮ ਲਾਈ
ਜੇ ਨਾਲ ਫਿਰਾਕ ਦੇ ਫੱਟਿਆ ਈ ।
ਇਹੋ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਕੇਹੜਾ ਫੱਟਿਆ ਈ
ਕਦੀ ਆਖ ਸੋਹਣਿਆਂ ਭੀ ਫੱਟਿਆ ਈ ।
ਉਸ ਵਲ ਵਲ ਪੱਟੀਆਂ ਵਾਲੇ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਵਲ-ਵਲ ਮੈਨੂੰ ਫੱਟਿਆ ਈ ।
ਹੈਦਰ ਜੁੱਗ ਜੁੱਗ ਜੀਵੇਂ ਸੱਜਣ,
ਤੇਰੇ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਖੋਹ ਖੱਟਿਆ ਈ ।੧੦।
4. ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਮਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਨਾਜ਼ ਸੱਜਣ ਦੇ

ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਮਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਨਾਜ਼ ਸੱਜਣ ਦੇ
ਕੁਝ ਹਥ ਮੂਲ ਨ ਆਵੰਦਾ ਈ ।
ਕੇਹੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਮੂਰਤਾਂ
ਖਾਕ ਥੋਂ ਚਾ ਬਣਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਕਰਕੇ ਰੌਸ਼ਨ ਸੂਰਜ ਚੰਨ ਥੋਂ
ਖਾਕ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਇਸ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਭੀ ਅੰਬਰ ਚਾਹੜਕੇ,
ਹੈਦਰ ਚਾ ਦਬਾਵੰਦਾ ਈ ।੭।
5. ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਰਾਤੀਂ ਅੱਧੀ ਘੁੰਡ ਭੋਛਣ ਦਾ

ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਰਾਤੀਂ ਅੱਧੀ ਘੁੰਡ ਭੋਛਣ ਦਾ
ਮੈਂਡੇ ਯਾਰ ਕੀਤਾ ਦੀਦਾਰ ਕੁਨੋਂ ।
ਪਰ ਪਵੇ ਉਛਾਵਲਾ ਭੋਛਣ ਦੇ ਵਿਚੋਂ
ਜ਼ੁਲਫ ਅਤੇ ਰੁਖਸਾਰ ਕੁਨੋਂ ।
ਕੇਹੇ ਛਣ-ਛਣ ਦੇਂਹ ਤੇ ਤਾਰੇ ਬਣੇ
ਇਸ ਭੋਛਣ ਦੀ ਹਰ ਤਾਰ ਕੁਨੋਂ ।
ਕਿਆ ਛਣ-ਛਣ ਬਣਿਆ ਰੌਸ਼ਨ ਦੇਂਹ
ਉਸ ਚਮਕਣ ਦੇ ਚਮਕਾਰ ਕੁਨੋਂ ।
ਕੇਹੀ ਛਣ-ਛਣ ਰਾਤ ਅਨ੍ਹੇਰੀ ਬਣੀ
ਇਨਹਾਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਦੀ ਕਾਲੀ ਇਨਹਾਰ ਕੁਨੋਂ ।
ਅਤੇ ਵਲ ਵਲ ਪੌਂਦੀਆਂ ਦੇਂਹ ਤੇ ਰਾਤੀਂ
ਆਪਣੀ ਅਸਲ ਕਾਰ ਕੁਨੋਂ ।
ਜਿਵੇਂ ਵਲ ਵਲ ਗੁਲ ਤੇ ਸੁੰਬਲ ਪੌਂਦਾ
ਜੇ ਘੱਲੇ ਵਾਉ ਬਹਾਰ ਕੁਨੋਂ ।
ਸ਼ਾਲਾ ਜਮ ਜਮ ਖੁਲਣ ਥੰਡਰੀ ਬਹੁੜੀ,
ਹੈਦਰ ਅਲੀ ਕਹਾਰ ਕੁਨੋਂ ।੮।
6. ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਵਲ ਵਲ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਮਾਰਿਆ ਮੈਨੂੰ

ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਵਲ ਵਲ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਮਾਰਿਆ ਮੈਨੂੰ
ਮਾਰ ਸਿਆਹ ਡੰਗ ਮਾਰਿਆ ਈ ।
ਹੈ ਹੈ ਪੀਵ ਲਇਆ ਸਾਹ ਪੀਵਣ ਸਾਹ ਨੂੰ
ਸਾਹ ਅਸਾਂ ਕੋਈ ਹਾਇਆ ਈ ।
ਮੈਂਡੇ ਦਮ ਤੇ ਕਾਦਰੀਂ ਉਲਟ ਪਈਆਂ
ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਨੂੰ ਵਾਉ ਖਿਲਾਰਿਆ ਈ ।
ਇਸ ਲਾਲ ਲਬਾਂ ਵਾਲੀ ਵਾਗ ਇਨਹਾਂ
ਨਾਲ ਅੱਟੀ ਤਾਂ ਮੰਦਰ ਵਿਸਾਰਿਆ ਈ ।
ਇਸ ਮਾਂਦਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਮੰਦਰ ਇਨਹਾਂ
ਮੈਂਡਾ ਮਾਰ ਨਾਗਨੀ ਸਾੜਿਆ ਈ ।
ਨਿਤ ਡੰਗਿਉਂ ਅਹਦ ਅਸਾਡਾ ਡੰਗ
ਜੇ ਡੰਗ ਸਵਾਰਿਆ ਈ ।
ਵਲ ਵਲ ਨਹੀਂ ਦਿਲ ਆਮਣਾ ਸਾਮਣਾ,
ਹੈਦਰ ਵਰ ਨਿਗਾਰਿਆ ਈ ।੯।
7. ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਯਾਰ ਬਿਨਾਂ ਹੱਥੀਂ ਸੋਨੇ ਦੀ ਵੰਗ ਭੀ

ਹੇ-ਹੈ ਹੈ ਯਾਰ ਬਿਨਾਂ ਹੱਥੀਂ ਸੋਨੇ ਦੀ ਵੰਗ ਭੀ
ਸੱਪ ਮੈਨੂੰ ਆਸਤੀਨ ਦਾ ਈ ।
ਭੈਣਾਂ ਮੱਥੇ ਮੈਂਡੇ ਨਿਤ ਮੱਥੇ ਤੇ ਵਲ
ਮੇਹਰ ਕਹੇਂ ਬੁੱਤ ਚੀਨ ਦਾ ਈ ।
ਪਰ ਪੂਜਾ ਕੀਤਾ ਸਿਧ ਧੀਵੇ ਤੋੜੇ
ਉਲਟਾ ਨਕਸ਼ ਨਗੀਨ ਦਾ ਈ ।
ਪੁਛੇ ਇਨਹਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੀ
ਜੇ ਸੱਚ ਪੁਛੇ ਕੰਮ ਦੀਨ ਦਾ ਈ ।
ਉਹ ਖਾਲ ਸਿਆਹ ਲਬਾਂ ਵਾਲਾ ਹੈਦਰ,
ਬੇਸ਼ਕ ਨੁਕਤਾ ਯਕੀਨ ਦਾ ਈ ।੬।
8. ਹੇ-ਹਰ ਜ਼ੱਰਾ ਸੱਜਣ ਦੀ ਆਰਸੀ ਪਰ

ਹੇ-ਹਰ ਜ਼ੱਰਾ ਸੱਜਣ ਦੀ ਆਰਸੀ ਪਰ
ਇਹਨਾਂ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚ ਜਲਵਾ ਘਣਾ ।
ਖੁਦੀ ਨਾਜ਼ ਗੁਮਾਨ ਕੁਨੋਂ ਉੱਠ
ਭੌਂਡੀ ਬੇਰੰਗ ਰੂਪ ਦਾ ਫਲਵਾ ਘਣਾ ।
ਪਰ ਸ਼ੁਕਰ ਕੁਨੋਂ ਸਰ ਆਪਣੇ ਪਰ
ਸ਼ੀਰੀਂ ਖੰਡ ਦਾ ਹਲਵਾ ਘਣਾ ।
ਦੇਂਹ ਦੇਵੇਂ ਸੁਨਹਰੀ ਤਾਰਿਆਂ ਵਲ
ਪਰ ਮੂੰਹ ਵਲ ਭਜੇ ਜਲਵਾ ਘਣਾ ।
ਹਰ ਮੱਛੀ ਹੱਛੀ ਦਰਿਆ ਦੀ ਪਰ,
ਹੱਛੀ ਹੈਦਰ ਪਲਵਾ ਘਣਾ ।੪।
9. ਹੇ-ਹਵਾਲੜੇ ਅਲਾ ਦੇ

ਹੇ-ਹਵਾਲੜੇ ਅਲਾ ਦੇ
ਅਸਾਂ ਧੁਮ ਦੀ ਨੂੰ ਕੂਚ ਦਮ ਦੀ ਏ ।
ਮੈਂਡੇ ਨਕ ਦਾ ਮੋਤੀ ਠੰਡਾ ਲਗੇ
ਸ਼ੋਖੀ ਦੇਵੇ ਦਾਈ ਕੰਮ ਦਾ ਧਮਦੀ ਏ ।
ਦਮ ਤਕ ਅਸਾਂ ਥੀਂ ਵੇ ਦਮ
ਉਤਾਵਲ ਕੇਹੀ ਕੰਮ ਦੀ ਏ ।
ਮਹੀਂ ਪਲੜ੍ਹ ਤੋੜ ਪਈਆਂ ਛਿੜ
ਹੀਰੇ ਕਮਲੇ ਮਾਹੀ ਨੂੰ ਥਮਦੀ ਏ ।
ਕਰਹਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਸੁਣੈਂਦੇ ਨਾਹੀਂ
ਸੱਸੀ ਹੈਦਰ ਗਾਫਿਲ ਸਮਦੀ ਏ ।੩।
10. ਹੇ-ਹਿਆਤੀ ਜੇ ਹੈ ਦਿਲ ਆਵਨਾ ਤੁਸਾਹਾਂ

ਹੇ-ਹਿਆਤੀ ਜੇ ਹੈ ਦਿਲ ਆਵਨਾ ਤੁਸਾਹਾਂ ।
ਭੀ ਰੋਕ ਰੋਕ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਾਵਣਾ ਤੁਸਾਹਾਂ ।
ਮੁੱਖ ਪਾਏ ਝਾਤੀ ਜੀਵਾਣਾ ਤੁਸਾਹਾਂ ।
ਮੱਤਾਂ ਦੇਹ ਦੇਹ ਗਾਹਲੀਂ ਹੰਸਾਵਣਾ ਤੁਸਾਹਾਂ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਖੋਲ ਖੋਲ ਤਣੀਆਂ ਗਲ ਲਾਵਣਾ ਤੁਸਾਹਾਂ ।
ਹੈਦਰ ਆਖ ਜ਼ਿੱਮਾ ਮੇਰਾ ਭੀ ਚਾਵਣਾ ਤੁਸਾਹਾਂ ।੩।
11. ਹੇ-ਹੋਂਦਿਆਂ ਓਸ ਜਮਾਲ ਕਮਾਲ ਕਰਮ

ਹੇ-ਹੋਂਦਿਆਂ ਓਸ ਜਮਾਲ ਕਮਾਲ ਕਰਮ
ਅਸਾਂ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਸਵਾਲ ਅਜਬ ।
ਓਸ ਰੁਖਸਾਰ ਕੀਤਾ ਜੱਗ ਰੌਸ਼ਨ ਉੱਤੇ
ਸਿਆਹ ਹਿਕ ਖਾਲ ਅਜਬ ।
ਓਸ ਵਸਦਿਆਂ ਹੱਥ ਕਰਮ ਉੱਤੇ
ਲਾਈਂ ਅੱਖੀਆਂ ਭੀ ਭਸ ਕਾਲ ਅਜਬ ।
ਉਹ ਖਾਸ ਸਿਆਹ ਲਬਾਂ ਵਾਲਾ
ਆਖੇ ਬਾਗ ਬਲੰਦ ਬਲਾਲ ਅਜਬ ।
ਇਹ ਦਸਤ ਨ ਜ਼ੁਲਫ ਦਰਾਜ਼ ਨੂੰ ਹੈਦਰ,
ਖਾਲ ਸਿਆਹ ਲਬ ਨਾਲ ਅਜਬ ।੧।
12. ਹੇ-ਹੁਣ ਛੱਡ ਭੈਣਾਂ ਖੇਡ ਰਾਤ ਕਈ ਘਣੀ

ਹੇ-ਹੁਣ ਛੱਡ ਭੈਣਾਂ ਖੇਡ ਰਾਤ ਕਈ ਘਣੀ
ਵੇਲੜਾ ਖਵਾਬ ਖਿਆਲ ਦਾ ਈ ।
ਭੈਣਾਂ ਲਟਕੀ ਰਾਤ ਲਟਕਣ ਤਾਰੇ ਭੀ
ਲਟਕਣ ਪਾਰ ਸੰਮ੍ਹਾਲ ਦਾ ਈ ।
ਛੋਟੇ ਘਾਹ ਘੱਤਣ ਗਲਵਕੜੀ ਪਲਕਾਂ ਭੀ
ਸ਼ੋਖ ਇਸ ਲਾਲ ਦਾ ਈ ।
ਛੋੜ ਛੋੜ ਭੈਣਾਂ ਮਤਾਂ ਰੁਸ ਵੰਜੇ
ਖੌਫ ਓਸ ਅਣੋਖੜੇ ਬਾਲ ਦਾ ਈ ।
ਆਖੇ ਮਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਖੇਡ ਪਿਆਰੀ
ਸ਼ੌਕ ਨ ਮੈਂਡੇ ਵਿਸਾਲ ਦਾ ਈ ।
ਮਤਾਂ ਗਾਹਲੀਆਂ ਦੇਵੇ ਮਾਰੇ ਸਾਹਿਬ
ਇਜ਼ਤ ਬਹੁਤ ਕਮਾਲ ਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਵਤ ਰਾਂਝਣ ਏਵੇਂ ਭਾਵੇਂ ਤਾਂ
ਉਜ਼ਰ ਕਿਆ ਹੀਰ ਸਿਆਲ ਦਾ ਈ ।
ਕਿਆ ਡਰ ਵਿਚ ਅਨ੍ਹੇਰ ਕੋਠੇ
ਜੇ ਉਹ ਮੁੱਖ ਦਾ ਦੀਵਾ ਬਾਲਦਾ ਈ ।
ਪਰ ਹੈਦਰ ਇਨਸ਼ਾ ਅੱਲਾ ਓਥੇ
ਖਵਾਬ ਉਰੂਸ ਮਿਸਾਲ ਦਾ ਈ ।੫।
13. ਹੇ-ਹੁਸਨ ਏਹਨਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦਾ

ਹੇ-ਹੁਸਨ ਏਹਨਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦਾ
ਓਸੇ ਬੇਰੰਗ ਦੀ ਚਮਕਾਰ ਦਾ ਏ।
ਦਿਸੇ ਅੱਖੀਂ ਗਲ ਪੌਸੀ ਤਾਹੀਂ
'ਲਾਤਦਰਕ ਅਲ ਅਬਸਾਰ' ਦਾ ਏ ।
ਤੈਨੂੰ ਸਾਰ ਨਹੀਂ ਕਿਆ ਪਵੇ ਸੁਣ
'ਇਨੀ ਅਨਾ ਅਲਾਹ' ਸਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਇਸ ਠਾਠ ਤਾਕ ਦਾ ਰੂਪ ਤਾਹੀਂ
ਓਸੇ ਸੂਰਜ ਦੇ ਅਨਵਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਕੋਹ-ਤੂਰ ਦੀ ਆਤਿਸ਼ ਭੁੱਲ ਗਈ
ਮੂਸਾ 'ਰੱਬ ਅਰਿਨੀ' ਪੁਕਾਰ ਦਾ ਏ ।
ਨਾਲ 'ਲਨਤਰਾਨੀ' ਦੀ 'ਸੋਫ ਤਰਾਨੀ'
ਮਾਰਦਾ ਏ ਦਿਲ ਤਾਰਦਾ ਏ ।
"ਖੱਰਾ ਮਸਾ ਸ' ਇਕਾ ਹੈਦਰ
ਮਸਤ ਓਸੇ ਗੁਫਤਾਰ ਦਾ ਏ ।੨।
14. ਹੇ-ਹੁਸਨ ਉਸ ਰੰਗ ਦਾ ਵੇਖ ਨਾ ਫੁੱਲ

ਹੇ-ਹੁਸਨ ਉਸ ਰੰਗ ਦਾ ਵੇਖ ਨਾ ਫੁੱਲ
ਉਸ ਬੇਰੰਗ ਯਾਰ ਜਮੀਲ ਦਾ ਈ ।
ਉਸ ਰੰਗ ਕੀਤਾ ਕਿਆ ਰੰਗ ਕੀਤਾ
ਉਹ ਗੁਲ ਚੰਬੇ ਰਾਵੀਲ ਦਾ ਈ ।
ਇਹ 'ਦਹਯਾ ਕਲਬੀ' ਵੇਖ ਨ ਭੁੱਲ
ਇਹ ਵਹੀ ਏਸ ਜਿਬਰੀਲ ਦਾ ਈ ।
ਖੁਬਸੂਰਤਾਂ ਰੰਗਾ ਰੰਗੀਨ ਹੋਵਣ
ਹੁਸਨ ਓਸੇ ਜਿਬਰੀਲ ਦਾ ਈ ।
ਕਿਆ ਇਕ ਕਤਰਾ ਮਿੱਠਾ ਲੱਗੇ
ਓਥੇ ਚਸ਼ਮਾ ਸਲਸਬੀਲ ਦਾ ਈ ।
ਇਹ ਨੀਲੀ ਫਲਕ ਭੀ ਕਤਰਾ ਹਿਕ,
ਏਸ ਦਰਿਆ ਬੇਰੰਗ ਨੀਲ ਦਾ ਈ ।
ਓਸ ਬੁਤ ਕੁਨੋਂ ਸੈ ਬਾਹੀਂ ਥੀਵਣ
ਸ਼ੋਕ ਭੀ ਹਿਕ ਮੰਦੀਲ ਦਾ ਈ ।
ਇਹ ਮੋਤੀ ਦਾਣਾ ਗੱਲ੍ਹ ਤੇ ਹੈਦਰ
ਕਤਰਾ ਬੇਰੰਗ ਤ੍ਰੇਲ ਦਾ ਈ ।੧।

ਜੀਮ
1. ਜੀਮ-ਜੱਗ ਮੰਗੇ ਤੈਨੂੰ ਸੂਰਜ ਦੀ

ਜੀਮ-ਜੱਗ ਮੰਗੇ ਤੈਨੂੰ ਸੂਰਜ ਦੀ
ਇਹ ਜ਼ੱਰਾ ਭੀ ਹਿੱਕ ਜ਼ੱਰਾ ਮੰਗੇ ।
ਸੂਰਜ ਨਾਲ ਕੀ ਜ਼ੱਰਾ ਲੱਗੇ
ਪਰ ਕਰੇ ਜੇ ਮੇਹਰ ਕਿਆ ਜ਼ੱਰਾ ਲੱਗੇ ।
ਜੇ ਜ਼ੱਰਾ ਨੂੰ ਭੀ ਸੂਰਜ ਸਾਜੇ
ਕਿਆ ਕੁਝ ਦਿਲਬਰ ਤੈਂਡੇ ਅੱਗੇ ।
ਸੂਰਜ ਹੈਦਰ ਜ਼ੱਰਾ ਭੀ ਨਾਹੀਂ
ਹੁਣ ਵਤ ਵੇਖੇਂ ਚਮਕ ਲੱਗੇ ।੨।
2. ਜੀਮ-ਜਲਵਾ ਬੇਰੰਗ ਯਾਰ ਦਾ ਸੋਹਣਾ

ਜੀਮ-ਜਲਵਾ ਬੇਰੰਗ ਯਾਰ ਦਾ ਸੋਹਣਾ
ਵਿੱਚ ਦਿਸਦਾ ਈ ਪਰ ਕਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਉਹ ਬੇਚੂੰ ਚਗੂੰ ਨ ਦਿਸਦਾ ਈ
ਅਤੇ ਬੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਗਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਜਿਵੇਂ ਮਿੱਠੀ ਲਾਲ ਲਬਾਂ ਦੀ ਭਾਵੇ
ਬੇਰੰਗ ਸ਼ੱਕਰ ਗਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਦਿੱਸੇ ਸੈਕਲ ਕੀਤੇ ਬੇਜ਼ੰਗ ਤੇਗ
ਅੰਦਰ ਜੌਹਰ ਗਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਵੱਸੇ ਬੇ ਬਹਾ ਕੀ ਬੇਸ਼ ਬਹਾਦਰ
ਹੈਦਰ ਗਲ ਨ ਪਵੇ ।੧।
3. ਜੀਮ-ਜਮਾਂ' ਆਇਆ ਸਰਪਰ ਕੱਤਣਾ ਮੈਂ

ਜੀਮ-ਜਮਾਂ' ਆਇਆ ਸਰਪਰ ਕੱਤਣਾ ਮੈਂ ।
ਅੱਜ ਰੱਖ ਦੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਕੇਹਾ ਕੱਤਣਾ ਮੈਂ ।
ਅੱਜ ਸਮਝਦਾ ਨ ਕੁਝ ਮੈਂ ਅੱਜ ਦੇਹ ਮੱਤ ਨ ਮੈਂ ।
ਮੀਆਂ ਦੇਹ ਚਿੱਠੀ ਮੈਨੂੰ ਆਵੇ ਕਾਈ ਭੱਤ ਨ ਮੈਂ ।
ਕਦੀ ਛੋੜ ਬੇਲੇ ਮਾਹੀ ਨਾਲ ਵਤਨਾ ਮੈਂ ।
ਕੇਹੀ ਅਬਤ ਤੇ ਕਵਾਤ ਦੇ ਸਹਾਂ ਏਡੀ ਅੱਤ ਨ ਮੈਂ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਅਨ ਬਨ ਮੈਥੀਂ ਰਹਾਂ ਭਤ ਨ ਮੈਂ ।੯।
4. ਜੀਮ-ਜੇ ਬਾਤ ਨਬਾਤ ਕਹੀ ਮਿੱਠੀ ਸ਼ੀਰੀਂ

ਜੀਮ-ਜੇ ਬਾਤ ਨਬਾਤ ਕਹੀ ਮਿੱਠੀ ਸ਼ੀਰੀਂ
ਕਿ ਹਾਸਾ ਸਕਰ ਭੀ ਤੂੰਹੀ ਤੂੰਹੀ ।
ਜੇ ਅਬਰੂ ਕਮਾਣ ਕਿ ਪਲਕਾਂ ਤੀਰ
ਕਿ ਤੇਗ ਨਜ਼ਰ ਭੀ ਤੂੰਹੀ ਤੂੰਹੀ ।
ਜੇ ਸਰਵ ਦੇ ਕੱਦ ਕਿ ਗੁਲ ਦਾ ਰੰਗ
ਕਿ ਬੂਏ ਇਤਰ ਭੀ ਤੂੰਹੀ ਤੂੰਹੀ ।
ਜੇ ਮਿੱਸੀ ਮਿਸਵਾਕ ਕਿ ਪਾਨ ਦਾ ਬੀੜਾ
ਕਿ ਮੁਸ਼ਕ ਅਗਰ ਭੀ ਤੂੰਹੀ ਤੂੰਹੀ ।
ਜੇ ਰੁਖ਼ ਬਾਗ ਕਿ ਬੂਏ ਗੁਲਾਂ ਦੀ
ਕਿ ਖਾਲ ਭੁੰਨੜਾ ਭੀ ਤੂੰਹੀ ਤੂੰਹੀ ।
ਜੇ ਲਬ ਕੰਦ ਕਿ ਸੋਨੇ ਦੀ ਨੱਥ
ਕਿ ਲਾਲ ਗੌਹਰ ਭੀ ਤੂੰਹੀ ਤੂੰਹੀ ।
ਜੇ ਚੀਰ ਸੁਨਹਰੀ ਕਿ ਦੱਖਣੀ ਜਾਮਾ
ਜ਼ੱਰੀਂ ਕਮਰ ਭੀ ਤੂੰਹੀ ਤੂੰਹੀ ।
ਜੇ ਲੁੱਟ ਲਇਆ ਦਿਲ ਹੈਦਰ ਦਾ
ਉਸ ਸ਼ੋਖ ਪਿਸਰ ਭੀ ਤੂੰਹੀ ਤੂੰਹੀ ।੧੪।
5. ਜੀਮ-ਜੇ ਦਰਦ ਅਸਾਡੇ ਦਾ ਵਾਕਿਫ ਨਹੀਂ

ਜੀਮ-ਜੇ ਦਰਦ ਅਸਾਡੇ ਦਾ ਵਾਕਿਫ ਨਹੀਂ
ਤਾਂ ਵੇਖ ਵੇ ਨੀਂਗਰਾ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਵੇਖਾਂ ਕਿਆ ਕੁਝ ਥੀਆ ਦਿਲ ਨੂੰ
ਕਿਆ ਕੁਝ ਆਵਸੇਂ ਬਰਸਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਜੇ ਚੜ੍ਹੇਂ ਜਹਾਜ਼ੇ ਮੱਕੇ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਕਰੇਂ
ਸੂਰਤ ਬੰਦਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਪਵੇ ਵਾਉ ਮੁਖਾਲਿਫ ਥਕਣ ਠਾਠੀਂ
ਕੜਕਣ ਕੱਪੜ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਤਾਂ ਵੱਤ ਹਾਲ ਅਸਾਡੜਾ ਜਾਨੀ
ਘੱਤੇਂ ਲੰਗਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਪਰ ਭੜਕ ਲੱਗੇ ਮਤਾਂ ਤ੍ਰਿਖੜੀ ਆਤਿਸ਼
ਵੇਖ ਨ ਦਿਲਬਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਕਰ ਨ ਸਮੁੰਦਰ ਜੌਹਰ ਤਾਈਂ
ਕਰ ਨ ਉਹ ਸੁੰਦਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਇਸ ਸੰਗੀਂ ਦਿਲ ਦੇ ਕਾਰਣ ਦਿਲਬਰ
ਜਗਮਗ ਨ ਕਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।
ਜੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੇਖੇਂ ਤਾਂ ਵਤ ਆਖੇਂ
ਸੱਚ ਓ ਹੈਦਰ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ।੧੩।
6. ਜੀਮ-ਜੇ ਦਰਸਣ ਬਾਹਝ ਨ ਹੋਵੇ ਯਾਰੀ

ਜੀਮ-ਜੇ ਦਰਸਣ ਬਾਹਝ ਨ ਹੋਵੇ ਯਾਰੀ
ਤਾਂ ਜਿੰਦ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਿਆ ।
ਜੇ ਦੋਸਤ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਜਿੰਦ ਸਵਾਰੀ
ਤਾਂ ਜਿੰਦ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਿਆ ।
ਜੇ ਜਿੰਦ ਦੀ ਜਿੰਦ ਨ ਹੋਵੇ ਪਿਆਰੀ
ਤਾਂ ਜਿੰਦ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਿਆ ।
ਜੇ ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਥੋਂ ਜਿੰਦ ਨ ਵਾਰੀ
ਤਾਂ ਜਿੰਦ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਿਆ ।੭।
7. ਜੀਮ-ਜੇ ਦਿਲ ਮੈਂਡਾ ਚਾਵਲ ਮੰਗੇ

ਜੀਮ-ਜੇ ਦਿਲ ਮੈਂਡਾ ਚਾਵਲ ਮੰਗੇ
ਤਾਂ ਸੁਰ ਮਠੇ ਪੀਰ ਚਾਵਲੇ ਨੂੰ ।
ਜੋ ਤਕ ਆਵੇ ਪਾਵੇ ਫਲ ਉਹ
ਘੱਤੇ ਖੈਰ ਉਤਾਵਲੇ ਨੂੰ ।
ਜੇ ਤੂੰ ਚਾਹੇਂ ਤਾਂ ਚਾ ਨਵਾਜ਼ੇਂ
ਸੰਦਲ ਮੌਜੀ ਬਾਵਲੇ ਨੂੰ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਉਤੇ ਜੇ ਕਰਮ ਕਰੇਂ
ਤਾਂ ਥੀਵੇ ਸਾਰ ਸਮਾਵਲੇ ਨੂੰ ।੧੨।
8. ਜੀਮ-ਜੇ ਮੌਜ ਕਰਮ ਥੀਵੇ

ਜੀਮ-ਜੇ ਮੌਜ ਕਰਮ ਥੀਵੇ
ਮੱਥੇ ਵਲ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਵਲਣਾ ਨਹੀਂ ।
ਜੇ ਉੱਛਲ ਦਰਿਆ ਪੱਲਾ ਭਵਾਏ
ਬੇਲੀ ਵੇ ਕਿਸੇ ਥਲਣਾ ਨਹੀਂ ।
ਜੇ ਅੱਗੇ ਭਾਹ ਸਮੁੰਦਰ ਬੁੱਕਲ
ਜਲ ਵਿਚ ਪੌਸਾਂ ਮੈਂ ਹੱਲਣਾ ਨਹੀਂ ।
ਜੇ ਪੜ੍ਹ ਤਕਬੀਰ ਵਹਾਏ ਖੰਜਰ
ਪਲਕ ਨ ਝਮਕੇ ਹਲਣਾ ਨਹੀਂ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਜੇ ਪਰਵਾਨੜਾ ਪੁੱਛੇ
ਸ਼ਮਾਂ' ਤੇ ਜਲਨਾ ਟਲਣਾ ਨਹੀਂ ।੧੦।
9. ਜੀਮ-ਜੇ ਰੰਗ ਦੇ ਖੰਡ ਤੇ ਨੈਣ ਨ ਅਟਕਣ

ਜੀਮ-ਜੇ ਰੰਗ ਦੇ ਖੰਡ ਤੇ ਨੈਣ ਨ ਅਟਕਣ
ਬੇਰੰਗ ਅੰਦਰੋਂ ਦਿਸਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਚੁੰਨੀ ਨ ਕਰਾਂ ਅੰਨੇਰ ਤਾਂ ਉਹ
ਰੁਖਸਾਰਾ ਵਿਚੋਂ ਦਿਸਦਾ ਈ ।
ਖੋਲ ਅੱਖੀਂ ਵੇਖ ਆਤਿਸ਼ ਰੌਸ਼ਣ ਨੂੰ
ਵਤ ਨ ਜੇ ਧੂੰਆਂ ਦਿਸਦਾ ਈ ।
ਏਹਾ ਹਰਫਾਂ ਦੀ ਸੂਰਤ ਵਲ ਵਲ ਵੈਰੀ
ਨਾਹੀਂ ਤਾਂ ਮਜ਼ਮੂਨ ਦਿਸਦਾ ਈ ।
ਵਿੱਚ ਸੂਰਤ ਵੇ ਤਨ ਵੇਖਣ ਮੁਸ਼ਕਲ
ਤਾਹੀਂ ਤਾਂ ਜ਼ੈਤੂਨ ਦਿਸਦਾ ਈ ।
ਹੈਦਰ ਮਾਂ ਨੀ ਮੈਂ ਤੂੰ ਆਹੀਂ
ਸੋ ਮੈਨੂੰ ਤੈਨੂੰ ਦਿਸਦਾ ਈ ।੮।
10. ਜੀਮ-ਜੇ ਸਿਰ ਚਾਹੇ ਢੋਲਣ ਮੈਂਡਾ

ਜੀਮ-ਜੇ ਸਿਰ ਚਾਹੇ ਢੋਲਣ ਮੈਂਡਾ
ਸਰ ਅਤੇ ਸਿਰ ਦੇਵਣਾ ਏਂ ।
ਭੰਨਿਆ ਜ਼ਹਰ ਪਿਆਲਾ ਰਾਂਝਣ ਵਾਲਾ
ਅੰਬਰਸ ਕਰ ਕਰ ਪੀਵਣਾ ਏਂ ।
ਉਸ ਚਾਕ ਕੀਤਾ ਸੀਨਾ ਚਾਕ ਮੈਂਡਾ
ਭੈਣਾਂ ਚਾਕ ਨਾ ਸਿਉਣਾ ਸੀਵਣਾ ਏਂ ।
ਇਹ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਤੇ ਖਾਸੇ ਦਾ ਭੋਛਣ
ਓਹੋ ਦੇ ਨਾਲ ਭੇਵਣਾ ਏਂ ।
ਜੇ ਵਲਵਲ ਜੀਵਾਂ ਮੈਂ ਯਾਰ ਥੋਂ ਹੈਦਰ
ਵਲ ਵਲ ਘੋਲ ਘਤੀਵਣਾ ਏਂ ।੩।
11. ਜੀਮ-ਜੇ ਵਿਚ ਘੁੰਘਟ ਮਾਰੇ ਪਿਆਰਾ

ਜੀਮ-ਜੇ ਵਿਚ ਘੁੰਘਟ ਮਾਰੇ ਪਿਆਰਾ
ਤਾਂ ਕਰਸੀ ਘੁੰਡ ਉਤਾਰਿਆਂ ਕਿਆ ।
ਤੇਗ਼ ਵਿੱਚ ਮਿਆਨ ਦੇ ਕਰਦੇ ਦੋ ਟਕ
ਤਾਂ ਕਰਸੀ ਘੋਲਿਆਂ ਵਾਰਿਆਂ ਕਿਆ ।
ਲੇਟੇ ਵਿਚ ਨਿਹਾਲੀਆਂ ਬਿਸਮਿਲ ਏਵੇਂ
ਤਾਂ ਕਰਸੀ ਬਾਹਝ ਉਲਾਰਿਆਂ ਕਿਆ ।
ਜੇ ਚੋਲੀ ਸਹਜ ਨ ਮਾਵੇ ਘਤ
ਤਾਂ ਕਰਸੀ ਘੋਲਿਆਂ ਵਾਰਿਆਂ ਕਿਆ ।
ਜੇ ਵਟੀਆਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਕੀਤਾ ਅਨ੍ਹੇਰ
ਤਾਂ ਵਾਉ ਨਾਲ ਖਿਲਾਰਿਆਂ ਕਿਆ ।
ਜੇ ਛਣ ਛਣ ਵੈਂਦਾ ਐਂਵੇ ਦਿਲ
ਤਾਂ ਨੇਵਰ ਨੂੰ ਛਣਕਾਰਿਆਂ ਕਿਆ ।
ਜੇ ਭੀ ਐਵੇਂ ਧਰ ਰਾਣੇ ਦੇ
ਤਾਂ ਨਾਲ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਨਕਾਰਿਆਂ ਕਿਆ ।
ਰਲ ਸੋਹਣਿਆਂ ਵਿਚ ਮਾਰੇ ਪਿਆਰਾ
ਤਾਂ ਕਰਸੀ ਆਪ ਨਿਆਰਿਆਂ ਕਿਆ ।
ਹੈਦਰ ਪੁੱਛ ਪਿਆਰੇ ਤਾਈਂ
ਦੇ ਦੇ ਮਾਰਨ ਲਾਰਿਆਂ ਕਿਆ ।੬।
12. ਜੀਮ-ਝਬਦੇ ਕਾਤਿਲ ਮਾਰ ਨਹੀਂ

ਜੀਮ-ਝਬਦੇ ਕਾਤਿਲ ਮਾਰ ਨਹੀਂ
ਤਕ ਵੇਖਣ ਦੇਹ ਰੁਖ ਅਨਵਰ ਨੂੰ ।
ਤੈਨੂੰ ਪਲਕਾਂ ਕੱਢੀਆਂ ਤਰਿਖਿਆਂ ਦੀ ਸਹੁੰ
ਮੋੜ ਜ਼ੱਰਾ ਹਿਕ ਖੰਜਰ ਨੂੰ ।
'ਅਕਰਬ ਹਬਲ ਉਲਵਰੀਦ' ਕਰ ਪੜ੍ਹਣਾ
ਮੂੰਹ ਰਖ ਵਲ ਜਮਧਰ ਨੂੰ ।
ਪਗੜ ਨਹੀਂ ਵੇ ਲੋਟਣ ਦੇਵੀਂ
ਹਿਕ ਪਲ ਏਸ ਕਬੂਤਰ ਨੂੰ ।
ਮੈਨੂੰ ਛੋੜ ਨ ਜਾਹ ਹਿਕੱਲਿਆਂ
ਜਿੰਦੜੀ ਫੜਕਣ ਦੇਵੀਂ ਸ਼ਹਪਰ ਨੂੰ ।
ਬਿਨ ਤਕਬੀਰ ਨ ਵਾਹ ਵੇ ਕਾਨੀ
ਕਰ ਯਾਦ ਅੱਲਾ ਹੋ ਅਕਬਰ ਨੂੰ ।
ਹੋਂਦਿਆਂ ਵਸ ਨ ਰਹਸਾਂ ਸਾਥੋਂ
ਲੈ ਉਡਣਾ ਨਾਲੇ ਹੈਦਰ ਨੂੰ ।੪।
13. ਜੀਮ-ਝੜ ਮਰੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ

ਜੀਮ-ਝੜ ਮਰੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ
ਝੜ ਮਰੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।
ਦੰਦ ਭੰਨੇ ਹੱਡ ਖੋਰੇ ਹੋਏ ਪਈ
ਪੱਟ ਪੜੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।
ਖੇਰੂ ਆਣ ਲਿਬਾਸ ਵਟਾਏ ਰੰਗ ਵਟਾਏ
ਕੁੜੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।
ਸਹਜ ਮੋਏ ਸਰ ਲੀਰੇ ਹੋਏ ਜੱਟੀ
ਨੋਕਾਂ ਅੜੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।
ਨ ਉਹ ਕੱਜਲ ਮਿਸਵਾਕ ਨ ਮਹਿੰਦੀ
ਲੌਂਗਾਂ ਦੀਆਂ ਪੁੜੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।
ਸੁਕੀ ਨਾਰ ਨ ਹੋਵੇ ਸਾਵੀ ਘੱਤ ਘੱਤ ਪਾਣੀ
ਪੜੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।
ਜੇ ਰੱਜ ਖਾਉਂ ਤਾਂ ਭਾਰ ਘਨੇਰਾ ਪੇਟ ਵਿਕੇਂਦਾ
ਨੜੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।
ਖੰਘ ਖੁਰਕ ਅਤੇ ਤੜਕ ਥੜਕ ਹੁਣ ਨਾਲ ਮਹੀਂ ਦੇ
ਜੜੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।
ਤਾਰੇ ਗਿਣਦਿਆਂ ਰੈਣ ਵਿਹਾਣੀ
ਅੱਖੀਂ ਮੂਲ ਨ ਜੁੜੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।
ਇਹ ਦਿਲ ਚਾਹੇ ਮਜਲਸ ਕੀਜੇ ਹੁਣ
ਨ ਦੇਵਣ ਕੁੜੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।
ਹੈਦਰ ਬੋਲਿਆ ਕਿਸੇ ਨਾ ਭਾਵੇ
ਨ ਕਰ ਗੱਲਾਂ ਲੜੀਆਂ ਝੋਕਾਂ ਝੜ ਮਰੀਆਂ ।੧੧।
14. ਜੀਮ-ਜਿਸ ਕੀਤਾ ਸੀਨਾ ਚਾਕ ਮੈਂਡਾ

ਜੀਮ-ਜਿਸ ਕੀਤਾ ਸੀਨਾ ਚਾਕ ਮੈਂਡਾ
ਵਿਚ ਚਾਕ ਦੇ ਪਾਇਆ ਚਾਕੋਇਆ ਮੈਂ ।
ਸਾਹ ਲਇਆਈ ਪਈ ਜ਼ੁਲਫ ਸਿਆਹ
ਦਮ ਮਾਰਦਾ ਸੀ ਸਾਰਕੋਇਆ ਮੈਂ ।
ਸਾਹ ਮੈਂਡਾ ਸਾਹ ਯਾਰ ਦਾ ਈ
ਮੈਂ ਜਲ ਜਲ ਪਈ ਤੰਮਾਕੋਇਆ ਮੈਂ ।
ਉਹ ਸੂਰਜ ਮੈਂ ਵਿੱਚ ਠਾਠ ਮਰੇਂਦਾ
ਹੈਦਰ ਤੋੜੇ ਰਤਾਕੋਇਆ ਮੈਂ ।੫।
15. ਜੀਮ-ਜਿਵੇਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਹੱਥ ਸੋਂਹਦਾ ਕਰਮ

ਜੀਮ-ਜਿਵੇਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਹੱਥ ਸੋਂਹਦਾ ਕਰਮ
ਏਵੇਂ ਖਵੇਂਦੀ ਤੇਗ ਭੀ ਹੱਥ ਸੋਹੇ ।
ਚੜ੍ਹਦਾ ਬਾਦਲ ਵਸਦਾ ਮੋਤੀ ਨਾਲੇ
ਬਿਜਲੀ ਖਵੇਂਦੀ ਭੀ ਵੱਤ ਸੋਹੇ ।
ਇਸ ਲਬ ਤੇ ਪਾਨ ਦਾ ਰੰਗ ਸੋਹੇ
ਮੂੰਹ ਤੇਗ ਤੇ ਮੈਂਡੜੀ ਰੱਤ ਸੋਹੇ ।
ਜੇ ਗੁੱਝੜਾ ਹਾਸਾ ਨੁਕਤੇ ਮੱਥੇ
ਵਲ ਜਲੇਬੀ ਮੱਤ ਸੋਹੇ ।
ਜੇ ਖੁਲਕ ਸਜਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਅਜਾਇਬ
ਸ਼ੋਖੀ ਭੀ ਅਚਰਜ ਦਸਤ ਸੋਹੇ ।
ਜੇ ਜ਼ੁਲਫ ਕਰੇਂਦੀ ਕੈਦ ਦਿਲੀਂ
ਵਤ ਸ਼ਾਹਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦੋਬਸਤ ਸੋਹੇ ।
ਉਹ ਖਾਲ ਸਿਆਹ ਹਲਾਲ ਥੀਆ
ਜੇ ਕੌਸਰ ਵਾਂਗਰ ਨੱਥ ਸੋਹੇ ।
ਨਬੀ ਮੂਸਾ ਦੇ ਹੱਥ ਨਾਗ ਅਸਾਂ ਭੀ
ਜੇ ਵਤ ਬੈਜ਼ਾ ਦਸਤ ਸੋਹੇ ।
ਓਥੇ ਬਾਗ ਬਹਿਸ਼ਤ ਜੇ ਸੋਂਹਦਾ ਹੈਦਰ
ਭੜਕਦੀ ਭਾਹ ਭੀ ਅਤ ਸੋਹੇ ।੧੫।

ਖ਼ੇ
1. ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਬੀ ਬੇਰੰਗ ਯਾਰ ਲਤੀਫ ਦੀ

ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਬੀ ਬੇਰੰਗ ਯਾਰ ਲਤੀਫ ਦੀ
ਇਹਨਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਕਰੇ ।
ਸ਼ਾਹਦ ਮੁਤਲਕ ਬੇਹੱਦ ਤੋਂ
ਇਹ ਜਾਮਾ ਰੰਗ ਦਾ ਤੰਗ ਕਰੇ ।
ਮੈਂ ਫੁੱਟ ਪਈ ਉਹ ਬਹ ਬਹ ਭਾਹ
ਕਿਉਂ ਦੀਦ ਮੈਂਡੀ ਕੁਨੋਂ ਸੰਗ ਕਰੇ ।
ਸੋ ਸੜ ਨ ਪਵੇ ਪਰਾਵਾਹ ਘੋਲਿਆ
ਸ਼ਮਾ ਜੇ ਏਸ ਥੋਂ ਸੰਗ ਕਰੇ ।
ਕਿਉਂ ਫਾਨੂਸ ਦਾ ਬਰਕਾ ਫੇਰੇ
ਸਕਦਾ ਚਾ ਪਤੰਗ ਕਰੇ ।
ਹੋਵੇ ਤੇਗ ਦੀ ਬੇਰੰਗ ਆਬ ਰਤੀ
ਮੈਂਡੇ ਜ਼ਖਮ ਕੁਨੋਂ ਰੰਗ ਰੰਗ ਕਰੇ ।
ਹਾਲ ਵੇ ਹੈਦਰ ਬਾਹੁੜੀਂ ਆ ਪੁੱਛ
ਵਾਸਤਾ ਕਿਆ ਕੋਈ ਜੰਗ ਕਰੇ ।੩।
2. ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਬੀ ਗਾਲ ਲਤੀਫ ਘੁੰਘਟ ਥੋਂ ਵੇ

ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਬੀ ਗਾਲ ਲਤੀਫ ਘੁੰਘਟ ਥੋਂ ਵੇ
ਛਮ ਛਮਕਾਰੇ ਭੀ ਤੂੰਹੀਂ ਤੂੰਹੀਂ ।
ਕਦੀ ਛਿਕ ਛਿਕ ਦਰਿਆ ਘੁੰਘਟ ਢਾਂਦਾ
ਠਾਠੀਂ ਮਾਰੇ ਭੀ ਤੂੰਹੀਂ ਤੂੰਹੀਂ ।
ਜੇ ਕਰ ਬਹਾਰ ਭੀ ਘੁੰਘਟ ਹੋਕਦਾ
ਘੁੰਡ ਉਤਾਰੇ ਭੀ ਤੂੰਹੀਂ ਤੂੰਹੀਂ ।
ਜੇ ਸੈ ਠਾਠੀਂ ਭੀ ਘੁੰਡ ਕਰੇ
ਭੁੰਬ ਨਜ਼ਾਰੇ ਭੀ ਤੂੰਹੀਂ ਤੂੰਹੀਂ ।
ਜੇ ਕਰੇ ਖਰਾਬ ਹਬਾਬ ਨੂੰ ਦਰਿਆ
ਫੇਰ ਸੰਵਾਰੇ ਭੀ ਤੂੰਹੀਂ ਤੂੰਹੀਂ ।
ਕਈ ਯੁਗ ਵਿਹਾਣੀਆਂ ਮਿਰਜ਼ੇ ਯਾਰੀਆਂ
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਨਾ'ਰੇ ਭੀ ਤੂੰਹੀਂ ਤੂੰਹੀਂ ।
ਮਿਰਜ਼ਾ ਯਾਰ ਰੱਬ ਨਾ ਮਾਰੀਂ
ਸਾਹਿਬਾਂ ਖੜੀ ਪੁਕਾਰੇ ਭੀ ਤੂੰਹੀਂ ਤੂੰਹੀਂ ।
ਹੈਦਰ ਬਾਦਲ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਲਿਸ਼ਕਾਰੇ ਭੀ ਤੂੰਹੀਂ ਤੂੰਹੀਂ ।੨।
3. ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਬੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੀ

ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਬੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੀ
ਚਮਕਾਰੜਾ ਬੇਰੰਗ ਵਾਲੜਾ ਈ ।
ਇਹ ਹੁਸਨ ਜਮਾਲ ਭੀ ਬੇਰੰਗ ਦਾ
ਇਹ ਰੰਗ ਦਾ ਐਵੇਂ ਵਿਖਾਲੜਾ ਈ ।
ਰੰਗ ਨਹੀਂ ਉਸ ਆਬ ਸਫਾ ਦਾ
ਰੰਗ ਐਵੇਂ ਪਿਆਲੜਾ ਈ ।
ਨਕਸ਼ ਨਹੀਂ ਉਤੇ ਨੂਰ ਚਰਾਗ ਦੇ
ਚੜ੍ਹਿਆ ਏਹੋ ਜਾਲੜਾ ਈ ।
ਤਾਰ ਦੀ ਤੇਗਾਂ ਦੀ ਬੇਰੰਗ ਆਬ ਇਹ
ਰੰਗ ਦਾ ਪਾਣੀ ਹਥਾਲੜਾ ਈ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਪੀਂਦਾ ਈ ਸਾਫ ਸ਼ਰਾਬ
ਇਹਨਾਂ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ ਮਤਵਾਲੜਾ ਈ ।੫।
4. ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਬੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੀ ਭੀ

ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਬੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੀ ਭੀ
ਖ਼ੂਬੀ ਓਸੇ ਦਿਲਦਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਬੇਚੂੰ-ਚਗੂਨ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਦੀ ਇਹ
ਖ਼ੂਬੀ ਜਹਾਨ ਇਕ ਤਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਉਸ ਆਬ ਨ ਰੰਗ ਤੇ ਖ਼ੂਬੀਆਂ ਰੰਗੀਨ
ਇਹ ਭੀ ਖ਼ੂਬੀ ਯਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਓਹੋ ਬੇਰੰਗ ਠਾਠ ਤੇ ਰੰਗੀਨ ਠਾਠ ਭੀ
ਬੇਰੰਗ ਦੇ ਕਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਜਿਵੇਂ ਬੂ ਗੁਲਾਂ ਦੀ ਤੇ ਰੰਗ ਗੁਲਾਂ ਦਾ ਭੀ
ਖ਼ੂਬੀ ਜੋਸ਼ ਬਹਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਯਾ ਬੇਚੂੰ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਦੀ ਏ
ਯਾ ਬੇਚੂੰ ਲਾਲਾਂ ਦੇ ਹਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਯਾ ਤੇਗ ਦੀ ਬੇਰੰਗ ਆਪ ਆਖੀਂਦਾ
ਖ਼ੂਨ ਦੀਆਂ ਮੌਜਾਂ ਮਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਯਾ ਵਤ ਬੇਚੂੰਨੋਂ ਚੂੰ ਚਗੂਨਗੀ
ਨਿਰਖ ਅਤੇ ਖਰੀਦਾਰ ਦੀ ਏ ।
ਯਾ ਬੇਰੰਗ ਹੈਦਰ ਰੰਗ ਕਰੇ
ਕਿਆ ਗਰਮੀ ਏਸ ਬਾਜ਼ਾਰ ਦੀ ਏ ।੬।
5. ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਬੀ ਯਾਰ ਦੀ ਰੰਗਾ ਰੰਗ

ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਬੀ ਯਾਰ ਦੀ ਰੰਗਾ ਰੰਗ
ਇਹਨਾਂ ਖੂਬਾਂ ਦੇ ਤਨ ਰੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਓਸੇ ਛਣ ਛਣ ਚੂੜੇ ਸੁਨਹਰੀ ਦੀ
ਹੱਥ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਿਕ ਵੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਬਾਜ਼ੂ ਬਾਜ਼ੂਬੰਦ ਕੀਤੇ ਬਾਂਹ ਦਿੱਤੀ
ਨੱਕ ਹਥੀਂ ਬਿਨ ਤੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਮੈਨੂੰ ਤਖਤ ਹਜ਼ਾਰੇ ਗਾਰੇ ਤਖਤੀ
ਰੰਗਪੁਰ ਦਾ ਹਿਕ ਅੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਇਹ ਮਾਲਾ ਕੀ ਮਾਲਾ ਖੋਹ ਘੱਤਾਂ
ਮੈਨੂੰ ਖੇੜਿਆਂ ਦਾ ਵਤ ਸੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਮੈਂ ਵੈਸਾਂ ਜੁਮੇ ਦੇ ਮੇਲੇ
ਮਿਲਸਾਂ ਯਾਰ ਨੂੰ ਓਥੇ ਸੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਜੇ ਵਤ ਸੰਗਾਂ ਖਲਵਤ ਮੰਗਾਂ
ਕਿਉਂ ਮੀਆਂ ਨਿਜ਼ਾਮ ਦਾ ਝੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਓਥੇ ਗੁਰੂ ਚਬੂਤਰਾ ਹਾਕਮ ਦੀ ਜਾਉ
ਰਹ ਵੇ ਨੀਂਗਰਾ ਝੰਗ ਨਹੀਂ ।
ਰਹ ਵੇ ਹੈਦਰ ਛੱਡ ਇਹ ਗੱਲੀਂ
ਜੇ ਤੂੰ ਪੀਤੀ ਭੰਗ ਨਹੀਂ ।੧।
6. ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਨ ਥੀਆ ਫਰਹਾਦ ਨੀ ਭੈਣਾਂ

ਖ਼ੇ-ਖ਼ੂਨ ਥੀਆ ਫਰਹਾਦ ਨੀ ਭੈਣਾਂ
ਇਹ ਭੀ ਸ਼ੀਰੀਂ ਦੰਗ ਕੀਤਾ ।
ਪੁਖਤੇ ਮੇਵੇ ਰੰਗ ਵਟਾਇਆ
ਇਹ ਭੀ ਸ਼ੀਰੀਂ ਰੰਗ ਕੀਤਾ ।
ਸੂਹਾ ਬਾਈਆਂ ਮਿਰਚੇ ਤਾਈਂ
ਕਪ ਲਵੀਰਾਂ ਰੰਗ ਕੀਤਾ ।
ਚੜ੍ਹਕੇ ਕਪੜੇ ਨੌਸ਼ਹ ਵਾਲੇ
ਮਾਰ ਕੇ ਤੀਰੀਂ ਰੰਗ ਕੀਤਾ ।
ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਦੀ ਬਾਤ ਨਬਾਤੀ
ਜਿਸ ਇਹ ਸਭ ਰੰਗ ਕੀਤਾ ।੭।
7. ਖ਼ੇ-ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਜੁਮੇ ਦੀ ਛੁੱਟੀ

ਖ਼ੇ-ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਜੁਮੇ ਦੀ ਛੁੱਟੀ
ਕੰਮ ਅਖੀਰ ਅਸਾਂ ਕਰਣਾ ।
ਓਸ ਬੇਲੀ ਨਾਲ ਬੇਲੇ ਅੰਦਰ
ਅੱਜ ਸੈਰ ਅਸਾਂ ਕਰਣਾ ।
ਸਿਰ ਪੀਰ ਅਸਾਂ ਕਰਣਾ
ਸਰ ਪਰ ਅਸਾਂ ਕਰਣਾ ।
ਕਰ ਉਸ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਹੈਦਰ
ਨਾਹੀਂ ਗ਼ੈਰ ਅਸਾਂ ਕਰਣਾ ।੪।
8. ਖ਼ੇ-ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵੱਸੇ ਉਹ ਦੇਸ ਰਾਵੀ

ਖ਼ੇ-ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵੱਸੇ ਉਹ ਦੇਸ ਰਾਵੀ
ਜਿੱਥੇ ਵਸਦੀਆਂ ਕੁਲ ਕਵਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਘੜਾ ਘਿੰਨ ਕੇ ਢਾਕਾਂ ਤੇ ਚਾੜ੍ਹਣ
ਉਹ ਤਾਂ ਦੋ ਨੈਣਾਂ ਦੀਆਂ ਮਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਵੰਜ ਵੰਜ ਵੇ ਨੀਂਗਰਾ ਛੇੜ ਨਾਹੀਂ
ਮਤਾਂ ਆਵਣ ਅਸਾਡੀਆਂ ਵਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਓੜਕ ਇਸ਼ਕ ਕੁਨੋਂ ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਕੀ ਹਾਸਲ
ਜੈਂ ਜਿੱਤੀਆਂ ਬਾਜ਼ੀਆਂ ਹਾਰੀਆਂ ਨੇ ।੮।

ਲਾਮ
1. ਲਾਮ-ਲੱਗੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਰਹਣ ਨਾਹੀਂ

ਲਾਮ-ਲੱਗੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਰਹਣ ਨਾਹੀਂ
ਕਿਸੇ ਸ਼ਹਰ ਮਹਬੂਬ ਦੇ ਵੱਸੀਏ ਜੀ ।
ਉਹ ਜਗ੍ਹਾ ਕਿਹੜੀ ਜਿਥੇ ਇਸ਼ਕ ਨਾਹੀਂ
ਦੁਨੀਆਂ ਛੋੜ ਕਿਤੇ ਵਲ ਨੱਸੀਏ ਜੀ ।
ਕੱਚੀ ਨਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨ ਨੇਹੁੰ ਲਾਈਏ,
ਹੋਛੇ ਯਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨ ਹੱਸੀਏ ਜੀ ।
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਖੋਟ ਰਹੇ ਮੂੰਹੋਂ ਹੱਸ ਬੋਲੇ
ਕੱਚੇ ਯਾਰ ਨੂੰ ਭੇਤ ਨ ਦੱਸੀਏ ਜੀ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਮੀਆਂ ਦਿਲ ਹਿੱਕ ਹੋਵੇ,
ਭਾਵੇਂ ਸੌ ਕੋਹਾਂ ਉੱਤੇ ਵੱਸੀਏ ਜੀ ।੧।
2. ਲਾਮ-ਲਾਹ ਦੋਪੱਟਾ ਮਜ਼ਾਜ ਵਾਲਾ

ਲਾਮ-ਲਾਹ ਦੋਪੱਟਾ ਮਜ਼ਾਜ ਵਾਲਾ
ਹਿਕ ਵਾਰ ਦੀਦਾਰ ਵਿਖਾ ਗਇਆ ।
'ਫਲਮਾ ਤਜੱਲਾ' ਦਾ ਜਲਵਾ ਦੇ ਕੇ
ਤੂਰ ਪਹਾੜ ਜਲਾ ਗਇਆ ।
ਪਹਲੇ ਲਨਤਰਾਨੀ ਫਿਰ ਸੌਫ ਤਰਾਨੀ
'ਇਨੀ ਅਨਾ ਅੱਲਾ ਹੂ' ਕਹਾ ਗਇਆ ।
'ਖੱਰਾ ਮੂਸਾ ਸਇਕਾ' ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਨੀ ਉਹ ਮਸਤ ਬੇਹੋਸ਼ ਭੁਲਾ ਗਇਆ ।੩।
3. ਲਾਮ-ਲਿਖ ਕਲਮ ਕਾਈ ਗੱਲ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ

ਲਾਮ-ਲਿਖ ਕਲਮ ਕਾਈ ਗੱਲ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ
ਜੇ ਉਸ ਦਰਬਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਵਿੱਚ ਏਸੇ ਰਾਹ ਦੇ ਸਿਰ ਦੇ ਪਰਨੇ
ਕਰ ਰਫਤਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਸਿਰ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਮਿਟਦਾ ਨਾਹੀਂ
ਸਿਰ ਨਾਲ ਚਤਰਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਮੂੰਹ ਮੋੜ ਨਹੀਂ ਉਸ ਰਾਹ ਕੁਨੋਂ
ਸਿਰ ਤੇ ਝੱਲ ਤਲਵਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਦਹੀ ਸੁਰਮਾ ਚੱਕੀ ਪਲਕ ਦੀ ਨੋਕੋਂ
ਰੂਪਕਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਪਰ ਦਰਦ ਅਸਾਡਾ ਲਿਖ ਚਪਾਤੀਆਂ
ਥਮ ਚਰਕਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਮਤ ਕਲ ਮਾਨੀ ਥੀਵਨ ਅੱਖਰ
ਕਰ ਨ ਅੰਧਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਗਾਲ ਨ ਅੱਖਰ ਮਾਨੀ ਦਾਨਾ
ਘੰਡ ਉਤਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਲਿਖ ਕਿਤਾ' ਮਕੱਤਾ' ਨ ਕਰ ਵੇ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਕੁਤ ਨ ਮਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਤੈਂਡੇ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਕਿਆ ਲਾਇਕ ਮੈਂਥੇ
ਉਸ ਦਰਬਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਇਹ ਜਿੰਦੜੀ ਬੇਕਾਰ ਜਿਹੀ ਮੇਰੀ
ਜੇ ਇਸ ਦਰਬਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।
ਸਿਰ ਸਦਕੜੇ ਤੇ ਕੁਰਬਾਨ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਘੱਤਾਂ ਵਾਰ ਕਬੂਲ ਪਵੇ ।੨।
ਮੀਮ
1. ਮੀਮ-ਮਾਰ ਵੇ ਢੋਲੀ ਢੋਲ ਵੇਖਾਂ

ਮੀਮ-ਮਾਰ ਵੇ ਢੋਲੀ ਢੋਲ ਵੇਖਾਂ
ਕੋਈ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਤ੍ਰਿਖੜਾ ਤਾਲ ਵਲੇ ।
ਕਰ ਧੂੰ ਧੂੰ ਧਾਨਾ ਇਸ਼ਕ ਅਵੱਲਾ
ਧੂੰ ਧੂੰ ਕੀਤਸ ਬਾਲ ਵਲੇ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਹਣੀ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡੀਆਂ ਨੀ ਹੁਣ
ਵਤ ਖੇਡਾਂ ਇਸ਼ਕ ਧਮਾਲ ਵਲੇ ।
ਕਰ ਹੂ ਹੂ ਨਾਰਾ ਮੈਂ ਚਾਂਗ ਮਰੇਸਾਂ
ਲੈਸਾਂ ਮਲੰਗਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਵਲੇ ।
ਮੈਂ ਯਾਰ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਝਾਤ ਪਏਸਾਂ
ਟੱਪ ਟੱਪ ਉੱਚੀ ਛਾਲ ਵਲੇ ।
ਹੱਥ ਸੋਨੇ ਦੀ ਵੰਗ ਕਰੰਦੀ ਦਾ
ਗਲ ਵਿਚ ਬੇਸ਼ਰ ਵਾਲ ਵਲੇ ।
ਪਰ ਝੁਮਰ ਮਾਰੀਂ ਪੋਪਟ ਖੇਡਾਂ
ਜੇ ਆਵੇ ਮੈਂਡੜਾ ਲਾਲ ਵਲੇ ।
ਹੈ ਹੈ ਮੈਂ ਵਤ ਡੰਗੀਆਂ ਨਾਗ ਇਆਣੇ
ਹਾਲ ਵੇ ਕੂ ਕੂ ਹਾਲ ਵਲੇ ।
ਮੈਂ ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰੀਆਂ ਹੈਬਤ ਖੇਡਾਂ
ਹੋਵਾਂ ਬਹੁਤ ਨਿਹਾਲ ਵਲੇ ।
ਮੈਂ ਵਲ ਵਲ ਆਵਾਂ ਕਲਾਵੇ ਕਰਦੀ
ਤੂੰ ਲੱਗ ਸੀਨੇ ਦੇ ਨਾਲ ਵਲੇ ।
ਵੇਖੋ ਛਣ ਛਣ ਚੂੜਾ ਤੇ ਛਣ ਛਣ ਨੇਵਰ
ਤਾਲ ਅਤੇ ਤੈਂਤਾਲ ਵਲੇ ।
ਮੈਂ ਡੂਮਣੀ ਆਖਾਂ ਦੋਹੜੇ ਆਖਾਂ,
ਹੈਦਰ ਵਾਲੇ ਖਿਆਲ ਵਲੇ ।

2. ਮੀਮ-ਮੈਂਡਾ ਦੀਨ ਯਕੀਨ ਈਮਾਨ ਭੀ ਤੂਹੀਂ

ਮੀਮ-ਮੈਂਡਾ ਦੀਨ ਯਕੀਨ ਈਮਾਨ ਭੀ ਤੂਹੀਂ
ਦੀਨ ਦੀ ਰਖ ਅਮਾਨ ਭੀ ਤੂੰ ।
ਮੈਂਡੀ ਵਾਹਰ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਸੁਖ ਭੀ ਤੂਹੀਂ
ਮਾਣ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਤ੍ਰਾਣ ਭੀ ਤੂੰ ।
ਮੈਂਡਾ ਸੱਕਾ ਸੌਹਰਾ ਖੇਸ਼ ਭੀ ਤੂਹੀਂ
ਮਾਂ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਤੇ ਜਾਨ ਭੀ ਤੂੰ ।
ਮੈਂਡਾ ਲਸ਼ਕਰ ਫੌਜਾਂ ਗੱਟ ਕਟਕ ਤੇ
ਨੇਜ਼ਾ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਨਿਸ਼ਾਨ ਭੀ ਤੂੰ ।
ਉਹ ਘੁਣ ਘੁਣ ਘਿਣ ਘਿਣ ਧਾਵਾਂ ਧਾਵਾਂ
ਨੌਬਤ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਸ਼ਾਨ ਭੀ ਤੂੰ ।
ਮੈਂਡਾ ਖੰਜਰ ਤੂੰ ਤਲਵਾਰ ਭੀ ਤੂਹੀਂ
ਨੇਜ਼ਾ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਬਾਣ ਭੀ ਤੂੰ ।
ਮੈਂਡਾ ਸਾਹਿਬ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਸਰਦਾਰ ਭੀ ਤੂਹੀਂ
ਰਾਜਾ ਤੇ ਸੁਲਤਾਨ ਭੀ ਤੂੰ ।
ਤੂਹੀਂ ਲਾਲ ਸ਼ਕਰ ਲਬ ਮਿੱਠੜਾ ਹਾਸਾ
ਤੂਹੀਂ ਮਾਨ ਭੀ ਤੂੰ ।
ਤੂਹੀਂ ਨਾਜ਼ ਨਿਗਾਹ ਤੂੰ ਸੁਰਮਾ ਭੀ
ਚਸ਼ਮ ਸਿਆਹ ਮਸਤਾਨ ਭੀ ਤੂੰ ।
ਮੈਂਡੇ ਦਿਲਦਾਰ ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਪਿਆਰਾ ਤੂਹੀਂ
ਦੀਨ ਭੀ ਤੂੰ ਇਮਾਨ ਭੀ ਤੂੰ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਸਾਜ ਵਜਾਣ ਵਾਲਾ,
ਤਾਰ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਤੇ ਤਾਨ ਭੀ ਤੂੰ ।

3. ਮੀਮ-ਮੈਂ ਘੋਲ ਘੱਤੀ ਓਸ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ

ਮੀਮ-ਮੈਂ ਘੋਲ ਘੱਤੀ ਓਸ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ
ਅਸਾਂ ਗੋਲੀਆਂ ਦੀ ਭੀ ਸੰਭਾਲ ਕਰੇ ।
ਅਸਾਂ ਕੌਣ ਕਮੀਣੀਆਂ ਨਾਲ ਕਰਮ ਦੇ
ਪੁੱਛੇ ਸੋਹਣੀ ਨਿਹਾਲ ਕਰੇ ।
ਜੇ ਜ਼ਹਰ ਦੇ ਨਬਾਤ ਮਿੱਠੀ ਮੂੰਹ ਦੇਹ
ਦੇਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾਕਾਲ ਕਰੇ ।
ਇਹ ਅੱਖੀਂ ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ ਆਹੀ ਅੱਖੀਂ
ਕਾਸਿਦ ਨਾਲ ਮਕਾਲ ਕਰੇ ।
ਕਦੇ ਨਾਲ ਫਿਰਾਕ ਵਈਦ ਡਰਾਏ
ਦੀਦ ਪਾਕ ਦੇ ਵਾਅਦਾ ਵਿਸਾਲ ਕਰੇ ।
ਸੌ ਕਾਸਿਦ ਕਹਿਆ ਜੇ ਯੂਸਫ ਵੇਖੇ
ਹੱਥ ਕੱਪੇ ਰਤ ਨਾਲ ਕਰੇ ।
ਨਾਗ ਥੀਵੇ ਹੱਥ ਮੂਸਾ ਆਸਾ
ਜੇ ਮਹਜਨ ਉਸ ਦਾ ਖਿਆਲ ਕਰੇ ।
ਯਾਨੀ ਗਾਲੀਂ ਹਾਲ ਅਸਾਡੇ ਦੀਆਂ
ਹੈਦਰ ਬਣ ਮੁਹੰਮਦ ਨਾਲ ਕਰੇ ।
'ਸੁੱਲੇ ਅਲਾਹ ਅਲੈ ਸੋ ਵ ਸੱਲਮ',
ਏਵੇਂ ਭੀ ਉੱਤੇ ਆਲ ਕਰੇ ।੨੩।
4. ਮੀਮ-ਮੈਂ ਜਾਣਾਂ ਨਹੀਂ ਕੌਣ ਲੁਟੇ ਦਿਲੀਂ

ਮੀਮ-ਮੈਂ ਜਾਣਾਂ ਨਹੀਂ ਕੌਣ ਲੁਟੇ ਦਿਲੀਂ
ਇਹ ਸੋਹਣੇ ਐਵੇਂ ਵਿਖਾਲੜਾ ਈ ।
ਵੇਖਾਂ ਨਾਜ਼ ਦੀ ਬਸਤੀ ਸੱਖਰ ਗੇਂਦ
ਨਿਆਂ ਦੀ ਛੋਕ ਨ ਮਾਲੜਾ ਈ ।
ਕਿਤੇ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਧਾਰੀਂ ਮੁਹਰਾ
ਜੇ ਕੱਜਲ ਦੇ ਸਿਰ ਦੰਬਾਲੜਾ ਈ ।
ਕੋਈ ਐਡਾ ਹੇਜ਼ ਨਾ ਚੂੰਨੀਆਂ
ਚਾਇਆ ਚਾਨਣ ਬੇਚੂੰ ਵਾਲੜਾ ਈ ।
ਵੇਖਾਂ ਲਸ਼ਕਰ ਖਤ ਦੇ ਧੂੜ ਧੁਮਾਈ
ਕਿ ਹੁਸਨ ਦੀ ਛੋਕ ਉਚਾਲੜਾ ਈ ।
ਏਸ ਕਿਉਂ ਵੱਟੀਆਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਹੈਦਰ,
ਲੁਟਣ ਮੁਲਕ ਸੁਖਾਲੜਾ ਈ ।੨੨।
5. ਮੀਮ-ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਨਹੀਂ ਲਾਉਬਾਲੀ ਵੇਖਾਂ

ਮੀਮ-ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਨਹੀਂ ਲਾਉਬਾਲੀ ਵੇਖਾਂ
ਕਿਸ ਭਤ ਲਗੀਆਂ ਭਾਹ ਮੈਂਡੀ ।
ਪਰ ਵਤ ਜਾਣਾ ਜੋ ਕੁਝ ਲਿਖਿਆ
ਕਾਤਿਬ ਖੁਸ਼ਖਤ ਭਾਹ ਮੈਂਡੀ ।
ਕੁਝ ਮਸ ਨ ਵਿਚ ਹੀਰੇ ਲੱਗੇ
ਮੌਜਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਭਾਹ ਮੈਂਡੀ ।
ਉਹ ਸਮੁੰਦਰ ਕਰਮ ਦਾ ਹੈਦਰ
ਲਗੇਂ ਰਹਮਤ ਭਾਹ ਮੈਂਡੀ ।੨੪।
6. ਮੀਮ-ਮੈਂ ਕੌਣ ਜੱਟੀ ਲਏਂ ਨਾਉਂ ਕੀਂਹਦਾ

ਮੀਮ-ਮੈਂ ਕੌਣ ਜੱਟੀ ਲਏਂ ਨਾਉਂ ਕੀਂਹਦਾ
ਮੈਂ ਆਸ਼ਿਕ ਹਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੀ ।
ਮੈਂ ਕੌਣ ਕਮੀਨੜੀ ਕਾਬੇ ਦੇ ਲਾਇਕ
ਪੂਜਾ ਕਰੇਸਾਂ ਮੂਰਤਾਂ ਦੀ ।
ਅਲਿਫ ਬੇ ਤੇ ਅਨ ਬਨ ਆਵੇ ਨਾਹੀਂ
ਅਤੇ ਕਾਰੀ ਸਦੈਨੀਆਂ ਸੂਰਤਾਂ ਦੀ ।
ਸ਼ੌਕ ਨ ਹੱਜ ਦਾ ਰੋਜ਼ੇ ਉਡੀਕੇ ਨ
ਸਇਤ ਪੁਛ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦੀ ।
ਵੈਸਾਂ ਅਜ ਬੇਲੀ ਦੇ ਬੇਲੇ,
ਹੈਦਰ ਕੇਹੀ ਪੁਛ ਮਹੂਰਤਾਂ ਦੀ ।੫।
7. ਮੀਮ-ਮੈਂ ਕੌਣ ਜੱਟੀ ਲਏਂ ਨਾਉਂ ਰਾਂਝਣ

ਮੀਮ-ਮੈਂ ਕੌਣ ਜੱਟੀ ਲਏਂ ਨਾਉਂ ਰਾਂਝਣ
ਮੈਂ ਸਦਕੇ ਮਹੀਂ ਕਾਲੀਆਂ ਥੋਂ ।
ਇਹ ਕਦੀ ਨ ਸਾਰ ਸੰਭਾਲੀ ਗੋਲੀ
ਪਲ ਪਲ ਮਾਹੀ ਸੰਭਾਲੀਆਂ ਥੋਂ ।
ਇਹ ਗਰਬ ਗਹੇਲੀਆਂ ਮਾਣੇ ਮੱਤੀਆਂ
ਠੁਮ ਠੁਮ ਯਾਰ ਦੀਆਂ ਚਾਲੀਆਂ ਥੋਂ ।
ਕੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਘਟ ਕਾਲੀ ਥੋਂ
ਗਲ ਹਿੱਕੀ ਸੁੰਬਲ ਪਾਲੀਆਂ ਥੋਂ ।
ਨਾਹੀਂ ਲੱਗੇ ਵਤ ਫਾਇਦਾ ਕਿਆ ਵਤ
ਮਹੀਂ ਦੀਆਂ ਐਵੇਂ ਵਿਖਾਲੀਆਂ ਥੋਂ ।
ਭੁੱਲਾ ਮਹੀਂ ਦੇ ਕਾਨ ਸਿੰਗਾਰ ਕਚਿਉਂ
ਹੈਦਰ ਪੁਛ ਸਿਆਲੀਆਂ ਥੋਂ ।੪।
8. ਮੀਮ-ਮੈਂ ਤਾਂ ਘੋਲ ਘੱਤਾਂ ਤੈਥੋਂ ਜਿੰਦੜੀ ਭੀ

ਮੀਮ-ਮੈਂ ਤਾਂ ਘੋਲ ਘੱਤਾਂ ਤੈਥੋਂ ਜਿੰਦੜੀ ਭੀ
ਪਰ ਕੀਤਾ ਭੀ ਕਦੀ ਘੋਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਖਾਸਾ ਯੂਸਫ ਪਾਕ ਤੋਂ ਚੰਦੀਆਂ ਭੀ
ਬੀਸਾਂ ਬੀਸੀ ਘੋਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਜਿਨਹਾਂ ਨਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਧਮਾਈਆਂ ਨੇ ਰਾਤੀ
ਚੋਲੀ ਦੀਆਂ ਤਨੀਆਂ ਖੋਲ੍ਹੀਆਂ ਨੇ ।
ਜਿਨਹਾਂ ਸੋਨੇ ਦੀ ਨੱਕ ਨਿਉਲੀਆਂ ਨੇ
ਉਥੇ ਹੋਂਦੀਆਂ ਜ਼ਿਬ੍ਹਾ ਨ ਬੋਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਓਥੇ ਹੂਰਾਂ ਭੀ ਜ਼ਿਬ੍ਹਾ ਦੀ ਵਾਰੀ ਨਾ ਪਾਈ
ਆਖਿਰ ਜੈਂਦੀਆਂ ਜੋਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਓਥੇ ਸਦੈਂਦੀਆਂ ਸੱਭੇ ਸੋਹਣੀਆਂ
ਰਾਂਝਣ ਭਾਣੇ ਭੋਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਆ ਰਾਂਝਾ ਛੋੜ ਭੂਟੇ ਲਾਈਆਂ
ਝੰਗ ਇਕੇ ਸੈ ਲੋਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਕਾਈ ਮਿੱਠੜੀ ਤਿਖੜੀ ਭਾਹ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ
ਭੈਣੋਂ ਸਿਆਲੀਂ ਲੋਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਓਸ ਅਣੋਖੜੇ ਨੀਂਗਰ ਨੂੰ ਭਲਾ
ਕੂਕ ਸੁਣਾ ਹੁਣ ਬੋਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਵਿਤ ਤਨੂਰ ਦੇ ਨਹਰੀਂ ਲਾਈਆਂ
ਹੰਝੂ ਨਦੀਆਂ ਲੌ ਲੋਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਸਬਰ ਕਰੇ ਰੱਜ ਯਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖੇ,
ਹੈਦਰ ਨਾਹੀਂ ਤਾਂ ਬੋਲੀਆਂ ਨੇ ।੧੫।
9. ਮੀਮ-ਮੈਂ ਤਾਂ ਨੀਂਗਰ ਦੀ ਮਤਵਾਲੀਆਂ ਵੇ

ਮੀਮ-ਮੈਂ ਤਾਂ ਨੀਂਗਰ ਦੀ ਮਤਵਾਲੀਆਂ ਵੇ
ਹਿਕ ਅਸਾਂ ਵਲ ਨਜ਼ਾਰਾ ਨਹੀਂ ।
ਇਨਹਾਂ ਮਸਤ ਅੱਖੀਂ ਮਤਵਾਲੀਆਂ ਦਾ ਮੀਤਾ
ਹਿਕ ਵਾਰੀ ਭੀ ਵਾਰਾ ਨਹੀਂ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਹਿਕ ਪਿਆਲਾ ਭੀ ਧੋਸਾ
ਜੇ ਵਤ ਵਾਹ ਦੋਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ।
ਓਹੋ ਗਮਜ਼ੇ ਵਾਲੀ ਦਾ ਜ਼ੱਰਾ ਦੇਵੇਂ
ਜੇ ਹਿਕ ਪਿਆਲਾ ਸਾਰਾ ਨਹੀਂ ।
ਕਿਉਂ ਵਤ ਕੀਤੇ ਮਸਤ ਅਲਸਤ,
ਜੇ ਹੈਦਰ ਦੇ ਨਾਲ ਕਾਰਾ ਨਹੀਂ ।੧੭।
10. ਮੀਮ-ਮਾਰੀਆਂ ਤੇ ਮਾਰ ਸੁੱਟੀਆਂ ਮੈਂ

ਮੀਮ-ਮਾਰੀਆਂ ਤੇ ਮਾਰ ਸੁੱਟੀਆਂ ਮੈਂ
ਵੱਤ ਨਾਜ਼ ਇਨਹਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੇ ।
ਨਾਲ ਪਲਕਾਂ ਕੁੰਢੀਆਂ ਰੁਠੀਆਂ ਮਾਰਨ
ਬਾਜ਼ ਇਨਹਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੇ ।
ਦੂਰ ਦੂਰ ਅੰਦਰ ਆ ਵਾਰੀ
ਆਵਾਜ਼ ਇਨਹਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੇ ।
ਵੰਜ ਵੰਜ ਵੇ ਵਿੱਚ ਗੁੱਝੜੀ
ਆਵਾਜ਼ ਇਨਹਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੇ ।
ਸੱਚੀ ਯਾਰ ਦੇ ਤਾਰ ਦੇ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਦਿਸੇਂਦੀ ਇਨਹਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੇ ।
ਹਿਕੇ ਹੈਦਰ ਜਾਣੇ ਹਿਕ ਵਤ ਗਮਜ਼ਾ,
ਰਾਜ਼ ਇਨਹਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਦੇ ।੨।
11. ਮੀਮ-ਮਾਰਿਆ ਤੈਂਡੀਆਂ ਖੂਬੀਆਂ ਸਭਨਾਂ

ਮੀਮ-ਮਾਰਿਆ ਤੈਂਡੀਆਂ ਖੂਬੀਆਂ ਸਭਨਾਂ
ਹਿਕੇ ਨ ਖੂਬਾਂ ਵਾਲੀ ਵਲੇ ।
ਮੈਨੂੰ ਖੂਨ ਕੀਤਾ ਉਹਨਾਂ ਲਾਲ ਲਬਾਂ ਭੀ
ਹਿਕੇ ਨ ਪਾਨਾਂ ਦੀ ਲਾਲੀ ਵਲੇ ।
ਮੈਨੂੰ ਫਾਹੀ ਜ਼ੁਲਫ ਦੇ ਛੱਲੇ ਭੀ ਵੱਤ
ਹਿਕੇ ਨ ਸੋਨੇ ਦੀ ਵਾਲੀ ਵਲੇ ।
ਕਿਆ ਅਨ੍ਹੇਰ ਉਸ ਖਾਲ ਸਿਆਹ ਭੀ
ਹਿਕੇ ਨ ਮਿੱਸੀ ਕਾਲੀ ਵਲੇ ।
ਓਸੇ ਨਾਜ਼ ਗੁਮਾਨ ਨ ਸਾੜੀਆਂ ਮੈਂ
ਇਹਨਾਂ ਗਾਹਲੀਂ ਭੀ ਮੈਂ ਬਾਵਲੀ ਵਲੇ ।
ਮੈਨੂੰ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਦੀ ਜ਼ੰਜੀਰ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਹਿਕ ਨ ਚੋਲੇ ਦੀ ਜਾਲੀ ਵਲੇ ।੧੪।
12. ਮੀਮ-ਮਤਾਂ ਛੋੜ ਘਨੀ ਰਾਤ ਗਈ

ਮੀਮ-ਮਤਾਂ ਛੋੜ ਘਨੀ ਰਾਤ ਗਈ
ਕਦੀ ਖੋਲ੍ਹ ਤਨੀ ਗਲ ਲਗ ਸਵੇਂ ।
ਕਦੀ ਸੀਨੇ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀਨਾ ਲੱਗੇ
ਹੈ ਹੈ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀਨੇ ਲੱਗ ਸਵੇਂ ।
ਪਰ ਸਾਹਿਬਾਂ ਖੜੀ ਕੂਕੇਂਦੀ ਮਿਰਜ਼ਾ
ਸਾਂਦਰਬਾਰ ਤੋਂ ਲੰਘ ਸਵੇਂ ।
ਇਹ ਮਿਲੀਆਂ ਵਾਹਰਾਂ ਵੱਸ ਨ ਕੋਈ
ਕਿਥੋਂ ਲਿਖਿਆ ਅੱਗ ਸਵੇਂ ।
ਲੈ ਖਾਰੇ ਤੋਂ ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੱਸੇਂ
ਕਿਹੜੀ ਡਾੜ੍ਹੀ ਤੇ ਤੱਗ ਸਵੇਂ ।
ਹੁਣ ਸੱਸੀ ਜਿਵੇਂ ਪੁਨੂੰ ਵੇਖੇਂ
ਮਤਾਂ ਨਾਲ ਨਿਹੰਗ ਸਵੇਂ ।
ਹੈਦਰ ਜਾਗੇਂ ਤਾਂ ਥੀਵੇਂ ਮੁਕੱਰਬ,
ਵੇਖ ਕਦੀ ਸੁਹਰਗ ਸਵੇਂ ।੧੩।
13. ਮੀਮ-ਮੱਤਾਂ ਤੁਝ ਬਿਨ ਕੌਣ ਜੋ ਦੇਵੇ ਦਿਲ ਨੂੰ

ਮੀਮ-ਮੱਤਾਂ ਤੁਝ ਬਿਨ ਕੌਣ ਜੋ ਦੇਵੇ ਦਿਲ ਨੂੰ
ਧਰ ਵਹੀ ਹਦ ਪੈਗੰਬਰ ਦੀ ।
'ਸਿਲੇ ਅੱਲਾ ਅਲੈ ਹੋ ਸਲਮ'
ਸੋਹਣੇ ਓਸੇ ਸਰਵਰ ਦੀ ।
ਕੁਤਬ ਦੀਵਾਨ ਜੇ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ
ਬਾਹਜ ਤੈਂਡੇ ਹੀਰ ਘਰ ਘਰ ਦੀ ।
ਇਹ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਘੁੰਘਟ ਤੈਂਡਾ
ਸ਼ੋਰ ਸਿਆਹ ਰੁਖ ਅਨਵਰ ਦੀ ।
ਇਹ ਖਾਕ ਰਤਾਕ ਨ ਸੂਰਜ ਬਾਹਝੋਂ
ਠਾਠ ਮਰੇਂਦੀ ਕੱਪਰ ਦੀ ।
ਨਾਹੀਂ ਤਾਂ ਵਤ ਨਾਜ਼ ਦੀ ਜਾਣੇ
ਸੂਰਤ ਮੂਰਤ ਪੱਥਰ ਦੀ ।
ਕਿਆ ਇਨਕਾਰ ਖਿਆਲ ਦਸੈਂਦਾ
ਜਿਨਸ ਜੇ ਏਸ ਲਬ ਗੌਹਰ ਦੀ ।
ਤੂਹੀ ਸ਼ੱਕਰ ਖੰਡ ਨਬਾਤ ਕਰੇਂ
ਅਤੇ ਮਿੱਠਾ ਮਿੱਠੀ ਲਬ ਸ਼ਕਰ ਦੀ ।
ਤੂਹੀ ਜ਼ੁਲਫ ਸ਼ਰੀਫ ਦੀ ਫਾਹੀ,
ਤੂਹੀਂ ਕੈਦ ਕਰੇਂ ਦਿਲ ਹੈਦਰ ਦੀ ।੬।
14. ਮੀਮ-ਮਜ਼ਹਬ ਕੀ ਪੁੱਛਣਾ ਏਂ ਕਾਜ਼ੀਆ ਵੇ

ਮੀਮ-ਮਜ਼ਹਬ ਕੀ ਪੁੱਛਣਾ ਏਂ ਕਾਜ਼ੀਆ ਵੇ
ਮੈਂਡਾ ਰਾਂਝਣ ਰੁਕਨ ਈਮਾਨ ਦਾ ਈ ।
ਇਸ਼ਕ ਇਮਾਮ ਨਿਮਾਜ਼ ਮੁਹੱਬਤ
ਮੁਰਲੀ ਹਰਫ਼ ਕੁਰਾਨ ਦਾ ਈ ।
ਸਭ ਵਕਤ ਰਕੂਆ ਸਜੂਦ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ
ਇਹ ਸਿਜਦਾ ਤੇ ਰਬ ਰਹਮਾਨ ਦਾ ਈ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਹੀਰ ਰੰਝੇਟੇ ਦੀ ਆਹੀ,
ਐਵੇਂ ਕੂੜਾ ਵਹਮ ਜਹਾਨ ਦਾ ਈ ।੨੬।

15. ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਦਿਲਬਰਾ ਵੇ ਨੂਰ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ

ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਦਿਲਬਰਾ ਵੇ ਨੂਰ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ
ਹੈ ਹੈ ਦਿਲੀ ਨੂੰ ਪਾਰਾ ਪਾਰਾ ਨ ਕਰ ।
ਹੈ ਹੈ ਤ੍ਰਿਖੜੀ ਭਾਹ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਲਾ ਕੇ
ਪਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਪਾਰਾ ਨ ਕਰ ।
ਦੇਹ ਨ ਜੋਸ਼ ਖਿਆਲ ਲਬਾਂ ਦੇ ਨੂੰ
ਤੇ ਅੱਖੀਆਂ ਨੂੰ ਫਵਾਰਾ ਨ ਕਰ ।
ਨੀਤਾਂ ਖਿਆਲ ਤੇ ਬੱਝ ਦਿਲੀਂ ਨੂੰ
ਹੰਜਰੀਆਂ ਲਾਲ ਪਾਰਾ ਨ ਕਰ ।
ਇਹ ਸੋਨੇ ਦੀ ਬੈਂਸਰ ਨਾਲ ਲਬ ਦੇ,
ਦਾ ਵਾ ਦਾ ਕੂੜ ਪਸਾਰਾ ਨ ਕਰ ।
ਸਾਹ ਪਿਓ ਨਾਈ ਵੇਖੇ ਚੁਪ ਚਪਾਤਿਆਂ
ਜ਼ੁਲਫ ਦਾ ਨਾਗ ਕਰਾਰਾ ਨ ਕਰ ।
ਜ਼ੱਰਾ ਲਗੀਆਂ ਦਾਉ ਉਡ ਪੌਂਦੀ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਪੱਖੀਆਂ ਵਾਂਗਰ ਆਰਾ ਨ ਕਰ ।
ਕਰ ਕੇ ਕੀ ਮਿਆ ਹੈਦਰ ਨੂੰ ਮੀਆਂ,
ਪਾਰਾ ਮਾਰ ਕੇ ਸਾਰਾ ਨ ਕਰ ।੧੬।
16. ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮੰਗਾਂ ਕਿਉਂ ਕਰ ਵੇ

ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮੰਗਾਂ ਕਿਉਂ ਕਰ ਵੇ
ਏਹੋ ਮੰਗ ਭੀ ਤੈਥੋਂ ਮੰਗਣੀਆਂ ।
ਓਲ੍ਹੇ ਮੰਗਦੀ ਮੰਗਾਂ ਮੰਗਣਾਂ ਮੈਂ
ਆਹਾਂ ਮਾਂਗਣਾ ਤੈਥੋਂ ਸੰਗਣੀਆਂ ।
ਮੈਂ ਜੇਹੀਆਂ ਤੇਹੀਆਂ ਤੈਂਡੀਆਂ
ਮੰਗਤੀ ਬੋਦਲੀ ਭਾਵੇਂ ਮਲੰਗਣੀਆਂ ।
ਹੈਦਰ ਮੈਂ ਹੁਣ ਜੋਗਣ ਹੋਸਾਂ
ਗੇਰੀ ਜਾਮੇ ਤੈਥੋਂ ਰੰਗਣੀਆਂ ।੧੨।
17. ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਨੀਂਗਰ ਦੇ ਮਸ ਕਰ ਵੇ ਵਾਲੀਆਂ

ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਨੀਂਗਰ ਦੇ ਮਸ ਕਰ ਵੇ ਵਾਲੀਆਂ
ਨਿਤ ਬਹਾਨੜਾ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਮੀਤਾ ਹਿਕ ਤਾਂ ਅਹਦ ਆਗਾਜ਼ ਦਾ ਸ਼ਿਕਸਤ ਵੇ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਵਲ ਵਲ ਜ਼ੁਲਫ ਦਰਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਮੀਤਾ ਹਿਕ ਤਾਂ ਅਹਦ ਆਗਾਜ਼ ਦਾ ਆਹਾ
ਹਿਕ ਤਾਂ ਸ਼ਰਮ ਆਗਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਨਿਤ ਵਲ ਵਲ ਅਹਦ ਸ਼ਿਕਸਤ ਵੇ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਵਲ ਵਲ ਜ਼ੁਲਫ ਦਰਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਮੀਤਾ ਬੋਲ ਭੀ ਪਾਲਣਾ ਸ਼ਰਮ ਆਗਾਜ਼ ਦਾ
ਕਾਰ ਨਾ ਹੀਲਾ ਬਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਹਿਕ ਖਤ ਨਿਆਜ਼ ਦਾ ਪੜ੍ਹਦਾ ਨਾਹੁੰ
ਲੈ ਵਾਚ ਇਹ ਖਤ ਨਿਆਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਇਹ ਵਤ ਹਰਫ਼ ਉਠੀਂਦੇ ਨਹੀਂ
ਕਿਆ ਉੱਚਾ ਲਿਖਿਆ ਰਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਏ ਖਾਲੀ ਸਾਡੀ ਭੇਜਿਆ ਸੂ ਖਤ
ਫਜ਼ਲ ਇਹ ਚਾਰੇ ਸਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਹੈਦਰ ਆਖ ਸ਼ਰੀਫ ਨੂੰ ਵੇਖਾਂ,
ਇਹ ਕੰਮ ਗਰੀਬ-ਨਿਵਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।੯।
18. ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਨੀਂਗਰ ਖਤਰੀ ਸ਼ੋਖ ਅਖਤਰੀ

ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਨੀਂਗਰ ਖਤਰੀ ਸ਼ੋਖ ਅਖਤਰੀ
ਨਾਜ਼ ਬਿਨਾਂ ਤੈਂਡੀ ਹੱਟ ਗਈ ।
ਪੀਵੇ ਨਹੀਂ ਖੂਨ ਤੱਸੀਆਂ ਦਾ ਤੂੰ
ਨ ਤੇਗ ਅਸਾਂ ਥੋਂ ਕਿਉਂ ਹੱਟ ਗਈ ।
ਕਿਉਂ ਹਿਕੜੇ ਕੀਤੇ ਉਤਵਲ ਦੇ
ਸਾਂਗ ਨੂੰ ਬਹੂਕਾਂ ਹਿੱਕ ਫਟ ਗਈ ।
ਮਾਰ ਸਟ ਨਹੀਂ ਦਾਰ ਸਟਿਆਂ ਨੂੰ
ਹਿਕ ਤੀਰ ਨਿਗਾਹ ਦੇ ਸਟ ਗਈ ।
ਮੈਂ ਪੱਟੀਆਂ ਗਲ ਦੇ ਪੀਲ਼ੜੇ ਪੱਟ,
ਵੇਖਾਂ ਹੈਦਰ ਉਹ ਵਤ ਪੱਟ ਗਈ ।੧੦।
19. ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਨੀਂਗਰਾ ਸ਼ੋਖ ਅਣੋਖਿਆ ਵੇ

ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਨੀਂਗਰਾ ਸ਼ੋਖ ਅਣੋਖਿਆ ਵੇ
ਕੋਈ ਓੜਕ ਪਤਾ ਭੀ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਗਲ ਭੀ ਨਾਜ਼ ਨਿਗਾਹ ਭੀ ਨਾਜ਼
ਅਤੇ ਗਹਣਾ ਭੀ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਤੋੜੇ ਧੂੜ ਧਮਾਈ ਖਤ ਕਟਕ ਦੇ
ਤੈਂ ਥੀਣਾ ਭੀ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਪਰ ਖਤ ਲਬਾਂ ਦਾ ਆਖ ਅਮੱਨਾ
ਅਜੇ ਮੁਜ਼ੱਨੀ ਭੀ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਛੋੜ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਤੂੰ ਹਿੰਦ ਦੇ ਅਖੜ
ਅਜੇ ਸੋਹਣਾ ਭੀ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਹੁਣ ਪੁੱਛਿਆ ਖੱਤ ਆਗਾਜ਼ ਨਿਆਜ਼ ਦਾ
ਮੁਲਕ ਆਮੱਨਾ ਭੀ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।
ਅਜੇ ਸੁਰਖ ਹੈਦਰ ਲਾਲ ਲਬਾਂ ਤੇ,
ਹੀਰਾ ਪੱਨਾ ਭੀ ਨਾਜ਼ ਦਾ ਈ ।੮।
20. ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਨੀਂਗਰਾ ਵੇ ਛਲਿਆਲੀਆ

ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਨੀਂਗਰਾ ਵੇ ਛਲਿਆਲੀਆ
ਰਾਤੀਂ ਗਲੀਆਂ ਨ ਰੋਕ ਇਕੱਲਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਅਸੀਂ ਕੂਚ ਕਦਹਾ ਛੋੜ ਦੇਸਾਂਹੀਂ ਘਲੀਆਂ
ਕੂਚਾ ਬੰਦ ਮਹੱਲਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਉਹਨਾਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਕਿਆ ਅੰਧੇਰ ਮਚਾਇਆ
ਰੱਖੋ ਵੇ ਦਿਲ ਦਾ ਵਲਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਸੰਭਲ ਦਸਦ ਦਰਾਜ਼ ਕਰੀਂ ਪੁੱਛ
ਵੇਖ ਅੱਬਾ ਦੀਆਂ ਝੱਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਆਰਸੀ ਅੰਦਰ ਵੇਖ ਨਹੀਂ
ਵੇਖ ਛੱਲੀਆਂ ਵੇਖਦਿਆਂ ਛਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਧਰੋਹੀ ਇਸ਼ਕ ਸ਼ਰਾ ਦੇ ਵੇ
ਦਿਲ ਫਾਹਿਆ ਮਾਰਨ ਵਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਸਾਹ ਪੀਵਣੇ ਨੀ ਵੇਖ ਨੈਣ ਖੋਲ ਕੇ
ਲੈਂਦੀ ਦਾਊਦੀਆ ਝੱਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਇਹੀ ਨੇ ਚੋਰ ਦੇਸ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਹੱਥ ਘੱਤ ਛੋੜ ਮਲੱਲੀਆਂ ਨੂੰ ।੧੮।
21. ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਨੀਂਗਰਾ ਵੇ ਵਣਜਾਰਿਆ ਵੇ

ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਨੀਂਗਰਾ ਵੇ ਵਣਜਾਰਿਆ ਵੇ
ਕਦੀ ਗਲੀ ਅਸਾਡੀ ਭੀ ਆਵਣਾ ਈ ।
ਇਹਨਾਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਛੱਲਿਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਦਾ
ਹਿੱਕ ਛੱਲ ਮੈਂਡੇ ਹੱਥ ਪਾਵਣਾ ਈ ।
ਹਿਕ ਰੱਤੀ ਮਿਸਾਕ ਹੋ ਸਹੀ ਜੇ
ਨੱਥ ਦੇ ਨਾਲ ਤੁਲਾਵਣਾ ਈ ।
ਜਿੰਦ ਬੋਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਬਰਾਬਰ ਨਾਹ
ਹਸ ਹਸ ਐਵੇਂ ਚਖਾਵਣਾ ਈ ।
ਮਾਲ ਤੈਂਡਾ ਸਬ ਸੋਹਣਾ ਖਰਾ
ਪਰ ਨੱਥ ਦਾ ਸੋਨਾ ਟਕਾਵਣਾ ਈ ।
ਮਿੱਸੀ ਦੇ ਘਸਵੱਟੀ ਕਰਕੇ
ਬੈਂਸਰ ਨੂੰ ਚਮਕਾਵਣਾ ਈ ।
ਹੈਦਰ ਆਖ ਹਨੇਰ ਨ ਕਰਨਾ,
ਮਿੱਸੀ ਨ ਕੰਦ ਮਿਲਾਵਣਾ ਈ ।੨੦।
22. ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਸਦਕਾ ਅਖੀਂ ਮਤਵਾਲੀਆਂ ਦਾ

ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਸਦਕਾ ਅਖੀਂ ਮਤਵਾਲੀਆਂ ਦਾ
ਮੁੜ ਭਾਲ ਵੇ ਦਿਲਬਰਾ ਵਾਸਤਾ ਈ ।
ਸਦਕਾ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਾਲੀਆਂ ਦਾ
ਵੇਖ ਹਾਲ ਵੇ ਦਿਲਬਰਾ ਵਾਸਤਾ ਈ ।
ਭਲਾ ਸਦਕਾ ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਦਾ
ਸੁਣ ਗਾਲ੍ਹ ਵੇ ਦਿਲਬਰਾ ਵਾਸਤਾ ਈ ।
ਮੈਂ ਸਦਕਾ ਗੱਲਾਂ ਆਪ ਵਾਲੀਆਂ ਦਾ
ਗਮ ਟਾਲ ਵੇ ਦਿਲਬਰਾ ਵਾਸਤਾ ਈ ।
ਤਕਸੀਰਾਂ ਹੈਦਰ ਵਾਲੀਆਂ ਦਾ,
ਨਾਮਾ ਟਾਲ ਵੇ ਦਿਲਬਰਾ ਵਾਸਤਾ ਈ ।੧੧।
23. ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਯਾਰੀਆਂ ਲਾਏ ਨ ਮਾਰ ਅਸਾਂ ਨੂੰ

ਮੀਮ-ਮੀਤਾ ਯਾਰੀਆਂ ਲਾਏ ਨ ਮਾਰ ਅਸਾਂ ਨੂੰ
ਲਾਈਆਂ ਵੇ ਮਤਾਂ ਲਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਕੀ ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰ ਉਡਾਇਆ ਈ
ਮਾਰ ਤਾੜੀਆਂ ਕਟਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਅਸਾਂ ਰੋਂਦਿਆਂ ਰਾਤੀਂ ਗੁਜ਼ਾਰੀਆਂ
ਤੁਸੀਂ ਹਸਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਵਾਰੀਆਂ ਵੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਵਾਰੀਆਂ ਵੇ
ਹੈ ਹੈ ਜ਼ਾਰੀਆਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਜ਼ਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਕੋਹ ਕਾਫ ਦੀ ਪਰੀ ਤੇ ਅਖੀਂ ਤੇ
ਧਾਰੀਂ ਕੱਜਲ ਦੀਆਂ ਧਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਵਾਹਰ ਵੇ ਨੈਣਾਂ ਤੇ ਵਾਹਰ ਵੇ
ਉਨਾਂ ਜ਼ਾਲਿਮਾਂ ਦਸਤੀਆਂ ਮਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਉਨਹਾਂ ਕਮਾਣੀਆਂ ਤਰਕਸ਼ ਵਾਲਿਆਂ
ਵਗੀਆਂ ਤੇਜ ਤਰਵਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਮੈਂ ਚੌਪੜ ਮਾਰੀਆਂ ਨਿਉਂ ਤੁਸਾਡੇ
ਹਾਰੀਆਂ ਵੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਹਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਹਿਕ ਪਲ ਪਾਸਾ ਨ ਢਾਲੇਂ ਅਸਾਂ ਨੂੰ
ਹਿਕ ਨਾ ਰਾਤੀਂ ਸਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਸਾਰੀਆਂ ਵੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਵੇ
ਹੈ ਹੈ ਵਾਰੀਆਂ ਵੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਵਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਨਿਉ ਨੀਵਾਂ ਦਿਤੀਆਂ ਸੀਨੇ ਮੈਂਡੇ
ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਵੇ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਨੂੰਹ ਫੇਰ ਪਾ ਵਿੱਚ ਸੀਨੇ ਮੈਂਡੇ
ਵੇਖ ਚੋਲੀ ਦੀਆਂ ਗੁਲਕਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਇਸ਼ਕ ਸਮੁੰਦਰ ਤੇ ਮੈਂ ਹੁਣ ਤਾਰੀ
ਵਾਲ੍ਹਾਂ ਮੈਂਡੇ ਸਿਰ ਭਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਨੂੰਹ ਕਪੜ ਦੂਤੀ ਕਹਿਆ ਨੈਣਾਂ
ਤਾਰੀਆਂ ਵੇ ਨੈਣਾਂ ਤਾਰੀਆਂ ਵੇ ।
ਲੈ ਹੱਥ ਹੈਦਰ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਸਿਆਹ,
ਲਖ ਤਾਰੀਆਂ ਵੇ ਲਖ ਤਾਰੀਆਂ ਵੇ ।੧੯।
24. ਮੀਮ-ਮੀਆਂ ਛੋੜ ਨਹੀਂ ਲੜ ਲੱਗਿਆਂ ਨੂੰ

ਮੀਮ-ਮੀਆਂ ਛੋੜ ਨਹੀਂ ਲੜ ਲੱਗਿਆਂ ਨੂੰ
ਮੈਂਡੇ ਹੱਥੋਂ ਕਿਉਂ ਲੜ ਛਿੱਕ ਲਏਂ ।
ਮੈਨੂੰ ਭੜਕ ਲੱਗੀ ਵੇ ਬਾਦਲ ਬਿਜਲੀ
ਬੁੱਕਲ ਅੰਦਰ ਛਿੱਕ ਲਏਂ ।
ਘੱਤ ਗਲੋਕਰ ਚੰਬਰ ਵੰਜਾਂ
ਛਾਤੀ ਵਿਚ ਦੀ ਛਿੱਕ ਲਏਂ ।
ਮੇਰੇ ਰਹੇ ਕਿਨਾਰੇ ਪਾਸੇ ਜਿਵੇਂ
ਬਘ ਪਾਲੀ ਛਰ ਛਿੱਕ ਲਏਂ ।
ਫਲ ਰਹੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਦਿਲ ਮੈਂਡੇ ਵਿਚ
ਲੜੀ ਜੇ ਦਿਲਬਰ ਛਿੱਕ ਲਏਂ ।
ਲੱਗੀ ਭਾਹ ਚਿਲਮ ਨੂੰ ਕੱਪੜ ਤੇ
ਬੁੜ ਬੁੜ ਕਰ ਕਰ ਛਿੱਕ ਲਏਂ ।
ਹੁਣ ਦੁੱਖ ਲਗੇ ਮਿੱਠੇ ਦਿਲ ਦੇ ਨੂੰ
ਆਖ ਹੈਦਰ ਕੱਕਰ ਛਿੱਕ ਲਏਂ ।੧।
25. ਮੀਮ-ਮੂੰਹ ਚੂਰੀ ਘੱਤ ਕੇ ਭਾਂਡਾ ਭੰਨਾਂ

ਮੀਮ-ਮੂੰਹ ਚੂਰੀ ਘੱਤ ਕੇ ਭਾਂਡਾ ਭੰਨਾਂ
ਸੋ ਪੱਨਾਂ ਘਾਗਾ ਗਲ ਪਇਆ ।
ਕੁੱਵਤ ਦੇ ਕਾਰਣ ਤਰਲਾ ਕੀਤੋ ਸੂ
ਆਣ ਕਾਮੰਗਾ ਗਲ ਪਇਆ ।
ਇਸ ਦੇਗ ਵਿਚੋਂ ਹਿਕ ਕਾਕਲ ਹੋਵੇ
ਉਸ ਦਾ ਭਾਂਗਾ ਗਲ ਪਇਆ ।
ਹੈਦਰ ਨਾਲ ਫਜ਼ੂਲ ਕਿਆ ਹਊਮੈਂ
ਸਰਫਾ ਸਾਹੰਗਾ ਗਲ ਪਇਆ ।੨੧।
26. ਮੀਮ-ਮੁਹੱਬਤ ਯਾਰ ਦੀ ਸ਼ਾਲਾ

ਮੀਮ-ਮੁਹੱਬਤ ਯਾਰ ਦੀ ਸ਼ਾਲਾ,
ਵਧਮ ਪਲ ਪਲ ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਜ਼ਕਰੀਆ ਯਾਰ ਦਾ ਵਿਰਦ ਕਮਾਵੇ
ਆਰੇ ਹੇਠ ਚੀਰੇਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਮਨਸੂਰ ਭੀ ਮਾਰੇ ਸੌ ਸੌ ਨਾਅਰੇ
ਸੂਲੀ ਪਕੜ ਚੜ੍ਹੇਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨ ਆਵੇ,
ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਵਿਚ ਗਿਣੇਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ।੨੫।
27. ਮੀਮ-ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਇਆ ਮਿਲਣਾ ਤੇਰਾ

ਮੀਮ-ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਇਆ ਮਿਲਣਾ ਤੇਰਾ
ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਇਆ ਕੱਜਣਾ ਭੀ ।
ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਇਆ ਸਭ ਕੁਝ ਰੱਖਣਾ
ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਇਆ ਤਜਣਾ ਭੀ ।
ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਇਆ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰਨਾ
ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਇਆ ਕੱਜਣਾ ਭੀ ।
ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋਰ ਨ ਕਾਈ ਓ ਹੈਦਰ
ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਤੈਂ ਕੋਲੋਂ ਰੱਜਣਾ ਭੀ ।੨੭।

ਨੂਨ
1. ਨੂਨ-ਨੈਣ ਹੀਰ ਦੇ ਕਿਉਂ ਵਤ ਰੋਵਣ

ਨੂਨ-ਨੈਣ ਹੀਰ ਦੇ ਕਿਉਂ ਵਤ ਰੋਵਣ
ਜੇ ਸੀਨੜੇ ਅੰਦਰ ਚਾਕ ਨਹੀਂ ।
ਕੌਣ ਚੱਕੀ ਚਾਕ ਜੇ ਚਕਦਾ ਚਾਕ
ਕੀ ਨਾਲ ਅਸਾਡੜੇ ਚਾਕ ਨਹੀਂ ।
ਰਾਂਝਾ ਭੱਤਾ ਮਹੀਂ ਕਿਉਂ ਨਾਲ ਵੱਤੇ
ਹੋਵੇਂ ਸ਼ਾਲਾ ਨਾਕ ਨਹੀਂ ।
ਨਿੱਤ ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਸਹਿਣਾ ਹੈਦਰ
ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਧਾਵਾਂ ਟਾਕ ਨਹੀਂ ।੧।
2. ਨੂਨ-ਨੈਣ ਮਾਹੀ ਦੇ ਘਾਹ ਕਰੇਂਦੇ

ਨੂਨ-ਨੈਣ ਮਾਹੀ ਦੇ ਘਾਹ ਕਰੇਂਦੇ
ਜ਼ਾਲਿਮ ਨ ਰਹਿੰਦੇ ਚਾਲੀਆਂ ਤੋਂ ।
ਜਿੱਥੇ ਵੇਖਣ ਬਾਗ ਹੁਸਨ ਦਾ ਖਿੜਿਆ
ਖੌਫ ਨ ਖਾਂਦੜੇ ਮਾਲੀਆਂ ਤੋਂ ।
ਮਾਰਨ ਝਾਤ ਤੇ ਮੰਗਣ ਤਾਮਾ
ਬਾਜ਼ ਨ ਰਹਿਣ ਦੀਵਾਲੀਆਂ ਤੋਂ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਪੀਤਿਆਂ ਬਾਹਜ ਨੇ ਖੀਵੇ
ਕੈਫ ਨ ਲੈਣ ਕਲਾਲੀਆਂ ਤੋਂ ।੩।
3. ਨੂਨ-ਨ ਸ਼ੇਖ ਮਸ਼ਾਇਖ ਕਾਜ਼ੀ ਨ ਮੁੱਲਾਂ

ਨੂਨ-ਨ ਸ਼ੇਖ ਮਸ਼ਾਇਖ ਕਾਜ਼ੀ ਨ ਮੁੱਲਾਂ
ਭੀ ਤੈਂਡੇ ਦੇ ਸਾਈਂ ਮੰਗਤੀਓਂ ।
ਪੈਰੀਂ ਪਾਉਂਟੇ ਨੇਵਰ ਘੂੰਗਰੂ
ਛਣ ਛਣ ਛਣਕਾਈਂ ਮੰਗਤੀਓਂ ।
ਤਾਨਾ ਰੇ ਰੇ ਕਿਵੇਂ ਅਲਾਪਾਂ
ਮੈਂ ਸੁਰਾਂ ਸੁਣਾਈ ਮੰਗਤੀਓਂ ।
ਤਾਲ ਤਾਲ ਤੇ ਥਈਆ ਥਈਆ
ਮੈਂ ਘਰੀਂ ਬਤਾਈਂ ਮੰਗਤੀਓਂ ।
ਸਾਈਂ ਵੱਡਾ ਬਖਸ਼ ਕਰੇਸੇਂ
ਤੋੜੇ ਭਰ ਗੁਨਾਹੀਂ ਮੰਗਤੀਓਂ ।
ਹੈਦਰ ਨਾ ਉਮੀਦ ਨਾ ਥੀਵੀਂ,
ਦਰ ਓਸੇ ਦੀ ਮੰਗਤੀਓਂ ।੨।

ਕਾਫ਼
1. ਕਾਫ਼-ਕਦੀ ਵੇਖ ਵੇ ਨੀਂਗਰਾ ਆਰਸੀਆਂ ਬਣ

ਕਾਫ਼-ਕਦੀ ਵੇਖ ਵੇ ਨੀਂਗਰਾ ਆਰਸੀਆਂ ਬਣ
ਬਾਹਰ ਅੰਦਰ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਗੈਰ ਤੈਂਡਾ ਮੇਲ ਸੁੱਟਿਆ ਮੈਂ ਤੋੜੇ
ਅਪਣੇ ਜੌਹਰ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਗੈਰ ਤੈਂਡੇ ਨਾਲ ਵੈਰ ਅਸਾਂ ਉਹ ਤੂੰਹੀ
ਜੋ ਘਰ ਘਰ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਭਾਵੇਂ ਕਾਫਿਰ ਆਖ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਮੁਸਲਿਮ
ਪਰ ਵਤ ਹਰ ਹਰ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਰਾਮ ਲਛਮਣ ਕੂ ਮੋਹਣ ਭੀ ਮਾਰਿਆ
ਤੂੰ ਹੀ ਦਹੰਸਰ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਤੁਧ ਹੀ ਸਾਫ ਕੀਤਾ ਮੈਨੂੰ ਗੈਰ ਕੁਨੋਂ
ਮੀਆਂ ਕੌਣ ਸਕੰਦਰ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਕਦੀ ਫੇਰ ਪਿਆਲਾ ਅਸਾਂ ਵੱਲ ਸਾਕੀ
ਪੀਉ ਨ ਭਰ ਭਰ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਮੈਂ ਕਿਸ ਦਰ ਵੰਜਾਂ ਤੇ ਕਿਸ ਦਰ ਕੂਕਾਂ
ਬਾਹਜ ਤੈਂਡੇ ਦਰ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੀ ।
ਜੇ ਯਾਰ ਕਹੇ ਕਲ੍ਹ ਕਿਸ ਨੇ ਲਇਆ ਦਿਲ,
ਲੋਕ ਵੇ ਹੈਦਰ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੀ ।੭।
2. ਕਾਫ਼-ਕਦੀ ਯਾਰ ਵੇ ਯਾਰ ਜੇ ਮਾਰਨਾ ਈ

ਕਾਫ਼-ਕਦੀ ਯਾਰ ਵੇ ਯਾਰ ਜੇ ਮਾਰਨਾ ਈ
ਐਵੇਂ ਲੋਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਹਮਾ ਨਹੀਂ ।
ਕਦੀ ਮਾਰਨਾ ਈ ਤੇ ਤਾਰ ਵੇ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਨਾਹੀਂ ਤੇ ਮਾਰ ਜਿਵਾ ਨਹੀਂ ।
ਧਰੂਹ ਇਰਾਕੀ ਤੇ ਲਾ ਮੈਂਡੇ ਤਨ
ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗ ਤਕਾ ਨਹੀਂ ।
ਤਾਰਨਾ ਈ ਤੇ ਤਾਰ ਵੇ ਸਾਹਿਬ
ਠਾਠੀਂ ਵਿੱਚ ਲੁੜ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ।
ਕਦੀ ਖੋਲ੍ਹ ਤਨੀ ਮਿੱਠਾ ਬੋਲ ਮੂੰਹੋਂ
ਐਵੇਂ ਨਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਧਮਾ ਨਹੀਂ ।
ਸਾਈਂ ਸੱਚਾ ਪਾਕ ਖੁਦਾ ਹੈਂ ਤੂੰ ਹੈਂ
ਤੈਂਡੇ ਬਾਹਜ ਕੋਈ ਹੋਰ ਖੁਦਾ ਨਹੀਂ ।
ਤੂੰ ਉਪਰ ਸੂਰਜ ਦੀਵੇ ਤਾਹੀਂ
ਚਾ ਵਧਾ ਵਧਾ ਨਹੀਂ ।
ਬੱਸ ਵੇ ਹੈਦਰ ਰੋ ਨਹੀਂ,
ਤੂੰ ਬਲਦੀ ਤੇ ਤੇਲ ਪਾ ਨਹੀਂ ।੩।
3. ਕਾਫ਼-ਕੱਦ ਮੂੰਹ ਤੱਕ ਆਲਮ, ਕਿ ਫਲੀਆਂ

ਕਾਫ਼-ਕੱਦ ਮੂੰਹ ਤੱਕ ਆਲਮ, ਕਿ ਫਲੀਆਂ
ਜ਼ਾਲਿਕ ਅਲਕਿਤਾਬ, ਨਹੀਂ ।
ਹੁਸਨ ਜਮਾਲ ਉਸ ਯਾਰ ਦਾ ਕੀ
ਮੈਂ ਫਲੀਆਂ ਏਹੋ ਆਬ ਨਹੀਂ ।
ਇਹ ਖਾਕ ਰਤਾਕ ਤੇ ਦਿਨ ਦੀ ਸ਼ੌਕਤ
ਫਲੀਆਂ ਆਪ ਆਬ ਨਹੀਂ ।
ਉਹ ਲਬ ਲਾਲ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਰੰਗ
ਕੀ ਫਲੀਆਂ ਆਪ ਸ਼ਰਾਬ ਨਹੀਂ ।
ਮੈਨੂੰ ਹੈਦਰ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਸੋਖੜਾ ਤਾਪ
ਕੀ ਫਲੀਆਂ ਆਪ ਤਾਬ ਨਹੀਂ ।੧।
4. ਕਾਫ਼-ਕਾਫਿਰ ਹੋਈ ਸੋਹਣੇ ਯਾਰ ਪਿੱਛੇ

ਕਾਫ਼-ਕਾਫਿਰ ਹੋਈ ਸੋਹਣੇ ਯਾਰ ਪਿੱਛੇ
ਮੁੱਲਾਂ ਡਿੰਗੀ ਨਿਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਾਵੰਦੇ ਨੇ ।
ਆਸ਼ਿਕ ਸਿਜਦਾ ਕਰਦੇ ਮੁੱਖ ਯਾਰ ਦੇ ਨੂੰ
ਲੋਕ ਕਾਬੇ ਨੂੰ ਸੀਸ ਨਿਵਾਵੰਦੇ ਨੇ ।
ਦੀਨ ਮਜ਼੍ਹਬ ਨਹੀਂ ਓ ਇਨਹਾਂ ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਦਾ
ਤਸਬੀਹ ਤੋੜ ਜੰਜੂ ਗਲ ਪਾਵੰਦੇ ਨੇ ।
ਹੈਦਰ ਵਾਰੇ ਜਾਈਏ ਇਨ੍ਹਾਂ ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਦੇ,
ਜਿਹੜੇ ਕੁਫਰੋਂ ਰਾਹ ਨੂੰ ਪਾਵੰਦੇ ਨੇ ।੧੬।
5. ਕਾਫ਼-ਕਈ ਖੂਬੀਆਂ ਨੇ ਬੇਰੰਗ ਦੀਆਂ

ਕਾਫ਼-ਕਈ ਖੂਬੀਆਂ ਨੇ ਬੇਰੰਗ ਦੀਆਂ
ਇਨਹਾਂ ਲੱਖਾਂ ਕੁਨੋਂ ਹਿਕ ਰੰਗ ਭੀ ਏ ।
ਮੈਂ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰੀਆਂ ਚੰਦਨਹਾਰੀਆਂ ਨੇ
ਹੱਥ ਸੋਨੇ ਦੀ ਵੰਗ ਭੀ ਏ ।
ਜੰਗ ਸੰਗ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਤਿਸ਼
ਇਨਹਾਂ ਸੰਗੀਂ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਸੰਗ ਭੀ ਏ ।
ਸੀ ਓਜਰ ਝੰਗ ਬੁਲਾਇੰਦੇ ਬੇਲੇ
ਤੇ ਹਿਕ ਸਿਆਲੀਂ ਦਾ ਝੰਗ ਭੀ ਏ ।
ਜੋ ਗਲ ਗਇਆ ਦਿਲ ਜਲ ਪਇਆਂ
ਕੇਹੀ ਤ੍ਰਿਖੜੀ ਭਾਹ ਉਸ ਮੁੱਖ ਦੀ ਏ ।
ਕਿਸੇ ਨਿਗਾਹ ਤੇ ਭਾਹ ਫੜਕਦੀ
ਏਸ ਸੀਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਫੜਕਦੀ ਏ ।
ਓਥੇ ਜ਼ਹਰ ਭੀ ਹੈਦਰ ਸ਼ੱਕਰ ਏਹੀ
ਖੰਡ ਤੋਂ ਮਿੱਠੀ ਜੰਗ ਭੀ ਏ ।੮।
6. ਕਾਫ਼-ਕਜਲ ਬਣ ਬਣ ਨੈਣ ਸਿਆਹ

ਕਾਫ਼-ਕਜਲ ਬਣ ਬਣ ਨੈਣ ਸਿਆਹ
ਤੇਰਾ ਕਜਲਾ ਹਾਥੀ ਮਸਤ ਵਲੇ ।
ਮੰਨੇ ਨਹੀਂ ਕਹੇ ਪਿਪਨੀਆਂ ਦੇ
ਆਰੇ ਆਖਣ ਤਹਤ ਵਲੇ ।
ਸ਼ਾਹ ਨਿਗਾਹ ਅਮਾਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ
ਮੋਰਛੜ ਪਲਕਾਂ ਦੇ ਦਸਤ ਵਲੇ ।
ਤੋੜੇ ਏਸ ਦੁੰਬਾਲੇ ਦੇ ਸੰਗਲ
ਰਹੇ ਮਹਾਵਤ ਘੱਤ ਵਲੇ ।
ਪਲ ਪਲ ਭਉਂਦਾ ਖੂਨੀ ਹਾਥੀ ਪਿਆ
ਅਸਾਂ ਨਾਲ ਕਿਸਮਤ ਵਲੇ ।
ਐਸੇ ਹਾਥੀ ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਮੈਂਡੇ
ਦੰਦ ਖੰਡ ਚੂੜਾ ਮਸਤ ਵਲੇ ।
ਆਖੀਂ ਹੈਦਰ ਹਾਥੀ ਵਾਲੜੇ ਨੈ,
ਆਵੇ ਗਲੀ ਅਸਾਡੀ ਵਤ ਵਲੇ ।੧੨।
7. ਕਾਫ਼-ਕਾਂਵਲੀਓਂ ਗੋਲੀਆਂ ਮੈਂਡਾ ਸਾਈਂ

ਕਾਫ਼-ਕਾਂਵਲੀਓਂ ਗੋਲੀਆਂ ਮੈਂਡਾ ਸਾਈਂ
ਲੈਂਦਾ ਏ ਪਾਲਣ ਨੂੰ ।
ਅਸਾਂ ਗੋਲੀਆਂ ਕਾਨ ਪਕਾਇਆ ਈ
ਪਵੇ ਸੂਰਜ ਝੋਕੇ ਬਾਲਣ ਨੂੰ ।
ਲਿਖੇ ਕਾਨ ਕੀਤੇ ਨੇ ਦਫ਼ਤਰ ਅਪਣੇ
ਲੰਘਦੇ ਨੇ ਏ ਵਾਲਣ ਨੂੰ ।
ਚਾਨਣ ਪੌਂਦਾ ਏ ਬਾਰੀਆਂ ਉੱਤੇ
ਯਾ ਉਪਰ ਵਾਰਿਉਂ ਏ ਭਾਲਣ ਨੂੰ ।
ਚੰਨ ਸੂਰਜ ਹੈਦਰ ਬਾਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ
ਸ਼ਾਇਦ ਮੁੱਖ ਏ ਵਿਖਾਲਣ ਨੂੰ ।੯।
8. ਕਾਫ਼-ਕੱਪੜ ਭੈਣਾਂ ਰੰਗ ਰੰਗਲੀਆਂ

ਕਾਫ਼-ਕੱਪੜ ਭੈਣਾਂ ਰੰਗ ਰੰਗਲੀਆਂ,
ਸਈਆਂ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਬਣ ਬਣ ਰੂਪ ਵਿਖਾਵਣ ਸੋਹਣਾ
ਭਰਦੀਆਂ ਹੁਸਨ ਖੁਮਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਇਕ ਸੇਜ ਸਜਣ ਦੀ ਮਾਣਨ ਕਾਰਣ
ਕਰਦੀਆਂ ਨਿੱਤ ਤਿਆਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਹਿਕ ਕੋਝੀਆਂ ਕਮਲੀਆਂ ਸਿੱਧੀਆਂ ਸਾਦੀਆਂ
ਸ਼ੋਹਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਮੀਆਂ ਫੇਰ ਕੌਣ ਪਛਾਣੇ,
ਕਿਹੜੀਆਂ ਯਾਰ ਪਿਆਰੀਆਂ ਨੇ ।੧੯।
9. ਕਾਫ਼-ਕਰ ਕਰ ਜ਼ਾਰੀਆਂ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ

ਕਾਫ਼-ਕਰ ਕਰ ਜ਼ਾਰੀਆਂ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ
ਉਸ ਰੁੱਠੜੇ ਯਾਰ ਮੰਨਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਉਸ ਦਿਲ ਦੀ ਬਸਤੀ ਨੂਰ ਨਜ਼ਰ ਦੀ
ਗਲੀਆਂ ਵਾਟ ਸੁਹਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਉਸ ਗਲੀਆਂ ਰੰਗ ਸੁਟਾਵਣ ਨੂੰ
ਉਸ ਧੜ ਧੜ ਜੀ ਬਣਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਉਸ ਗਲ ਵਿੱਚ ਬਾਂਹ ਵਲਾਵਣ ਨੂੰ
ਦਿਲ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗ ਵਲਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਉਸ ਹੱਸਣ ਵੈਣ ਅਲਾਵਣ ਨੂੰ
ਵਿੱਚ ਆਬਿ-ਹੱਯਾਤ ਲੁੜਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਉਸ ਹੱਸ ਹੱਸ ਰੱਤ ਰੁੜ੍ਹਾਵਣ ਨੂੰ
ਵਤ ਗਾਹਲੀਂ ਨਾਲ ਹਸਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਉਸ ਤੇਗ ਦੀ ਆਬ ਛਿਕਾਵਣ ਨੂੰ
ਕੋਈ ਆਬਿ-ਹੱਯਾਤ ਪਿਵਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਉਸ ਗਲ ਤੇ ਤੇਗ ਵਹਾਵਣ ਨੂੰ
ਕੀ ਕਹਣਾ ਕੂਕ ਵਿਹਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਉਸ ਨਿਤ-ਨਿਤ ਆਸ਼ਿਕ ਮਾਰਨ ਨੂੰ
ਉਸ ਵਲ ਵਲ ਫੇਰ ਜਿਵਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਅਤੇ ਮੈਂ ਹਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਬਣਾਵਣ ਨੂੰ
ਨਿਤ-ਨਿਤ ਕਰ ਕਰ ਭੇਸ ਵਿਖਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਨੈਣੀਂ ਮੈਂ ਕੱਜਲ ਪਾਏ ਰਹੀ
ਲਾ ਮਿਸੀ ਮਿਸਾਕ ਠਕਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਹੁਣ ਭੜਕ ਲੱਗੀ ਵਾਂਗ ਬਿਜਲੀ ਦੇ
ਆ ਵੱਸ ਵੇ ਮੀਂਹ ਬੁਝਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਬਿਜਲੀ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬੁਝਾਵਣ ਨੂੰ
ਕੁਝ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬੁਝਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਯਾਨੀ ਢੋਲਣ ਛਾਤੀ ਲਾਵਣ ਨੂੰ
ਕਿ ਖੋਲ੍ਹ ਤਨੀ ਗਲ ਲਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਹੁਣ ਅੱਖੀਆਂ ਲਾਈਆਂ ਸਾਵਣ ਨੂੰ
ਮੈਂ ਕੋਇਲ ਵਾਂਗ ਕੁਰਲਾਵਣ ਨੂੰ ।
ਭੀ ਹੈਦਰ ਲਾਹ ਸਾਵਣ ਨੂੰ,
ਕਿਵੇਂ ਆਵੇਂ ਫੇਰ ਵਸਾਵਣ ਨੂੰ ।੧੦।
10. ਕਾਫ਼-ਕਰਕੇ ਮੂਰਤ ਪੱਥਰ ਦੀ

ਕਾਫ਼-ਕਰਕੇ ਮੂਰਤ ਪੱਥਰ ਦੀ
ਏਸ ਨਾਲ ਨਿਗਾਹ ਜਿਵਾਈਆਂ ਮੈਂ ।
ਜੋ ਕੁਝ ਆਖੋ ਸੋਈ ਆਖਾਂ
ਪਰਬਤ ਵਾਂਗ ਬਲਾਈਆਂ ਮੈਂ ।
ਮੈਂ ਕੀ ਜਾਣਾ ਹਰਫ਼ ਹਿਕਾਇਤ
ਤੋਤੇ ਵਾਂਗ ਪੜ੍ਹਾਈਆਂ ਮੈਂ ।
ਬੁਲਬੁਲ ਰਾਗ ਸਰੂਦ ਕੀ ਜਾਣਾ
ਗਾਵਣ ਗੱਲ ਸਿਖਾਈਆਂ ਮੈਂ ।
ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਾਹੀਂ ਕੁਝ ਜਾਣਦੀ ਨ
ਵੇਖਿਆ ਕਈ ਕਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਮੈਂ ।
ਖ਼ਾਕ ਉਤੇ ਕੁਝ ਪਾਣੀ ਆਹਾ
ਆਤਿਸ਼ ਨਾਲ ਮਿਲਾਈਆਂ ਮੈਂ ।
ਢੋਲਣ ਦੇ ਹੱਥ ਡੋਰ ਮੈਂਡੀ
ਛਿੱਕ ਪੁਤਲੀ ਵਾਂਗ ਨਚਾਈਆਂ ਮੈਂ ।
ਜੇ ਸੱਚ ਪੁੱਛੇਂ ਓਹਾ ਪੱਟ ਡੋਰਾਂ
ਤੰਦ-ਤੰਦ ਤਣਾਈਆਂ ਮੈਂ ।
ਵੇਖਾਂ ਕਨ ਵਗਾਏ ਤੇ ਸੁੱਟੇ ਕਨ
ਖੱਪਾਂ ਨੈਣ ਘਤ ਪਵਾਈਆਂ ਮੈਂ ।
ਜੇ ਤੂੰ ਸੈ ਤਨ ਬਰ-ਸਰ ਹੈਦਰ,
ਸਿਰ ਤੋਂ ਘੋਲ ਘੁਮਾਈਆਂ ਮੈਂ ।

11. ਕਾਫ਼-ਕੌਣ ਜੱਟੀ ਸ਼ਹਜ਼ਾਦੀਆਂ ਸੀ

ਕਾਫ਼-ਕੌਣ ਜੱਟੀ ਸ਼ਹਜ਼ਾਦੀਆਂ ਸੀ
ਤੇਰੀ ਇਕਸ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰ ਸੁੱਟੀਆਂ ਨੇ ।
ਨੇਹੁੰ ਫੱਟੀਆਂ ਤੇ ਮੱਥੇ ਮੱਟੀਆਂ ਨੇ
ਉਹਨਾਂ ਹੱਥ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਨੇ ।
ਤੋੜੇ ਯੂਸਫ ਵਹੁਟੀਆਂ ਸਭ ਸ਼ਹਜ਼ਾਦੀਆਂ
ਉਂਗਲੀਆਂ ਚਾ ਕੱਟੀਆਂ ਨੇ ।
ਮੈਂ ਭੀ ਤਾਂ ਗਾਹਕ ਤੇਰੀ ਹੈਦਰ,
ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਦੋਵੇਂ ਅੱਟੀਆਂ ਨੇ ।੨੦।
12. ਕਾਫ਼-ਕਾਇਮ ਰਹੇ ਸੋਹਣਾ ਯਾਰ ਮੈਂਡਾ

ਕਾਫ਼-ਕਾਇਮ ਰਹੇ ਸੋਹਣਾ ਯਾਰ ਮੈਂਡਾ
ਓਸੇ ਯਾਰ ਦੇ ਮਿਲਣ ਦੀ ਤਾਂਹਗ ਮੈਨੂੰ ।
ਪਿੱਛਾ ਯਾਰ ਦਾ ਮੂਲ ਨ ਛੋੜਸਾਂ ਮੈਂ
ਤੋੜੇ ਮੇਹਣਾ ਦੇਵੇ ਸਾਰਾ ਜੱਗ ਮੈਨੂੰ ।
ਸੋਹਣੇ ਯਾਰ ਦੇ ਬਾਹਜ ਆਰਾਮ ਨਾਹੀਂ
ਇਸ਼ਕ ਧਸ ਗਇਆ ਰਗ ਰਗ ਮੈਨੂੰ ।
ਵੰਡਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੱਖ ਸ਼ਰੀਣੀਆਂ ਵੇ,
ਹੈਦਰ ਮਿਲੇ ਯਾਰ ਜੇ ਗਲ ਲੱਗ ਮੈਨੂੰ ।
13. ਕਾਫ਼-ਕੇਹੀ ਕੱਪੜ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹੀ

ਕਾਫ਼-ਕੇਹੀ ਕੱਪੜ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹੀ
ਵੰਜਲੀ ਛੋੜ ਦੇ ਰਾਂਝਣ ਯਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਹੀਰ ਨਿਮਾਣੀ ਦਾ ਨਰਘਟ ਬਲੇ
ਵੰਜਲੀ ਦੀ ਇਹ ਕਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਇਸ ਕਰਨਾ' ਕਿਆਮਤ ਕੀਤੀ
ਆਖਣ ਦੀ ਗੁਫਤਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਮੈਂਡੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਵੰਜਲੀ ਵਜਦੀ ਏ
ਉਹ ਮਾਹੀ ਝਨਾਉਂ ਪਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਸੁਣ ਮਹੀਂ ਭੀ ਕਹੀਆਂ ਕਟੀਆਂ ਥੋਂ
ਦਿਲ ਕਟੀਆਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ।
ਅੱਜ ਮਹੀਂ ਦੇ ਰੰਗ ਵੇ ਹੋਰ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਉਹ ਬੂਟਿਆਂ ਵਾਲਾ ਚਕਾਰ ਨਹੀਂ ।
ਇਹ ਲਿਗਾਰ ਦਿਲੀਂ ਦੇ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਮਹੀਂ ਵਾਲਾ ਰਿੰਗਾਰ ਨਹੀਂ ।੧੪।
14. ਕਾਫ਼-ਕੇਹੀ ਕੱਪੜ ਉੱਤੇ ਘੱਤੀਆਂ

ਕਾਫ਼-ਕੇਹੀ ਕੱਪੜ ਉੱਤੇ ਘੱਤੀਆਂ
ਮਨ ਮੇਰਾ ਮਾਹੀ ਕੂਕਦਾ ਈ ।
ਉਹ ਸਰਵ ਸਹੀ ਤੇ ਬਾਗ ਚਮਨ ਵਿੱਚ
ਸਰੇ ਵਾਂਗਰ ਘੂਕਦਾ ਈ ।
ਵੇਖਾਂ ਕੈਸਾ ਘਾੜ ਘੜੇਂਦੇ ਓਥੇ
ਭਾਹ ਸੁਨਾਰਾ ਫੂਕਦਾ ਈ ।
ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਜ਼ਬਾਨੀ ਸ਼ਾਇਦ
ਅੱਜ ਲਦਾਨਾ ਝੋਕਦਾ ਈ ।
ਅੱਜ ਪਾਰ ਝਨਾਵੀਂ ਮਾਹੀ ਸ਼ਾਇਦ
ਮਹੀਂ ਮੰਗੂ ਹੂਕਦਾ ਈ ।
ਹੈ ਹੈ ਉਲਟ ਪਇਆ ਗਲ ਹੀਰ ਦੇ
ਨਰ ਸ਼ੇਰ ਵਾਂਗਰ ਸ਼ੂਕਦਾ ਈ ।
ਆਪੇ ਪੀਵੇ ਜਾਵੇ ਕਰੇ ਵਿਹਾਣੇ
ਕੇਹਿਆਂ ਵਿਸਾਹ ਇਸ ਲੋਕ ਦਾ ਈ ।
ਆਪ ਚੋਰ ਦਿਲੀਂ ਦਾ ਹੈਦਰ,
ਅਸਾਂ ਤੇ ਨਾਵਾਂ ਭੋਕਦਾ ਈ ।੧੫।
15. ਕਾਫ਼-ਕਿਆ ਅਜਬ ਮੂਰਤ ਖਾਕ ਦੀ ਏ

ਕਾਫ਼-ਕਿਆ ਅਜਬ ਮੂਰਤ ਖਾਕ ਦੀ ਏ
ਜੇ ਵਤ ਆਈਨਾ ਪਾਕ ਜਮਾਲ ਦਾ ਈ ।
ਬੇ-ਐਬ ਦੇ ਪਰ ਐਬ ਕੁਨੋਂ
ਇਹ ਭੀ ਜਲਵਾ ਕਦਸ ਕਮਾਲ ਦਾ ਈ ।
ਗਰਦ ਨ ਲੱਗੇ ਦਾਮਨ ਪਾਕ ਨੂੰ
ਹੁਸਨ ਇਸ ਠੁਮ ਠੁਮ ਚਾਲ ਦਾ ਈ ।
ਓਹੋ ਆਪ ਦਿਸੇ ਇਨਹਾਂ ਆਰਸੀਆਂ ਥੋਂ
ਫੇਰ ਨਿਗਾਹ ਨੂੰ ਟਾਲਦਾ ਈ ।
ਬੇਰੰਬ ਰੰਗ ਨ ਥੀਵੇ ਯਕਜਾ
ਇਹ ਵਤ ਕੌਲ ਮਹਾਲ ਦਾ ਈ ।
ਹੋਵੇ ਜ਼ਿਦ ਮਤੇਂ ਜ਼ਿਦ ਕੁਨੋਂ ਸ਼ਾਇਦ
ਇਹੋ ਬਿਆਨ ਇਸ ਗਾਹਲ ਦਾ ਈ ।
ਗਲ ਨ ਪਵੇ ਏਸ ਦੀਦ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਬੇਚੂੰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਖਾਲਦਾ ਈ ।੧੭।
16. ਕਾਫ਼-ਕਿਆ ਅਜਬ ਸ਼ਾਹ ਨਵਾਜ਼ੇ ਜੇ ਗੋਲਾਂ ਤਾਈਂ

ਕਾਫ਼-ਕਿਆ ਅਜਬ ਸ਼ਾਹ ਨਵਾਜ਼ੇ ਜੇ ਗੋਲਾਂ ਤਾਈਂ
ਤਾਂ ਕੋਈ ਸਬਬ ਨਹੀਂ ।
ਕਾਈ ਖੂਬੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਨੇਕ ਅਮਲ ਭੀ ਨ
ਹੁਸਨ ਅਦਾਈ ਅਦਬ ਨਹੀਂ ।
ਹੋਰ ਕਿਹੜਾ ਵਸੀਲਾ ਜੇ ਇਜ਼ਨ ਬਣਾਵਟ
ਸ਼ਾਹ ਅਜਮ ਅਰਬ ਨਹੀਂ ।
ਪਰ ਓਸੇ ਨਾਉਂ ਜੇ ਚਾ ਨਵਾਜ਼ੇ,
ਹੈਦਰ ਇਹ ਭੀ ਅਜਬ ਨਹੀਂ ।੧੮।
17. ਕਾਫ਼-ਕੀ ਗੱਲ ਕਰੇਂ ਇਸ ਜ਼ੁਲਫ ਸਿਆਹ ਦੀ

ਕਾਫ਼-ਕੀ ਗੱਲ ਕਰੇਂ ਇਸ ਜ਼ੁਲਫ ਸਿਆਹ ਦੀ
ਦੂਰ ਦਰਾਜ਼ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੇ ।
ਕਈ ਰਾਤੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਨੇ
ਹਿਕੇ ਤਾਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਮਾਣੀਆਂ ਨੇ ।
ਕਈ ਉਮਰਾਂ ਖਿਜ਼ਰ ਪੈਗੰਬਰ ਵਾਲੀਆਂ
ਹਿਕ ਦਿਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿਹਾਣੀਆਂ ਨੇ ।
ਤਿਲ ਕਾਲਾ ਸਫਾ ਦਾ ਤਾਂ ਡਾਹਡਾ ਭੀ ਇਹ,
ਛੱਲੇ ਹੈਦਰ ਕਾਲੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੇ ।੪।
18. ਕਾਫ਼-ਕਿਸੇ ਕੱਪਰ ਉੱਤੇ ਘੱਤੀਆਂ ਮੈਂ

ਕਾਫ਼-ਕਿਸੇ ਕੱਪਰ ਉੱਤੇ ਘੱਤੀਆਂ ਮੈਂ
ਉਸ ਖੂਬੀ ਦੇ ਦਰਿਆਉ ਵਲੇ ।
ਵਲ ਵਲ ਮਾਰੇ ਵਿੱਚ ਵਹੀਰੇ
ਠਾਹ ਠੈਂਡਾ ਭਾਰ ਵਲੇ ।
ਨਿਤ ਸਾਇਲ ਹੋਵਾਂ ਆਉ ਵਲੇ
ਆਖਦਾ ਈ ਦਿਲ ਆਉ ਵਲੇ ।
ਜੇ ਮੌਜ ਕਰਮ ਥੀਵੇ ਮੱਥੇ ਦਾ
ਵਲ ਵੰਜੇ ਕਨ ਕਦਾਉ ਵਲੇ ।
ਬੇੜਾ ਸੂਰਤ ਬੰਦਰ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਤੂੰ ਆ ਮਵਾਫ਼ਿਕ ਵਾਉ ਵਲੇ ।
ਮੈਂ ਮੱਕਾ ਵੇਖਾਂ ਮਰਵਹ ਵੇਖਾਂ
ਵੇਖਾਂ ਕੋਹ ਕਾਫ਼ ਵਲੇ ।
ਪਰ ਬੇਰੰਗ ਆਬਦਾਰ ਰੰਗੀ ਕਾ
ਪਇਉ ਹੀਰੇ ਘਾਉ ਵਲੇ ।
ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਰ-ਘੇਰਾਂ ਨਾਉ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਕਰਵਟ ਏਹਾ ਨਾਉ ਵਲੇ ।੧੧।
19. ਕਾਫ਼-ਕਿਵੇਂ ਜ਼ੁਲਫ ਥੀਵਾਂ ਅੱਖੀਆਂ

ਕਾਫ਼-ਕਿਵੇਂ ਜ਼ੁਲਫ ਥੀਵਾਂ ਅੱਖੀਆਂ
ਅੱਖੀਂ ਸਿਰਾਪਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਕਰੇਂ ।
ਵਾਂਗੂੰ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਲੰਮੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਦੇ
ਮੈਂ ਖਿਜ਼ਰ ਦੀ ਉਮਰ ਦੋਬਾਰਾ ਕਰੇਂ ।
ਇਨਹਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਖਾਕ ਮੈਂ ਸੁਰਮਾ ਕਰੇਂ
ਇਨਹਾਂ ਅੱਖਾਂ ਕਿਵੇਂ ਚਾਰਾ ਕਰੇਂ ।
ਹੈਦਰ ਦੇਂਹ ਥੋਂ ਰੌਸ਼ਣ ਥੀਵਾਂ,
ਦੀਦ ਜੇ ਉਹ ਰੁਖਸਾਰਾ ਕਰੇਂ ।੬।
20. ਕਾਫ਼- ਕੂੜਾ ਘੋੜਾ ਕੂੜਾ ਜੋੜਾ ਕੂੜਾ ਸ਼ਹ-ਅਸਵਾਰ

ਕਾਫ਼- ਕੂੜਾ ਘੋੜਾ ਕੂੜਾ ਜੋੜਾ ਕੂੜਾ ਸ਼ਹ-ਅਸਵਾਰ ।
ਕੂੜੇ ਬਾਸ਼ੇ ਕੂੜੇ ਸ਼ਿਕਰੇ ਕੂੜੇ ਮੀਰ-ਸ਼ਿਕਾਰ ।
ਕੂੜੇ ਹਾਥੀ ਕੂੜੇ ਲਸ਼ਕਰ ਕੂੜੇ ਫੌਜ ਕਟਾਰ ।
ਕੂੜੇ ਸੂਹੇ ਕੂੜੇ ਸਾਲੂ ਕੂੜੇ ਸੋਹਣੇ ਯਾਰ ।
ਕੂੜੇ ਜੋੜੇ ਕੂੜੇ ਬੀੜੇ ਕੂੜੇ ਹਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ।
ਕੂੜੇ ਕੋਠੇ ਕੂੜੇ ਮੰਮਟ ਕੂੜਾ ਇਹ ਸੰਸਾਰ ।
ਹੈਦਰ ਆਖੇ ਸਭ ਕੁਝ ਕੂੜਾ ਸੱਚਾ ਹਿਕ ਕਰਤਾਰ ।
ਦੂਜਾ ਨਬੀ ਮੁਹੰਮਦ ਸੱਚਾ ਸੱਚੇ ਉਸ ਦੇ ਯਾਰ ।


ਰੇ
1. ਰੇ-ਰਾਤੀਂ ਜਾਗੇ ਜਾਗ ਪਵੇ

ਰੇ-ਰਾਤੀਂ ਜਾਗੇ ਜਾਗ ਪਵੇ
ਤੇਰਾ ਜਾਵਣਾਂ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।
ਜਮ ਜਮ ਪੀੜਾਂ ਖਾਵੇ ਤਾਂ
ਮੰਗਣ ਜਾਵਣਾਂ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।
ਤੂੰ ਨ ਬਿੰਦਰਾਬਨ ਵਿੱਚ ਮੋਹਣ ਵੇ
ਵਲ ਜਾਵਣਾਂ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।
ਜਿਥੇ ਮੁਰਲੀ ਕਾਹਨ ਵਜਾਵਣੀ
ਓਥੇ ਆਵਣਾਂ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।
ਦਹੀਂ ਮੱਖਣ ਖੀਰ ਤੇ ਕੁੱਠੇ ਕਾਰਣ
ਚਾਵਣਾਂ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।
ਤਾਈਂ ਤਾਂ ਵਤ ਮੋਹਣ ਲਾਲ
ਸੁਣਾਵਣਾਂ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।
ਏਸ ਸੁਨਹਰੀ ਚੂੜੇ ਨੂੰ
ਖੜਕਾਵਣਾਂ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।
ਦਾਣਾ ਦਾਣਾ ਚੰਦਨਹਾਰ
ਖਿੰਡਾਵਣਾਂ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।
ਇਹ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਘੱਤੇ ਖਾਕ
ਮਿਲਾਵਣਾ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।
ਪਕੜ ਸੁਨਹਰੀ ਬੈਂਸਰ ਗਾਣਾ
ਝੋਕਾਵਣਾ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।
ਪਰ ਆਖਿਰ ਹੈਦਰ ਕਿਸੇ ਨ ਆ,
ਛੁੜਾਵਣਾ ਹੋਸੀ ਵਹੀਂ ਵਹੀਂ ।੩।
2. ਰੇ-ਰਾਤ ਵਿਸਾਲ ਦੀ ਨਾਮ ਖੁਦਾ ਦੇ

ਰੇ-ਰਾਤ ਵਿਸਾਲ ਦੀ ਨਾਮ ਖੁਦਾ ਦੇ
ਜਾਲ ਹਵੈਨੀਆਂ ਧਮ ਨਹੀਂ ।
ਅੱਜ ਪੁੰਨਣ ਸੇਜੇ ਤੋਂ ਜਾਵਣਾ ਈ
ਜਾਗ ਜਾਗ ਸੱਸੀ ਭੈੜੀ ਸਮ ਨਹੀਂ ।
ਸਿਰ ਆ ਮਨਤਾਰੀ ਦੇ ਚੋਟ ਲਗੀ
ਅਤੇ ਲੈਲਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਗਮ ਨਹੀਂ ।
ਐਸੇ ਸੋਹਣੇ ਯੂਸਫ ਦੇ ਵੇਖਣ ਕਾਰਣ
ਕੋਈ ਖਵਾਬ ਜ਼ੁਲੈਖਾ ਦਾ ਕਮ ਨਹੀਂ ।
ਮਿਰਜ਼ੇ ਦੇ ਸਿਰ ਜੋਗੀਉਂ ਸਾਹਿਬਾਂ
ਮਾਹਣਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਜੰਮ ਨਹੀਂ ।
ਹੀਰ ਰਾਂਝਣ ਦੀ ਹੋਈ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਖੇੜਿਆਂ ਦਾ ਕੁਝ ਗਮ ਨਹੀਂ ।੪।
3. ਰੇ-ਰਗ ਰਗ ਮੇਰੀ ਤੇ ਲੂੰ ਲੂੰ ਮੇਰਾ

ਰੇ-ਰਗ ਰਗ ਮੇਰੀ ਤੇ ਲੂੰ ਲੂੰ ਮੇਰਾ
ਧੜ ਧੜ ਧਾੜ ਕਰੇਂਦੀ ਰਗ ।
ਅਨਹਦ ਜ਼ਿਕਰ ਮਹਬੂਬ ਮੇਰੇ ਦਾ
ਅਫਜ਼ਲ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰੇਂਦੀ ਰਗ ।
ਏਸ ਆਤਿਸ਼ ਭਾਹ ਅਲੰਬੇ ਦੀ ਕੋਲੋਂ
ਗਰਮੀ ਨਾਲ ਜਲੇਂਦੜੀ ਰਗ ।
ਜਿਹੜਾ ਤਬੀਬ ਸ਼ਫਾ ਦਾ ਹੈਦਰ,
ਓਹਾ ਤਬੀਬ ਮਿਲੇਂਦੜੀ ਰਗ ।੮।
4. ਰੇ-ਰਹੋ ਵੇ ਰਾਂਝਾ ਵੰਝ ਨ ਬੇਲੇ

ਰੇ-ਰਹੋ ਵੇ ਰਾਂਝਾ ਵੰਝ ਨ ਬੇਲੇ
ਤੇ ਹੋਕ ਨ ਮਝੜੀ ਕਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਚਿਰ ਨ ਲਾਵੀਂ ਤੇ ਆਵੀਂ ਇਸ ਵੇਲੇ
ਤੇ ਛੋੜ ਦੇ ਠੁਮ ਠੁਮ ਚਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵੇ ਭਾਹ ਸਿਆਲਾਂ ਤੇ
ਲੱਗੀ ਹੈ ਭਾਹ ਸਿਆਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਨਿਤ ਕੀਲੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਨੂੰ
ਕਦੇ ਭੀ ਕੋਹਜੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ।੭।
5. ਰੇ-ਰਹ ਵੇ ਰਾਂਝਣ ਮਾਰ ਨਹੀਂ

ਰੇ-ਰਹ ਵੇ ਰਾਂਝਣ ਮਾਰ ਨਹੀਂ
ਕਿਸੇ ਹੋਰੀਂ ਨੂੰ ਭੀ ਮਾਰਿਆ ਈ ।
ਇਸ ਹੁਸਨ ਦੀ ਠਾਠ ਮਰੈਂਦੀ ਤੇਗਾਂ
ਮਾਰਿਆ ਈ ਕਿ ਤਾਰਿਆ ਈ ।
ਮੈਤਾ ਸਬ ਸਿਆਲੀਂ ਸੂਹੇ ਬਾਣੇ
ਮੈਂ ਵਤ ਸੂਹਾ ਵਾਰਿਆ ਈ ।
ਹੁਣ ਸੁੰਜ ਪਈ ਵਲ ਬੇਲੇ ਵੇ
ਜੇ ਬੇਲੀ ਮੰਗੂ ਚਾਰਿਆ ਈ ।
ਵਤ ਚੰਦਨਹਾਰ ਤੈਂਡੇ ਗਲ ਅਸਾਂ
ਏਸੇ ਰੀਸ ਥੋਂ ਹਾਰਿਆ ਈ ।
ਕਦੀ ਫਟੀਆਂ ਉਤੇ ਮਰਹਮ ਲਾ ਕੇ
ਫਟ ਲਾ ਕੇ ਚਾ ਵਿਸਾਰਿਆ ਈ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਦਿਲ ਭੀ ਤੈਂਡਾ ਜਾਨ ਭੀ ਤੈਂਡੀ
ਕੈ ਤੇ ਲਸ਼ਕਰ ਚਾਹੜਿਆ ਈ ।
ਬਸ ਵੇ ਹੈਦਰ ਓਹੋ ਜਾਣੇ,
ਸਾਈਂ ਤੋਂ ਨ ਸਾਰਿਆ ਈ ।੨।
6. ਰੇ-ਰੰਗ ਓਸ ਨਾਰ ਦਾ ਤੂਰ ਦੀ ਨਾਰ ਦਾ

ਰੇ-ਰੰਗ ਓਸ ਨਾਰ ਦਾ ਤੂਰ ਦੀ ਨਾਰ ਦਾ
ਸੌ ਕੋਹ ਤੋਂ ਬਹ ਬਹ ਭਜਦਾ ਈ ।
ਉਹ ਕਾਮਤ ਭੀ ਰੁਖ ਤੂਰ ਦੇ ਜਿੱਥੇ
ਨੂਰ ਦਾ ਸ਼ੁਆਲਾ ਭੜਕਦਾ ਈ ।
ਖਿੱਚ ਉਸ ਨਾਰ ਦਾ ਮੇਵਾ ਅਨਾਰੋਂ
ਚੋਲੀ ਦਾ ਰੰਗ ਸਕਦਾ ਈ ।
ਵੇਖੋ ਸ਼ਾਇਦ ਹੋਂਦਿਆਂ ਗਲ ਅਨਾਰ ਦਾ
ਗੋਟਾ ਛਿੱਪਾ ਮੈਨੂੰ ਰਖਦਾ ਈ ।
ਤੋੜੇ ਭੋਛਣ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਛੁਪਾਏ,
ਹੈਦਰ ਆਸ਼ਿਕ ਲਖਦਾ ਈ ।੫।
7. ਰੇ-ਰਾਂਝਾ ਲਾ ਨ ਝੋਕ ਨ ਹੋਕ ਮਹੀਂ ਨੂੰ

ਰੇ-ਰਾਂਝਾ ਲਾ ਨ ਝੋਕ ਨ ਹੋਕ ਮਹੀਂ ਨੂੰ
ਲਾ ਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਭਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਓਥੇ ਆਪ ਝੋਕਿਆ ਝੋਕ ਨ ਕਰ
ਅਨਭਾਨੇ ਅਤੇ ਭਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਰਾਂਝਾ ਲਾ ਨ ਭਾਹ ਨ ਗੇਰੀ ਕਰ
ਮੈਂਡੇ ਸਾਵਿਆਂ ਸੂਹਿਆਂ ਬਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਦੇਹ ਸੀਨੇ ਤੇ ਧੋਇਆ ਖੇੜਿਆਂ ਤਾਈਂ
ਸਾਰੀ ਡਗ ਲਗਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਹੈਦਰ ਝੋਕ ਰਾਂਝਣ ਦੀ ਵੱਸੇ,
ਮੈਂ ਰਿੜਕਾਂ ਮੱਟ ਮਧਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ।੯।
8. ਰੇ-ਰਾਂਝਣ ਬਿਨਾਂ ਲਾਹੌਰ ਵੇ ਟੁਰਨਾ

ਰੇ-ਰਾਂਝਣ ਬਿਨਾਂ ਲਾਹੌਰ ਵੇ ਟੁਰਨਾ
ਨਾਹੀ ਤੇ ਸ਼ਾਲਾਮਾਰ ਅਸਾਂ ।
ਕੇਹਾ ਸੈਰ ਕੀਤਾ ਲਾਹੌਰ ਦਾ ਜੇ ਵਤ
ਡਿੱਠਾ ਨਾ ਸ਼ਾਲਾਮਾਰ ਅਸਾਂ ।
ਲੱਗੇ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਭੀ ਖਾਰ ਅਸਾਨੂੰ
ਨਰਮ ਦੋਸ਼ਾਲਾ ਮਾਰ ਅਸਾਂ ।
ਆਏ ਰਾਂਝਾ ਗਲ ਲੱਗ ਕਦਾਹੀਂ
ਸਭ ਕਸ਼ਾਲਾ ਮਾਰ ਅਸਾਂ ।
ਮੈਂ ਕਮਲੀ ਨੂੰ ਜੇ ਹੱਸ ਮਿਲੇਂ
ਵਿੱਚ ਬਾਗ ਬਹਿਸ਼ਤ ਬਹਾਰ ਅਸਾਂ ।
ਸਾਨੂੰ ਭਾਦੋਂ ਲਾਈਆਂ ਅੱਖੀਆਂ
'ਤਜਰੀਤ ਅਲ ਅਨਹਾਰ' ਅਸਾਂ ।
ਸੈਂਸਾਰ ਪਵੇ ਸਾਰ ਹੈਦਰ ਆ,
ਸੈਂਸਾਰ ਥੀਆ ਸੈਂਸਾਰ ਅਸਾਂ ।੧।
9. ਰੇ-ਰਾਂਝਾ ਸੰਜ ਸਬਾਹ ਸੰਮਾਲੇਂ ਮਹੀਂ ਨੂੰ

ਰੇ-ਰਾਂਝਾ ਸੰਜ ਸਬਾਹ ਸੰਮਾਲੇਂ ਮਹੀਂ ਨੂੰ
ਕਦੇ ਭੀ ਅਸਾਂ ਸਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਨਿੱਤ ਕੀਲੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਨੂੰ
ਕਦੇ ਭੀ ਕੋਹਜੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਹੱਥ ਘੱਤੇ ਉਠਾ ਉਠਾ ਗਇਆਂ ਨੂੰ
ਛੇੜੇਂ ਜੇ ਠੁਮ ਠੁਮ ਚਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਲਾਇਕ ਤੇ ਨਾਲਾਇਕ ਵੇਖਣਾ
ਕਹੇ ਪੈ ਲਾਉਬਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ।
ਹੈਦਰ ਨਾਉਮੀਦ ਨ ਥੀਉ,
ਉਹ ਰੱਦ ਨ ਕਰੇ ਸਵਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ।੬।

ਸੇ
1. ਸੇ-ਸਵਾਬ ਪਾਂਹਦੀ ਮੇਰਾ ਦਿਉ ਸੁਨੇਹਾ

ਸੇ-ਸਵਾਬ ਪਾਂਹਦੀ ਮੇਰਾ ਦਿਉ ਸੁਨੇਹਾ ।
ਮੈਂਡਾ ਪਟ ਪਾਬੜੀ ਪਈਆਂ ਘਾਟੀ ਖਾ ਲੇਹਾ ।
ਜਿੰਦ ਆ ਲਬਾਂ ਤੇ ਅਟਕੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਵਤ ਇਲਾਜ ਕੇਹਾ ।
ਓਥੇ ਹਾਲ ਹਾਲ ਕਰਨਾ ਏਹੋ ਵੇਖ ਹਾਲ ਅਵੇਹਾ ।
ਜੇਹਾ ਆਪ ਵੇ ਸੁਣਿਆ ਕਰ ਫਜ਼ਲ ਓਹੋ ਜੇਹਾ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਏਵੇਂ ਚੋਖੀ ਜੇ ਯਾਰ ਭਾਵੇ ਏਹਾ ।੧।

ਸੀਨ
1. ਸੀਨ-ਸਭ ਕੁਝ ਆਰਸੀ ਯਾਰ ਦੀ ਪਰ

ਸੀਨ-ਸਭ ਕੁਝ ਆਰਸੀ ਯਾਰ ਦੀ ਪਰ
ਖੂਬਸੂਰਤ ਦਿਲ ਬਹੂੰ ਭਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਓਹੋ ਹਰ ਹਰ ਬਰਗ ਭੀ ਮਜ਼ਹਰ ਯਾਰ ਦੀ
ਹਰਿਆ ਭਾਵੇਂ ਭਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਪਰ ਜੋਸ਼ ਬਹਾਰ ਜੋ ਵਿੱਚ ਗੁਲਾਂ
ਵਿੱਚ ਬਰਗਾਂ ਕਮ ਨਜ਼ਰ ਆਵੰਦਾ ਈ ।
ਸਭ ਜੱਗ ਤੇ ਚਾਨਣ ਚੰਨ ਦਾ ਪਰ
ਵਿੱਚ ਆਬ ਸਫਾ ਝਾਤ ਪਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਜਿਵੇਂ ਨਾਮ ਅਹਦ ਵਿੱਚ ਅਹਮਦ
ਏਵੇਂ ਆਪ ਭੀ ਮੁਖ ਵਿਖਾਵੰਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਸਭ ਕੁਝ ਰੌਸ਼ਣ ਦੇਹ ਥੋਂ ਹੈਦਰ,
ਫਰਕ ਓਥੇ ਧੁੱਪ ਛਾਵੰਦਾ ਈ ।੩।
2. ਸੀਨ-ਸਭ ਸਿਆਲੀਂ ਆ'ਲਾ ਥੀਂ ਆ'ਲਾ

ਸੀਨ-ਸਭ ਸਿਆਲੀਂ ਆ'ਲਾ ਥੀਂ ਆ'ਲਾ
ਤੇ ਰਾਂਝਣ ਰਾਠ ਝਨਾਉਂਦਾ ਏ ।
ਸਭ ਪੈਗੰਬਰ ਮੌਲਾ ਨੇ ਭੇਜੇ
ਅਹਮਦ ਕੌਣ ਕਹਾਉਂਦਾ ਏ ।
ਤੋੜੇ ਮੂਸਾ ਨਾਲ ਕਲਾਮ ਜੋ ਕਰਦਾ
'ਲੌ ਲਾਕ' ਨ ਆਖ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਏ ।
ਰੱਬ ਕਰੇ ਗਰੋਹ ਮੁਹੰਦ ਦੇ ਥੋਂ
ਮੂਸਾ ਭੀ ਤਰਸਾਉਂਦਾ ਏ ।
ਹੱਥ ਖੜਾ ਕਰ ਮੰਗਦਾ ਸ਼ਾਇਦ
ਤਾਂ ਯਦੇ ਬੈਜ਼ਾ ਪਾਉਂਦਾ ਏ ।
ਅਸਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਈਸਾ
ਰੋਜ਼ੇ ਪਾਕ ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਏ ।
ਕਿਵੇਂ ਅਹਮਦ ਕੋਲ ਰਖੀਵੇ ਈਸਾ
ਤਾਲਿਬ ਰੋਜ਼ੇ ਦੀ ਛਾਉਂ ਦਾ ਏ ।
ਜਿਹੜਾ ਮੋਇਆਂ ਨੂੰ ਫੇਰ ਜਿਵਾਲੇ
ਓਥੇ ਗੋਰ ਦੀ ਕਾਨ ਵਸਾਉਂਦਾ ਏ ।
ਗੋਲੀ ਹੋਸੀ ਆਖਿਰ ਓਥੇ
ਜੋ ਮੰਗੇ ਸੋ ਪਾਉਂਦਾ ਏ ।
ਆਖ ਸੱਲੇ ਅੱਲਾਹ ਹੈਦਰ,
ਰੱਬ ਸਲਵਾਤ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਏ ।੧।
3. ਸੀਨ-ਸਾਈਂ ਬਰਸਰ ਚਸ਼ਮ ਕਬੂਲ ਕੀਤੀ

ਸੀਨ-ਸਾਈਂ ਬਰਸਰ ਚਸ਼ਮ ਕਬੂਲ ਕੀਤੀ
ਦਿਲ ਮੰਨੇ ਸਭ ਫਰਮਾਣ ਤੈਂਡੇ ।
ਇਹ ਅੱਖੀਆਂ ਤਕ ਲੱਗਣ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦੇ
ਕਈ ਡੰਗੀਆਂ ਪਲਕਾਂ ਬਾਣ ਤੈਂਡੇ ।
ਰਾਜਾ ਗੋਲਿਆਂ ਦੇ ਪੜਗੋਲੇ ਨੇ ਇਹ
ਰਾਜਾ ਤੇ ਸੁਲਤਾਨ ਤੈਂਡੇ ।
ਇਹ ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਮੂਰਤਾਂ ਭੀ
ਜਿਵੇਂ ਆਰਸੀਆਂ ਹੈਰਾਨ ਤੈਂਡੇ ।
ਇਹ ਚੰਨ ਸੂਰਜ ਅਤੇ ਦੌਰਿ-ਜ਼ਮਾਂ ਭੀ
ਸਦਕੜੇ ਤੇ ਕੁਰਬਾਨ ਤੈਂਡੇ ।
ਇਹ ਦੇਹ ਰਾਤ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਤੈਂਡੀ
ਹਰ ਦੇਂਹ ਨੌ ਨੌ ਸ਼ਾਨ ਤੈਂਡੇ ।
ਬਾਝ ਤੈਂਡੇ ਉਹ ਭਾ ਦੋਜ਼ਖ ਦੀ
ਉਹ ਬਾਗ ਅਤੇ ਬੁਸਤਾਨ ਤੈਂਡੇ ।
'ਫਿਲ ਹਕੀਕਤ ਕੁੱਲ ਹਕਾਇਕ'
ਦਾਨ ਤੈਂਡੇ ਇਹਸਾਨ ਤੈਂਡੇ ।
ਇਹ ਹੈਦਰ ਆਜਿਜ਼ ਬੰਦਾ ਤੈਂਡਾ,
ਕਿਆ ਕੁਝ ਕਰੇ ਬਿਆਨ ਤੈਂਡੇ ।੫।
4. ਸੀਨ-ਸੀਨਾ ਤੇਰਾ ਹੈ ਦਰਾਜ਼ ਮੀਆਂ

ਸੀਨ-ਸੀਨਾ ਤੇਰਾ ਹੈ ਦਰਾਜ਼ ਮੀਆਂ
ਮਾਸ਼ੂਕ ਤਾਂ ਪਾਂਦੜੇ ਝਾਤੀਆਂ ਨੇ ।
ਦੋਵੇਂ ਨੈਣ ਤੇਰੇ ਅਜਬ ਸੁਨਹਰੀ
ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਸਾਨ ਚੜ੍ਹਾਂਈਆਂ ਕਾਤੀਆਂ ਨੇ ।
ਇਸ਼ਕ ਲੱਗ ਰਹਿਆ ਨਾਲ ਛੱਤਿਆਂ ਦੇ
ਬੈਠੀ ਪੜ੍ਹਾਂ ਪਰੇਮ ਦੀਆਂ ਪਾਤੀਆਂ ਨੇ ।
ਅਲੀਹੈਦਰ ਇਸ਼ਕ ਲੱਗਾ ਮੈਨੂੰ ਏਵੇਂ,
ਨੈਣਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਚਾਟੀਆਂ ਨੇ ।੪।
5. ਸੀਨ-ਸੁਣ ਵੇ ਰਾਂਝਣ ਆਪ ਕੂਕ ਮੈਂਡੀ

ਸੀਨ-ਸੁਣ ਵੇ ਰਾਂਝਣ ਆਪ ਕੂਕ ਮੈਂਡੀ
ਪਰ ਪੈਰ ਟੁਰੈਂਦੀ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਕਨ ਕਹੀਆਂ ਮਹੀਂ ਮੈਂ ਲਈਆਂ ਲਈਆਂ
ਝੱਲੇ ਚੜ੍ਹੈਂਦੀ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਖਿੰਡ ਪਈਆਂ ਛਿੜ ਵੇਲੇ ਮਹੀਂ
ਭੱਜ ਫਿਰੇਂਦੀ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਵਛਲੀ(ਵੰਝਲੀ) ਰਾਂਝਣ ਵਛਲੀ ਵੇ ਹੁਣ
ਮਹੀਂ ਮੁੜੇਂਦੀ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਪਵੇ ਨਿਆਜ਼ ਕਬੂਲ ਮੈਂਡੀ
ਅਤਿ ਜੀਉ ਡਰੇਂਦੀ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਮਹੀਂ ਝੋਕ ਕਦਾਹੀਂ ਝੋਕੀਆਂ ਵੇ
ਸਾਰਾ ਦੇਂਹ ਚਰੈਂਦੀ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਸੱਦ ਹੈਦਰ ਮਾਹੀ ਮਾਹੀ ਵੇ,
ਬੋਰ ਬੋਰ ਕਰੈਂਦੀ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।੨।

ਸ਼ੀਨ
1. ਸ਼ੀਨ-ਸ਼ਾਹ ਆਸ਼ਿਕ ਮਾਸ਼ੂਕ ਭੀ ਤੂੰ ਤੇ ਨਾਜ਼

ਸ਼ੀਨ-ਸ਼ਾਹ ਆਸ਼ਿਕ ਮਾਸ਼ੂਕ ਭੀ ਤੂੰ ਤੇ ਨਾਜ਼
ਅਸਾਂ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਕਿਆ ।
ਨੈਣ ਇਹ ਕਰਨ ਸ਼ਿਕਾਰ ਤੇ ਚੰਗਲਬਾਜ਼
ਅਸਾਂ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਕਿਆ ।
ਇਹ ਮੁਸ਼ਕੀਂ ਜ਼ੁਲਫ ਮੁਲਾਇਮ ਜ਼ਾਲਿਮ ਦਰਾਜ਼
ਅਸਾਂ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਕਿਆ ।
ਖ਼ਤ ਆਖਿਰ ਕੀਤੇ ਜ਼ੁਲਫ ਕੁਨੋਂ ਆਗਾਜ਼
ਅਸਾਂ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਕਿਆ ।
ਨਾਲ ਕਿਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਕੀ ਤੈਂਡਾ ਅੰਦਾਜ਼
ਅਸਾਂ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਕਿਆ ।
ਏਸ ਗਮਜ਼ੇ ਰਮਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਭੱਨਾਂ ਦਗਾਬਾਜ਼
ਅਸਾਂ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਕਿਆ ।
ਹੈਦਰ ਆਲਮ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਜ਼ ਇਨਹਾਂ,
ਨਾਸਾਜ਼ ਅਸਾਂ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਕਿਆ ।੬।
2. ਸ਼ੀਨ-ਸ਼ਾਲਾ ਜੀਵੇਂ ਹੋਵੇਂ ਭੌਰਾ ਆਖਣਾ ਪਾਂਹਦੀ

ਸ਼ੀਨ-ਸ਼ਾਲਾ ਜੀਵੇਂ ਹੋਵੇਂ ਭੌਰਾ ਆਖਣਾ ਪਾਂਹਦੀ
ਓਸ ਅਣੋਖੜੇ ਨੀਂਗਰ ਨੂੰ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਾਨਿਆ ਕੀਆ ਤਰਸਾਉ ਨਹੀਂ ਕਦੀ
ਲਾਏ ਮੈਂਡੇ ਤਨ ਖੰਜਰ ਨੂੰ ।
ਨੈਣਾਂ ਵਾਹ ਮਿਲਾਂ ਉਹ ਖੰਜਰ ਲਗਦੀ
ਗੁਲਸ਼ਨ ਕਰ ਉਸ ਬੰਜਰ ਨੂੰ ।
ਨਹੀਂ ਜੀਉ ਵਸ ਅੰਦਰ ਆ ਵੱਸ
ਕਰ ਨ ਵਸੰਦਰ ਅੰਦਰ ਨੂੰ ।
ਰਖ ਬਾਬਲ ਆਪਣੇ ਬੇਵਰ ਤਰੇਵਰ
ਘੋਲ ਘੱਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤਰੇਵਰ ਨੂੰ ।
ਰਾਂਝਣ ਖੱਸੇਂ ਬੇਵਰ ਦੇਵੇਂ
ਭਠ ਘੱਤਾਂ ਮੈਂ ਬੇਵਰ ਨੂੰ ।
ਮਿੱਠਾ ਬੋਲ ਕਿਵੇਂ ਤੋੜੇ ਗਾਹਲੀਆਂ ਦੇਵੇਂ
ਜ਼ਹਰ ਮਿਲਾਏਂ ਤੂੰ ਸ਼ੱਕਰ ਨੂੰ ।
ਕਰਕੇ ਬੇਸਿਰ ਖੋਲ੍ਹ ਲਬਾਂ ਤੂੰ
ਸੋ ਘੋਲ ਸ਼ੱਕਰ ਵਿੱਚ ਬੈਂਸਰ ਨੂੰ ।
ਜੇਹਾ ਮਿੱਠੜਾ ਸਾਉਸ ਸੋਨੇ ਦੇ ਬੈਂਸਰ
ਸੋਨਾ ਹੋਂਦਾ ਈ ਖੇਵਰ ਨੂੰ ।
ਬਾਹਜੋਂ ਤੈਂਡੇ ਦਰ ਹੈਦਰ ਕੇਹੜਾ,
ਚੱਕ ਨ ਦਰ ਤੋਂ ਹੈਦਰ ਨੂੰ ।੮।
3. ਸ਼ੀਨ-ਸ਼ੌਕ ਜਿਨਹਾਂ ਤਨ ਯਾਰ ਦਾ ਈ

ਸ਼ੀਨ-ਸ਼ੌਕ ਜਿਨਹਾਂ ਤਨ ਯਾਰ ਦਾ ਈ
ਸੋਈ ਜਾਣਦੇ ਰਾਹ ਹਬੀਬ ਦੇ ਨੂੰ ।
ਜਿਨਹਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਦਰਦ ਨ ਹਿਕ ਰੱਤੀ
ਕੀ ਜਾਣਨ ਕਦਰ ਤਬੀਬ ਦੇ ਨੂੰ ।
ਜਿਨਹਾਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਲੱਜ਼ਤ ਨਾ ਚੱਖੀ
ਸੋਈ ਰੋਵੰਦੇ (ਗਮ) ਨਸੀਬ ਦੇ ਨੂੰ ।
ਓਥੇ ਮੈਂ ਜੇਹੀਆਂ ਕਈ ਲੱਖ ਵੇ ਹੈਦਰ,
ਕੌਣ ਪੁਛਦਾ ਨਾਮ ਗਰੀਬ ਦੇ ਨੂੰ ।੯।
4. ਸ਼ੀਨ-ਸ਼ੁਆਲਾ ਬੇਰੰਗ ਨੂਰ ਦਾ ਸੋਹਣਾ

ਸ਼ੀਨ-ਸ਼ੁਆਲਾ ਬੇਰੰਗ ਨੂਰ ਦਾ ਸੋਹਣਾ
ਦਿਲ ਵੱਸੇ ਪਰ ਕਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਤਾਹੀਂ ਤੇ ਇਨਹਾਂ ਨਾਲ ਲਬਾਂ ਤੇ
ਆਸ਼ਿਕ ਦੇ ਦਿਲ ਤਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਜੇ ਸ਼ਮਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਬਿ-ਹਿਆਤੀ ਨਾਹੀਂ
ਪਰਵਾਨੜਾ ਐਵੇਂ ਜਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਜੇ ਬੇਰੰਗ ਚਾਕ ਨਹੀਂ ਵਿੱਚ ਸੀਨੇ
ਹੀਰ ਨਿਮਾਨੜੀ ਝਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਜੇ ਬੇਰੰਗ ਰੰਗ ਰਸ ਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਗੂਫੇ
ਬਾਗ ਬਹਾਰ ਨੂੰ ਫਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਉਸ ਮੂੰਹ ਮਹਤਾਬ ਥੋਂ ਚੰਦਨਹਾਰ
ਜੇ ਹਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਗਲ ਨ ਪਵੇ ।
ਜੇ ਬੇਰੰਗ ਭਾਹ ਭੜਕੇ ਹੈਦਰ,
ਜ਼ੁਲਫ ਦੀ ਤਾਰ ਨੂੰ ਵਲ ਨ ਪਵੇ ।੭।

ਸਵਾਦ
1. ਸਵਾਦ-ਸਬਰ ਦਾ ਕੋਟ ਉਸਾਰ ਕੇ ਜੀ

ਸਵਾਦ-ਸਬਰ ਦਾ ਕੋਟ ਉਸਾਰ ਕੇ ਜੀ
ਗੋਰੀ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਲਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਬੈਠੀ ।
ਹਰ ਹਰ ਤਾਰ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਦੀ ਬੀਮਾਰ ਕੀਤਾ
ਮੈਂ ਰਾਤ ਦਿਹਾਂ ਖਰੀਦਾਰ ਬੈਠੀ ।
ਰੱਤੀ ਅਕਲ ਨ ਰਹੀਆ ਜਾਨੀ ਮੈਂ ਕੂੰ
ਮੈਂ ਸਬ ਸਿੰਗਾਰ ਉਤਾਰ ਬੈਠੀ ।
ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਪਿਆਰਾ ਮਿਲਦਾ ਨਾਹੀਂ,
ਮੈਂ ਆਪ ਹਾਂ ਸ਼ਬ ਬੇਦਾਰ ਬੈਠੀ ।੧।

ਤੇ
1. ਤੇ-ਤੈਂਡੇ ਬਾਗ ਬਹਾਰ ਗੁਲਸਿਤਾਂ ਸੈ

ਤੇ-ਤੈਂਡੇ ਬਾਗ ਬਹਾਰ ਗੁਲਸਿਤਾਂ ਸੈ
ਹਿਕ ਡਿੰਗੜਾ ਕੰਡੜਾ ਇਹ(ਮੈਂ) ਭੀ ਸਹੀ ।
ਤੇਰਿਆਂ ਬਾਜ਼ਾਂ ਆਸ਼ੀਆਂ ਆਲ੍ਹਣਾ ਸੈ
ਹਿਕ ਚਿੜੀ ਦਾ ਅੰਡੜਾ ਇਹ ਭੀ ਸਹੀ ।
ਤੇਰੀਆਂ ਮਹੀਂ ਮੰਗੂ ਡਾਚੀਆਂ ਸੈ
ਹਿਕ ਭੇਡਾਂ ਦਾ ਤਰੰਡੜਾ ਇਹ ਭੀ ਸਹੀ ।
ਤੇਰੇ ਤੁਰਕੀ ਹਾਥੀਆਂ ਦੇ ਸੈ
ਹਿਕ ਖਰਮੰਦੜਾ ਇਹ ਭੀ ਸਹੀ ।
ਤੇਰੇ ਜ਼ਾਹਿਦ ਆਲਿਮ ਫਾਜ਼ਿਲ ਸੈ
ਹਿਕ ਮਸਖਰਾ ਭੰਡੜਾ ਇਹ ਭੀ ਸਹੀ ।
ਤੇਰੀ ਕੀਚਣ ਤਾਇਫੇ ਥਈਆਂ ਥਈਆਂ
ਹਿਕ ਮੁੰਡੜਾ ਤੰਡੜਾ ਇਹ ਭੀ ਸਹੀ ।
ਤੇਰੇ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੇ ਗਲ ਸੰਗਲ ਵੇ ਹੈਦਰ
ਹਿਕ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਡੰਡੜਾ ਇਹ ਭੀ ਸਹੀ ।੩।
2. ਤੇ-ਤੈਂਡੀਆਂ ਗਾਹਲੀਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਵਾੜੇ ਆਵਾਂ

ਤੇ-ਤੈਂਡੀਆਂ ਗਾਹਲੀਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਵਾੜੇ ਆਵਾਂ
ਬਾਹਰ ਈ ਏਹਾ ਬਾਹਰ ਈ ।
ਆਵੇ ਸੂਰਜ ਨਾਲ ਨ ਜ਼ੱਰਾ ਸਾਨੂੰ
ਬਾਹਰ ਈ ਏਹਾ ਬਾਹਰ ਈ ।
ਕਿਵੇਂ ਰੁੱਠਾ ਯਾਰ ਮੈਂ ਫੇਰ ਮਨਾਵਾਂ
ਬਾਹਰ ਈ ਏਹਾ ਬਾਹਰ ਈ ।
ਦੀਵੇ ਜ਼ੱਰੇ ਦੇ ਸਿਰ ਸੂਰਜ ਲਾਵਾਂ
ਬਾਹਰ ਈ ਏਹਾ ਬਾਹਰ ਈ ।
ਬੇਲੀ ਖੋਲ ਤਨੀ ਸੀਨੇ ਮੈਂ ਲਾਵਾਂ
ਬਾਹਰ ਈ ਏਹਾ ਬਾਹਰ ਈ ।
ਕਦੀ ਰੱਖ ਵੇ ਚੰਨਣ ਰੁੱਖ ਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ
ਬਾਹਰ ਈ ਏਹਾ ਬਾਹਰ ਈ ।
ਮੀਨਾ ਪਾਰ ਕਰੇ ਗਲ ਹੈਦਰ ਗਾਵਾਂ
ਬਾਹਰ ਈ ਏਹਾ ਬਾਹਰ ਈ ।੫।
3. ਤੇ-ਤੈਂਡੀ ਗੋਲੀ ਮਲੀ ਬਹੁਤ ਫੈਲੀ

ਤੇ-ਤੈਂਡੀ ਗੋਲੀ ਮਲੀ ਬਹੁਤ ਫੈਲੀ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਲਾਇਕ ਤੈਂਡੇ ਸੰਗ ਦੇ ਭੀ ਨ ।
ਤੈਂਡੇ ਬਾਗ ਬਹਿਸਤਾਂ ਬਹੁਤ ਅਜੀਬ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਲਾਇਕ ਤੈਂਡੇ ਅੰਗ ਦੇ ਭੀ ਨ ।
ਤੂੰ ਆਪੇ ਬਖਸ਼ੇਂ ਲਾਲਾਂ ਦੀ ਤਸਬੀਹ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਲਾਇਕ ਤੈਂਡੇ ਤਰਕ ਦੇ ਭੀ ਨ ।
ਤੂੰ ਕੀਤੀ ਇਨਾਇਤ ਆਪ ਸਫਾ ਉਤੇ
ਹੈਦਰ ਲਾਇਕ ਚਮਕ ਕੇ ਭੀ ਨ ।੪।
4. ਤੇ-ਤੋਬਾ ਅਨ ਬਨ ਥੋਂ ਅਸਾਂ ਜੱਟੀਆਂ ਸਿਆਲੀਂ

ਤੇ-ਤੋਬਾ ਅਨ ਬਨ ਥੋਂ ਅਸਾਂ ਜੱਟੀਆਂ ਸਿਆਲੀਂ ।
ਲਖ ਪਟੀ ਨਹੀਂ ਰਾਂਝਾ ਲਿਖੇ ਪਟੀਆਂ ਸਿਆਲੀਂ ।
ਤੋੜੇ ਕਿੱਥੇ ਜਾਲੀ ਚੋਲੀ ਮਾਹੀ ਘੱਤੀਆਂ ਸਿਆਲੀਂ ।
ਕੇਹੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਨੀ ਲਬਾਂ ਜੱਟੀਆਂ ਸਿਆਲੀਂ ।
ਕੇਹੀਆਂ ਤੁੰਦ ਸ਼ੋਖ ਨੇ ਜ਼ਾਲਿਮ ਜੱਟੀਆਂ ਸਿਆਲੀਂ ।
ਹੈਦਰ ਉਸ ਸੱਜਣ ਦੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਵਾਰ ਸੱਟੀਆਂ ਸਿਆਲੀਂ ।੨।
5. ਤੇ-ਤੂਹੀਂ ਅੱਜ ਭੀ ਤੇ ਕਲ ਭੀ ਤੂਹੀਂ

ਤੇ-ਤੂਹੀਂ ਅੱਜ ਭੀ ਤੇ ਕਲ ਭੀ ਤੂਹੀਂ
ਭਲਕੇ ਪਰਸੋਂ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਤੂਹੀਂ ।
ਅਸੀਂ ਅੱਗੇ ਭੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਭੀ ਕੁਝ ਨ
ਕੱਲ੍ਹ ਵਤ ਪਰਸੋਂ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਤੂਹੀਂ ।
ਤੁਝ ਬਿਨ ਰੰਗ ਮਹਲ ਹਵੇਲੀਆਂ ਕਿਆ
ਕੁਝ ਪਰਸੋਂ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਤੂਹੀਂ ।
ਆਖ ਹੈਦਰ ਸ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਥੀ ਪਰਵਾਨਾ
ਸਰਸੋਂ ਭੀ ਤੂਹੀਂ ਤੂਹੀਂ ।੧।

ਵਾਉ
1. ਵਾਉ-ਵਲ ਕੀਤੀ ਨਿਗਾਹ ਉਨਹਾਂ ਨੈਣਾਂ ਸਿਆਹ

ਵਾਉ-ਵਲ ਕੀਤੀ ਨਿਗਾਹ ਉਨਹਾਂ ਨੈਣਾਂ ਸਿਆਹ
ਹੈ ਹੈ ਧਰੂਹ ਕਟਾਰੀਆਂ ਮਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਰਾਤ ਰੋਵਣ ਮੈਂਡੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ
ਲੱਗੀਆਂ ਵਿਚ ਜਿਗਰ ਦੇ ਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਪਲਕਾਂ ਕੇਹੀਆਂ ਕਿਆ ਤ੍ਰਿਖੜੇ ਖੰਜਰ
ਕਿਆ ਵਤ ਬਾਂਕਾਂ ਲਾਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਹੈਦਰ ਆਖ ਸੌ ਦਿਲ ਭੀ ਮਾਰੇਂ
ਜ਼ਾਰੀਆਂ ਨੇ ਵੇ ਜ਼ਾਰੀਆਂ ਨੇ ।੯।
2. ਵਾਉ-ਵਲ ਵਲ ਪੌਂਦੀਆਂ ਜ਼ੋਰੀ ਗਲ

ਵਾਉ-ਵਲ ਵਲ ਪੌਂਦੀਆਂ ਜ਼ੋਰੀ ਗਲ
ਵਲ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਨਾਲ ਬਾਂਹ ਮੈਂਡੀ ।
ਕਿਉਂ ਨਾਂਹ ਕਰੇ ਕਲ ਬਾਂਹ
ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਤੈਂਡੇ ਗਲ ਬਾਂਹ ਮੈਂਡੀ ।
ਮੈਂਡਾ ਤੁਝ ਬਿਨ ਕੁਝ ਨ ਬਾਂਹ ਨ ਮੋਂਢਾ
ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਤਲ ਬਾਂਹ ਮੈਂਡੀ ।
ਔਂਸੀਆਂ ਘੱਤਦੀ ਥੱਕੀਆਂ ਹੈਦਰ
ਵਧੇ ਪਲ ਪਲ ਬਾਂਹ ਮੈਂਡੀ ।੬।
3. ਵਾਉ-ਵੰਜ ਆਖੀਂ ਮੈਂਡੇ ਢੋਲਣ ਨੂੰ

ਵਾਉ-ਵੰਜ ਆਖੀਂ ਮੈਂਡੇ ਢੋਲਣ ਨੂੰ
ਜੈਂਦਾ ਨਾਮ ਅਲੀ ਸ਼ੇਰ ਹਕ ਦਾ ਈ ।
ਜੈਂ ਦਾ ਮੁਬਾਰਕ ਚੌਧਵੀਂ ਦਾ ਚੰਨ
ਚਾਨਣ ਚੌਦਾਂ ਤਬਕ ਦਾ ਈ ।
ਰਾਤ ਅੰਧੇਰੇ ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਪੈਂਡਾ
ਸਿਰ ਬੱਦਲ ਕਾੜ ਕੜਕਦਾ ਈ ।
ਵਤ ਰਾਹਜ਼ਨ ਚੋਰ ਬਘੇਲਿਆਂ ਤੋਂ
ਮੈਂਡਾ ਜੀ ਪਇਆ ਧੜਕਦਾ ਈ ।
ਜੇ ਤੂੰ ਮਦਦ ਕਰੇਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਮੰਜ਼ਲ ਪਹੁੰਚਾਂ
ਕਮ ਪੈਂਡਾ ਹਿਕੀ ਧੜਕਦਾ ਈ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਗੋਲੜਾ ਤੈਂਡੜਾ ਈ
ਤੇਰੇ ਨਾਉਂ ਦਾ ਆਸਰਾ ਰਖਦਾ ਈ ।੪।
4. ਵਾਉ-ਵੇਖਾਂ ਕੇਹੀ ਇਹ ਭਾਹ ਓਸ ਘੁੰਘਟ ਉਹਲੇ

ਵਾਉ-ਵੇਖਾਂ ਕੇਹੀ ਇਹ ਭਾਹ ਓਸ ਘੁੰਘਟ ਉਹਲੇ
ਬਹ ਬਹ ਜੈਂਦੀ ਕਿਨਾਰੇ ਤਲੇ ।
ਉਹ ਸੂਰਜ ਸ਼ਾਇਦ ਛਮ ਛਮ ਚਮਕੇ
ਓਸ ਸ਼ਫਕ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤਲੇ ।
ਏਸੇ ਬਾਦਲ ਓਲ੍ਹੇ ਦੀ ਆਤਿਸ਼ ਕਰੇ
ਬਿਜਲੀ ਜੇ ਗਾਲ ਜ਼ਬਾਨ ਜਲੇ ।
ਵੇਖਾਂ ਕਿਆ ਕੁਝ ਅੰਦਰ ਜਾਣਾ ਨਹੀਂ
ਪਰ ਚੋਲੀ ਤੇ ਗੁਲ ਅਨਾਰ ਖਿਲੇ ।
ਉਹ ਆਤਿਸ਼ ਆਰਸੀ ਕਿਥੇ ਡਿੱਠੀ,
ਐਵੇਂ ਹੈਦਰ ਸ਼ਾਹ ਬਿਭੂਤ ਮਲੇ ।੧।
5. ਵਾਉ-ਵੇਖਾਂ ਕਿਆ ਕੁਝ ਖੂਬੀ ਖੂਬਾਂ ਦੇ ਵਿਚ

ਵਾਉ-ਵੇਖਾਂ ਕਿਆ ਕੁਝ ਖੂਬੀ ਖੂਬਾਂ ਦੇ ਵਿਚ
ਦਿਸਦਾ ਈ ਵੇਖਾਂ ਕਿਸਦਾ ਈ ।
ਇਹ ਆਬ ਸਫ਼ਾ ਵੇਖੋ ਦਿਸਦਾ ਈ
ਹੈਰਤ ਨਸਦਾ ਈ ਵੇਖਾਂ ਕਿਸਦਾ ਈ ।
ਇਹ ਲੀਹ ਭਾਹ ਭੜਕੀ ਸੋਜਸ਼
ਤਿਸਦਾ ਈ ਵੇਖਾਂ ਕਿਸਦਾ ਈ ।
ਇਹ ਜ਼ੁਲਫ ਸਿਆਹ ਗੰਜ ਮਾਰਦਾ ਈ
ਭਰੀ ਵਿਸਦਾ ਈ ਵੇਖਾਂ ਕਿਸਦਾ ਈ ।
ਓਹਾ ਵਸ ਮਰੇਂਦਾ ਈ ਜ਼ੁਲਫ ਤਾਂ ਹੈਦਰ
ਵਸਦਾ ਈ ਵੇਖਾਂ ਕਿਸਦਾ ਈ ।੨।
6. ਵਾਉ-ਵੇਖਾਂ ਵਿਚ ਸਿਆਲੀਂ ਖੇਡਦੀ ਨੂੰ

ਵਾਉ-ਵੇਖਾਂ ਵਿਚ ਸਿਆਲੀਂ ਖੇਡਦੀ ਨੂੰ
ਮਾਹੀ ਕੇਹੇ ਬਹਾਨੜੇ ਫੰਦ ਕਰੇ ।
ਕੌਣ ਹੀਰੇ ਮਹੀਂ ਰੰਗ ਭੱਜੇ ਪਿੱਛੇ
ਸਦ ਸੁਹਾਵੜੇ ਜਦ ਕਰੇ ।
ਸ਼ਾਲਾ ਦੂਤੀਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨੀ ਨਹੀਂ
ਬਦਖ਼ਾਹਾਂ ਦਾ ਆਖਿਆ ਰੱਦ ਕਰੇ ।
ਇਸ ਯਾਜੂਜ ਮਾਜੂਜ ਕੌਮ ਨੂੰ
ਸ਼ਾਲਾ ਸ਼ਾਹ ਸਕੰਦਰ ਸੱਦ ਕਰੇ ।
ਸ਼ਾਲਾ ਮੈਂਡੜੀ ਗਲੀ ਆ ਖਲੋਵੇ
ਜੋ ਫੋਕ ਅਨਾਰ ਨੂੰ ਲੱਦ ਕਰੇ ।
ਵੇਖਾਂ ਕੋਲ ਬਹਾ ਸ਼ਰਾਬ ਪਿਵਾਕੇ
ਮਸਤੀ ਨਾਜ਼ਲ ਹੱਦ ਕਰੇ ।
ਵੇਖਾਂ ਸਦ ਰਈਅਤ ਦੇਵੇ ਦਿਲਾਸਾ
ਕੀ ਲਿਖੇ ਹਿਸਾਬ ਵੀ ਸੱਦ ਕਰੇ ।
ਪਰ ਚੰਗਿਆਂ ਥੋਂ ਕੁਝ ਚੰਗਿਆਂ ਭੀ ਹੋਸੇਂ
ਚੰਗਾ ਨ ਮੌਲਾ ਬਦ ਕਰੇ ।
ਸਦਕੜੇ ਨਿਤ ਯਾਰ ਤੋਂ ਹੈਦਰ,
ਪਲ ਪਲ ਚੰਗਾ ਵਧ ਕਰੇ ।੮।
7. ਵਾਉ-ਵੇਖੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਿਖਾਏ ਆਪ ਨੂੰ

ਵਾਉ-ਵੇਖੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਿਖਾਏ ਆਪ ਨੂੰ
ਅਸਾਂ ਦਾ ਐਵੇਂ ਬਹਾਨੜਾ ਈ ।
ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਸੂਰਤ ਮਾਇਲ
ਜਾਨੀ ਆਰਸੀ ਕੁਨੋਂ ਬਿਗਾਨੜਾ ਈ ।
ਵਿਚ ਲੈਲਾ ਦੇ ਕਰੇ ਤਮਾਸ਼ਾ
ਆਪਣਾ ਕੈਸ਼ ਦੀਵਾਨੜਾ ਈ ।
ਖੁਮ ਆਪ ਸ਼ਰਾਬ ਤੇ ਆਪੇ ਪੀਵੇ
ਆਪੇ ਮੈਖਾਨੜਾ ਈ ।
ਉਹ ਕਜਲਾ ਕਿਆ ਦੁੰਬਾਲ ਪਿਆ
ਉਹ ਸੁਰਮਾ ਕਿਆ ਮਸਤਾਨੜਾ ਈ ।
ਸ਼ਮਾ ਨੂੰ ਲੱਗੀ ਆਪਣੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ
ਜਲਦਾ ਐਵੇਂ ਪਰਵਾਨੜਾ ਈ ।
ਹੈਦਰ ਆਪੇ ਲਿਖੇ ਤੇ ਆਪੇ ਵਾਚੇ
ਆਪੇ ਕਾਸਿਦ ਦੇ ਪਰਵਾਨੜਾ ਈ ।੩।
8. ਵਾਉ-ਵਿਚ ਆਰਸੀ ਸੂਰਤ ਬੇਜਾਨ ਮੂਰਤ

ਵਾਉ-ਵਿਚ ਆਰਸੀ ਸੂਰਤ ਬੇਜਾਨ ਮੂਰਤ
ਵੇਖੇ ਤੈਨੂੰ ਦਿਲ ਸਾਹਮਣਿਆਂ ।
ਦਸ ਲੱਗਸ ਛੋੜ ਆਰਸੀ ਨੂੰ
ਤੈਂਡੇ ਗਲ ਲੱਗੇ ਦਿਲ ਸਾਹਮਣਿਆਂ ।
ਓਸੇ ਸ਼ਾਹ ਬਿਭੂਤ ਕਲੰਦਰ ਆਰਸੀ
ਵੰਝ ਲਿਖੇ ਦਿਲ ਸਾਹਮਣਿਆਂ ।
ਓਥੇ ਅਹਮਦ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦ ਭੀ
ਪਾਰਾ ਪਾਰਾ ਕੀਤਾ ਖਲ ਸਾਹਮਣਿਆਂ ।
ਰਠੀਂ ਪਾਣੀ ਕੁਝ ਨ ਹੁੰਦਾ
ਵੇਖੀਂ ਤੂੰ ਘਲ ਸਾਹਮਣਿਆਂ ।
ਓਥੇ ਧਰਤੀ ਭੀ ਫਟ ਸ਼ਿਕਸਤ ਹੋਸੀ
ਨ ਹੀ ਮੰਜ਼ਲ ਨ ਵਲ ਸਾਹਮਣਿਆਂ ।
ਯੂਸਫ ਜੇਹੇ ਦਿਲ ਕੁੱਥੇ ਲੱਖ ਦਿਲ
ਗੁੱਥੇ ਦਿਲ ਸਾਹਮਣਿਆਂ ।
ਜੋ ਕੁਝ ਚਾਹੇ ਕਰੀਂ ਆਮੱਨਾਂ
ਸ਼ੇਰ ਵੰਝੀਂ ਥਲ ਸਾਹਮਣਿਆਂ ।
ਸਭ ਕੁਝ ਦੀਦਿਆਂ ਉੱਤੇ ਹੈਦਰ
ਯਾਰ ਵੰਝਮ ਪਲ ਸਾਹਮਣਿਆਂ ।੫।
9. ਵਾਉ-ਵਿਚ ਲੋਹ ਕਲਮ ਸਰਗਰਦਾਂ ਵੇਖਾਂ

ਵਾਉ-ਵਿਚ ਲੋਹ ਕਲਮ ਸਰਗਰਦਾਂ ਵੇਖਾਂ
ਵੇਖਾਂ ਮਤਲਬ ਕਿਆ ਤਹਰੀਰ ਦਾ ਈ ।
ਲਿਖ ਲਿਖ ਸੂਰਤਾਂ ਵਲ ਵਲ ਵਾਲੀ
ਮਜ਼ਕ ਕਰੇ ਤਸਵੀਰ ਦਾ ਈ ।
ਉਹ ਹੁਸਨ ਲਤੀਫ ਸੂਰਤ ਕਿਹੜੀ
ਮਸ਼ਕ ਜ਼ਬਾਨ ਤਕਰੀਰ ਦਾ ਈ ।
ਹੈਦਰ ਹੋਇਆ ਰੌਸ਼ਨ ਜੋ ਕੁਝ
ਮਤਲਬ ਇਸ ਤਦਬੀਰ ਦਾ ਈ ।
ਯਾਨੀ ਕਰੋ ਸਿੰਗਾਰ ਸਿਆਲੀਂ ਸਬ
ਵੇਖਾਂ ਕਿਹੜੀ ਮਿਲਸ ਇਸ ਹੀਰ ਦਾ ਈ ।੭।

ਯੇ
1. ਯੇ-ਯਾਰ 'ਅਕਰਬ ਹਬਲ ਉਲ ਵਰੀਦ' ਕੁਨੋਂ

ਯੇ-ਯਾਰ 'ਅਕਰਬ ਹਬਲ ਉਲ ਵਰੀਦ' ਕੁਨੋਂ
ਭੌਂਦੀ ਵਤਾਂ ਹੁਣ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਤਨੀ ਏਸ ਕਥਾ ਦੀ ਸ਼ਹਰਗ ਏ
ਸ਼ਾਇਦ ਕੱਪ ਘੱਤਾਂ ਹੁਣ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਉਹ ਰਦਤੰਦ ਥੋਂ ਨੇੜੇ ਮੈਂਡੇ ਹੱਥ
ਕੇਹਾ ਘੱਤਾਂ ਹੁਣ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਓਸ ਮੂੰਹ ਮਹਤਾਬ ਦੇ ਅੱਖਰ ਮੈਂ
ਕਿਵੇਂ ਕੱਤਾਂ ਹੁਣ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਮਰਾਂ ਵੇ ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਜਨਾਜ਼ੇ ਆਵੇ ਮਤਾਂ
ਹੁਣ ਥੱਕੀਆਂ ਮੈਂ ।੧।
2. ਯੇ-ਯਾਰ ਤਕਮਾ ਜਾਮਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ

ਯੇ-ਯਾਰ ਤਕਮਾ ਜਾਮਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ
ਕੀ ਚਮਕਾਰ ਤਾਰੇ ਦੀ ਲੰਬ ਦਾ ਏ ।
ਆਖਿਰ ਆਈ ਰਾਤ
ਅਜੇ ਜਾਮਾਂ ਖੋਲ੍ਹਣ ਨੂੰ ਯਾਰ ਸੰਬ ਦਾ ਏ ।
ਜੰਬ ਜੰਬ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਗਈ
ਸ਼ੁਅਲਾ ਹੁਸਨ ਦੇ ਨੂੰ ਕੌਣ ਜੰਬ ਦਾ ਏ ।
ਭੈਣਾਂ ਸੁਬ੍ਹਾ ਕਿਆਮਤ ਧੁਮਦਾ ਈ
ਮੈਂਡਾ ਜਿਉੜਾ ਥਰ ਥਰ ਕੰਬਦਾ ਏ ।
ਓਥੇ ਅਹਮਦ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈਦਰ,
ਕੰਮ ਨ ਜਿਬਰਾਈਲ ਦੇ ਖੰਬ ਦਾ ਏ ।੨।

ਜ਼ਾਲ
1. ਜ਼ਾਲ-ਜ਼ਰਾ ਜਲਵਾ ਗੋਲੜੀ ਤੈਂਡੜਾ ਡਿੱਠਾ

ਜ਼ਾਲ-ਜ਼ਰਾ ਜਲਵਾ ਗੋਲੜੀ ਤੈਂਡੜਾ ਡਿੱਠਾ
ਭੁੱਲ ਗਏ ਸੰਸਾਰ ਦੋਵੇਂ ।
ਹਿਕਾ ਮੋਤੀ ਹਾਰ ਡਿੱਠਾ
ਭੁੱਲੇ ਤਸਬੀਹ ਤੇ ਜ਼ੁਨਾਰ ਦੋਵੇਂ ।
ਮੈਂ ਲੁੱਟ ਲੁੱਟੀ ਤੇ ਲੜਦੇ ਛੋੜੇ
ਕਾਫਿਰ ਤੇ ਦੀਨਦਾਰ ਦੋਵੇਂ ।
ਮੈਂ ਗਲ ਵੇ ਪਾਈ ਖਾਲ ਸਿਆਹ
ਉਹ ਦਿੱਤੇ ਜ਼ੁਲਫ ਦੀ ਮਾਰ ਦੋਵੇਂ ।
ਦੋਹਾਂ ਨੈਣਾਂ ਹੈਦਰ ਘੇਰ ਮਾਰੀ,
ਦਿਲ ਥੋਂ ਪਏ ਪਾਰ ਦੋਵੇਂ ।੩।
2. ਜ਼ਾਲ-ਜ਼ਰਾ ਨ ਤਰਸ ਤਿਨਹਾਂਦੜੇ ਮਨ ਵਿੱਚ

ਜ਼ਾਲ-ਜ਼ਰਾ ਨ ਤਰਸ ਤਿਨਹਾਂਦੜੇ ਮਨ ਵਿੱਚ
ਤੇ ਖੌਫ ਖ਼ੁਦਾ ਨ ਲਿਆਵੰਦੇ ਨੇ ।
ਮੈਂਡਾ ਜਲ ਜਲ ਕਲੇਜਾ ਵੈਂਦਾ ਜਾਂਦਾ
ਤੇ ਦਸ ਨ ਕੋਈ ਪਾਵੰਦੇ ਨੇ ।
ਮੁੱਲਾਂ ਕਾਜ਼ੀ ਹੋ ਹੋ ਰਾਜ਼ੀ
ਅਨ ਬਨ ਜੋੜ ਸੁਣਾਵੰਦੇ ਨੇ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਮੁੱਲਾਂ ਮਸਲੇ ਕਰ ਕਰ,
ਮੈਂਡਾ ਮਨ ਪਰਚਾਵੰਦੇ ਨੇ ।੧।
3. ਜ਼ਾਲ-ਜ਼ਰਾ ਤੈਂਡੜਾ ਜਲਵਾ ਰਾਂਝਣ

ਜ਼ਾਲ-ਜ਼ਰਾ ਤੈਂਡੜਾ ਜਲਵਾ ਰਾਂਝਣ
ਖੂਬਸੂਰਤਾਂ ਐਵੇਂ ਵਿਖਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਭਲਾ ਲਾਲ ਭੀ ਰਹੰਦੇ ਲੁਕੇ ਵੇ ਢੋਲਣ
ਕੇਹੀਆਂ ਮਸਾਲਾਂ ਬਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਕਿਵੇਂ ਕਾਲੜਾ ਕੰਬਲ ਭੂਰਾ ਵੀ ਲੁਕੇ
ਮਹੀਂ ਜੇ ਕਾਲੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਮੈਂ ਕਾਲੜਾ ਕੰਬਲ ਵੇਖ ਨ ਭੁੱਲਾਂ
ਕਮਲੀਆਂ ਹੋਰ ਸਿਆਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਗੁੱਸੇ ਨ ਥੀਉ ਜੇ ਚਾਕ ਸਦੈਨੀਆਂ
ਸਭ ਸਿਆਲੀਂ ਸਾਲੀਆਂ ਨੇ ।
ਹੈਦਰ ਰਾਗ ਸਰੂਦ ਕੀ ਜਾਣੇ,
ਓਥੇ ਤੈਂਡੀਆਂ ਗਾਲੀਆਂ ਨੇ ।੪।
4. ਜ਼ਾਲ-ਜ਼ਿਕਰ ਤੇਰਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਮੈਨੂੰ

ਜ਼ਾਲ-ਜ਼ਿਕਰ ਤੇਰਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਮੈਨੂੰ
ਜਿਵੇਂ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ਾਂ ਹਿਫ਼ਜ਼ ਕੁਰਾਨ ਦਿਲਬਰ ।
ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਲੈਂਦਾ ਫਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗਲੀਆਂ
ਜਿਵੇਂ ਪੰਡਿਤਾਂ ਪੋਥੀ ਪੁਰਾਨ ਦਿਲਬਰ ।
ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਸਈਦ ਹੈ ਈਦ ਕੋਲੋਂ
ਮੁਖ ਚੰਦਰ ਮਾਹ ਰਮਜ਼ਾਨ ਦਿਲਬਰ ।
ਰੋਜ਼ਾ ਭੰਨ ਹੈਦਰ ਦਾ ਦੇਹ ਦਰਸ਼ਨ,
ਵੇਖ ਚੰਦ ਹੋਵਾਂ ਸ਼ਾਦਮਾਨ ਦਿਲਬਰ ।੨।

ਜ਼ੇ
1. ਜ਼ੇ-ਜ਼ੱਰਾ ਖਿਆਲ ਨ ਰਹੇ ਉਸ ਨੂੰ

ਜ਼ੇ-ਜ਼ੱਰਾ ਖਿਆਲ ਨ ਰਹੇ ਉਸ ਨੂੰ
ਜੋ ਜਮਾਲ ਤੇਰੇ ਦਾ ਖਿਆਲ ਕਰੇ ।
ਜੇ ਹਿਕ ਜ਼ੱਰਾ ਪਹਾੜ ਨੂੰ ਪੌਂਦਹ
ਜ਼ੱਰਾ ਜ਼ੱਰਾ ਮਸਾਲ ਕਰੇ ।
'ਖੱਰਾ ਮੂਸਾ ਸ' ਇਕਾ ਹੋਇਆ
'ਰਬ ਅਰਿਨੀ' ਸਵਾਲ ਕਰੇ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਦਰਸ਼ਨ ਮੰਗ ਮਤਾਂ
ਤੋੜੇ 'ਲਨਤਰਾਨੀ' ਸਵਾਲ ਕਰੇ ।੨।
2. ਜ਼ੇ-ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਆਲਾ ਰਾਂਝਣ ਵਾਲਾ

ਜ਼ੇ-ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਆਲਾ ਰਾਂਝਣ ਵਾਲਾ
ਸ਼ਰਬਤ ਕਰ ਕਰ ਪੀਨੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਹਿਕੇ ਮਿਲਾਹੋ ਮਾਹੀ ਮੇਰਾ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਖਾਕ ਰੁਲੀਨੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਅੱਲਾ ਚਾਹਸੀ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਮਾਹੀ ਮਿਲਸੀ
ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਸਭ ਛੁਟੀਨੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਯਾਰ ਪਿਆਲੇ ਵਾਲਾ,
ਪਾੜ ਤਾਂ ਬੈਠੀ ਸੀਨੀਆਂ ਮੈਂ ।੧।
3. ਜ਼ੇ-ਜ਼ਿਆਰਤ ਕਾਬਾ ਦੀ ਲੋਗ ਜਾਵਣ

ਜ਼ੇ-ਜ਼ਿਆਰਤ ਕਾਬਾ ਦੀ ਲੋਗ ਜਾਵਣ
ਸੋਹਣੇ ਯਾਰ ਦੀ ਜ਼ਿਆਰਤ ਨੂੰ ਜਾਨੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਮੁਖ ਮਹਬੂਬ ਦਾ ਖਾਨਾ ਕਾਬਾ
ਤੇ ਨਿੱਤ ਤਵਾਫ ਕਰੇਨੀਆਂ ਮੈਂ ।
'ਹਜਰ ਉਲ ਅਸਵਦ' ਮਾਹੀ ਦੇ ਕੋਲੋਂ
ਵਲ ਵਲ ਬੋਸੜਾ ਲੈਨੀਆਂ ਮੈਂ ।
ਅਲੀ ਹੈਦਰ ਹਾਜੀ ਹੱਜ ਚਲੇ
ਤੇ ਯਾਰ ਦਾ ਹੱਜ ਕਰੈਨੀਆਂ ਮੈਂ ।੩।